Κάτι τελευταίοι αποτυχημένοι κακομοίρηδες έμειναν να ρουφάνε τις μύξες τους.
Κανένας από την συσπειρωμένη μούργα δεν μπόρεσε να νικήσει την τακτική Ντόναλντ. Πως να χάσει η αλήθεια;
εύκολα ισοπεδώνει. Μέγιστο επιχείρημα το γαμήσι με γκόμενες για ποιότητα και με πουτάνες για τα χοντρά.
Το πόσο τους πόνεσε αυτό, δεν λέγεται.
Αυτή η απλή γραμμή έχει γίνει ο ταφος τους!!! Επί σειρά μηνών, τους αποδομώ με σταθερότητα ένα προς έναν προσθέτοντας διαρκώς νέα χτυπήματα. Έβριζαν και στρεψοδικούσαν (ηδονίζομαι όταν το γράφω αυτό)
αγκαλιά σαν αδερφές.
Όσο κι αν σκούζουν πια κι όσους κλώνους κι αν φτιάξουν, κουτουλάνε σε τοίχο.
Έμειναν οι πιο απαξιωμένοι να απαντούν στους εαυτούς τους
διότι όσοι τους έκαναν πλάτες
έχουν πάει να ράψουν τις κωλοτρυπίδες τους από τα ψωλοκέραυνα που τους έριξα.
Έμειναν δηλαδή οι περισσότερο κομπλεξικοί. Αναμενόμενο όπως ο ήλιος συνεχίζει να βγαίνει από την ανατολή. Ζητιανεύουν ξανά και ξανά ευκαιρίες όσο τους σέρνω στο άρμα μου με την μούρη τους φρένο στα χαλίκια.
Πορωμένοι πουτανάκηδες και σοσια-λούληδες. Η ανικανότητα κρυμμένη στον κατάντια!
Κάθε μέρα το ίδιο γλέντι. Δεν είχα, δεν έχω κι ούτε θα έχω άξιο αντίπαλο. Δεν μου φτάνει η νίκη μου
ούτε ότι αποδείχτηκαν ανεξόφλητοι και κότες σε όλα, έχω πάθος για την καταστροφή τους.