Προβλήματα μέχρι το 1920 δεν υπήρχαν. Οι Τουρκοι έκαναν επιδρομές εντός της κατακυρωθείσας περιοχής στην Ελλάδα και εμείς στα περίχωρά της.
Ανταρτοπολέμο έκαναν οι Τουρκοι και ούτε αυτοί μπορούσαν να επεκτείνουν τις γραμμές τους. Οι νικητές και οι Σύμμαχοι ήταν με το μέρος της Ελλάδος. Οι Τούρκοι μέχρι τότε δεν είχαν κανένεναν.
Ο Ελληνικός στρατός εκσυνχρονίσθηκε με τον Βενιζέλο. Πριν, οι Βασιλιάδες και ο Μεταξάς (υπασπιστής του Κων/νου και συμφοιτητης του στο Βερολίνο) μόνο ήττες είχαν και το στρατό σε άθλια κατάσταση. Ο Βενιζέλος έκανε μέχρι και μηχανοκίνητες μονάδες, ναυτικό (Αβέρωφ) ακόμα και αεροπορία το 1914.
Το 1920 ανεκλήθη το από 7ετιας Βασιλικό επιτελείο και χωρίς υποστήριξη και 0 διπλωματία ξεκινησαν για την Άγκυρα. Πού ήταν η στρατιωτική ιδιοφυία του Μεταξά τότε; Ο Βενιζέλος έκανε πόλεμο φθοράς εναντίον ενός ανοργάνωτου, νικημένου, απομονωμένου στρατού.
Οι Βασιλικοί χωρίς καμία υποστηριξη διπλωματική, οικονομική, στρατιωτική εξεστράτευσαν αντί να ισχυροποιηθούν οικονομικά και διπλωματικά. Οποία ηλιθιότητα.
Περιτό να θίξουμε την οικονομική κατάσταση των ηττημένων Τούρκων, όπου όλες οι παραγωγίκες περιοχές ήταν υπο τον έλεγχο των Συμμαχων Αγγλων,Γάλλων, Ελλήνων, Ιταλών. Οι Βασιλικοί φυσικά, πήγαν εναντίον όλων των προηγουμένων αντί επιδιώξουν έλεγχο. Και για αυτό φταίει ο...Βενιζέλος και όχι οι πολιτικές και στρατιωτικές τους επιλογές.
Οι κατακυρωθείσες περιοχές. Ποιες γραμμές να συντηρήσουν οι Τούρκοι εντός των Συμμαχικών περιοχών;
The Greeks estimated, despite warnings from the French and British not to underestimate the enemy, that they would need only three months to defeat the already weakened Turks on their own.[73] Exhausted from four years of bloodshed, no Allied power had the will to engage in a new war and relied on Greece. During the Conference of London in February 1921, the Greek prime minister Kalogeropoulos revealed that the morale of the Greek army was excellent and their courage was undoubted, he added that in his eyes the Kemalists were "not regular soldiers; they merely constituted a rabble worthy of little or no consideration".[74] Still, the Allies had doubts about Greek military capacity to advance in Anatolia, facing vast territories, long lines of communication, financial shortcomings of the Greek treasury and above all the toughness of the Turkish peasant/soldier.[75][76] After the Greek failure to rout and defeat the new established Turkish army in the First and Second Battle of İnönü the Italians began to evacuate their occupation zone in southwestern Anatolia in July 1921. Furthermore the Italians also claimed that Greece had violated the limits of the Greek occupation laid down by the Council of Four.[76]
Περί στρατιωτικών υποδομών και στρατευμένων Μικρασιατών
According to a British report from May 1922, 60,000 Anatolian native Greeks, Armenians and Circassians served under arms in the Greek occupation (of this number, 6,000–10,000 were Circassians).[80] In comparison, the Turks had also difficulties to find enough fit men, as a result of 1.5 million military casualties during World War I.[81] Very soon, the Greek Army exceeded the limits of its logistical structure and had no way of retaining such a large territory under constant attack by initially irregular and later regular Turkish troops. The idea that such large force could sustain offensive by mainly "living off the land" proved wrong. Although the Greek Army had to retain a large territory after September 1921, the Greek Army was more motorized than the Turkish Army.[82] The Greek Army had in addition to 63,000 animals for transportation, 4,036 trucks and 1,776 automobiles/ambulances,[82] whereas the Turkish Army relied on transportation with animals. They had 67,000 animals (of whom were used as: 3,141 horse carts, 1,970 ox carts, 2,318 tumbrels and 71 phaetons), but only 198 trucks and 33 automobiles/ambulances.[82]
Ο Ελληνικός στρατός ήταν σαφώς ανώτερος και δεν είχε να φοβάται τίποτε εντός γραμμών.
