7300 σελίδες για το τίποτα.
Απλά είναι τα πράγματα. Τα παλιά χρόνια τα αγόρια οι οικογένειες τους τα μεγάλωναν σαν κάτι το ξεχωριστό και τα κορίτσια σαν κάτι το δεύτερο.
Σήμερα σε πολλές περιπτώσεις αυτό έχει ανατραπεί και τα κορίτσια οι γονείς τους τα μεγαλώνουν σαν κάτι το ιδιαίτερο και τα αγόρια σαν κάτι το δεύτερο.
Αυτό έχει δημιουργήσει μια κατάσταση όπου πολλές κοπέλες ζουν με το σύνδρομο της πριγκίπισσας.
Η πριγκίπισσα δεν ξέρει να κάνει τίποτα, δεν την απασχολεί τίποτα άλλο από τον εαυτό της και θέλει αποκλειστικά και μόνο πρίγκιπες (όπως αυτό το καταλαβαίνει η κάθε μία, άλλη θεωρεί ότι ο πρίγκιπας έχει φράγκα, άλλη εμφάνιση, άλλη ότι είναι δημοφιλής, άλλη όλα μαζί).
Μεγαλωμένη από γονείς που έτρεμαν με την ιδέα ότι το λατρευτό τους κοριτσάκι θα τους το γαμαει ο κάθε μαλάκας.
Απλά όταν δείτε κάτι τέτοιο να φεύγετε μακριά. Δεν είναι δύσκολο. Υπάρχουν πολλές κοπέλες εκεί έξω που δεν έχουν το σύνδρομο της πριγκίπισσας.
Να κάνετε ερωτήσεις για να καταλαβαίνετε που πάτε να μπλέξετε.
Π. Χ ρωτάς : Σου αρέσει το μαγείρεμα?
Η πριγκίπισσα απαντάει με περηφάνια : ούτε αυγό!
Η φυσιολογική σου λέει πως βοηθάει την μάνα της στο μαγείρεμα από μικρή.
Αν σας κάνει να νιώσετε καλύτερα πρέπει να ξέρετε ότι ο τρόπος μεγαλωματος της πριγκίπισσας, την πρώτη που κάνει δυστυχισμένη είναι την ίδια την πριγκίπισσα. Γιατί της δίνει έναν ρόλο που δεν μπορεί να τον στηρίξει.
Δυστυχώς επειδή ο τρόπος αυτός μεγαλώματος έχει αρκετά χρόνια που υπάρχει, υπάρχουν εκεί έξω πριγκίπισσες δεύτερης γενιάς, που μεγάλωσε έτσι δηλαδή και η μάνα τους. Αυτές δεν έχουν καμία σωτηρία, είναι για τα τρένα.
Να το ψάχνετε, να ρωτάτε και θα βρείτε ένα σωρό φυσιολογικες κοπέλες εκεί έξω. Από σπίτια με παλιές αρχές, από λαϊκές συνοικίες, από επαρχία, κόρες μεταναστών που έχουν άλλο τρόπο μεγαλώματος, αλλά και πριγκίπισσες που δεν είναι εντελώς για τα τρένα, έφαγαν δύο τρεις σφαλιάρες και ήρθαν στα ίσια τους.
