Το σεξ του κόσμου σε 80 ημέρες

[iuakoya]

Μακριά από τα φώτα των κεντρικών οδών, τα ευφάνταστα άρματα και τις ορδές των εντυπωσιακά μεταμφιεσμένων καρναβαλιστών, κλειστές αίθουσες και κλαμπ γεμάτα ντόπιες, ντόπιους και πλήθη δυτικών τουριστών, μεταμορφώνονται σε τόπους ρωμαϊκών οργίων, όπου... everything goes! Το ενδιαφέρον είναι ότι τα τεκταινόμενα καλύπτονται κινηματογραφικά, ενώ αεικίνητοι θηλυκοί ρεπόρτερ παίρνουν συνεντεύξεις από τους συνευρισκόμενους, περιγράφουν σκηνές, σαν ποδοσφαιρικοί εκφωνητές, ενώ ενίοτε εγκαταλείπουν τα μικρόφωνα και βουτούν κι εκείνες στη θάλασσα σωμάτων, όπου τίποτα δεν διακρίνεται και όπου όλα μπορούν να συμβούν!

 

[iuakoya]

Τα ξενοδοχεία του έρωτα...
H ιστορία των love motels της βραζιλιάνικης μεγαλούπολης ξεκινά τη δεκαετία του 1960, όταν αποτελούσαν καταφύγιο για παράνομα ζευγαράκια ή μέρος όπου οι ναυτικοί πήγαιναν με τις πόρνες που «ψώνιζαν» από το δρόμο, κάτι που συνεχίστηκε για αρκετές δεκαετίες. Η αισθητική τους όμως όπως και οι συνθήκες υγιεινής παρέμεναν σε πολύ χαμηλά standards. Τις δύο τελευταίες όμως δεκαετίες, μετά από παρέμβαση της Brazilian Association of Motels (ABMoteis) λόγω της δημοφιλίας που γνώρισε το καρναβάλι της πόλης αλλά και με αφορμή διοργανώσεις όπως το Μουντιάλ του 2014 ή οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2016, σχεδόν το 50% των καταλυμάτων ανακαινίστηκε. Παρέμεινε «βρόμικο» αλλά περισσότερο με την μεταφορική σημασία του όρου...

 

[iuakoya]

Πλέον, υπάρχουν περίπου 300 από αυτά στην ευρύτερη περιοχή του Rio. Την περίοδο του καρναβαλιού η πληρότητά τους είναι ασφαλώς στο 100%, με αρκετά εξ' αυτών να φημολογείται πως έχουν (παράνομες) συμφωνίες με κυκλώματα πορνείας, ώστε να παρέχουν στους επισκέπτες όλα όσα κάνουν μοναδική τη βραζιλιάνικη φιλοξενία. Φυσικά, την περίοδο του καρναβαλιού γίνεται σε αυτή την πόλη περισσότερο σεξ από οπουδήποτε αλλού στον πλανήτη. Υπάρχει περισσότερο ποτό, περισσότερα πάρτι, ευχάριστη διάθεση. Οπότε είναι απολύτως λογικό να συμβαίνει κάτι τέτοιο. Στα motels όμως όλα γίνονται με ασφάλεια. Πολλοί ταξιδιώτες κάνουν σεξ και στο δρόμο. Όμως εκεί έξω τα πράγματα είναι επικίνδυνα: μπορεί να σε συλλάβει η αστυνομία, να σε ληστέψουν ή να σου επιτεθεί κάποιος μεθυσμένος. Οι τιμές των δωματίων τους ξεκινούν από τα $45 και μπορεί να φτάσουν και τα $430 ανά διανυκτέρευση. Τα περισσότερα εξ αυτών περιλαμβάνουν king-size κρεβάτια, jacuzzi ή sauna, στύλο pole dancing και μπόλικους καθρέφτες, ενώ μερικά από τα πιο προνομιακά διαθέτουν και βεράντες με θέα τον ωκεανό...

 

[iuakoya]

Επιστροφή στην Αγγλία...

Η εποχή που έκλειναν τις πόρνες σε άσυλα...
Με βάση τους Νόμους για τις Μεταδοτικές Ασθένειες του 1864, 1866 και 1869 στην Αγγλία, η αστυνομία συνελάμβανε όποια γυναίκα της εργατικής τάξης θεωρούνταν ύποπτη για πορνεία και την οδηγούσε σε ειδικό νοσοκομείο, όπου υποβαλλόταν σε εξετάσεις. Αν η γυναίκα αντιστεκόταν, φυλακιζόταν. Η διακριτική ονομασία των νοσοκομείων αυτών δεν ήταν τυχαία: ονομάζονταν Lock Ηospitals. Η λέξη «lock» αναφερόταν -κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα και της Αναγέννησης- στα νοσοκομεία για τους λεπρούς, όπου στεγάστηκαν αρχικά και τα νοσοκομεία για τη θεραπεία των αφροδίσιων νοσημάτων. Σύντομα προσέθεσαν στις εγκαταστάσεις τους και άσυλα, όπου πήγαιναν οι γυναίκες μετά την αποθεραπεία τους, προς ηθικό σωφρονισμό...

 

[iuakoya]

Η περίπτωση του ασύλου Μαγδαληνή στο Λονδίνο...
Στις 10 Αυγούστου του 1758, στο Goodman’s Fields του Λονδίνου, το φιλανθρωπικό ίδρυμα για την αναμόρφωση και αποκατάσταση μετανοημένων πορνών Μαγδαληνή, ξεκίνησε την επίσημη λειτουργία του. Μέχρι εκείνη την εποχή, δεν είχε εμφανιστεί ποτέ στην Αγγλία ένα οργανωμένο κοσμικό φιλανθρωπικό ίδρυμα γι’ αυτό το σκοπό. Προκειμένου να εξασφαλίσει μία θέση στο άσυλο Μα- γδαληνή, μία πόρνη έπρεπε να συμπληρώσει επίσημη αίτηση με το όνομα, την ηλικία και την κατοικία της. Στην πρώτη γραμμή της αίτησης αναγραφόταν: «η αιτούσα είναι ένοχη για Πορνεία και έχει πραγματική συνείδηση του παραπτώματός της, το οποίο τη βύθισε στη μεγαλύτερη απόγνωση και της στέρησε όλα τα μέσα που θα μπορούσαν να της εξασφαλίσουν έναν έντιμο βίο». Το άσυλο έδειχνε προτίμηση στις νεαρές πόρνες, με βάση την πεποίθηση ότι μόνο μία νεαρή ή άπειρη πόρνη ήταν ικανή να αναμορφωθεί και να αποκατασταθεί...

 

[iuakoya]

Με την δικαιολογία της υποτιθέμενης αναμόρφωσης,αλλά πραγματικό στόχο να αποφέρουν κέρδη, οι τρόφιμες του ιδρύματος ήταν αναγκασμένες να εκτελούν ένα συγκεκριμένο όγκο εργασίας. Ο ευρύτερος στόχος ήταν να εξοικειωθούν οι γυναίκες με την ηθική της εργασίας και κατόπιν να μετατραπούν σε κομμάτι του εργατικού δυναμικού δουλεύοντας κατά βάση ως οικιακές υπηρέτριες ή δευτερευόντως σε κάποιο άλλο επάγγελμα. Οι εργασίες αυτές ήταν η υφαντουργία και η κατασκευή διάφορων ειδών, όπως κορδόνια, γάντια, παπούτσια και παιχνίδια. Στο πλαίσιο αυτό, μέχρι το 1790 το ίδρυμα είχε οργανώσει το μαζικό πλύσιμο ρούχων και λευκών ειδών (νοσοκομείων, ασύλων και πανεπιστημίων) από τις τρόφιμες, ένα επάγγελμα που αποτελούσε μια από τις πιο δύσκολες και σκληρές μορφές γυναικείας εργασίας, κατά τον 18ο και τις αρχές του 19ου αιώνα...

 

[iuakoya]

Ο μέσος όρος διαμονής μιας γυναίκας στο άσυλο Μαγδαληνή (αν δεν είχε αποβληθεί λόγω κακής συμπεριφοράς ή δεν είχε αποχωρήσει μόνη της) ήταν ένας χρόνος. Όσο για τις μορφές τιμωρίας που επιστρατεύονταν για να διασφαλίσουν τη σωστή διαγωγή και ως απάντηση σε συμπεριφορές όπως η ανυπακοή και η αυθάδεια, αυτές περιλάμβαναν τον εγλεισμό σε ένα δωμάτιο για έξι ως δώδεκα ώρες, επίπληξη από την προϊσταμένη, αποστέρηση γεύματος ή των χρημάτων που είχαν κερδηθεί από την εργασία. Γενικά πρόκειται για τιμωρίες που στη μια ή στην άλλη μορφή χρησιμοποιούνταν και από τα workhouses της εποχής.Αξίζει να σημειωθεί ότι το τελευταίο άσυλο Μαγδαληνή, που βρισκόταν στην Ιρλανδία, τερμάτισε τη λειτουργία του το 1996.

 

[iuakoya]

Επιστροφή στην Κίνα...

Η πόρνη που έγινε πειρατής 
Το όνομά της ήταν Τσινγκ Σι και γεννήθηκε το 1775. Σε ηλικία 26 ετών δούλευε σε οίκο ανοχής στην Καντόνα της Νότιας Κίνας. Εκεί γνώρισε τον Ζενγκ Γι, έναν από τους πιο τρομερούς πειρατές, ο οποίος γοητεύτηκε από τη δυναμική κοπέλα και θέλησε να την παντρευτεί. Έτσι κι έγινε, αλλά μόνο αφότου ο Ζενγκ Γι υποσχέθηκε να κάνει τη Τσινγκ Σι συνεργάτη του στη διακυβέρνηση του στόλου. Τα 200 πλοία που είχε πριν από τον γάμο ο «Στόλος της Κόκκινης Σημαίας», όπως ονομαζόταν η πειρατική κομπανία του Ζενγκ Γι, έφτασαν τα 1.800. Δυστυχώς, ο βίος του πειρατή ήταν σύντομος. Το 1807, μετά από έξι χρόνια γάμου, πνίγηκε στη θάλασσα κατά τη διάρκεια τυφώνα. Μετά τον θάνατό του, η πρώην πόρνη και νυν χήρα ανέλαβε το τιμόνι του πειρατικού στόλου. Τον τομέα της κατεξοχήν πειρατείας ανέλαβε ο υπαρχηγός Τσανγκ Πάο, ενώ η Τσινκ Σι ασχολήθηκε με το επιχειρηματικό κομμάτι. Έως το 1810, ο «Στόλος της Κόκκινης Σημαίας» ήλεγχε όλη τη θάλασσα της Νότιας Κίνας, διέθετε δεκάδες χιλιάδες πειρατές και είχε απλώσει ένα τεράστιο κατασκοπευτικό δίκτυο στη Δυναστεία των Κινγκ...

 

[iuakoya]

Θα σου κόψουν το κεφάλι και θα το πετάξουν στη θάλασσα...
Οι πειρατές της Τσινγκ Σι δεν ήταν στυγεροί και ανεξέλεγκτοι εγκληματίες. Αντίθετα, ζούσαν σύμφωνα με πολύ αυστηρούς κανόνες και πλήρωναν ακόμα και φόρους! Η ποινή για ό,τι έκαναν ήταν πάντα η ίδια, ώστε να μην ξεχνά κανείς τις συνέπειες. Οι πειρατές έπρεπε να τηρούν την εξής νομολογία:
• Αν παρακούσεις εντολή, θα σου κόψουν το κεφάλι και θα το πετάξουν στη θάλασσα.
• Αν κλέψεις κάτι πριν μοιραστεί η λεία, θα σου κόψουν το κεφάλι και θα το πετάξουν στη θάλασσα.
• Αν βιάσεις κάποιον, χωρίς άδεια απ’ τον αρχηγό σου, θα σου κόψουν το κεφάλι και θα το πετάξουν στη θάλασσα.
• Αν έχεις σεξουαλική επαφή με κάποιον εν ώρα εργασίας, θα σου κόψουν το κεφάλι και το πετάξουν στη θάλασσα. Επίσης, θα δέσουν κάτι βαρύ γύρω απ’ τη γυναίκα που ήταν μαζί σου και θα την πετάξουν κι αυτή στη θάλασσα.
• Αν κάνεις επιδρομή σε πόλη ή σε πλοίο, που έχει πληρώσει φόρο υποτέλειας, θα σου κόψουν το κεφάλι και θα το πετάξουν στη θάλασσα.
• Αν πάρεις άδεια ξηράς, χωρίς την έγκριση των ανωτέρων σου, θα σου κόψουν το κεφάλι και θα το πετάξουν στη θάλασσα.
• Αν προσπαθήσεις να εγκαταλείψεις την οργάνωση, θα σου κόψουν τα αυτιά.
• Άσχημες αιχμάλωτες αφήνονται ελεύθερες. Όμορφες αιχμάλωτες, είτε δίνονται ως λεία, είτε αγοράζονται από μέλη του στόλου. Αν κάποιος πειρατής πάρει μία γυναίκα, θεωρείται σύζυγός της και πρέπει να τη φροντίζει και να της φέρεται με σεβασμό. Αν δεν το κάνει, θα του κόψουν το κεφάλι και θα το πετάξουν στη θάλασσα....

 

[iuakoya]

Τσινγκ Σι εναντίον Αυτοκράτορα: 10 – 0
Ο Αυτοκράτορας της Κίνας προσπάθησε πολλάκις να «τιθασεύσει» τον τεράστιο στόλο της Τσινγκ Σι, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Κάλεσε για βοήθεια τις ευρωπαϊκές ναυτικές υπερδυνάμεις της εποχής, τους Βρετανούς, τους Πορτογάλους και τους Ολλανδούς. Η Τσινγκ Σι βγήκε και πάλι νικήτρια. Η κατάσταση έφτασε σε τέτοιο σημείο που το 1810 ο Αυτοκράτορας αναγκάστηκε να προσφέρει γενική αμνηστία στους πειρατές, αν σταματούσαν τη δράση τους. Η Τσινγκ Σι δέχτηκε υπό την προϋπόθεση όλοι οι πειρατές που ήταν υπό τις εντολές της να κρατήσουν τα λάφυρα που είχαν συγκεντρώσει. Οι όροι της έγιναν δεκτοί. Πολλοί απ’ τους πειρατές μπήκαν στο ναυτικό του αυτοκράτορα. Η Τσινγκ Σι ζήτησε τίτλο ευγενείας και φυσικά τον έλαβε. Σε ηλικία μόλις 35 ετών, η «Λαίδη Τσινγκ Σι» άνοιξε οίκο ανοχής με τυχερά παιχνίδια και τζόγο, τον οποίο διηύθυνε μέχρι τον θάνατό της, το 1844. Αυτή είναι η ιστορία της φτωχής ιερόδουλης, η οποία έγινε μία απ’ τους μεγαλύτερους πειρατές της ιστορίας και πέθανε ως πάμπλουτη αριστοκράτισσα...

 

[iuakoya]

Στάση τριακοστή τρίτη: Ρωσία...

Από τα τέλη του 19ου αιώνα, η πορνεία ήταν νόμιμη στη Ρωσική Αυτοκρατορία και οι πόρνες εκδίδονταν με ένα ειδικό «κίτρινο εισιτήριο». Στην πλειονότητα των πόλεων υπήρχαν πολυάριθμα πορνεία, που ποικίλαν ανάλογα με την κοινωνική και οικονομική τάξη που ανήκε κάποιος. Αυτό σημαίνει ότι υπήρχαν πορνεία που προορίζονταν από την αριστοκρατία μέχρι την εργατική τάξη.
Από νομικής απόψεως, μόνο οι γυναίκες είχαν τη δυνατότητα να κατέχουν οίκους ανοχής. Ωστόσο, η παράνομη πορνεία οδήγησε αργότερα οι περισσότεροι οίκοι ανοχής να διευθύνονται από άντρες. Πριν από το 1917, εκτιμάται ότι υπήρχαν περίπου 25.000 με 30.000 πόρνες στη Μόσχα...

 

[DIMIGAS]

μετά ? γαμήθηκε...

 

[iuakoya]

Από το 1920 και μετά υπήρχε επίσης μια ξεχωριστή κατηγορία στις πόρνες, οι λεγόμενες «intergirls», οι οποίες εργαζόντουσαν σε ξενοδοχεία για τους τουρίστες και η πληρωμή τους γινόταν δεκτή μόνο σε ξένα νομίσματα. Οι γυναίκες αυτές που εργάζονταν σε ξενοδοχεία και σε απλούς σταθμούς είχαν συχνά προστασία από την τοπική αστυνομία, ενώ αυτές που εργάζονταν σε πολυτελή ξενοδοχεία βρισκόντουσαν υπό την προστασία της KGB.
Το 1925 ιδρύθηκαν αρκετά κέντρα ιατρικής περίθαλψης προκειμένου να θεραπεύσουν τους αλκοολικούς και τις... πόρνες. Μέχρι το 1929 υπήρχαν πέντε στη Μόσχα. Σύμφωνα με μυστική έρευνα που πραγματοποιήθηκε στα τέλη της δεκαετίας του 1920 σχεδόν το 60% των αστικών σοβιετικών ανδρών χρησιμοποίησε τις υπηρεσίες των οίκων ανοχής. Η πορνεία αν και ήταν παράνομη, υπήρχε πάντα. Οι κοπέλες ανέβαιναν στα τρένα και έγραφαν την τιμή τους στη σόλα του παπουτσιού και την έδειχναν στους άνδρες μέχρι να βρεθεί πελάτης...

 

[iuakoya]

Η ποpνογραφία ήταν παράνομη. Φωτογραφίες μπορούσες να βρεις στη μαύρη αγορά μόνο. Κάθε φωτογραφία έδειχνε μία ανεξάρτητη σκηνή κι ένα σετ 3 φωτογραφιών κόστιζε 3 ρούβλια, όσο περίπου ένα μπουκάλι βότκα και τα διπλά από ένα εισιτήριο θεάτρου. Συχνά επίσης τις πουλούσαν σε πακέτο με κάρτες και στην άλλη πλευρά είχαν τη μορφή τραπουλόχαρτου. Μάλιστα από εκεί προήλθε και η μόδα με τα χαρτιά τράπουλας με γuμνές γυναίκες, αφού για να μην τους πιάσουν οι αστυνομικοί, έκαναν τις φωτογραφίες να μοιάζουν με τραπουλόχαρτα. Το 1970, εισρέουν στη Σοβιετική Ένωση μέσω Γερμανίας τα πρώτα ποpνό περιοδικά. Γίνονται ανάρπαστα, οι τιμές τους στη μαύρη αγορά αγγίζουν την ημερήσια αμοιβή ενός εργάτη...

 

[iuakoya]

Υπήρχαν δύο επίπεδα τιμών για τις πόρνες στη Μόσχα: είτε τρία είτε πέντε ρούβλια. Τα κορίτσια συνήθως βρίσκονταν κοντά στο σταθμό του μετρό Prospekt Mira. Φορούσαν δαχτυλίδια από τρία ρούβλια ή πέντε ρούβλια. Το ένα ήταν πράσινο, το άλλο ήταν μπλε και ήταν εύκολο να πούμε την τιμή που ζητούσαν τα κορίτσια. Αλλά λίγοι πήγαιναν σε αυτές. Χρησιμοποιώντας τις υπηρεσίες μιας πόρνης ήταν σαν να πληρώνεις για πόσιμο νερό όταν ήταν διαθέσιμο δωρεάν σε κάθε σιντριβάνι νερού. Υπήρχαν πολλά κορίτσια που ήταν πρόθυμα να προσφέρουν τις χαρές του σεξ δωρεάν. Ο φόβος όμως για τα μεταδιδόμενα νοσήματα δημιούργησε μύθους όπως πχ ότι αν έχεις σύφιλη θα σου πέσει η μύτη. Αυτό είναι πιθανό αλλά μόνο μετά από 10 χρόνια νόσου χωρίς καμία θεραπεία. Αυτό δεν εμπόδιζε αρκετούς Ρώσους μετά από μια νύχτα ξέφρενου σεξ να ελέγχουν το πρωί τη μύτη τους...

 

[iuakoya]

Ρασπούτιν...

Δεν γίνεται να μιλήσεις για το σεξ στη Ρωσία και να μην πεις για τον Ρασπούτιν. Ο Ρασπούτιν ξελόγιαζε δεκάδες γυναίκες ανήλικες και ενήλικες. Καθημερινά τις υποχρέωνε να ικανοποιούν τα σαδιστικά σεξουαλικά βίτσια του, λέγοντας τους ότι τις εξαγνίζει και απομακρύνει από μέσα τους το σατανά. Τις έπειθε με μια μόνο ματιά καθώς είχε πολύ έντονο βλέμμα, αλλά και τη δυνατότητα να γυρνά τους βολβούς των ματιών του. Μερικές φορές πάθαινε κρίσεις, άρπαζε βίαια μια πόρνη του δρόμου, εξαφανιζόταν σε κάποιο σπίτι και σε λίγο έβγαινε μιλώντας με δυνατή φωνή και κάνοντας περίεργες χειρονομίες. Στην πρωτεύουσα κυκλοφορούσε η φήμη ότι ήταν προικισμένος με ένα τεράστιο όργανο, σαν του αλόγου...

 

[iuakoya]

Ο σατανικός καλόγερος είχε αχαλίνωτο πάθος για σεξ και την αιρετική άποψη (που την εφάρμοζε συχνά) πως μέσω της συνεχόμενης σεξουαλικής επαφής ο άνθρωπος μπορεί να πλησιάσει τη θέωση. Ταυτόχρονα, αυξανόταν ο κύκλος των πιστών του Ρασπούτιν στο γυναικείο πληθυσμό των αργόσχολων κυριών της υψηλής κοινωνίας. Τον σέβονταν και τον τιμούσαν σαν να ήταν επίσκοπος, ενώ δεν ανήκε καν σε μια μονή. Οι κοντέσες και οι δούκισσες επισκέπτονταν το διαμέρισμά του, του φιλούσαν το χέρι, γονάτιζαν μπροστά του, τον γέμιζαν δώρα και όταν έφευγαν ζητούσαν ως χάρη να πάρουν μαζί τους για να πλύνουν τα λερωμένα ρούχα του, αν ήταν δυνατόν με υπολείμματα ιδρώτα! Διασώζεται σε φορμόλη και το φερόμενο ως δικό του γεννητικό όργανο – μήκους 30 εκατοστών «σε ηρεμία» και παχύ όσο ο καρπός ενός άντρα – το οποίο εκτίθεται ανά τον κόσμο...

 

[iuakoya]

Το πέος του μάλιστα, ήταν τόσο ξακουστό, ώστε οι δολοφόνοι του φρόντισαν να το διασώσουν, ακρωτηριάζοντας το πτώμα του. Μια από τις επόμενες μέρες μια υπηρέτρια ανακάλυψε τυχαία το "σουβενίρ", το αναγνώρισε και το έδωσε στην κόρη του, Μαρία. Εκείνη το φυγάδευσε στο Παρίσι, όπου μετατράπηκε σε λατρευτικό αντικείμενο από έναν σύλλογο κυριών, μέχρι που η Μαρία το ξαναπήρε στην κατοχή της στα τέλη της δεκαετίας του 1920. Η ίδια λίγο πριν πεθάνει το 1977, το δώρισε σε κάποιον Δρ. Ριπλ. Το 1994, το πέος του Ρασπούτιν εμφανίστηκε σε έναν πλειστηριασμό. Πωλητής ήταν ο κος Μάικλ Όγκουστιν από την Καλιφόρνια, ο κληρονόμος του Δρ. Ριπλ. Το πέος αγοράστηκε από τον Οίκο Bonham, οι ειδικοί του οποίου αποφάνθηκαν ότι επρόκειτο απλώς για ένα θαλάσσιο αγγούρι. Η υπόθεση ξεχάστηκε για δέκα περίπου χρόνια, μέχρι που το 2004 ένα άλλο πέος του Ρασπούτιν έκανε την εμφάνισή του. Αυτό που εκτίθεται σήμερα στο Μουσείο Ερωτισμού της Ρωσίας, που λειτουργεί υπό τη διεύθυνση του Δρ. Ιγκόρ Κνιάσκιν, ο οποίος την περίοδο των εγκαινίων του μουσείου ήταν ο αρχίατρος του ανδρολογικού ινστιτούτου της ρωσικής επιστημονικής ακαδημίας...

 

[jimy.m.]

Ο σατανικός καλόγερος είχε αχαλίνωτο πάθος για σεξ και την αιρετική άποψη (που την εφάρμοζε συχνά) πως μέσω της συνεχόμενης σεξουαλικής επαφής ο άνθρωπος μπορεί να πλησιάσει τη θέωση. Ταυτόχρονα, αυξανόταν ο κύκλος των πιστών του Ρασπούτιν στο γυναικείο πληθυσμό των αργόσχολων κυριών της υψηλής κοινωνίας. Τον σέβονταν και τον τιμούσαν σαν να ήταν επίσκοπος, ενώ δεν ανήκε καν σε μια μονή. Οι κοντέσες και οι δούκισσες επισκέπτονταν το διαμέρισμά του, του φιλούσαν το χέρι, γονάτιζαν μπροστά του, τον γέμιζαν δώρα και όταν έφευγαν ζητούσαν ως χάρη να πάρουν μαζί τους για να πλύνουν τα λερωμένα ρούχα του, αν ήταν δυνατόν με υπολείμματα ιδρώτα! Διασώζεται σε φορμόλη και το φερόμενο ως δικό του γεννητικό όργανο – μήκους 30 εκατοστών «σε ηρεμία» και παχύ όσο ο καρπός ενός άντρα – το οποίο εκτίθεται ανά τον κόσμο...

 

[iuakoya]

Κοίτα την άλλη από πάνω πώς το κοιτάει