Παραθέτω κάτι άσχετο με όσα έχουν γραφτεί.
Ο αδερφός μου γνώρισε τον Οκτώβριο μια κοπέλα. 24 αυτός, 20 αυτή.
Πέρα από το μικροπρόβλημα ότι αυτή θέλει να τον έχει λίγο στην τσίτα, δειχνεται δηλαδή (μου την πέφτει ο ενας, μιλάω με τον άλλο, με πήρε τηλ ο παράλλος) και ενός μικρού σαδισμού (στον χ που του αρέσω δεν έχω πει ότι τα εχουμε, θα σταναχωρηθεί. Ο ψ δεν ξέρει για σένα, δεν του έχω πει κάτι κλπ) τα βρίσκουν σε όλα. Στην ψυχσγωγία, στα ενδιφεροντα, στις ανησυχίες, στο φαγητό. Μιλάμε ότι ο αδερφός μου περνάει πολυ καλά και χαίρομαι που τον βλεπω έτσι. Επιτέλους δηλαδή γιατί οι προηγούμενες τον ειχαν πρήξει.
Στο δε σεξουαλικό; Απλα αναφέρω ότι η κοπέλα του ζητάει συμβουλές για το τι του αρέσει. Η πίπα της ήταν κακή και έχει θεαματική βελτίωση μέσω προσπαθειών. Ετοιμάζεται να του δώσει και κώλο.
Μια εύλογη ερώτηση έχω μετά από όλα αυτά. Σε πρόσφατη συζήτηση με τον αδερφο μου, μου λέει ότι αν πάει με πόρνη, πάλι, θα έχει τύψεις. Αυτός έως τον Οκτώβριο ήταν στο φανκλαμπ του Μεταξουργείου.
Ότι δηλαδή έως και δύο εβδομάδες θα κρατιόταν αν έλλειπε η κοπέλα.
Πάνω στο διάλογο που είχαμε δεν μπορούσα να καταλάβω πού ακριβώς είναι το μεμπτό. Το περίεργο είναι ότι ούτε και αυτός (ειρωνεία ε; ). Αφού με την ιερόδουλη δεν έχεις συναίσθημα. Τότε πώς απατάς την κοπέλα σου;
Η απάτη είναι εφόσον κρύβεις μια συναισθηματική και σωματική αφοσίωσή σου σε άλλη.
Μπορεί να φταίει ότι δεν είχα σχέση έως τώρα και δεν μπορώ να το καταλάβω. Αλλά μόνο σεξουαλικές επαφές με επαγγελματίες. Παρά ταύτα, και παπάδες να μου εκανε η άλλη σε μια σχέση, δεν μπορώ να με φανταστώ χωρίς την τσάρκα, την αναζήτηση, τη γνωριμία, τα χάδια με καινούρια ανεξερεύνητα κορμιά, νέες φωνές, γέλια, εκφράσεις.
Διαφορετική υφή και μάκρος μαλλιών...
Και μια προσωπική θέση:
Το ιδανικό για εμένα είναι να συνδυάζει κανείς γκόμενα και πουτάνες. Δεν απονευρώνεται και ποτέ. Ούτε συναισθηματικά ούτε από ελλειψη ηδονής αλλά ούτε και από έλλειψη αναζήτησης.
Καλά ε; Και παραλίγο να το ξεχάσω:
Πριν καιρό μετά την πίπα στον αδερφό μου, αφού τον στράγγιξε, κάνει μια "Γκλουκ!" και τα καταπίνει...
Και τι τον ρωτάει: Μήπως σε ενοχλεί; Γιατί μου αρέσει να τα καταπίνω...
Συνεπώς, επανέρχεται η φράση:
Τι τρεχει επιτέλους με αυτές τις ελλεεινιδες;