Τί τρέχει επιτέλους με αυτές τις ελλεηνίδες;

[Donald-Duck]

οταν σε φιλοξενουν τα μπουρδελα επειδη εισαι αστεγος πιστεψε με οτι θα ριχνεις και κανεναν εστω και στις τρανς ιεροδουλες που τον φιλοξενουσαν.Δε σημαινει πως ειναι κακο να γαμας στα μπουρδελα για ολες τις ελληνιδες.Αν καποια σε ερωτευτει θα καταλαβει οτι δε σταυρωνες γυναικα ουτε για αστειο και αναγκαστηκες να γαμας εκει,αν δε το καταλαβει δε αξιζει να κανεις σχεση μαζι της.Οπως εγω θα σεβαστω οτι μπορει πριν απο μενα να τα ειχε με καγκουρα με φτιαγμενο αμαξι ετσι και αυτη να σεβαστει τη προτιμηση μου για τα μπουρδελα,ετσι παει αμοιβαιες υποχωρησεις ουτε εμενα μου ειναι ευχαριστο να τον βαζω στο ιδιο μουνι που πριν το εβαζε ενα παρταλι σιχαμενο καγκουρι με μουσια και φτιαγμενο αμαξι αλλα τι να κανουμε και σε παρακαλω μη ξαναπεις οτι πανε με μαυρους ειναι ενα μεγιστο ψεμα αυτο.Εδω δε κανουν τα βασικα να μιλησουν σε ενα αγορι πρωτες θα πανε με τον πηθικοαραπη να την κοροιδευουν στο δρομο γεροι νεοι και γενικα οι παντες?

Τα έχεις κάνει όλα μίξη.

 

[Ακροατής_]

Εδω βρηκε ενα παιδι που ηξερα μια λιγο καλυτερη του γιατι αυτη ηταν αδυνατη αλλα απαισια δοντια μαυροασπρα σκατα δλδ,το παιδι αυτο ηταν απαισιος εμφανησιακα,χοντρος μαυροτσουκαλος,ασχημος στη φατσα,κιτρινιασμενα δοντια στραβα τριχες σε ολο το σωμα σα πιθηκος γαμησετα,

 

[Διαγραμμένο μέλος 228756]

Τα έχεις κάνει όλα μίξη.

οκ δε καταλαβαινεις

 

[Donald-Duck]

οκ δε καταλαβαινεις

Πας από ένα θέμα σε άλλο, έχεις σε όλα άδικο και μετά τα ενώνεις όλα μαζί σε ένα.

 

[Διαγραμμένο μέλος 228756]

Πας από ένα θέμα σε άλλο, έχεις σε όλα άδικο και μετά τα ενώνεις όλα μαζί σε ένα.

ποιο ειναι το αδικο?οτι οι ελληνιδες δε κανουν ποτε τη πρωτη κινηση για να μη τις πουνε ευκολες?στερεοτυπο δε ειναι αυτο?επισης το να πηγαινεις με μαυρο ειναι και αυτο περιεργο στη ελλαδα και θα τη πουνε ευκολη και πολλοι το κοροιδευουν και αυτο στερεοτυπο ειναι οποτε δε θα κυκλοφορησει ελληνιδα εξω ευκολα με μαυρο μη γινει ρεζιλι και τη πουνε ευκολη,εκτος και αν ο μαυρος λειτουργει σα χορηγος της οποτε και θα χεστει για το αν θα τη πουνε ευκολη η οχι.Με αφραγκο μαυρο πανε μονο απελπισμενες χοντρες ελληνιδες με ψυχολογικα που δε μπορουν να βρουν κανεναν ελληνα τιποτα αλλο.

 

[TOMCRUISE]

Πώς να φύγει αν δεν μπορεί να καλύψει τα έξοδα;Στη Θεσσαλονίκη θες πανω απο 1000αρικο για να λες ότι ζεις.Στην Αθήνα πάνω απο 1500αρι.Να συγκατοικήσεις με κανα μαλάκα,δεν αντέχεις.Να συγκατοικήσεις με γκόμενα αυτό το συζητάμε,αλλά άντε να βρεις γκόμενα,να μη στα πρήζει,να μην είναι βρωμιάρα,και να μην χωρίσετε και μείνεις με το νοίκι και την τσαπού στο χέρι.

pωωωω να μην γκρινιαζω δηλαδη...

 

[Donald-Duck]

ποιο ειναι το αδικο?οτι οι ελληνιδες δε κανουν ποτε τη πρωτη κινηση για να μη τις πουνε ευκολες?στερεοτυπο δε ειναι αυτο?επισης το να πηγαινεις με μαυρο ειναι και αυτο περιεργο στη ελλαδα και θα τη πουνε ευκολη και πολλοι το κοροιδευουν και αυτο στερεοτυπο ειναι οποτε δε θα κυκλοφορησει ελληνιδα εξω ευκολα με μαυρο μη γινει ρεζιλι και τη πουνε ευκολη,εκτος και αν ο μαυρος λειτουργει σα χορηγος της οποτε και θα χεστει για το αν θα τη πουνε ευκολη η οχι.Με αφραγκο μαυρο πανε μονο απελπισμενες χοντρες ελληνιδες με ψυχολογικα τιποτα αλλο.

Οι μαύροι πηδούν κι ωραίες Ελληνίδες εκτός από φασολες, καμάκι δεν θες να κάνεις κι έχεις βρει δικαιολογίες, όλη μέρα γκρινιάζεις για μπάντ μπόις ενώ δεν είναι μόνο αυτοί οι γαμιαδες των Ελληνιδων, δεν παραδέχεσσι ότι στα 30 ως έναρξη, δεν υπάρχει περίπτωση να μπεις δυναμικά στον "στίβο" και τελικά ότι λες δεν ισχύει πλην ελαχίστων που συμφωνουμε όλοι έτσι κι αλλιώς.

 

[Διαγραμμένο μέλος 234310]

οπότε δεν έχει την κατάρα του νέου που θέλει να γαμάει συνέχεια και θολώνε

μεγάλη κουβέντα που με εκαψε ως νεο με το να κυνηγαω το μουνι και να αφηνω πισω πολυ πιο σημαντικα θεματα

 

[Διαγραμμένο μέλος 234310]

Χοντρούλη ο άντρας για να είναι άντρας σωματικώς όπως λες θα πρέπει πάνω στο γαμησι να ανεβάζει στροφές και σφυροκοπάει μανιωδώς να της κάνει τις ωοθήκες μπεγλέρι. Αυτό είναι το καλύτερο τεστ κοπώσεως μπουχεσα κι όχι οι τρεις μαλακιες την ημέρα που τραβάς. Α, και στο καπάκι να αντέχει και δεύτερο γύρο το κατάλαβες εύσωμε ή μήπως το παχουλοκομψός σου χαϊδεύει καλύτερα τα αυτάκια.

και παραλληλα να τις κρατάει σφιχτα τα ποδια μεχρι να βγαλει μελανιες

Η ανάρτηση συγχωνεύτηκε αυτόματα: 7 Σεπ 2023

το γουσταρουν αυτο

 

[Διαγραμμένο μέλος 234310]

γενικως εχω παρατηρησει οτι πολλες γκομενες πανω στο γαμήσι γουστάρουν να τις αρπάζεις σφιχτα απο διάφορα σημεια...μπουτια,γαμπες πχ

 

[VaR22]

Γνωστή Ελληνίδα χορεύτρια και influencer: «Μου έχουν στείλει παίκτες του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού – Μου έχουν στείλει και ποδοσφαιριστές» (vid)

Μηνύματα από ποδοσφαιριστές και μπασκετμπολίστες έχει δεχθεί η influencer, Maria Xrs, όπως αποκάλυψε σε εκπομπή στο Youtube.

www.sportal.gr

Για τον Τζα Μοράντ: «Τζα, σε θέλω. Κάτι έχω ακούσει για μπλεξίματα με το νόμο. Δεν πειράζει. Τον θέλω και εγκληματία , είναι πιο σέξι»

Τον θέλει εγκληματία η κοπέλα, bad boy. Και όταν ο εγκληματίας την πρήξει από τις φάπες και τη στείλει κάνα νοσοκομείο, τότε γίνεται φεμινίστρια και φταίει η πατριαρχεία. Γενικά όλη η συνέντευξη είναι εμετός και ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα πως σκέφτονται πολλές Ελληνίδες σήμερα.

 

[argyrotoxos]

Δεν καθοντε σε εσένα οι ελλεεινιδες,αμα ήσουν αράπης η Πακιστανός η αφγανους η αραβας μια χαρά θα καθοντουσαν γιατι θέλουν μαύρη πούτσα. Και χοντρή. Τους Έλληνες μας θεωρούν δεδομένους και λίγο μαλακόυς σαν αντρες. Δυστυχώς έτσι μας βλέπουνε οι κοτες

Eνω αν τις αρχίσει ο Πάκης η ο μαύρος στις φαπες επειδή βγήκαν έξω με κάνα κολλητό ρούχο θα τον εκτιμήσουν τον άνδρα τον πολλά βαρύ,σωστά;;;

 

[argyrotoxos]

pωωωω να μην γκρινιαζω δηλαδη...

Δίκιο έχει...

 

[Donald-Duck]

μεγάλη κουβέντα που με εκαψε ως νεο με το να κυνηγαω το μουνι και να αφηνω πισω πολυ πιο σημαντικα θεματα

Η ζωή θέλει πάντα και τύχη εκτός από ικανότητα. Από ένα σωρο λόγους μπορεί να μείνεις πίσω σε κάτι. Ακόμα κι από μουνιά. Δεν λες που το κατάλαβες; όλοι το έχουν περάσει να κυνηγούν μουνια χωρίς εμφανή λόγο αλλά ειδικά σήμερα οι υποχωρήσεις κι οι υποχρεωσεις έχουν φτάσει σε τέτοιο βαθμό που πολλοί καταντούν δούλοι χωρίς αντίλογο. Δεν έχουν καν απαιτήσεις. Μόνο να έχουν την πατσαβούρα πλάι τους.

 

[max-mad]

Απο το marie claire

"Μήπως ήρθε τo τέλος της αποκλειστικότητας;"
από την ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΑΜΒΥΣΗ


... Με τις γυναίκες τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Το πεδίο είναι μεγαλύτερο, οι υποκατηγορίες είναι αμέτρητες: ο άνδρας που έχουμε, ο άνδρας που θέλουμε, ο πρώην που δεν αφήσαμε ποτέ. Ας πούμε πως το σεξ περιορίζεται σε αυτούς τους τρεις –αν υπάρχουν και οι τρεις. Μετά υπάρχουν οι φίλοι μας και τα φλερτ: ο γοητευτικός μέντορας, ο πιτσιρικάς που μας την πέφτει ξεδιάντροπα, ο συνάδελφος που μας κολακεύει, ο serial liker στο facebook, ο παλιός συμφοιτητής, ο ασφαλιστής μας, ο υδραυλικός μας, ο γυμναστής με τον οποίο φυσικά φλερτάρουμε, ο αγαπημένος μας μπάρμαν (όλες έχουμε έναν) και τελοσπάντων τα επαγγέλματα δεν έχουν τέλος, εγώ ας πούμε έχω αγαπημένο βιβλιοπώλη. Ποιοι είναι φίλοι και ποιοι φλερτ κανείς δεν ξέρει, άβυσσος η ψυχή της γυναίκας. Ας πούμε ότι φίλοι είναι αυτοί με τους οποίους δεν θέλουμε να κάνουμε σεξ. Και φλερτ όλοι αυτοί που θα μπορούσαμε. Σε αντίθεση με τους άνδρες δεν βρίσκουμε ότι ο χρόνος που περνάμε με έναν εκπρόσωπο του άλλου φύλλου πάει χαμένος όταν δεν οδηγεί στο κρεβάτι. Οπότε, ιδανικά, φτιάχνουμε μια «ομάδα μπάσκετ» από φίλους που καλύπτουν διαφορετικές ανάγκες μας και μας έχουν βασίλισσες. Έγραψα βασίλισσα και σκέφτηκα την Ντενέρις Ταργκάριεν από το αγαπημένο Game of Thrones: σούζα τους έχει. Κατά βάθος δεν θα ξεπεράσει ποτέ τον ήλιο, το φεγγάρι, το αστέρι της και λοιπά ουράνια σώματα, τον Καλ Ντρόγκο, αλλά και τον εραστή της τον έχει και τους συμβουλάτορες και τον πολεμιστή που θα πέθαινε για χάρη της και διάφορους άρχοντες που θέλουν να την παντρευτούν και τον πιο έξυπνο άνδρα του κόσμου της, το νάνο Λάνιστερ, για να αντιμετωπίζει τα διπλωματικά επεισόδια.

Έτσι κι εμείς. Χρειαζόμαστε ένα σύντροφο, έναν πατέρα των παιδιών μας, έναν τύπο που να μαγειρεύει καταπληκτικά, ένα μάστορα, ένα τρυφερό αρκουδάκι πλάι στο οποίο να βλέπουμε σίριαλ, έναν πορνοστάρ για το κρεβάτι μας, έναν οικονομολόγο για τη διαχείριση των χρημάτων μας (ακόμα καλύτερα κάποιον που μπορεί να μας δίνει δανεικά για να ικανοποιούμε τα καπρίτσια μας και λύσεις για να ξεχρεώσουμε τα δάνειά μας), έναν τύπο που ξέρει να χορεύει, έναν καταπληκτικό οδηγό που δεν βαριέται να μας πηγαινοφέρνει, κάποιον που να ξέρει από ζώδια. Έναν πυγμαλίωνα και ένα μαθητή. Ένα συνοδό για το Ηρώδειο, το Φεστιβάλ Αθηνών και την Επίδαυρο. Κάποιον να μας εξηγεί κάθε φορά το οφ σάιντ. Προφανώς και όσα γράφω είναι ακραία και ξεκινούν από μια διάθεση «για να γελάσουμε». Όμως αν τα δούμε ρεαλιστικά είναι όλα όσα θέλουμε. Και βαριόμαστε να τα περιμένουμε από έναν άνδρα. Ακόμα κι αν μπορεί να μας τα προσφέρει, που αμφιβάλλω, δεν τα θέλουμε, όχι από τον ίδιο άνθρωπο. Το ρομάντζο κρατάει λίγο και αν θέλουμε να κρατήσει περισσότερο πρέπει να το απομακρύνουμε από την από κοινού εξόφληση λογαριασμών.
Όλες χρειαζόμαστε ένα ωραίο αγόρι. Ένα μπιμπελό που το κυκλοφορούμε και λυσσάνε οι φίλες μας και χαιρόμαστε να πέφτουμε πάνω στον πρώην μας όταν μας συνοδεύει. Επίσης φοβερό αξεσουάρ είναι ο καλλιεργημένος φίλος μας, αυτός που αγαπάει την τέχνη, έχει διαβάσει φιλοσοφία και ξέρει ποιο είναι το σπουδαίο μυθιστόρημα που μόλις μεταφράστηκε γιατί το έχει ήδη διαβάσει στα αγγλικά.

Για τον καλό εραστή δεν θα μακρηγορήσω γιατί τα γούστα διαφέρουν και ειδικά αυτόν καλό είναι να τον έχουμε ή να τον αλλάζουμε συχνά. Αλλά ακόμα κι αν καταφέρναμε να στελεχώσουμε αυτή την ομάδα από τρομερούς παίκτες, καθέναν στον τομέα του, δεν θα έπαιζε ποτέ μπάλα. Οι συμπαίκτες δεν θα το δέχονταν ποτέ. Οι άνδρες είναι κτητικοί και εγωιστές, αποκλείεται να θέλουν να μοιράζονται την τροφή ή τις γυναίκες τους. Ζηλεύουν αφόρητα. Ακόμα και τη γυναίκα που είναι απλώς φίλη τους ζηλεύουν, μπαίνουν αμέσως στο τριπάκι του ανταγωνισμού: Αν εκείνοι παίζουν τένις μαζί της, ζηλεύουν αυτόν με τον οποίο εκείνη πίνει στα μπαρ. Αν μαζί της κάνουν παρέα σε εκδηλώσεις που έχουν να κάνουν με τη δουλειά, τους τρώει η αγωνία που γυρίζει εκείνη τα Σαββατοκύριακα.

Μήπως να δούμε, ρε κορίτσια κι εμείς, επιτέλους, με καλό μάτι το τέλος της αποκλειστικότητας. Της δικής τους, έτσι για αλλαγή. Ας εξηγηθώ γιατί το εγχείρημα είναι για προχωρημένες: μέχρι στιγμής ονειρευόμαστε/περιμέναμε/κυνηγούσαμε τον έναν, τον ιδανικό, το μοιραίο, τον καταδικό μας σύντροφο. Μαζί του θα τα κάναμε όλα: τα ποτά, τα ξενύχτια, τα brunch στα καινούργια στέκια, τα ρομαντικά Σαββατοκύριακα στη Ρώμη. Μαζί του θα παίρναμε τα βουνά, τις λίμνες, τους Λούσιους ποταμούς, τις θάλασσες. Θα πηγαίναμε στα νησιά το καλοκαίρι και θα γραφόμαστε καποέιρα το χειμώνα. Θα ξεκινούσαμε τραμπολίνο, ιππασία, μαθήματα δημιουργικής κουζίνας, μοντελισμό, one more kilometer, θα διαδηλώναμε έξω από τη Βουλή, θα σώζαμε αδέσποτα, ας μην επεκταθώ άλλο, οι φαντασιώσεις δεν τελειώνουν. Όπως όμως οποιαδήποτε γυναίκα γύρω στα 35 μπορεί να σας διαβεβαιώσει, ακόμα και η καλύτερη σχέση, ο μεγαλύτερος έρωτας δεν είναι για χόρταση και –κυρίως– δεν μπορεί να καλύψει όλους τους το- μείς της ζωής. C’ est la vie. Το ρομαντικό αγόρι που ξέρει από Μποντλέρ και θα έρθει μαζί μας στη βραδιά ποίησης του Εθνικού Θεάτρου ενδεχομένως να πάθει ηλεκτροπληξία αν πάει να αλλάξει μια λάμπα ή να πανικοβάλλεται στη θέα τριών διαφορετικών ειδών πιπεριού στην κουζίνα μας. Ο καταπληκτικός στο σεξ παρτενέρ μπορεί να μην είναι διαθέσιμος για καμία άλλη δραστηριότητα, ενώ ο άνθρωπος που μας δίνει τις καλύτερες επαγγελματικές συμβουλές να μην είναι σε καμία περίπτωση κάποιος που θα θέλαμε να μας συνοδέψει στο επόμενο πάρτι του Best. Γιατί όμως αυτό θα έπρεπε να μας εμποδίζει από το να απολαμβάνουμε τις ιδιότητες/ικανότητες/υπηρεσίες του; «Μια γυναίκα μπορεί να έχει όσους άνδρες θέλει, αρκεί να μη γνωρίζουν ο ένας την ύπαρξη του άλλου», λέει μια σοφή φίλη μου. Εμπρός λοιπόν στο δρόμο που χάραξε η Ντενέρις Ταργκάριεν.

 

[Julyman21]

Απο το marie claire

"Μήπως ήρθε τo τέλος της αποκλειστικότητας;"
από την ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΑΜΒΥΣΗ


... Με τις γυναίκες τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Το πεδίο είναι μεγαλύτερο, οι υποκατηγορίες είναι αμέτρητες: ο άνδρας που έχουμε, ο άνδρας που θέλουμε, ο πρώην που δεν αφήσαμε ποτέ. Ας πούμε πως το σεξ περιορίζεται σε αυτούς τους τρεις –αν υπάρχουν και οι τρεις. Μετά υπάρχουν οι φίλοι μας και τα φλερτ: ο γοητευτικός μέντορας, ο πιτσιρικάς που μας την πέφτει ξεδιάντροπα, ο συνάδελφος που μας κολακεύει, ο serial liker στο facebook, ο παλιός συμφοιτητής, ο ασφαλιστής μας, ο υδραυλικός μας, ο γυμναστής με τον οποίο φυσικά φλερτάρουμε, ο αγαπημένος μας μπάρμαν (όλες έχουμε έναν) και τελοσπάντων τα επαγγέλματα δεν έχουν τέλος, εγώ ας πούμε έχω αγαπημένο βιβλιοπώλη. Ποιοι είναι φίλοι και ποιοι φλερτ κανείς δεν ξέρει, άβυσσος η ψυχή της γυναίκας. Ας πούμε ότι φίλοι είναι αυτοί με τους οποίους δεν θέλουμε να κάνουμε σεξ. Και φλερτ όλοι αυτοί που θα μπορούσαμε. Σε αντίθεση με τους άνδρες δεν βρίσκουμε ότι ο χρόνος που περνάμε με έναν εκπρόσωπο του άλλου φύλλου πάει χαμένος όταν δεν οδηγεί στο κρεβάτι. Οπότε, ιδανικά, φτιάχνουμε μια «ομάδα μπάσκετ» από φίλους που καλύπτουν διαφορετικές ανάγκες μας και μας έχουν βασίλισσες. Έγραψα βασίλισσα και σκέφτηκα την Ντενέρις Ταργκάριεν από το αγαπημένο Game of Thrones: σούζα τους έχει. Κατά βάθος δεν θα ξεπεράσει ποτέ τον ήλιο, το φεγγάρι, το αστέρι της και λοιπά ουράνια σώματα, τον Καλ Ντρόγκο, αλλά και τον εραστή της τον έχει και τους συμβουλάτορες και τον πολεμιστή που θα πέθαινε για χάρη της και διάφορους άρχοντες που θέλουν να την παντρευτούν και τον πιο έξυπνο άνδρα του κόσμου της, το νάνο Λάνιστερ, για να αντιμετωπίζει τα διπλωματικά επεισόδια.

Έτσι κι εμείς. Χρειαζόμαστε ένα σύντροφο, έναν πατέρα των παιδιών μας, έναν τύπο που να μαγειρεύει καταπληκτικά, ένα μάστορα, ένα τρυφερό αρκουδάκι πλάι στο οποίο να βλέπουμε σίριαλ, έναν πορνοστάρ για το κρεβάτι μας, έναν οικονομολόγο για τη διαχείριση των χρημάτων μας (ακόμα καλύτερα κάποιον που μπορεί να μας δίνει δανεικά για να ικανοποιούμε τα καπρίτσια μας και λύσεις για να ξεχρεώσουμε τα δάνειά μας), έναν τύπο που ξέρει να χορεύει, έναν καταπληκτικό οδηγό που δεν βαριέται να μας πηγαινοφέρνει, κάποιον που να ξέρει από ζώδια. Έναν πυγμαλίωνα και ένα μαθητή. Ένα συνοδό για το Ηρώδειο, το Φεστιβάλ Αθηνών και την Επίδαυρο. Κάποιον να μας εξηγεί κάθε φορά το οφ σάιντ. Προφανώς και όσα γράφω είναι ακραία και ξεκινούν από μια διάθεση «για να γελάσουμε». Όμως αν τα δούμε ρεαλιστικά είναι όλα όσα θέλουμε. Και βαριόμαστε να τα περιμένουμε από έναν άνδρα. Ακόμα κι αν μπορεί να μας τα προσφέρει, που αμφιβάλλω, δεν τα θέλουμε, όχι από τον ίδιο άνθρωπο. Το ρομάντζο κρατάει λίγο και αν θέλουμε να κρατήσει περισσότερο πρέπει να το απομακρύνουμε από την από κοινού εξόφληση λογαριασμών.
Όλες χρειαζόμαστε ένα ωραίο αγόρι. Ένα μπιμπελό που το κυκλοφορούμε και λυσσάνε οι φίλες μας και χαιρόμαστε να πέφτουμε πάνω στον πρώην μας όταν μας συνοδεύει. Επίσης φοβερό αξεσουάρ είναι ο καλλιεργημένος φίλος μας, αυτός που αγαπάει την τέχνη, έχει διαβάσει φιλοσοφία και ξέρει ποιο είναι το σπουδαίο μυθιστόρημα που μόλις μεταφράστηκε γιατί το έχει ήδη διαβάσει στα αγγλικά.

Για τον καλό εραστή δεν θα μακρηγορήσω γιατί τα γούστα διαφέρουν και ειδικά αυτόν καλό είναι να τον έχουμε ή να τον αλλάζουμε συχνά. Αλλά ακόμα κι αν καταφέρναμε να στελεχώσουμε αυτή την ομάδα από τρομερούς παίκτες, καθέναν στον τομέα του, δεν θα έπαιζε ποτέ μπάλα. Οι συμπαίκτες δεν θα το δέχονταν ποτέ. Οι άνδρες είναι κτητικοί και εγωιστές, αποκλείεται να θέλουν να μοιράζονται την τροφή ή τις γυναίκες τους. Ζηλεύουν αφόρητα. Ακόμα και τη γυναίκα που είναι απλώς φίλη τους ζηλεύουν, μπαίνουν αμέσως στο τριπάκι του ανταγωνισμού: Αν εκείνοι παίζουν τένις μαζί της, ζηλεύουν αυτόν με τον οποίο εκείνη πίνει στα μπαρ. Αν μαζί της κάνουν παρέα σε εκδηλώσεις που έχουν να κάνουν με τη δουλειά, τους τρώει η αγωνία που γυρίζει εκείνη τα Σαββατοκύριακα.

Μήπως να δούμε, ρε κορίτσια κι εμείς, επιτέλους, με καλό μάτι το τέλος της αποκλειστικότητας. Της δικής τους, έτσι για αλλαγή. Ας εξηγηθώ γιατί το εγχείρημα είναι για προχωρημένες: μέχρι στιγμής ονειρευόμαστε/περιμέναμε/κυνηγούσαμε τον έναν, τον ιδανικό, το μοιραίο, τον καταδικό μας σύντροφο. Μαζί του θα τα κάναμε όλα: τα ποτά, τα ξενύχτια, τα brunch στα καινούργια στέκια, τα ρομαντικά Σαββατοκύριακα στη Ρώμη. Μαζί του θα παίρναμε τα βουνά, τις λίμνες, τους Λούσιους ποταμούς, τις θάλασσες. Θα πηγαίναμε στα νησιά το καλοκαίρι και θα γραφόμαστε καποέιρα το χειμώνα. Θα ξεκινούσαμε τραμπολίνο, ιππασία, μαθήματα δημιουργικής κουζίνας, μοντελισμό, one more kilometer, θα διαδηλώναμε έξω από τη Βουλή, θα σώζαμε αδέσποτα, ας μην επεκταθώ άλλο, οι φαντασιώσεις δεν τελειώνουν. Όπως όμως οποιαδήποτε γυναίκα γύρω στα 35 μπορεί να σας διαβεβαιώσει, ακόμα και η καλύτερη σχέση, ο μεγαλύτερος έρωτας δεν είναι για χόρταση και –κυρίως– δεν μπορεί να καλύψει όλους τους το- μείς της ζωής. C’ est la vie. Το ρομαντικό αγόρι που ξέρει από Μποντλέρ και θα έρθει μαζί μας στη βραδιά ποίησης του Εθνικού Θεάτρου ενδεχομένως να πάθει ηλεκτροπληξία αν πάει να αλλάξει μια λάμπα ή να πανικοβάλλεται στη θέα τριών διαφορετικών ειδών πιπεριού στην κουζίνα μας. Ο καταπληκτικός στο σεξ παρτενέρ μπορεί να μην είναι διαθέσιμος για καμία άλλη δραστηριότητα, ενώ ο άνθρωπος που μας δίνει τις καλύτερες επαγγελματικές συμβουλές να μην είναι σε καμία περίπτωση κάποιος που θα θέλαμε να μας συνοδέψει στο επόμενο πάρτι του Best. Γιατί όμως αυτό θα έπρεπε να μας εμποδίζει από το να απολαμβάνουμε τις ιδιότητες/ικανότητες/υπηρεσίες του; «Μια γυναίκα μπορεί να έχει όσους άνδρες θέλει, αρκεί να μη γνωρίζουν ο ένας την ύπαρξη του άλλου», λέει μια σοφή φίλη μου. Εμπρός λοιπόν στο δρόμο που χάραξε η Ντενέρις Ταργκάριεν.

Ένας ύμνος για τη γυναικοκεντρική κοινωνία. Όλα για τη γυναίκα.

 

[Donald-Duck]

Είναι γεγονός ότι οι άνδρες που επιλέγουν να βάλουν σταθερά στην ζωή τους (σχεδόν όλες οι Βαλκανιες πλέον) είναι εντελώς ελεγχόμενοι δηλαδή άβουλα όντα. Αυτοί οι άνδρες είναι τόσο ελαστικοί που θα τις ρωτούν στο γαμήσι για οτιδήποτε αντί να τις γαμάνε και θα είναι και "πριγκηπες".
Έτσι μενουν πάντα ανικανοποίητες, αυτό γιγαντώνεται και ψάχνουν κάποιον αγριανθρωπο να τους δώσει το μουνί στο χέρι. Μην νομίζετε ότι επειδή βρίσκουν γκόμενους, περνούν απαραίτητα κι ωραία. Σπανιως οι γυναίκες καλύπτονται σεξουαλικά. Ειδικά οι Βαλκανιες θέλουν κάποιον να τις σακατευει στον πούτσο ώστε να ανανεώνονται. Με τόσους γκόμενους που έχουν διαθέσιμους από τα σοσιαλ (εμείς δεν έχουμε 200 καβατζες όπως αυτές) θα έπρεπε να μην έχουν ποτέ πρόβλημα. Απεναντίας όλη μέρα αυτά συζητούν μεταξύ τους.

 

[Donald-Duck]

Ένας ύμνος για τη γυναικοκεντρική κοινωνία. Όλα για τη γυναίκα.

Όλο αυτό που διαβασαμε γκρεμίζεται με μια ζουμερή ροχαλα στην μάπα τους
σε έναν ωραίο καυγά.

 

[Julyman21]

Όλα αυτά που λέει η αρθρογράφος (μια σύντομη αναζήτηση δείχνει ότι βιοπορίζεται από το φεμινισμό), οι γυναικές που τα θέλουν δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα οι ίδιες. Μόνες με τον κενό εαυτό τους είναι και ψάχνουν να γεμίσουν από άλλους τη μάταιη και κομπλεξική ύπαρξή τους.

 

[Ακροατής_]

Χρειαζόμαστε ένα σύντροφο, έναν πατέρα των παιδιών μας, έναν τύπο που να μαγειρεύει καταπληκτικά, ένα μάστορα, ένα τρυφερό αρκουδάκι πλάι στο οποίο να βλέπουμε σίριαλ, έναν πορνοστάρ για το κρεβάτι μας, έναν οικονομολόγο για τη διαχείριση των χρημάτων μας (ακόμα καλύτερα κάποιον που μπορεί να μας δίνει δανεικά για να ικανοποιούμε τα καπρίτσια μας και λύσεις για να ξεχρεώσουμε τα δάνειά μας), έναν τύπο που ξέρει να χορεύει, έναν καταπληκτικό οδηγό που δεν βαριέται να μας πηγαινοφέρνει, κάποιον που να ξέρει από ζώδια. Έναν πυγμαλίωνα και ένα μαθητή. Ένα συνοδό για το Ηρώδειο, το Φεστιβάλ Αθηνών και την Επίδαυρο. Κάποιον να μας εξηγεί κάθε φορά το οφ σάιντ.

Πολύ σωστά.Ε καί τί δέν τόν έχετε,δέν τόν βρήκατε ακόμα?
ο μέσος Ελληνας άνδρας,εκπληρώνει στό ακέραιο όλες αυτές τις προυποθέσεις!