Έλα st@rdust, η ιστοριούλα που σου είπα...θα αλλάξω απλώς τα ονόματα και ελαφρώς την ροή.
Κάποτε εργαζόμουν σε μια δουλειά που δεν θα αποκαλύψω αλλά που όλοι οι άνδρες θα ήθελαν να κάνουν.
Το αντικείμενο ήταν ζωντανό κι ότι καλύτερο, νόμιμο, με ένσημα και πολύ κερδοφόρο.
Δεν με περιόριζε σε μαλακίες τύπου "παπαγαλίας", "ανέπνεα" κάθε στιγμή κι ήμουν σχεδόν αυτόνομος.
Με τα χρόνια δείχνοντας καλά "νούμερα", έφτασα κάπου πάρα πολύ καλά. Μόνος μου.
Ο εργασιακός κύκλος μου "άνοιξε" αρκετά. Συναντιόμουν με άλλους από την εταιρεία και τότε κατάλαβα
ότι η ζωή συγκεντρώνει μαζί όσους σχετίζονται με κάτι μυστήριο, κατά έναν επίσης μυστήριο τρόπο.
Η ζωή θα σου δείξει την δουλειά που σου ταιριάζει. Αν δεν την κάνεις, θα κάνεις λάθος
διότι η ζωή ξέρει καλύτερα.
...
Μέσα σε όσους γνώρισα, συνάντησα και τον Εφιάλτη. Θα τον ονομάσω έτσι.
Καλό παιδί. Λίγο φιγουρατζής λόγω ηλικίας αλλά οκ. Μαζί με αυτόν καταλήξαμε όπου καταλήγουν όλοι
οι φυσιολογικοί υπάλληλοι με στόχους. Να αψηφίσουμε κάποιους κανόνες και να επιταχύνουμε
την ρέκλα μας (κοινώς φέρναμε αποτέλεσμα στον μισό χρόνο για να την "κοπανήσουμε")
Ως γνωστόν κανείς δεν γουστάρει να έχει αφεντικό, όσα κι αν του δίνουν.
Αυτή ήταν η ανταμοιβή στην ψυχολογία μας και αποκτήσαμε ελ. χρόνο να καλύψουμε τις δικές μας υποχρεώσεις
να γαμήσουμε, να διασκεδάσουμε, να περάσουμε όπως εμείς θέλουμε σε όσο χρόνο θέλουμε
κλέβοντας χρόνο. Παλικαρίσια. Στον ιδιωτικό τομέα. Ξέρεις st@rdust, ο χρόνος είναι ο μεγαλύτερος δολοφόνος
στις ζωές μας. Είναι ο στυγερός εγκληματίας στα σφιξίματα χεριών-συμφωνιών κι ο μέγας βιαστής
όλων των συνθηκών. Κι εμείς τον γαμούσαμε ακάποτα ρε μαν. Μου έρχεται να πέσω στο πάτωμα
όταν το σκέφτομαι. Είμαι περήφανος. Τον είχαμε κλείσει στην γωνία και τον χτυπούσαμε ανελέητα.
Καταφέραμε να εξισορροπήσουμε αποτέλεσμα-συνθήκες-χρήματα-χρόνο-ζωή κτλ κι όλοι ήταν ευχαριστημένοι.
Για χρόνια. Και τότε εμφανίστηκε η ξεκωλιάρα. Θα την ονομάσω Πηνελόπη.
...
Εκπληκτικό θηλυκό. Προσωπικά ήταν η τέλεια γυναίκα με την στόφα του πρωταθλητισμού σε στυλ και μυαλό.
Ναι, είχε μυαλό. Πολύ μυαλό. Όσες φορές έβγαινε άνδρας μαζί της, αισθανόταν κατευθείαν κερατάς
χωρίς να είναι. Όσες φορές βρισκόμασταν κι όσοι κι αν βρισκόμασταν μαζί της, από έναν καφέ
μέχρι εργασιακή μασαμπούκα ή βραδυνή έξοδο απλής παρέας, όλοι αισθανόμασταν κερατάδες.
Όλα τα άκομψα λιγούρια περνούσαν για να κοπλιμεντάρουν ή να πάρουν μάτι από κοντά την κορμάρα της
κι εμείς καθόμασταν σαν μαλάκες, να ακούμε. Μα και να μην μιλούσαν, ένιωθες το βλέμμα τους στην πλάτη σου.
Ένιωθες ότι σε καταριούνται να εξαφανιστείς για να έρθουν να κάτσουν αυτοί εκεί.
Και τι να πεις; η κυρία συνοδεύεται; αφού δεν συνοδεύεται. Απλά παρευρίσκεται.
Κάπου εκεί σταμάτησα να πηγαίνω διότι είχε καταντήσει μαλακία το θέμα.
Oι δε γυναίκες, που να σταθούν δίπλα της; τις "έσβηνε" από τον χάρτη.
Όλα καλά λοιπόν έστω κι έτσι μέχρι που ο Εφιάλτης ερωτεύτηκε κι άρχισε τις μαλακίες.
Η φιγούρα που ανέφερα παραπάνω. Άρχισε να τα βλέπει όλα ροζ αλλά όσο πήγαιναν όλο και σκούραιναν
σαν τα γνωστά αλλά μη εξηγήσιμα μουνόχειλα που μπλεβίζουν.
...
Άρχισε να κάθεται παραπάνω στην δουλειά, να ξεροσταλιάζει με την Πηνελόπη κι αυτό δεν ήταν καθόλου καλό
στα μάτια των "γαμημένων" της εταιρείας. Οι "γαμημένοι" είναι οι "σκυμμένοι", είναι όσοι δεν αγωνίζονται
για τον στόχο και το αποτέλεσμα αλλά θέλουν να γίνουν μεγιστάνες σε ένα βράδυ, γαμιώντας όλο το σύμπαν.
Αυτοί είναι οι πιο επικίνδυνοι. Αφού τα ψευτοβόλεψα, επέπληξα τον Εφιάλτη αλλά αυτός
αντί να ακούει τι του λέω, μου εκμυστηρεύτηκε ότι έχει προτείνει την Πηνελόπη για κάτι που μας αφορούσε
και προσέξε...σε κάτι που ουδέποτε δεχτήκαμε τρίτο άτομο χωρίς εξονυχιστική έρευνα
διότι φοβόμασταν μην πέσουμε σε άπληστο. Θα καταλάβεις πιο κάτω.
Όταν το άκουσα αυτό, ξεροκατάπια και αισθάνθηκα φόβο. Όχι απειλή αλλά φόβο. Τρόμαξα.
Ακόμα θυμάμαι την στιγμή όταν αναφέρω το γεγονός. Ο Εφιάλτης προσπέρασε και "ποδοπάτησε" ότι είχαμε
υλοποιήσει οι δυο μας για μια γαμημένη (εντάξει δεν λέω) μουνάρα. Κατάντησα (γιατί περί κατάντιας πρόκειται)
να κινούμαι πλέον μέσα στην δουλειά τόσο έντεχνα και αόρατα καλύπτοντας όλα τα λάθη του Εφιάλτη
που σταρχιδίστικα άφηνε σαν κουράδες να επιπλέουν στα φανερά. Έφτασα να περιμένω να σχολάσει
η Πηνελόπη (ξέρεις τι είναι st@rdust να τα έχεις σχεδιάσει όλα και να καταντάς ξεσκονίστρα του μαλάκα; )
για να δω σε τι κατάσταση βρίσκεται ο Εφιάλτης και να τον συνεφέρω αλλά αυτός πλέον με έβλεπε
ως αντίζηλο χωρίς κανένα λόγο. Πήγαινα πρώτος κι έφευγα τελευταίος. Τι ντροπή Θεέ μου.
...