Σχετικά με τα apps τύπου tinder bumble κλπ πάντως, ενώ πολύ σωστά και εύστοχα όλοι αναφέρουμε τις άκρως αρνητικές επιπτώσεις τους, άκουσα το εξής κουφό προχθές από μια τύπισσα που καυλάντιζα τελευταία (γνωστή από παρέα). 33άρα, αρκετά εμφανίσημη, και σχετικά λόγια επισης.
Η καυλάντα ξεκίνησε μεταξύ σοβαρού κι αστείου με πειράγματα που της έκανα κλπ, μέχρι προχθές που αναγκάστηκα να της ξηγηθώ στα ίσα, μιας και ξέφυγε λίγο η φάση και πήγε να το παίξει ιστορία χωρίς λόγο.
Αυτή σκάλωσε κάπως, και με τα πολλά πήραν όλα τον δρόμο τους και καταλήξαμε σπίτι της, γαμηθήκαμε όμορφα και αράξαμε.
Με τα πολλά, το πρωί εκεί που τα λέγαμε, μου εξήγησε πως είχε βαρεθεί να βγαίνει ραντεβουδάκια με γκόμενους καθώς έπαιζε κυρίως τιντερ (.....) και πως πλέον θεωρούσε τους τιντερογκόμενους κακομοίρηδες που απλά 'έκαναν τους χαζούς ώσπου να γαμήσουν'.
'Ανδρας που στην πέφτει ωραία και σε βάζει με τακτ στη θέση σου, ΔΕΝ τον αφήνεις!' είπε κατά λέξη.
Μήπως τελικά υπάρχει ελπίδα ρε παιδιά? Μήπως λειτουργεί και υπέρ μας αυτό και γινόμαστε μονόφθαλμοι μεταξύ αόματων?
Μήπως μας δουλεύει?
Either way, στην τελική ποιός κέρδισε τι?
-Αυτή έχει να λέει πως τη διακδίκησε ένας άνδρας έξω στον αληθινό κόσμο....
-Εγώ απλά γάμησα μια κυβερνοχυμένη της σειράς.....ας είναι!
Σκέφτηκα μήπως αυτός ο κορεσμός των online παρακαλάκηδων δίνει κάποιο προβάδισμα σε όσους χώνονται στεγνά, καθώς ξεχωρίζουν.
Κάθε άντρας είναι διαφορετικός σε εμφάνιση, κοινωνικό στάτους, φράγκα, άμεση, παράστημα, ευχέρεια λόγου, μόρφωση κλπ κλπ κλπ. Επίσης, άλλο είναι να ζεις στην πόλη, και άλλο στην επαρχία, και διαφορετικά είναι να δουλεύεις νύχτα σε σχέση με τον εργαζόμενο σε αποφράξεις.
Από το ιστορικό που περιγράφεις, η τύπισσα ήταν γνωστή, μέσω ‘’κύκλου’’ (με την ευρύτερη αν θέλεις έννοια). Δεν πήγες στα τυφλά, όταν κάποιος στον ‘’κύκλο’’ του έχει γκόμενες διαθέσιμες, προφανώς και δεν έχει ανάγκη να καυλαντίζει στο ίντερνετ. Δεν ισχύει όμως το ίδιο για κάποιον που είναι σε ένα κατσικονήσι, που μπορεί καυλαντίζοντας στο ίντερνετ να πλασάρει τη βουκολική ζωή που ζει ως μεγάλο προνόμιο και να βρει καμία που να θέλει να μοιραστεί αυτή την όψη της ζωής μαζί του.
Έχοντας υπόψη τις παραπάνω (μεταξύ άλλων πολλών) διαφορές, δε νομίζω ότι υπάρχει ένας γενικός κανόνας που λέει ‘’αυτός είναι ο σωστός τρόπος να βρεις γυναίκα’’. Για μένα σωστός τρόπος είναι αυτός που προσιδιάζει στα δεδομένα του εν λόγω άντρα και στο χωροχρόνο που βρίσκεται και έχει αποτέλεσμα, γιατί το αποτέλεσμα μετράει και όχι ο ‘’τρόπος’’ ως μέσο κατάκτησης ενός επάθλου.
Πέραν τούτου, πιστεύω πάντα θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και το εξής: η δύναμη της συγκυρίας. Θα σε προτιμήσει μία γυναίκα για κάποιο λόγο που μόνο εκείνη μπορεί να αντιληφθεί, και ο οποίος δε σημαίνει πως είναι ο ίδιος για όλες τις γυναίκες που θα σε επιλέξουν στη ζωή σου. Εάν στο δεδομένο χωροχρόνο βρεθείς με κάποια που θα δει κάτι επάνω σου (ο,τιδήποτε είναι αυτό) που της αρέσει, όλα μετά είναι απλά. Αν δεν το δει αυτό, με τα δικά της κριτήρια, πιθανότατα απλά θα πασχίζεις αδίκως γενόμενος γραφικός.
Πάντως να της τα λύσω εγώ αποκλείεται. Το θέμα είναι ότι αν αρχίσει το μοιρολόι θα ξεκαυλώσω και μετά πέταξε το πουλάκι. Οι γυναίκες πιστεύουν ότι όταν γνωρίζουν κάποιον, θα πρέπει αυτός από την πρώτη στιγμή να δείξει ενδιαφέρον σε όλα και να ξεκινά στήριξη. Εγώ πάλι ξέρω ότι για να ενδιαφερθείς πραγματικά για έναν άνθρωπο πρέπει να έχουν προηγηθεί πράγματα. Αν δεν είναι έτσι, τότε να σηκωθώ το πρωί και να πάω σε έναν εφοπλιστή να μου χαρίσει 500.000 ευρώ για να λύσω το βιοποριστικό. Αυτό το ντάντεμα μου ακούγεται καλό. Δεν θέλω χαδάκια.
