η προσποιηση ειναι ενα αλλο φλεγον θεμα...παντως υπαρχουν πολλες που ειναι τοσο καλες ηθοποιοι που σου γελανε και σε κοιτανε στα ματια τοσο γλυκα και πονηρα που ευλογα νομιζεις οτι σε γουσταρουν, ποσες φορες την ειχα πατησει ετσι και στο τελος μαζευα ολη την αγενεια οταν επιχειρουσα το κατι παραπανω. ενταξει αυτες που σε γουσταρουν το κανουν για να σε κερδισουν αλλα και αυτες μετα σε γαμανε αλλιως..
φίλε μου, είναι κλασσική η περίπτωση που αναφέρεις. Αλλά για να το καταλάβεις και να το δικαιολογήσεις εν μέρει θα πρέπει να το εντοπίσεις στον εαυτό σου πρώτα, και πες μου αν λέω μαλακίες…
Πόσες φορές δεν έχεις δει ένα γκομενάκι, που δεν το γουστάρεις, ούτε τρελαίνεσαι και να το γνωρίσεις, αλλά θα το έπαιρνες χωρίς πρόβλημα (γιατί ως γνωστόν ο καλός ο μύλος…). Και σου έρχεται μια μέρα με τα μακιγιάζ της, και τα κολλητά της, και τα χτενίσματα, και τα αρώματα κι ότι γουστάρεις… Μένεις μαλάκας εσύ, έχεις και ένα μήνα να γαμήσεις, τι κάνεις; Κάνεις τον αδιάφορο ότι κάτι ψάχνεις στα συρτάρια σου; Κοιτάς τις γωνίες στο ταβάνι μήπως δεις καμιά αράχνη; Ή συγκεντρώνεσαι στην δουλειά σου και κλείνεις ότι εκκρεμότητα είχες αφήσει ανοιχτή τον τελευταίο μήνα; Άσε μας ρε φίλε! Αστράκια κάνουν τα μάτια σου, βαράνε τζακ ποτ και κερνάς κι όλο το μαγαζί.
Οπότε πας, πλησιάζεις ως κλασσικό greek καμάκι, και τις λες «στις ομορφιές σου είσαι σήμερα Κουλάρα», ή «Κούλα μου η κουλάρα σου», ή «ας το κολόπαιδο τον Κυριάκο», και ο νοών νοείτο και ο πεινασμένος αδικείτο (/άσχετο).
Τρελαίνεται η γκόμενα, μαμάω, ροκάρω, τον έριξα τον γκόμενο, είμαι θεά η πουτάνα, κου του λου, κου του λου, κου του λου.
Έλα όμως που την επόμενη μέρα αντιλαμβάνεσαι, ότι ή αυτή είχε κρίση ομορφιάς ή εσύ είχες κρίση αγαμίας; Πες μου ρε φίλε, τι κάνεις; Ας το πιούμε και το ποτήριον ετούτο; Ε, όχι ρε φίλε… Έχεις κι ένα όνομα, ένα status σε αυτήν την κοινωνία… Τι θα πει ο έτσι, τι θα πει ο αλλιώς;
Πες μου ότι έχω άδικο ρε φίλε, και φεύγω όπως είμαι να βρω συμβολαιογράφο να σκίσω τα διπλώματα.