iuakoya
Μέλος
- Εγγρ.
- 5 Νοε 2015
- Μηνύματα
- 36.415
- Like
- 24.294
Συνηθίσαμε, δυστυχώς, να υπακούμε ομοιόμορφα σε εξουσίες, προσφέροντας σαν ενέχυρο για δάνειο ελπίδας την ευαισθησία και την ελευθερία μας. Γιατί εμπιστευόμαστε πιο πολύ την αγωνία από τον αγώνα. Και ξεχνάμε ότι το θαύμα γεννιέται πάντα μέσα μας και αναγνωρίζεται με πίστη όχι σ’ αυτό που φαίνεται να γυαλίζει, αλλά σ’ αυτό που βαθαίνει για να λάμπει. Εδώ έρχεται ο χρόνος και γεφυρώνει βιώματα και συναισθήματα, επιθυμίες και πράξεις, και συγκροτεί ένα ιδιότυπο ημερολόγιο αιφνίδιων συναντήσεων με νίκες και ήττες, ρήξεις και επιλογές, που συναιρούν μακρά και βραχέα κύματα ψυχής και τονίζονται πάντοτε σε κάθε λήγουσα αρχή. Ο χρόνος γίνεται η άλλη γλώσσα, που δεν πειθαρχεί εξάπαντος σε συμφωνίες-γέφυρες και γι’αυτό μπορεί να ανατρέπει προθέσεις, χωρίς να καταργεί διαθέσεις, και να φωταγωγεί –με νόημα– επετείους πόνου, ηδονής και πλήθουσας σιωπής. Τότε είναι που ο χρόνος απαιτεί ποίηση για να μιληθεί, να αποκαλύψει τη δύναμή του, είτε με λήθη είτε με μνήμη, οπωσδήποτε με περιέργεια ομορφιάς. Πάλι τα όνειρα θα μου ζητήσουν σώμα.
Η ποίηση του χρόνου, του Διονύση Καρατζά...
Η ποίηση του χρόνου, του Διονύση Καρατζά...