Το success story του καφέ Mikel..

[nickpie2008]

Εν ολίγοις δηλαδη ενας επιχειρηματίας πουλάει 300.000 ευρώ τα αυτονόητα...
Ευγένεια στην εξυπηρέτηση και καφε όχι νεροπλυμα...
Μήπως αυτο ειναι το πρόβλημα μας;;
Το 80 το εφάπαξ έγινε βιντεοκλαμπ
Το 90 rooms to let
To 2000 έγινε τζιπ στ αρχιδια μας η μπίζνες
Το 2010 σουβλατζιδικο/καφε/ντονατς(ουτε καν Νανου πλέον)

ΥΓ οι 4 Πειραιώς άνα γειτονιά δε θα οδηγηθούν με μαθηματική βεβαιότητα σε κλείσιμο-απολύσεις;;
Του χρόνου θα αναρωτιόμαστε μα πως γιατι;;

 

[nickpie2008]

Από τον περσινό Αύγουστο, όταν και άρχισαν να εξαπλώνονται τα πρώτα καταστήματα Νanou Donuts, δεν έχει περάσει ούτε χρόνος και ήδη η πρωτεύουσα μετράει περισσότερα από 200

Μόνο ο πρωτοπόρος διαθέτει 65 πρατήρια στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής και πλέον έχει βάλει πλώρη για την κατάκτηση της ελληνικής επαρχίας. Παράλληλα, στην έκθεση franchise του περασμένου Φεβρουαρίου στο Μαρούσι, υπήρχαν τουλάχιστον πέντε «παρθένες» αλυσίδες (σ.σ. σήμερα έχουμε φτάσει στην πρώτη δεκάδα), οι οποίες προσπαθούσαν να προσελκύσουν απογοητευμένους επενδυτές, καθώς η Nanou Donuts λόγω υπερβολικής ζήτησης είχε κλείσει την πόρτα της σε φερέλπιδες καταστηματάρχες.

Οι περισσότεροι από αυτούς δεν γνώριζαν καν να αναφέρουν για περιθώρια κέρδους, καθώς δεν είχαν ανοίξει ακόμα πιλοτικά καταστήματα Nanou Donuts. Μιλούσαν απλά για διαφοροποίηση, για την δυνατότητα να φτιάχνεις εσύ όπως θες το ντόνατς σου, για συνδυασμούς με άλλα προϊόντα, αλλά κουβέντα για το επίμαχο θέμα.

Έτρεχαν απλώς να προλάβουν το νέο κύμα των Nanou Donuts, το νέο «Ελντοράντο» της μαζικής εστίασης ή αλλιώς την νέα μόδα που ήρθε να αντικαταστήσει τα προπέρσινα «μοντέρνα» σουβλάκια και burgers, τα περσινά παγωτά από γιαούρτι και τα hotdogάδικα.

Με μόνη διαφορά, ότι η αγορά εδώ ήταν λίγο πολύ καλυμμένη από τον «δαιμόνιο» Γιάννη Νανούρη. Δημιουργός μαζί με τον ελληνοαμερικανό θείο του, της πρώτης άνοιξης των Nanou Donuts στην Ελλάδα το 1979 και πρωτοστάτης μίας δεύτερης, που ακολούθησε περίπου δέκα χρόνια αργότερα, βρήκε το κατάλληλο έδαφος για την τρίτη πιο εντυπωσιακή επιστροφή του θερμιδογόνου λουκουμά.

Αν κανείς νομίζει ότι η Nanou Donuts πουλάει (μόνο) donuts είναι γελασμένος: Αυτό που κυρίως πουλάει είναι κάλυψη χαμένου εισοδήματος σε όσους πέτυχαν να συνεργαστούν μαζί τους. Το ωράριο λειτουργίας (19:00 – 21:30) δεν είναι τυχαίο. Αυτός που δουλεύει το πρωί 8ωρο και έχει δει τα έσοδα του να πέφτουν στο μισό, πλέον με δύο ώρες περίπου επιπλέον εργασία, έχει την δυνατότητα να υπερκαλύψει και με το παραπάνω τα απολεσθέντα.

Το μοντέλο των Nanou Donuts είναι δοκιμασμένο και πετυχημένο σε άλλες χώρες που έχουν βιώσει την κρίση: ξεχασμένο από τον Θεό κατάστημα που παίρνει την εκδίκηση του από όλους αυτούς που είχαν ως σημαία τους τα τρία L (location, location, location), μετατρέπεται σε πρατήριο που δεν έχει να ζηλέψει σε τίποτα τα αντίστοιχα της πάλαι ποτέ Ανατολικής Γερμανίας.

Και δεν είναι μόνο η δωρικότητα, η οποία σε οδηγεί σε άγνωστες για την νεότερη Ελλάδα εικόνες (ένα ψυγείο, ένας πάγκος και μία ραφιέρα είναι το όλο concept), αλλά είναι και οι ουρές που απλώνονται για να αποκτήσουν το ντόνατς των 0,60 ευρώ. Αυτό και μόνο ήταν η καλύτερη και η μοναδική διαφήμιση του προϊόντος.

Ο ελληνικός επιχειρηματικός μιμητισμός και η «λογική εγώ είμαι καλύτερος, εγώ θα επιβιώσω» έχει οδηγήσει στο να συνυπάρχουν σε μικρή απόσταση (πχ. στο Ελληνικό) τέσσερις αλυσίδες Nanou Donuts.

Και όταν τίθεται πλέον θέμα επιβίωσης ο «καλύτερος» αρχίζει να ρίχνει νερό στο κρασί του και να πειραματίζεται με άλλα προϊόντα πχ. καφέδες, γλυκά και να χάνει οποιοδήποτε συγκριτικό πλεονέκτημα είχε στην ευρύτερη αγορά μαζικής εστίασης.

Φυσικά από την νέα τάση δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι επώνυμες αλυσίδες όπως οι Γρηγόρης και Everest οι οποίες προσθέτουν στην προϊόντική τους γκάμα και το ντόνατς. Από κοντά και οι ανώνυμοι μεμονωμένοι του χώρου και οι φούρνοι. Άλλωστε το ντόνατς δεν είναι προϊόν μοριακής κουζίνας, μία απλή παραλλαγή συνταγής ζύμης είναι.

Θέμα χρόνου είναι να εισέλθουν και τα σούπερ μάρκετ, των οποίων το συνεχές ωράριο σε συνδυασμό με τις χαμηλότερες τιμές που μπορούν να πετύχουν τα Nanou Donuts, μπορεί και να σημάνει το τέλους του τρίτου κύματος «ντονατσομανίας».

Σύμφωνα με ανθρώπους της αγοράς, το πιθανότερο είναι να επιβιώσουν το πολύ δύο αλυσίδες Nanou Donuts, με τις περισσότερες πιθανότητες να συγκεντρώνουν αυτές που θα έχουν χτίσει ένα ισχυρό δίκτυο ή ένα ισχυρό σήμα στην αγορά.



Πηγή:

http://www.fimes.gr/2013/08/nanou-donuts/#ixzz2eOmndpLx

 

[nickpie2008]

Γιάννης Νανούρης
Ιδρυτής NanouDonuts


Συνέντευξη στη Μαρίνα Πρωτονοταρίου
Ξεκίνησαν τον Αύγουστο του 2012...και μέσα σε λίγους μήνες εχουν γίνει το θέμα της πόλης. Δύομιση ώρες κάθε βράδυ, ουρές σχηματίζονται έξω από τα μικρά καταστήματα των Nanou Donuts, τα οποία μέσα σε δέκα ημέρες πιάνουν το στόχο...των 1.000 ντόνατς τη μέρα. Γιατί οι Αθηναίοι ξαφνικά αγάπησαν τα ντόνατς;
Ο Γιάννης Νανούρης ιδρυτής της εταιρείας Nanou Donutshouse μας εξηγεί το "φαινόμενο ντόνατς" και τί περιέχει η συνταγή της επιτυχίας...
-Πως αποφασίσατε να ξεκινήσετε μια αλυσίδα ντόνατς μέσα στην κρίση και που οφείλεται η επιτυχία;
Τα ξεκίνησα ακριβώς λόγω της κρίσης. Στην παραγωγή ντόνατς είμαι από το 1979 και τα έδινα κυρίως στη χονδρική. Έχω σαν αρχή μου "ο,τι βάλεις, θα βγάλεις". Bγάζω το καλύτερο, σε ποιότητα, ντόνατς της αγοράς γιατί χρησιμοποιώ τις καλύτερες πρώτες ύλες επί 33 ολόκληρα χρόνια.
Πέρυσι το καλοκαίρι ακριβώς λόγω της κρίσης, όλο και περισσότεροι φίλοι, συγγενείς και συγχωριανοί μου, από την Απείρανθο της Νάξου, (που κατάγεστε κι εσείς), μου ζητούσαν δουλειά, ο,τιδήποτε. Η ανεργία είναι μεγάλη και πολλοί οι νέεοι άνθρωποι που έχουν να θρέψουν οικογένεια και δεν βρίσκουν δουλειά. Πόσους όμως να πάρω στην εταιρεία....
Για να τους βοηθήσω τους πρότεινα να πάρουν ένα μαγαζί και να τους δίνω ντόνατς να πουλάνε. Οι όροι και οι προδιαγραφές δικά μου.  Ούτε ζήτησα ποτέ ούτε ζητάω δικαιώματα (Franchise Fee) για τη φίρμα. Από μένα αγοράζουν το προϊόν, το προσέχουν και ακολουθούν τις οδηγίες μου. Αυτοί είναι οι όροι μου και το αποτέλεσμα είναι οι άνθρωποι να δουλεύουν μέσα στην κρίση.
Γι αυτό νομίζω ότι η ανάπτυξη πέτυχε. Γιατί έγινε για να βοηθήσω. Και το καλό, όπως είπε και ο Χατζιδάκης, όταν το κάνεις, πηγαίνει πάνω και σου πέφτει στο κεφάλι. Και το κακό όταν το κάνεις πηγαίνει πάνω και σου πέφτει κι αυτό στο κεφάλι....
Γιατί ανοίγετε μόνο για δυομίση ώρες, 7.00 με 9.30 κάθε βράδυ;
Και αυτό είναι στους όρους μας. Ετσι το ξεκινήσαμε από τότε που δούλευε μόνο το εργαστήριο γιατί τότε έβγαιναν τα ντόνατς. Το ντόνατς είναι ένα γλυκό που είναι εξαιρετικό αν είναι καλής ποιότητας και φρέσκο. Θέλουμε να προσφέρουμε το καλύτερο (και φθηνότερο) ντόνατς. Aνοίγει το μαγαζί και ο κόσμος έρχεται γιατί πάντα θέλει το καλύτερο. Και δεν το νοιάζει να περιμένει σε μια ουρά προκειμένου να πάρει το καλύτερο. Εχουμε βέβαια και τις καλύτερες τιμές, που επίσης ενδιαφέρει πολύ τους καταναλωτές μέσα στην κρίση. Δεν μας ενδιαφέρει το κέρδος, δουλεύουμε με τα μικρότερα περιθώρια κέρδους και το ντόνατ κάνει 0,60 ευρώ.
Γιατί ο κόσμος αγαπάει τα δικά σας ντόνατς, είναι η συνταγή ;
Γιατί εκτός από τα φθηνότερα είναι και πολύ καλής ποιότητας.Από το 1979 ασχολούμαι  με τα ντόνατς. Έχω σαν αρχή μου "ο,τι βάλεις, θα βγάλεις". Bγάζω το καλύτερο, σε ποιότητα, ντόνατς της αγοράς γιατί χρησιμοποιώ τις καλύτερες πρώτες ύλες επί 33 ολόκληρα χρόνια. Τη συνταγή την έφτιαξα με ένα θείο από την Αμερική που έφτιαξε τα Jax donuts αργότερα στην Ελλάδα. Εκείνος ζούσε και έφτιαχνε ντόνατς στην Αμερική τη δεκαετία το ΄70. Εγώ ήμουν σπουδαστής της Σχολής Χημικών Τροφίμων, και μου ζητούσε τις προδιαγραφές των πρώτων υλών (φαρινογραφήματα, περιεκτικότητα σε υγρασία των ελληνικών αλεύρων) για να φτιαχτούν στην Αμερική συνταγές ντόνατς, προσαρμοσμένες στα Ελληνικά δεδομένα. Έτσι τον επόμενο χρόνο, ο θείος έφερε στην Ελλάδα τα πρώτα ντόνατς στην Ελλάδα. Αργότερα με βάση αυτή τη συνταγή έφτιαξα τα δικά μου. Προσέχω όμως πάρα πολύ την ποιότητα και τις πρώτες ύλες. Παίρνω τα καλύτερα αλεύρια από τους μύλους Κεπενού και είμαι "από πάνω".
Πόσα είναι σήμερα τα Nanou Donuts- Ερχονται προτάσεις για νέα μαγαζιά;
Σήμερα είναι 40 καταστήματα στην Αθήνα, σύντομα θα γίνουν 70 ενώ έχω κλείσει άλλα 70 σημεία στην επαρχία. Εχω σταματήσει όμως να δέχομαι προτάσεις συνεργασίας γιατί πρέπει να μπορώ να ανταποκριθώ στην οργάνωση και την παραγωγή. Τώρα μετακομίσαμε σε νέα μεγαλύτερα εργαστήρια στο Γέρακα.
Από προτάσεις, βέβαια γίνεται χαμός... Πρόσφατα είχα 830 ενδιαφερόμενους και βέβαια δεν μπορώ να τους ικανοποιήσω. Ετσι τους μάζεψα όλους σε μια αίθουσα  στο Χαλάνδρι και έκανα... κλήρωση για να επιλέξω 20. Ο κόσμος έχει ανάγκη για δουλειά....Θέλω να βοηθήσω και για αυτό όσους επιλέγω όσους είναι φτωχοί γιατί θα αγαπάνε τη δουλειά και θα τηρούν τους όρους. Αυτή είναι εγγύηση για τη συνεργασία και όχι τα λεφτά. Εχω αρνηθεί σε επενδυτές και σε μεγάλες εταιρείες γιατί δεν πουλάω τη φίρμα. Θέλω να έχουμε γερές βάσεις και η εγγύησή μου είναι οι άνθρωποι που σέβονται και προσέχουν τη δουλειά μας...
Υπάρχει ανταγωνισμός;
Μας έχουν πρήξει. Οι ανταγωνιστές μας, αντί να ασχοληθούν με τη δική τους δουλειά, ασχολούνται με τη δική μας και κάνουν συνέχεια ανώνυμες καταγγελίες στον ΕΦΕΤ για δήθεν αλεύρια εισαγωγής, ότι δεν τηρούμε τις προδιαγραφές κι ότι άλλο σκεφτούν. Είμαστε η καλύτερα ....ελεγμένη εταιρεία από τον ΕΦΕΤ αφού κάθε τόσο έρχονται και επιβεβαιώνουν πόσο ψευδείς είναι οι καταγγελίες...

Η εταιρία μας έχει καθιερώσει ως αρχή της την επίτευξη και διατήρηση υψηλών προτύπων ποιότητας, υγιεινής και ασφάλειας εφαρμόζοντας τις αρχές του HACCP. Το HACCP (Hazard Analysis Critical Control Points) ή αλλιώς Ανάλυση Κινδύνων και Κρίσιμα Σημεία Ελέγχου, είναι μια προληπτική μέθοδος που σκοπό έχει την εξασφάλιση της ασφάλειας και υγιεινής των τροφίμων που παράγει μια επιχείρηση σε όλα τα στάδια της διαδικασίας παραγωγής και διάθεσης.
Και για μένα δεν υπάρχει άλλη προτεραιότητα από την ποιότητα.

http://my-mosxato.blogspot.com/2013/04/nanou-donuts.html#ixzz2eOnD68za

 

[nickpie2008]

Και τώρα άρθρο/συνέντευξη στα ΝΕΑ του Σαββάτου:


Αν ήταν αμερικανός πολίτης, η ζωή του θα είχε γίνει ταινία.[size=10pt][size=10pt]Νέος και αυτοδημιούργητος[[/size][/size]/u], είναι ο ιθύνων νους μιας επιχείρησης, με δυναμική τέτοια ώστε να την «εκτοξεύει» πέρα από τα όρια της χώρας, που δεν μειώνει μισθούς, αλλά δημιουργεί νέες θέσεις εργασίας! Με την αλυσίδα καφέ Mikel θέλει να «κατακτήσει» την Ελλάδα ως ο έλληνας βασιλιάς του καφέ.


Για να μιλήσεις μαζί του δεν περνάς από δέκα γραμματείς και φαρισαίους. Αν δεν είναι στο γραφείο - συνήθως δεν είναι, γιατί αλωνίζει την Ελλάδα με αφορμή τα καταστήματα που ανοίγει, το ένα μετά το άλλο και κάποια σχεδόν ταυτόχρονα (αρκεί να είναι στην ίδια πόλη) - αφήνεις μήνυμα και σου τηλεφωνεί ο ίδιος. Ουδείς ενδιάμεσος. Εχει τα γαλόνια αλλά ο ίδιος δεν αντιλαμβάνεται τον εαυτό του ως στρατηγό. Ενας στρατιώτης είναι - τονίζει κατ' επανάληψη στη μεταξύ μας τηλεφωνική συνομιλία - και εκείνος από τους περίπου 500 της εταιρείας του.

Η ανάπτυξη της αλυσίδας καφέ που δημιούργησε θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «η κάθοδος των Mikel». Δεν έχουν συμπληρωθεί πέντε χρόνια (Νοέμβριος 2008) από τότε που άνοιξε το πρώτο κατάστημα καφέ στη Λάρισα ο Λευτέρης Κυριακάκης και οι κρίκοι στην αλυσίδα, που είναι ήδη 42, συντόμως θα αριθμούν τους 60. Θεωρείται, με κατανάλωση καφέ 100 τόνους ετησίως, το αντίπαλο δέος των Starbucks στην Ελλάδα.

ΑΡΧΗ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ

Ολα άρχισαν από την Κρήτη. Συγκεκριμένα από τη Σφάκα Σητείας. Ο Μιχάλης Κυριακάκης, αστυνομικός, πήρε μετάθεση για την Ελασσόνα. Γνώρισε, ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε τη Μαρία Αργύρη και πήγαν στη Λάρισα. Εκαναν οικογένεια μεγάλη, με στερήσεις, αλλά πήραν και παίρνουν περισσότερες χαρές. Δέκα παιδιά δεν είναι και λίγα. Δεν θέλουν όμως και πολλά. «Μεγαλώσαμε με τα ρούχα των μεγαλύτερων αδελφών μας», λέει ο Λευτέρης Κυριακάκης.

Ο Λευτέρης είναι το 10άρι της οικογένειας. Αν η οικογένειά του ήταν ποδοσφαιρική ομάδα, θα έπαιζε λίμπερο. Σε μια σχεδόν ιατροκρατούμενη παρέα αδελφών, ο Λευτέρης, 35 ετών σήμερα, λοξοδρόμησε. Για Ιατρική πήγαινε κι εκείνος, με σκοπό να σπουδάσει στη Θεσσαλονίκη. Ακολούθησε όμως τους δρόμους του καφέ. Φουνταριστός σε μια δουλειά για την οποία δεν είχε ιδέα.[size=10pt][size=10pt] Στην αρχή σερβίριζε[/size][/size]. Μετά πέρασε σε άλλα πόστα. Πάντα με κεραίες τεντωμένες. Ρουφούσε σαν σφουγγάρι. Θα μπορούσε να ήταν σαν τον Αλφρέντο Λιγκουίνι στον αριστοτεχνικό «Ρατατούη», κάνοντας πειραματισμούς ώς το ξημέρωμα και πάλι από την αρχή.

Τα πράγματα μπορεί να μην έγιναν έτσι όπως στην ταινία κινουμένων σχεδίων (εκεί τα νήματα κινούσε ένας συμπαθής αρουραίος που λάτρευε τη μαγειρική), όμως ο Κυριακάκης είχε συναντήσει το πάθος της ζωής του: τον καφέ. [size=10pt][size=10pt][size=10pt][size=10pt][size=10pt]Στα 23 του ήταν ιδιοκτήτης νυχτερινού κέντρου και δύο καφέ[/size][/size][/size][/size][/size] στη Θεσσαλονίκη. Ο πατέρας του ήταν κάθετος. Ηθελε να γίνει γιατρός. Τα πουλάει όλα, επιστρέφει στη Λάρισα και το 2008 ανοίγει το πρώτο Mikel.

Είχε αποκρυσταλλωμένη εικόνα για εκείνο που ήθελε να κάνει και να προσφέρει. Και αποτυπώνεται στο τρίπτυχο: καφέδες από καλά χαρμάνια, φρέσκες συνταγές, ουσιαστικό σέρβις.

Η δραστηριοποίηση στον χώρο της καφεστίασης είναι - κατά τον Λευτέρη Κυριακάκη - ταπεινή εργασία. «Σπανίζει η εξυπηρέτηση με ευγένεια, σεμνότητα. Η επικρατούσα τάση είναι λες και κάνουμε χάρη στον πελάτη και όχι εξυπηρέτηση».

Σύντομα τα καφέ του κατακτούν τη Βόρεια Ελλάδα και πραγματοποιούν την κάθοδό τους στην Αθήνα και την υπόλοιπη χώρα. Τα καταστήματά του βρίσκονται σε σημεία με κίνηση. Οχι σε πλατείες ή πεζόδρομους. Πάνω στον δρόμο, σε λεωφόρους. Από επιλογή. Ακόμη και τα μπαρ δεν είναι στο βάθος των μαγαζιών αλλά μπροστά, στη βιτρίνα. «Για να ικανοποιώ και την ανάγκη των περαστικών», τονίζει ο κ. Κυριακάκης.

Το Mikel δεν είναι ξένος τίτλος. Είναι αρκτικόλεξο που σχηματίζεται από τα αρχιγράμματα του ονόματός του και των ονομάτων των δύο αδελφών του, του Μιχάλη και του Κυριάκου, με τους οποίους δουλεύει μαζί. Είναι και ελάχιστη ένδειξη σεβασμού και αναγνώρισης των προσπαθειών του 82 ετών σήμερα πατέρα του, του ολιγόλογου και τσεκουράτου Μιχάλη Κυριακάκη, μαζί με το φιλοτεχνημένο πορτρέτο που πάτερ φαμίλια στο λογότυπο.

Μιλάει γρήγορα, ακούω κόσμο να μπαινοβγαίνει στο γραφείο του, εκείνος όμως δεν διακόπτει ούτε μια φορά την τηλεφωνική κουβέντα μας.

Αισθάνεται άβολα να μιλάει μόνον εκείνος για τα Mikel. Το καλύτερο θα ήταν, λέει ευγενικά, να μιλούσα και με τα αδέλφια του, με κάποιους από τους εργαζομένους. Για τον Κυριακάκη τα καταστήματα Mikel δεν είναι εκείνος αλλά οι εργαζόμενοι σε αυτά. Χάρη σ' εκείνους υπάρχουν. Το εννοεί. Και όταν τον ρωτώ αν τους γνωρίζει όλους απαντά καταφατικά διευκρινίζοντας - και με δόση ενοχής - ότι έχει χάσει λίγο τον λογαριασμό, κυρίως με το ραγδαίο άνοιγμα πολλών καφέ το τελευταίο διάστημα. Εκείνους που απασχολούνται στα περίπου 12 ιδιόκτητα Mikel (καμιά τριανταριά είναι φραντσάιζ) τούς ξέρει με τα μικρά τους.

Τον Σεπτέμβριο του 2009 ανέκοψε την ανάπτυξη της αλυσίδας καφέ. Για να υποστηρίξει τα Mikel του, δημιούργησε την εταιρεία Georgia (από τη μητέρα του). Μια κάθετη μονάδα παραγωγής γλυκών, παγωτών, κέικ, μπισκότων και εκπαίδευσης προσωπικού, η οποία ελέγχει ταυτόχρονα και την ποιότητα των καφέ. Επέλεξε να φρενάρει την εξάπλωση των Mikel για να μπορεί να είναι αξιόπιστος και ό,τι προσφέρει να είναι ποιοτικά ελεγμένο.

Chocolate yogurt

Το 24ωρο δεν του φθάνει. Η δουλειά του είναι η ζωή του. Η επιτυχία έχει το τίμημά της. Εκείνος δεν το βλέπει έτσι. Λατρεύει αυτό που κάνει και δόγμα του είναι να ικανοποιεί την ανάγκη του εργαζομένου, κατ' αρχήν, για ποιοτικό καφέ. Γι' αυτό και τα καταστήματά του λειτουργούν από τις 05.00. Κοιμάται - «όταν κοιμάμαι» - και το μυαλό του «εργάζεται». Μια φορά ξύπνησε στις 04.00, πήγε στο εργαστήριο και «πάλεψε» ώς το πρωί μια συνταγή που του «κατέβηκε» ενώ κοιμόταν. Το chocolate yogurt μέσα σε μια ημέρα, έπειτα από προσαρμογές, εκδοχές, τυποποίηση, πέρασε στο μενού και στον κατάλογο εκπαίδευσης.

Γραφείο και κρεβάτι του είναι ένα μικρό ιταλικό αυτοκίνητο με το οποίο αλωνίζει την Ελλάδα. Το χρώμα του χρήματος και η λάμψη της επιτυχίας δεν τον έχουν θαμπώσει. Από τα χέρια του πέρασαν και περνούν εκατομμύρια. Ο ίδιος αποφεύγει τα φώτα της δημοσιότητας. Φωτογραφία του ακόμη και στο Διαδίκτυο δεν υπάρχει. Μας αρνήθηκε ευγενικά να δώσει. Τελικώς έκανε την παραχώρηση να στείλει, για «ΤΑ ΝΕΑ» ειδικά, ένα σκίτσο που φιλοτέχνησε στέλεχός του από το εικαστικό τμήμα της επιχείρησής του. Στο mail επισύναψε και των δύο αδελφών του, γιατί δεν του πήγαινε να στείλει το δικό του μόνο.

Σημαντική και απαράβατη αρχή του, να μην αλλάξει. Δεν νιώθει ότι πάτησε στην κορυφή. Οπου κορυφή για τον Λευτέρη Κυριακάκη είναι ο ουρανός.

 

[pezoporos]

1. το μικέλ πληρώνει 3,5 € την ώρα,
2. πώς γίνεται ένας σερβιτόρος να αποκτήσει καφετέρια; (απάντηση το αφεντικό και ο συνέταιρος προτίμησαν να κλέβουν την εφορία)

 

[raboo]

  Ο ιδιωτης όσο κερδίζει ενθουσιάζεται.  Ο επαγγελματίας όχι.
  Ο ιδιωτης όσο χάνει απογοητευεται.     Ο επαγγελματίας όχι.

  Ο ιδιωτης όταν χάσει μία φορά, θα εκβιάσει να μπει γρηγορα σε ένα άλλο trade για να αναπληρώσει τα χαμένα χρήματα.  Ο επαγγελματίας μπορεί να περιμένει ώρες, μέρες, μήνες μέχρι να έρθει το σωστό trade ξανά.


 Ο ιδιωτης κατακλύζεται απο συναισθηματα.  Ο επαγγελματίας δεν έχει κανένα. Εχει μόνο κρυο αίμα και λειτουργεί βασει των δεδομένων της αγοράς.



  Αυτό είναι το "σθένος".

 

[nickpie2008]

αυτοδημιουργητος...
στα 23...με νυχτερινο κεντρο...και 2 καφε...στη Θεσσαλονικη...

 

[Laser Dildo]

αυτοδημιουργητος...
στα 23...με νυχτερινο κεντρο...και 2 καφε...στη Θεσσαλονικη...

Ελληνική δημοσιογραφία  , τι περιμένεις
Αν θέλουν να προμοτάρουν κάτι είναι τόσο χοντράνθρωποι και λιγούρια που καταντάνε να φτιάχνουν αγιογραφία γεμάτη σάλια και ρομαντισμό
Αν θέλουν να κάνουν σοβαρό  ρεπορτάζ, τι διασταύρωση και μαλακίες, να'ναι καλά το google και ό,τι θα του πει ο συνεντευξιαζόμενος, ποιος τρέχει τώρα να ψάχνει
Γυφτιά αρπακόλλα αθιγγανιλίκι, όλα στο πόδι

 

[raboo]

  Εκτορα αυτοί είναι οι όροι των τρειντερς. Όποιος θέλει. Κανένας δεν πιέστηκε.


Από αυτούς που ξέρω πάντως, που έχουν εμπιστευτεί επαγγελματίες, κανένας δεν βγηκε ζημιωμένος.

 Σκέψου να μην κάνεις απολύτως τίποτα και κάθε τρίμηνο να ειπράττεις 30 - 40 χιλιάρικα...


 Ετσι.... σαν σκέψη δεστο μόνο...

ασε αυτος που βγηκε ζημιωμενος...κλαει τη μοιρα του !
μην μασατε οτι χορτο σας ταιζουν...κ προπαντων παιρνετε εγγυησεις για τις επενδυσεις
που κανετε!!!!

 

[observer(1)]

Απο την πρωτη μερα που ανοιξε στην περιοχη μου..ηταν τιγκα στον κοσμο...

==
Στην  Κατεχάκη  μηπως ?  Ναι---- εκει ανοιξε ενα καινουριο Μικελ --  στην γωνια του  στουντιο Κ5 και απέναντι απο το  Κ8..

 

[rouKoun13]

η συνταγη ειναι απλη.τρεντυ μουσικη,2-3 μουνακια να σερβιρουν και μια προσφορα για να νομιζει ο μλκας ο ελληνας οτι εκανε το καλυτερο deal και εχεις σιγουρη επιτυχια

 

[enallaktikos]

Ρε παιδια τι συζηταμε? Στην Ελλαδα ζουμε ΘΕΛΟΥΝ να μην δουλευουμε για να μας εχουν οπως πανε εαν οχι ηδη να μας κανουν..!Φυσικα υπαρχουν κ οι εξαιρεσεις..!Προσωπικα εχω ενα κτηριο αρκετα μεγαλο 5 χρονια ξενικιαστω..!Με τον νομο για τα αυθαιρετα τον εκμεταλευτικα κ εφτιαξα παταρια εσωτερικα για να το αξιποισω οπως εχω η μαλλον ειχα στο μυαλο μου..!Αφου πληρωσα κτλπ οταν πηγα να ανανεωσω την αδεια μου ειπαν ΕΠΕΙΔΗ ΕΚΑΝΑ ΡΥΘΜΙΣΗ ΑΥΘΑΙΡΕΤΟΥ ΔΕΝ ΜΟΥ ΔΙΝΟΥΝ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΑ.ΚΑΤΑΛΑΒΕΝΕΤΕ ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΜΟΥ ΕΙΠΑΝ???????Πληρωσα να το φτιαξω πληρωσα φορους για να δουλεψω κ επειδη τα εκανα ολα αυτα μου λενε δεν σου δινω αδεια...ΡΕ ΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΚΑΘΙΚΙΑ. Τωρα που αλαξε ξανα ο νομος ΙΣΩΣ το διορθωσαν αλλιως τον πουλοοοοοοο

Πήγες να το ανοίξεις με την ιδια χρήση σύμφωνα με την αρχική άδεια ή πήγες για αλλάγή χρήσης;
Σε ποια πολεοδομία σου το ειπαν αυτό (αν επιτρέπεται);

 

[piderof]

Τον τύπο δεν τον ξέρω και καφέ του έχω πιει μια φορά μόνο. Αλλά θέλω να τον συγχαρώ για την προσπάθειά του και να πω ότι αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση για τους νέους Έλληνες. Ούτε έκατσε να πάρει ένα χαρτί για να ικανοποιήσει το μπαμπά και τη μαμά, ούτε γράφτηκε στον ΟΑΕΔ περιμένοντας να προκηρύξει ο ΑΣΕΠ διαγωνισμό για δημοσίους υπαλλήλους.

Με αηδιάζει η πασοκική νοοτροπία του '80 και του '90 "να τρυπώσουμε στο δημόσιο, να καθόμαστε και να τσεπώνουμε το μισθουλάκο μας". Ο Έλληνας ειδικά τώρα στην κρίση πρέπει να βγει στο στίβο του ιδιωτικού τομέα και να δημιουργήσει. Όποιος έχει τη δυνατότητα να επενδύσει σαν τον τύπο, ας το κάνει. Επιχειρήσεις εστίασης, μικροβιοτεχνίες, e-shops, βιολογικά προϊόντα. Όποιος δεν έχει κεφάλαιο ας παλέψει ως υπάλληλος ιδιωτικών επιχειρήσεων ή ελευθέρων επαγγελματιών ακόμα και σε επαγγέλματα που απέρριπτε προ κρίσης και αν είναι δουλευταράς και τυχερός αύριο μεθαύριο θα γίνει αφεντικό.

Μόνο έτσι θα βγούμε από τα σκατά που μας έβαλε ο Παπαντρέας. Έβλεπα ένα παλικαράκι τις προάλλες στην TV που έφτιαξε από το μηδέν εταιρεία κατασκευής και τοποθέτησης δερμάτινων καθισμάτων σε αυτοκίνητα και το χάρηκε η ψυχή μου. "Η δουλειά είναι σκληρή" έλεγε "αλλά πάμε πολύ καλά, κάνουμε και εξαγωγές και ψάχνουμε να προσλάβουμε κόσμο στην επεξεργασία και στο ράψιμο δερμάτων". Αλλά δεν έβρισκε ο τύπος γιατί πολλοί θέλουν να κάνουν δουλειά γραφείου ή να πάνε απευθείας διευθυντές.

Θυμάστε μια σκηνή με τη Βασιλειάδου στη "Θεία από το Σικάγο" που έψαχνε να παντρέψει την ανηψιά στην παραλία; Της είπε ο νεαρός "Είμαι δημόσιος υπάλληλος" και κάνει η Βασιλειάδου "Δημόσιος υπάλληλος; Τράβα στο δρόμο σου άνθρωπέ μου, δεν μας κάνεις...". Τέτοια ήταν η απαξίωση. Μετά το ΠΑΣΟΚ του '80, τους πρασινοφρουρούς του δημοσίου και το διπλασιασμό μισθών και επιδομάτων η ελληνίδα μάνα πλέον συμβούλευε την κόρη της "Παντρέψου μωρή ένα δημόσιο υπάλληλο να σε ζει, πληρώνει το κράτος".

Μπράβο λοιπόν στον τύπο τον Μικέλ που δεν έκατσε στα αυγά του, δημιούργησε μια ιδιωτική επιχείρηση και δίνει ψωμί σε τόσους ανθρώπους. Μακάρι να βρει μιμητές για να βγούμε κάποια στιγμή από τα σκατά.

 

[ποδολάγνος]

Έτσι εμπιστεύτηκαν  τον Madoff που ήταν διάσημος πετυχημένος παππούλης στα χρηματιστιριακά που δεν φανταζούσουν οτι θα κάνει μαλακία κι όμως εφάρμοσε μεθόδους πυραμίδας και τώρα εκτός ότι χάθηκαν τα λεφτά των επενδυτών του ειναι και ο ίδιος φυλακη.

  1. Ετσι εμπιστεύτηκαν το ελληνικό δημόσιο οι μικροομολογιούχοι των ΟΕΔ...
  2. Ετσι εμιστεύτηκαν την μετοχή της ΑΤΕ οι μικρομέτοχοι....
  3. Ετσι εμπιστεύτηκαν την μετοχή της ΕΜΠΟΡΙΚΗΣ....
  4. Ετσι εμπιστεύτηκαν τις καταθέσεις τους στις Κυπριακές τράπεζες οι καταθέτες...
  5. Ετσι εμπιστεύτηκαν τα χρήματα τους στην ασφάλεια της ακινητης περιουσίας...



  Όποιος κάνει επενδύσεις πρέπει να έχει υπόψιν του και το ρισκο που αναλαμβάνει.


Οι πλούσιοι και αυτοί που είναι καταδικασμένοι να γινουν πλούσιοι, πολύ συχνά χάνουν λεφτά. Δεν τα χάνουν ποτέ όλα γιατί κάνουν επιμερισμό του κινδυνου σε πολλές μορφές επένδυσης.

Αντιθετα οι φτωχοί επενδύουν σε ένα μόνο πράγμα, για "να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο!" όπως λένε.



Το ποσοστό των απατεώνων τύπου ΜΑΝΤΟΦ δεν είναι μεγαλύτερο από οποιασδήποτε άλλης μορφής επενδυσης.
Απλώς φαντάζει μεγάλο στραπάτσο σε κάποιον που το ακούει, λόγω του ντόρου που προξενεί στις εφημερίδες και στα μηντια.


  Ειναι ακριβώς σαν τις στατιστικές για τα αεροπορικά ατυχήματα. Στατιστικά το αεροπλάνο είναι το ασφαλέστερο μεταφορικό μέσον. Όλοι όμως το φοβούνται.

 

 Αυτη είναι και η λογική η δική μου Εκτορα. Γιατί να παίζω λεφτά αλλων αφού παίζω τα δικά μου?


 Το συζήτησα κάποτε με έναν που κάνει αυτή τη δουλειά.


" Εχω 500 χιλιάδες δικές μου που γυρίζω και κερδίζω 200 χιλιάρικα τον χρόνο. Δεν με χαλάει να χω 2-3 παρόμοιους λογαριασμούς άλλων και να βγάζω από τις προμήθειες άλλα τόσα! "

Αυτη ήταν η απάντησή του.


 Take it or leave it.

Δεν είναι μόνο αυτό, είναι και ο κίνδυνος της καταστροφής (risk of ruin) για τον τρειντερ που είναι πάντοτε ΜΗ ΜΗΔΕΝΙΚΟΣ, οπότε και με το ξένο κεφάλαιο έχει τουλάχιστον μηδενική πιθανότητα χασούρας

Επιπλέον, όσα λεφτά και να έχει ένας τρειντερ, οποιοδήποτε ποσό επιπλέον, μόνο κέρδος μπορεί να του αποφέρει, οπότε γιατί να μην παίξει;

Η μόνη περίπτωση είναι να μην προλαβαίνει, αν και με το forex, λόγω του άπειρου πρακτικά τζίρου, υπάρχει πάντα η επιλογή των όμοιων εντολών...

 

  Εκτορα αυτοί είναι οι όροι των τρειντερς. Όποιος θέλει. Κανένας δεν πιέστηκε.


Από αυτούς που ξέρω πάντως, που έχουν εμπιστευτεί επαγγελματίες, κανένας δεν βγηκε ζημιωμένος.

 Σκέψου να μην κάνεις απολύτως τίποτα και κάθε τρίμηνο να ειπράττεις 30 - 40 χιλιάρικα...


 Ετσι.... σαν σκέψη δεστο μόνο...

Κάτι μου θυμίζει αυτό ποδολάγνε...

 

[ποδολάγνος]

  ΠΑΙΞΕ ΤΟ ΝΕΟ!


  Εστω πως δεν ξέρω τίποτα από χρηματιστηρια. Ούτε τεχνικά, ούτε άλλα ευφυή παπάρια.


Πως μπορώ να κονομήσω έχοντας ένα ποσό?



  Δυο μηνες τωρα ακούγεται πως οι ΗΠΑ θα χτυπήσουν τη Συρία.



  LOCKHEED MARTIN. Ενας από τους μεγαλύτερους προμηθευτές όπλων των ΗΠΑ.


Τον Ιούλιο έπαιζε μεταξύ 103 και 107 δολαρίων


Σημερα βρισκεται στα 125 δολάρια.


  20% απόδοση σε δύο μήνες σκάρτους...



  VOILA !!!!


 

 

   Εκτορα αυτοί είναι οι όροι των τρειντερς. Όποιος θέλει. Κανένας δεν πιέστηκε.


Από αυτούς που ξέρω πάντως, που έχουν εμπιστευτεί επαγγελματίες, κανένας δεν βγηκε ζημιωμένος.

  Σκέψου να μην κάνεις απολύτως τίποτα και κάθε τρίμηνο να ειπράττεις 30 - 40 χιλιάρικα...


  Ετσι.... σαν σκέψη δεστο μόνο...

Οι επαγγελματίες που λες παίζουν με market making ή πληρώνουν σπρεντ και αυτοί;

 

[Γεροντας Πιθηκισιος]

   Ο ιδιωτης όσο κερδίζει ενθουσιάζεται.  Ο επαγγελματίας όχι.
   Ο ιδιωτης όσο χάνει απογοητευεται.     Ο επαγγελματίας όχι.

   Ο ιδιωτης όταν χάσει μία φορά, θα εκβιάσει να μπει γρηγορα σε ένα άλλο trade για να αναπληρώσει τα χαμένα χρήματα.  Ο επαγγελματίας μπορεί να περιμένει ώρες, μέρες, μήνες μέχρι να έρθει το σωστό trade ξανά.


  Ο ιδιωτης κατακλύζεται απο συναισθηματα.  Ο επαγγελματίας δεν έχει κανένα. Εχει μόνο κρυο αίμα και λειτουργεί βασει των δεδομένων της αγοράς.


   Αυτό είναι το "σθένος".

τυπε μου εισαι εντελως ανιδεος, ετσι;

 

[gl]

τυπε μου εισαι εντελως ανιδεος, ετσι;

για τον αχαχουχα λες;