Το τραγικό όμως καμαράντεν, είναι ότι αντί τουλάχιστον η κρίση να λειτουργήσει και θετικά ξεπλένοντας την κόπρο του Αυγεία, δηλαδή τέτοιες κρατικοδίαιτες αντιπαραγωγικές επιχειρήσεις, όλες οι κινήσεις γίνονται ώστε να επιβιώσουν αυτές εις βάρος των υπολοίπων.
Το πρόβλημα είναι αρκετά βαθύ μαην καμαραντ...
Επί χρόνια η αγορά δεν λειτουργούσε ορθολογικά- δηλαδή τις δουλειές δεν τις έπαιρνε αυτός που είχε το καλύτερο προϊόν/ υπηρεσία στην καλύτερη τιμή αλλά ο έχων τα κονε (με το κράτος) και το pr (με τα μμε)...
Και δεν μιλάω για εργολαβονταβατζήδες αλλά ακόμη και για εμπόρους ρούχων ή εστιάτορες!
Επομένως γιατί να προσέξει το αφεντικό το προϊόν, γιατί να τον ενδιαφέρει να έχει κορυφαίους εργαζόμενους με ανάλογες αποδοχές και εταιρεία που να λειτουργεί στην εντέλεια;
Στην τελική πάντα κάποιος μαλάκας υπάλληλος θα έβγαζε τη δουλειά για να τσουλάει κάπως η μπίσνα και για τα άλλα, ας είναι καλά το λάδι, τα τραπεζώματα και τα κρεβατώματα...
Βέβαια, εδώ και λίγο καιρό όσοι είχαν στραμμένη την επιχείρηση σε εξαγωγές (που εκεί πρέπει το μαγαζί σου να λειτουργεί σωστά, οι υπάλληλοί σου να ξέρουν τη δουλειά τους και εσύ να μην χρωστάς σε όποιον μιλά αγγλικά) ανασαίνουν κάπως και θα ανασαισαν περισσότερο αν δεν είχαν το γνωστό μπουρδέλο κρατος να μην τους αφήνει να δουλέψουν, αντίθετα αρκετοί που βάσισαν τα μαγαζιά τους στις δημόσιες σχέσεις έχουν αρχίσει τους επιθανάτιους ρόγχους (γνωστους και ως αρ. 99) και οι τράπεζες τους κρατάνε στη ζωή για να μην βρεθούν και οι ίδιες με επικές επισφάλειες...
Όχι ότι περιμένω θαύματα βέβαια και σε μια κοινωνία με 20% ανεργία, το να μιλάμε για ορθολογική οργάνωση της αγοράς, είναι κομματάκι προκλητικό.