Τίτλοι του αέρα

Το να ιδρώσεις είναι λανθασμένη στρατηγική. Δεν αξίζει να σκοτώνεσαι από τη στιγμή που δεν εκτιμάται η εργασία σου. Και όταν λέμε να εκτιμάται δεν εννοούμε να σου λένε τι καλός που είσαι επειδή δουλεύεις τσάμπα σα κορόιδο.

Εντάξει Todok, εσύ κάν' το χαλαρά. Αν φτάσεις ποτέ ψηλά όμως σφύρα μου κλέφτικα.

 

[Enforcer]

Άστο... ευκαιριακό είναι. Ξέρεις πόσες τέτοιες ψωλίτσες έχω δει, οι οποίες πήραν τα τσιμπούκια τους και μετά μου βάλανε το ταγιεράκι και τα μαλιά κότσο και γυαλάκι intelectual, γίνανε διευθύντριες και μετά από λίγο καιρό καταρεύσανε? (και ξεκινήσαν πάλι από το μηδέν με πίπες!!!).

Οι πίπες σε φτάνουν μέχρι ένα σημείο... από εκεί και πέρα ο χρόνος πάντα δείχνει την πραγματικότητα. Αυτό πάει και για τους γλύφτες!

Συμφωνώ εν μέρει

Υπάρχουν και περιπτώσεις που αυτές που έπαιρναν πίπες δεν ήταν χαζές. Ηταν απλά αποφασισμένες.

Σημασία έχουν και οι συνεργάτες σου, οι άνθρωποι που κάνουν τη δουλειά δηλαδή. Οταν έχεις και καλή ομάδα και παίρνεις πίπες ή δίνεις κώλο ή είσαι γλύφτης τότε και έχεις θεμελιώσει καλά την παρούσα θέση σου αλλα και εμφανίζεσαι σαν καλός υποψήφιος για την επόμενο ιεραρχικό επίπεδο

Τέλος, με βάση την εμπειρία μου, όποιος είναι πράγματι καλός τελικά βρίσκει το δρόμο του. Και δεν αρκεί ένα πλήθος πτυχίων. Ισως πιο σημαντικό είναι το να δουλέψεις και να δείξεις ότι αξίζεις.

 

[polemistis]

Δεν έχει σχέση αυτό... και πάλι θα πρέπει να ιδρώσεις και μάλιστα πολύ περισσότερο γιατί σε περίπτωση αποτυχίας δεν παίζεις τον μισθό σου, παίζεις το κεφάλι σου!

Ισχύει αυτό. Απόδοση και ρίσκο πάνε χέρι χέρι στον καπιταλισμό. Τουλάχιστον όμως η προσπάθεια που καταβάλεις είναι προς το δικό σου όφελος.

 

Ισχύει αυτό. Απόδοση και ρίσκο πάνε χέρι χέρι στον καπιταλισμό. Τουλάχιστον όμως η προσπάθεια που καταβάλεις είναι προς το δικό σου όφελος.

Προφανώς. Έχει τα καλά του και τα κακά του. Το καλό είναι ότι δουλεύεις για δικό σου όφελος και για κανέναν άλλον πούστη. Το κακό όμως είναι ότι, όπως πολύ σωστά είπες, παίρνεις ρίσκα και αφορούν το κεφάλι σου.

 

[Akis30]

Εγώ ρε παιδιά με τα λίγα που ξέρω (από χωριό είμαι βέβαια) ψηφίζω δημόσιο.

 

[gimeros]

Φίλε LiOmAs, θα συμφωνήσω με όσους σου ζητάνε να είσαι πιο ήπιος στην περιγραφή σου και αυτό για 2 λόγους: πρώτα από όλα στην ιστορία που περιγράφεις για τον εαυτό σου-και βέβαια είναι αληθινή όπως ακριβώς την περιγράφεις-θα πρέπει να συνυπολογίσεις τον παράγοντα τύχη αφού με το 1 cv που έστελνες έβρισκες αμέσως δουλειά. Ο δεύτερος λόγος είναι ότι δεν καθορίζεις εσύ ακριβώς το είδος της δουλειάς που θα σε προσλάβουν αλλά ο εργοδότης σου και φυσικά οι ανάγκες της θέσης.Αυτά μην ξεχνάς ότι αλλάζουν μέσα στον χρόνο. Από μόνο του αυτό ενισχύει το επιχείρημα της ήπιας αντιμετώπισης από εσένα της υπερ-αισιοδοξίας σου.
Τώρα το αν κάποιος που έκανε τη δική του επιχείρηση παίζει το κεφάλι του ή όχι, είναι αν θέλεις και η ομορφιά ανάμεσα σε πολλά πράγματα που κάνουν τον εργασιακό μας βίο να μοιάζει με μαρτύριο. Εξάλλου αν κάποιος είναι πραγματικά μάγκας θα το δείξει όταν θα ψάχνει μόνος του να βρεί χρήματα για να στηρίξει την επιχείρησή του, τη ζωή του και ότι άλλο έχει στην καθημερινότητα του.
Αυτά ήθελα να σου γράψω και να σου πω ένα μπράβο για τα προσόντα σου και την δυνατότητα που έχεις να βρίσκεις αυτό που πραγματικά θέλεις.
Εγώ πάντως σαν Ιδιοκτήτης Εταιρείας Συμβούλων Επιχειρήσεων, που μια από τις υπηρεσίες της είναι και το HR προς τους πελάτες της, δυσκολεύομαι αρκετά να βρω το πραγματικά κατάλληλο στέλεχος για την κατάλληλη θέση.

 

Φίλε LiOmAs, θα συμφωνήσω με όσους σου ζητάνε να είσαι πιο ήπιος στην περιγραφή σου και αυτό για 2 λόγους: πρώτα από όλα στην ιστορία που περιγράφεις για τον εαυτό σου-και βέβαια είναι αληθινή όπως ακριβώς την περιγράφεις-θα πρέπει να συνυπολογίσεις τον παράγοντα τύχη αφού με το 1 cv που έστελνες έβρισκες αμέσως δουλειά.

Φιλαράκο καλησπέρα, δεν νομίζω να έχουμε ξαναμιλήσει. Anyway, όταν έστελνα Cv σε μία εταιρία, δεν ήταν κάπου στην τύχη. Ήταν σε εταιρία που με ξέρανε. Κι αυτό γιατί φρόντιζα πάντα επιμελώς να "χτίζω" το όνομά μου στην αγορά που κινούμαι (και γι' αυτό δεν έχω αλλάξει industry εδώ και 10 χρόνια).

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι δεν καθορίζεις εσύ ακριβώς το είδος της δουλειάς που θα σε προσλάβουν αλλά ο εργοδότης σου και φυσικά οι ανάγκες της θέσης.Αυτά μην ξεχνάς ότι αλλάζουν μέσα στον χρόνο. Από μόνο του αυτό ενισχύει το επιχείρημα της ήπιας αντιμετώπισης από εσένα της υπερ-αισιοδοξίας σου.

Ναι, προφανώς. Στην πρώτη μου δουλειά άλλαξα 3 πόστα (1 κάθε χρονιά). Απλά... μάλλον τα κατάφερα.

Τώρα το αν κάποιος που έκανε τη δική του επιχείρηση παίζει το κεφάλι του ή όχι, είναι αν θέλεις και η ομορφιά ανάμεσα σε πολλά πράγματα που κάνουν τον εργασιακό μας βίο να μοιάζει με μαρτύριο. Εξάλλου αν κάποιος είναι πραγματικά μάγκας θα το δείξει όταν θα ψάχνει μόνος του να βρεί χρήματα για να στηρίξει την επιχείρησή του, τη ζωή του και ότι άλλο έχει στην καθημερινότητα του.

Δεν ξέρω αν φαινόταν από αυτά που είπα ότι είμαι εναντίον της προσωπικής επιχείρησης. Ίσα-ίσα. Είναι σαφώς καλύτερα (από το να έχεις τον κάθε παπάρα πάνω από το κεφάλι σου) αλλά η όλη φάση έχει πολύ μεγαλύτερο ρίσκο. Μαγκιά τους όσοι τα καταφέρνουν.

Αυτά ήθελα να σου γράψω και να σου πω ένα μπράβο για τα προσόντα σου και την δυνατότητα που έχεις να βρίσκεις αυτό που πραγματικά θέλεις.
Εγώ πάντως σαν Ιδιοκτήτης Εταιρείας Συμβούλων Επιχειρήσεων, που μια από τις υπηρεσίες της είναι και το HR προς τους πελάτες της, δυσκολεύομαι αρκετά να βρω το πραγματικά κατάλληλο στέλεχος για την κατάλληλη θέση.

Ναι, δεν το βρίσκω καθόλου υπερβολικό να ΜΗΝ μπορείς να βρεις άτομα... κι αυτό για τον λόγο που έγραψα στο αρχικό post μου. Συμφωνούμε ;)

 

[Todok]

Φιλαράκο καλησπέρα, δεν νομίζω να έχουμε ξαναμιλήσει. Anyway, όταν έστελνα Cv σε μία εταιρία, δεν ήταν κάπου στην τύχη. Ήταν σε εταιρία που με ξέρανε. Κι αυτό γιατί φρόντιζα πάντα επιμελώς να "χτίζω" το όνομά μου στην αγορά που κινούμαι (και γι' αυτό δεν έχω αλλάξει industry εδώ και 10 χρόνια).

Αυτό έρχεται σε αντιπαράθεση με όσα λες ότι δεν χρειάστηκες μέσο. Εκτός αν οι γνωριμίες ώστε να στέλνεις το βιογραφικό μιλημένα δεν πιάνονται για μέσο.

Κατά τα άλλα καλό είναι να μην ψέγεις όσους δε διαθέτουν μέσο ή γνωριμίες ή όπως αλλιώς βαφτίζεται κάθε φορά ότι μένουν στην απέξω γιατί δε δουλεύουν σκληρά.

 

[str81977]

Το να ιδρώσεις είναι λανθασμένη στρατηγική. Δεν αξίζει να σκοτώνεσαι από τη στιγμή που δεν εκτιμάται η εργασία σου. Και όταν λέμε να εκτιμάται δεν εννοούμε να σου λένε τι καλός που είσαι επειδή δουλεύεις τσάμπα σα κορόιδο.

Η "σκληρή δουλειά", η "πίστη στο όραμα" και η "προσήλωση τους στόχους" δεν είναι παρά παραμύθια της χαλιμάς που πουλάνε οι μανατζαραίοι στους μισθωμένους υπαλλήλους τους για να δουλεύουν υπερωρίες, όχι μόνο απλήρωτοι αλλά και ευχαριστημένοι ότι κάτι κάνουν...

Το παν είναι η επικοινωνιακή διαχείριση των αποτυχιών και των αποτυχιών- των δικών σου και κυρίως των άλλων...Όπως καταφέρνει να παρουσιάζει τον εαυτό του ικανό και τους άλλους ανίκανους κεδίζει...Και ας είναι σχεδόν ανίκανος στα αμιγώς εργασιακά ζητήματα...

Όπως είχε ειπωθεί από πεφωτισμένο μέλος παλιότερα, το 90% είναι politics, μόνο το 10% είναι πραγματική δουλειά...

Τώρα, τα success stories εντός και εκτός site τα ακούω τσάμπα και βερεσέ...Όχι γιατί λένε ψέματα αλλά διότι κατά κανόνα δεν λένε όλη την αλήθεια...
Μπορεί να κάνω λάθος, αλλά αυτό με έχει διδάξει η όχι και τόσο ευκαταφρόνητη εμπειρία μου (να πουλήσω και εγώ λίγη μούρη, μόνο εσείς θα πουλάτε; )...

 

[anachron]

Αυτό έρχεται σε αντιπαράθεση με όσα λες ότι δεν χρειάστηκες μέσο. Εκτός αν οι γνωριμίες ώστε να στέλνεις το βιογραφικό μιλημένα δεν πιάνονται για μέσο.

Κατά τα άλλα καλό είναι να μην ψέγεις όσους δε διαθέτουν μέσο ή γνωριμίες ή όπως αλλιώς βαφτίζεται κάθε φορά ότι μένουν στην απέξω γιατί δε δουλεύουν σκληρά.

Εδώ μάλλον θα διαφωνήσω. Προφανώς και δεν μπορεί να θεωρηθεί μέσον η οποιαδήποτε γνωριμία. Πολύ περισσότερο δε η γνωριμία όπως την εννοεί ο Liomas. Το να σε γνωρίζουν από τη δουλειά σου όχι μόνο δεν μπορεί να θεωρηθεί κακό αλλά είναι και τιμητικό.

 

[troueno]

  Το θεμα μας ειναι κυριως η ΕΙΣΑΓΩΓΗ στην αγορα εργασίας που ειναι κατα τη γνωμη και σημαντικότερο, γιατι η ΠΡΩΤΗ σου δουλεια ας παιρνεις και το βασικο (που το 1999 ήταν 150,000δρχ) πιθανόνατατα να σε χαρακτηρίζει ΠΑΝΤΑ (απο εισπρακτορας ΔΕΝ γινεσαι πωλητης-ουτε απο εκδοση τιμολογιων βοηθος λογιστη) πραγμα που ειναι τραγικα δυσκολο χωριε τα 3Μ (Μεσο-Μουνί-Μονέδα) και ακόμα αν μπεις στην αγορα να εχεις μισθο 600€ (ο βασικος σ΄ημερα ειναι στα 550€) και εναν τιτλο του αερα!!!!

  παντως εγω εστειλα σε διαστημα 7 ετων πανω απο 3000 CV πηγα σε πανω απο 150 συν και οπου πηγα μιλημενος με πήραν!!!!

  Αν ειναι να δουλευομαστε και στο νετ ας παμε καλυτερα στο Τζακσον για καφε να λεμε "το ζητημα ειναι να ξερει τι θες" και "εγω ξεκίνησα απο πολύ χαμηλα-μην βλεπεις που αποφοιτησα απο τον Μωραιτη και πηγα στο City" σε καμια γκομενα!!!!! να χαζευουμε και κανα περαστικο κωλο (να παμε την ανοιξη καλύτερα!!!)

  εδιτ βρηκα αλλο κομματι (θυμιζω οτι η ταινια γυριστηκε το 1981)

[youtube=425,350]JCdUQh_2vgY[/youtube]


  ΥΓ Ασχετο αλλα το τελευταιο καιρο μου εχει ερθει στο μυαλό η τελευταια σκηνη απο το παντα επικαιρο "Μαθε παιδι μου γραμματα" (υπαρχει σε torrent???) που καταθετει στον δικάστη ο πατερας και φωναζει ο γιος -που τον ειχε ζαλισει ο πατερας να ειναι φιλαλήθης- ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΡΕ 

 

[easyrider77]

...
Όπως είχε ειπωθεί από πεφωτισμένο μέλος παλιότερα, το 90% είναι politics, μόνο το 10% είναι πραγματική δουλειά...

.....

Τα είπες όλα φίλε..  τέλος.

 

[troueno]

  Επειδη και εγω συμφωνω οτι μεγαλο ποσοστο ειναι politics δεν καταλαβαινω την πολιτικη που εκφραζεται σημερα περι χλιδανεργων-μαμοθρεφτων-τεμπεληδων-κακομοιρηδων κλπ!!

  Αυτα τα λένε οι λευκοι για τους μαυρους στην Αμερικη αλλα η USA ειναι μια χωρα που ΜΠΟΡΕΙΣ να κανει κάτι ειναι και μια κοινωνία με αλλη φιλοσοφία που ευνοει την εσωτερικη μεταναστευση και αν φας και μια καταστροφη δεν σε κοιτανε με μισό ματι!! Ειναι μια χωρα ανισοτητων αλλα ΚΑΙ ευκαιριων!

  Τωρα να τα λένε οι μισοι Ελληνες για τους αλλους μισους ποιο το νόημα????

 

[Kemal]

Προσωπικώς, ΠΟΤΕ δεν αντιμετώπισα να βρω δουλειά σε χρόνο dt. Ωστόσο, παρόλο που σπούδασα Αγγλία και Αμερική με bachelors, masters κι όλες αυτές τις ιστορίες, οι πρώτη μου δουλειά ήταν με μισθό 240.000 δρχ το 1998. Πόσα είναι αυτά? 700 ευρώ? Ααααα, μάλιστα!!! Και είχα ΚΑΙ πτυχίο ΚΑΙ ΜΒΑ (και μάλιστα βαρβάτο, σκοράρει μέσα στα 5 καλύτερα του κόσμου).

  Αρχηγέ μην τα ισοπεδώνεις όλα.

  240 χιλιάρικα πριν δέκα χρόνια δεν ήταν 700 ευρώ σημερινά.

  Πρόσεξε: Δε λέω ότι έπαιρνες πολλά, αλλά πριν δέκα χρόνια αυτά τα λεφτά κάτι σήμαιναν.

  Σήμερα, δυστυχώς για όσους είναι υποχρεωμένοι να ζήσουν με τόσα, αυτά τα λεφτά δεν φτάνουν ούτε για "πασατέμπο".