Το μεσημέρι έριξα μια γαμησάρα με ένα μουνάκι που έχω βρει.
Μόλις αρχίσει και ζαλίζει παπάρια, θα την κάνω γυριστή. Αν έχεις μια φάτσα να βλέπεσαι κι ένα σώμα προκοπής, ίσα
που φτάνεις μέχρι την πόρτα τους. Εκεί θα μετρήσουν τα αληθινά προσόντα
όπως το μπίρι μπίρι, η αναισθησία στα άκυρα κι οι ελιγμοί.
Οι μπουχέσες, οι βιαγκράκηδες, οι λουσάτοι
κι οι χορηγοί δεν μπορούν ούτε κατά διάνοια να τα κάνουν αυτά μιας που δεν έχουν ιδέα και είναι καρπαζοεισπράκτορες.
Γι αυτό μια ζωή θα κεκεδίζουν ή θα πληρώνουν για να ξαπλάρουν πλάι τους
οι πουτάνες ή τίποτα πληρωμένες γκόμενες, αρμέγοντάς τους τις τσέπες
με αντάλλαγμα ένα πλασματικό γαμήσι.
Τις λέξεις ποιότητα και αυθεντικότητα δεν τις εξαγόρασε κανείς.
Νομοτελειακά μόλις στάζει
το τσουτσούνι όλων αυτών, αναλώνονται στην εσωτερική πάλη του γιατί δεν μπορούν
να κρατήσουν ούτε μεθυσμένο καραφλό τραβελι δίπλα τους αν δεν βαράνε προσοχή.
Αλλά έτσι είναι! Όταν θα καταλάβουν ότι όσο αυτοί θα μαζεύονται, οι γυναίκες θα απλώνονται, τότε τα αρχιδια τους από ρεβύθια
θα γίνουν μπάλες μπιλιάρδου. Προς το παρόν απολαμβάνω το γεμιστό θράψαλο μου και πτύω τις σακατεμένες τους προσωπικότητες.
(ε ρε απαξίωση που ρίχνω)