Κουράστηκα να με απορρίπτουν ελλεεινίδες.
Πήγα σήμερα στο gym το βράδυ κατά τις 10. Είδα προς το τέλος της προπόνησης μου ένα καυλάκι να ψάχνει δεξιά και αριστερά απο οργανό σε οργανό κάτι. Λέω εδώ είμαστε της κολλάω αμέσως και την ρωτάω τι έχασε. Μου απαντάει τα κλειδιά της. Ξεκινώ να ψάχνω όλο το γυμναστήριο για τα κλειδιά της. Μετά απο ένα πεντάλεπτο βλέπω με την άκρη μού την ίδια να βρίσκει τα κλειδιά της,εγώ έκανα ότι έψαχνα ακόμα για να έρθει να μου μιλήσει ότι τα βρήκε. Τελικά δεν ήρθε ποτέ,ενώ ειδοποίησε για τον ίδιο λόγο την γυμνάστρια που έψαχνε και αυτή, εμένα γραμμένο τελείως με είχε σαν να μην υπήρχα ας έψαχνα σαν τον μαλάκα όλο το γυμναστήριο,αδιαφόρησε τελείως ούτε την στοιχειώδη ευγένεια δεν μου έδειξε. Κουράστηκα να με απορρίπτουν ξανά και ξανά σε μια ατέρμονη loop όλες οι ελλεεινίδες,κουράστηκα να προσπαθώ μάταια,κουράστηκα να με αντιμετωπίζουν σαν να μην υπάρχω.