Εχω γειτονισα μαια,βοηθος γυναικολογου που τελος παντων ξερει απο αυτα,την ρωτησα ετσι απο περιεργεια ,και μου ειπε δεν ειναι δυνατον να μην καταλαβε η μανα , γιατι τις τελευταιες μερες πριν την γεννα η γυναικα περπαταει πολυ δυσκολα, και οπωσδηποτε με βοηθεια γιατι το βρεφος κατεβαινει στην μητρα και δυσκολευει την οποιοαδηποτε κινηση.Καταλαβα τι γραφεις....και οι υπολοιποι ,απλα το αναφερω ,μαλιστα μου ειπε ρωτα οποια γυναικα εχει γεννησει η εχει ζησει κοντα σε καποια εγκυο (αδελφη,ξαδελφη,φιλη)να δεις τι θα σου πει.
ΟΚ ετσι για την ιστορια το αναφερουμε.
Μεγάλε, έχω δύο παιδιά. Εκτός από αυτό, είναι αλήθεια ότι η εγκυμοσύνη επηρεάζει κάθε γυναίκα με διαφορετικό τρόπο. Γνωρίζω γυναίκα υπέρβαρη, της οποίας το σώμα δεν άλλαξε διόλου κατά την εγκυμοσύνη, γυναίκα η οποία πήρε 17 κιλά κατά την εγκυμοσύνη και γυναίκα που έχασε 20 κιλά κατά την εγκυμοσύνη, από συνεχείς εμέτους. Και οι τρείς στον απόλυτα κοντινό συγγενικό κύκλο μου, ας μην φωτογραφήσω τα άτομα. Όμως, όσο διαφορετικές κι αν ήταν από άποψη κιλών, τον τελευταίο μήνα η μήτρα γκαζώνει και σφίγγει το έμβρυο, προετοιμαζόμενη για την τελική έξοδο. Η γυναίκα δεν μπορεί να κοιμηθεί καλά, όσο καλή κι αν είναι η υγεία της, γιατί το μωρό κλωτσάει, και κλωτσάει γερά, από ένστικτο, αφού δεν χωράει καλά πια μέσα στη μήτρα. Το να ζεις ένα ολόκληρο μήνα με γυναίκα ετοιμόγεννη και να μην το καταλάβεις, είναι δείγμα ίσως αυτιστικού ατόμου, ή με πολύ βαρύ ψυχικό νόσημα που έχει κόψει γέφυρες με τον κόσμο και δεν καταλαβαίνει τίποτα, από εξωτερικά ερεθίσματα. Κι όμως, θα συνεχίσει να ισχυρίζεται ότι αυτή ξεγέλασε τη μάνα της, κι η μάνα της δεν το κατάλαβε. Έστω όμως, ότι ήταν έτσι. Ότι η υγεία της ήταν άριστη, έτρωγε, κοιμόταν, περπατούσε ακριβώς όπως πριν να μείνει έγκυος και δεν είχε το παραμικρό πρόβλημα. Τότε, είχε ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΠΙΓΝΩΣΗ της πράξης της, δηλ. της δολοφονίας του βρέφους με το φρικτό τρόπο που ξέρουμε. Δεν μπορεί να είναι παντού υγιέστατη και ικανότατη για θέατρο, εκτός από την ώρα της δολοφονίας.