Δεν μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο!
Ήρθα στην πρωτεύουσα πριν ένα χρόνο για μια γκόμενα που αγαπούσα (θα έφευγα ούτως ή άλλως από κει που ήμουν για χιλιάδες λόγους). Μετά από έναν χρόνο on-off κατάστασης, σφαχτήκαμε, εγώ είμαι χάλια και όποια έχω γνωρίσει τους τελευταίους μήνες είναι επιεικώς σκουπίδι! Φτάνω σε σημείο να μετανιώνω την ώρα και την στιγμή που τους μίλησα αρχικά!
Δοκίμασα αυτό που προτείνει ο φτωχός πλην τίμιος λαός "Παπούτσι από τον τόπο σου κτλ"...Guess what motherfuckers μάπα το καρπούζι!
Καλή δουλειά έχω, το σπίτι μου το έχω, το αμάξι μου το καυλερό το έχω, το πορτοφόλι καλά είναι, τα γυμναστήριά μου τα πηγαίνω και υπερμορφωμένος είμαι! Οπότε ποια είναι η λύση?
Για το τρέχον διάστημα περιορίζομαι σε ένα ξεχαρμάνιασμα με escort (ένεκα χιλιομέτρων συντήρησης) και διαβάζω τις νύχτες για να γίνω καλύτερος στη δουλειά μου.
Τι προβλέπω για το μέλλον? Τίποτα! Πιο αβέβαιο κι από την αβεβαιότητα! Ελπίζω να γυρίσει η μουρλή που ερωτεύθηκα μαλακωδώς γιατί κατά βάθος είναι κατά πολύ καλύτερη από την σαβούρα που κυκλοφορεί εκεί έξω!
