Ο ασφαλέστερος τρόπος για να βεβαιωθείς για το εάν κάποιος έχει φασιστική συνείδηση, είναι να όταν τον δεις να κατηγορεί τους αντιπάλους του ως φασίστες…
Εδώ μέσα για παράδειγμα, παρατηρήστε ποιοι κατηγορούν όσους έχουν αντίθετη άποψη ως φασίστες και θα καταλάβετε ποιοι είναι πραγματικά φασίστες…
Το απόσπασμα από το Alter το είδα και ήταν απόλυτα ξεκάθαρο. Μόνο εμείς οι βλάκες μπορούσαμε να μπερδευτούμε και να προσκυνήσουμε φανατικά την «άποψη» που βολεύει το κόμμα που υπηρετούμε.
Από τα γεγονότα, φαίνεται ότι σε μία εταιρία, ο εργοδότης υποχρεώνει τους εργαζομένους να εργαστούν υπερωρίες που δε θα πληρωθούν. Οι εργαζόμενοι έχουν το δικαίωμα να αρνηθούν και εάν απολυθούν όπως και φαίνεται να έγινε, τότε μπορούν να πάνε στην επιθεώρηση εργασίας αλλά και στη δικαιοσύνη. Όποιος έχει προσφύγει στην επιθεώρηση εργασίας γνωρίζει καλά ότι λειτουργεί προς όφελος του εργαζομένου και όχι του εργοδότη. Δεν πρέπει να υποτιμάμε την δύναμη της επιθεώρησης εργασίας.
Φαίνεται ότι οι απολυμένοι υπάλληλοι είχαν με το μέρος τους κάποια συνδικαλιστικά όργανα που για να πιέσουν την εργοδοσία να ανακαλέσει, προκήρυξαν απεργία και καλά έκαναν.
Το δικαίωμα στην απεργία είναι συνταγματικά κατοχυρωμένο, όπως ακριβώς και το δικαίωμα στην εργασία.
Οι συνδικαλιστές όμως δεν είχαν κανένα δικαίωμα να εμποδίσουν τους υπαλλήλους να εργαστούν. Κανένας νόμος και κανένα δίκαιο δεν τους δίνει αυτό το δικαίωμα.
Το ΠΑΜΕ έχει στην υπηρεσία του καταξιωμένους δικηγόρους κάποιοι από τους οποίους είναι και πολιτικοί, οι οποίοι έπρεπε να αναλάβουν και φαντάζομαι το έχουν κάνει, την υπεράσπιση των απολυμένων υπαλλήλων στη δικαιοσύνη. Εάν οι απολυμένοι υπάλληλοι έχουν δίκιο, τότε θα δικαιωθούν σίγουρα στο δικαστήριο και θα πληρωθούν και αναδρομικά.
Όρος περιφρούρηση της απεργίας, έτσι όπως τον εφαρμόζει το ΠΑΜΕ, δεν υπάρχει και δεν πρέπει να υπάρχει. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να εμποδίσει κάποιον να εργαστεί. Εκτός και εάν είναι φασίστας, οπότε δεν έχει τουλάχιστον ηθικά διλήμματα στο θέμα «περιφρούρησης» της απεργίας.