Είχα να βγω καιρό βράδυ στην Αθήνα. Αποφάσισα να βγω από νωρίς σχετικά και πήγα στο Μοναστηράκι, σε ένα πάρτυ που διοργάνωσε το γνωστό σάιτ φιλοξενίας σε ένα μπαράκι της περιοχής. Από τους γκεστς, πολλοί άνδρες παρόντες, ξένοι και Ελληνες. Ελληνίδα μία, μπάζο με μια φίλη της μαύρη, που ακόμη και αυτές δείχνανε απρόσιτες.
Α! Να μην ξεχάσω και την Ουκρανή που πήρε μόνη της την πρωτοβουλία και μου μίλησε και το γράφω για να τονίζω την διαφορά επιπέδου μεταξύ των ξένων και των Γελλεηνίδων. Η τύπισσα είχε μποιφρεντ Ελληνα. Μάλιστα μου το είπε μέσα σε 2-3 λεπτα συζήτησης. Είχαμε μιλήσει διαδικτυακά αλλά έκανε πως δεν το θυμόταν. Δεν της έδωσα σημασία για πολύ γιατί είχα καταλάβει ότι ήταν χάσιμο χρόνο η τύπισσα.
Οι υπόλοιπες Ελληνίδες (ηλικίες 18-30) που δεν είχαν σχέση με το πάρτυ καθόντουσαν σε τραπέζια με μεγάλες παρέες και 2-3 δυάδες που κοιταζόντουσαν μεταξύ τους, είτε μιλούσαν είτε όχι. Το μέρος ήταν εντελώς ακατάλληλο για καμάκι. Δεδομένου ότι απέχω από την νυχτερινή Αθήνα, χρόνια τώρα, αναρωτιέμαι αν υπάρχει μέρος όπου δεν έχει συντριπτική παρουσία ανδρών. Τελικά η πόρτα που εφάρμοζε παλιά το Venue του Τσιλι και κάποια άλλα κλαμπ ήταν προς όφελος των αρσενικών θαμώνων.
Θα μου πεις όμως, αντε και έχεις καλή αναλογία μέσα στο κλαμπ, μπαρ, πόσες από τις τύπισσες είναι εύκολο να προσεγγίσεις, σε περίπτωση που υπάρχουν πολλά τραπέζια ή/και αυτές είναι στην κοσμάρα τους, στις σέλφιζ τους και στις λοιπες παπαροσυμπεριφορές τους λόγω της ανασφάλειας τους, της νευρικότητας που τις πιάνει όταν είναι ανάμεσα σε πολύ κόσμο, της αδιαφορίας τους, της αμηχανίας τους κλπ.
Αν κάποιες πρέπει να πιούνε για να καθαρίσει το μυαλό τους από τις μαλακίες και να δεχθούν το καμάκι, τουλάχιστον από 1-2 άτομα τη βραδιά, αυτές είναι οι Ελληνίδες και όχι οι ξένες.
