τι θελει να πει ο ποιητης???

[raopau]

 

[Old Devil]

σε αληθινό πρόσωπο μάλλον

παρόλο που δεν ακούω ελληνικά αυτό είναι τέλειο...

 

[raopau]

σε αληθινό πρόσωπο μάλλον

παρόλο που δεν ακούω ελληνικά αυτό είναι τέλειο...

δηλαδη εσυ εβγαλες νοημα απο τους στιχους?

 

[Old Devil]

δηλαδη εσυ εβγαλες νοημα απο τους στιχους?

;)

Ρόζα (1996)
Το τραγούδι μας αποκαλύπτει ρητά και αμετάκλητα ένα μέρος της θέασης της ιστορίας με τα μάτια του Αλκαίου: «Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία; Πώς η ιστορία γίνεται σιωπή;». Η ανάγκη εδώ έχει δύο πιθανές διαστάσεις: αφενός, το σύνολο των ανθρώπινων αναγκών και, αφετέρου, την έννοια της αναγκαιότητας. Τι γίνεται ιστορία; Καταρχήν, η ανάγκη για ψωμί και στέγη, για δουλειά και αξιοπρέπεια, για γη και ελευθερία. Αλλά και η αναγκαιότητα γίνεται ιστορία, ως νομοτέλεια και ως έκφραση κοινωνικών νόμων και τάσεων. Μετασχηματίζοντας την ανάγκη σε ιστορία, ο Αλκαίος δεν αρνείται το τυχαίο, ούτε το απρόβλεπτο. Υιοθετεί όμως μία διαλεκτική προσέγγιση, βάσει της οποίας η ιστορική εξέλιξη δεν έρχεται ουρανοκατέβατα αλλά ακολουθεί τα ενδεχόμενα που προκύπτουν από τις υλικές και ταξικές αντιθέσεις της πραγματικότητας. Ο άνθρωπος συνεχίζει να βρίσκεται στο επίκεντρο, να δημιουργεί την ιστορία του, όμως αυτό συμβαίνει σε συνθήκες που προκύπτουν από το παρελθόν και δεν επιλέγονται από το υποκείμενο. Δεν είναι ανελεύθερος ο άνθρωπος για τον Αλκαίο· απλά, η ελευθερία του συνίσταται στη γνώση της αναγκαιότητας, στην εμπέδωση των φυσικών και κοινωνικών νόμων, και όχι σε μία αφηρημένη έννοια της βούλησης. Όσο για την κατάληξη της ιστορίας; Δεν χωρούν θεολογικοί μεσσιανισμοί εδώ, ούτε ένδοξες φαντασιοπληξίες. Για τον Αλκαίο, παραμονεύει η σιωπή· ίσως και η διάψευση.

Μετά την παράθεση των ρητορικών περί ιστορίας ερωτημάτων του, ο Αλκαίος απευθύνεται στη Ρόζα. Ποια είναι αυτή; Η ιδρυτής και πρώτη ηγέτιδα του γερμανικού κομμουνιστικού κόμματος Ρόζα Λούξεμπουργκ. «Η κόκκινη Ρόζα χάθηκε κι αυτή / κανείς δεν ξέρει που το κορμί της παραχώσαν / έλεγε την αλήθεια στους φτωχούς / γι’ αυτό κι οι πλούσιοι τη σκοτώσαν» γράφει ο Μπέρτολτ Μπρεχτ και μελοποιεί ο Μικρούτσικος στη «Μουσική Πράξη» του. Εδώ ο λόγος είναι πιο αφαιρετικός: «Τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο;». Τον Ιανουάριο του 1919, η Λούξεμπουργκ κοιτάζει την επανάσταση στο Βερολίνο να ηττάται, καθώς η απόπειρα επαναστατικής κατάληψης της εξουσίας συντρίβεται από τους σοσιαλδημοκράτες. Συμμετέχει ενεργά στα γεγονότα, και συλλαμβάνεται στις 15 Ιανουαρίου 1919 μαζί με τον έτερο ηγέτη των γερμανών κομμουνιστών Καρλ Λίμπνεχτ. Δολοφονούνται και οι δύο από καθεστωτικούς πολιτοφύλακες και το νεκρό σώμα της πετιέται σε ένα κανάλι του Βερολίνου. Η αντίδραση νικά, όμως οι ιδέες της παίρνουν εκδίκηση. Σήμερα, η Λούξεμπουργκ θεωρείται όχι μόνο μία μεγάλη ηγέτιδα στην ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος, αλλά και μία σημαντική θεωρητικός του μαρξισμού. Η κριτική της προς τη γραφειοκρατία και τις τάσεις συγκεντρωτισμού εντός της Οκτωβριανής Επανάστασης καθώς και οι επεξεργασίες της ως προς τη φύση του ιμπεριαλισμού συνιστούν δύο μόνο πτυχές της πολύπλευρης θεωρητικής συμβολής της. Και ο Αλκαίος με τη λαοφιλή «Ρόζα» του φρόντισε να θυμίσει την παρουσία της και στους φίλους του ελληνικού τραγουδιού.

http://mousikaproastia.blogspot.gr/2012/12/blog-post_15.html

 

[jimy.m.]

Γι αυτο μου αρεσουν τα instrumental κομματια
απλα τα ακουε κ φευγεις

 

[House of Fun]

Πιο απλά.

Στην παρακάτω φωτογραφία έδωσα "τυχαία" τον τίτλο "Το ηλιοβασίλεμα"

Σε περίπτωση που ρωτήσεις, "μα που είναι το ηλιοβασίλεμα, ένα κώλο μόνο βλέπω"
η απάντηση είναι, "με τέτοιο κώλο εσύ ψάχνεις το ηλιοβασίλεμα"?
Κάπως έτσι είναι και η ποίηση, "δες" αυτό που θες ή μπορείς,
η τέχνη δεν είναι συνταγή μαγειρικής.

 

[jimy.m.]

Πιο απλά.

Στην παρακάτω φωτογραφία έδωσα "τυχαία" τον τίτλο "Το ηλιοβασίλεμα"

Σε περίπτωση που ρωτήσεις, "μα που είναι το ηλιοβασίλεμα, ένα κώλο μόνο βλέπω"
η απάντηση είναι, "με τέτοιο κώλο εσύ ψάχνεις το ηλιοβασίλεμα"?
Κάπως έτσι είναι και η ποίηση, "δες" αυτό που θες ή μπορείς,
η τέχνη δεν είναι συνταγή μαγειρικής.

 

[brabus67]

Γι αυτο μου αρεσουν τα instrumental κομματια
απλα τα ακουε κ φευγεις

;)

 

[raopau]

;)

Ρόζα (1996)
Το τραγούδι μας αποκαλύπτει ρητά και αμετάκλητα ένα μέρος της θέασης της ιστορίας με τα μάτια του Αλκαίου: «Πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία; Πώς η ιστορία γίνεται σιωπή;». Η ανάγκη εδώ έχει δύο πιθανές διαστάσεις: αφενός, το σύνολο των ανθρώπινων αναγκών και, αφετέρου, την έννοια της αναγκαιότητας. Τι γίνεται ιστορία; Καταρχήν, η ανάγκη για ψωμί και στέγη, για δουλειά και αξιοπρέπεια, για γη και ελευθερία. Αλλά και η αναγκαιότητα γίνεται ιστορία, ως νομοτέλεια και ως έκφραση κοινωνικών νόμων και τάσεων. Μετασχηματίζοντας την ανάγκη σε ιστορία, ο Αλκαίος δεν αρνείται το τυχαίο, ούτε το απρόβλεπτο. Υιοθετεί όμως μία διαλεκτική προσέγγιση, βάσει της οποίας η ιστορική εξέλιξη δεν έρχεται ουρανοκατέβατα αλλά ακολουθεί τα ενδεχόμενα που προκύπτουν από τις υλικές και ταξικές αντιθέσεις της πραγματικότητας. Ο άνθρωπος συνεχίζει να βρίσκεται στο επίκεντρο, να δημιουργεί την ιστορία του, όμως αυτό συμβαίνει σε συνθήκες που προκύπτουν από το παρελθόν και δεν επιλέγονται από το υποκείμενο. Δεν είναι ανελεύθερος ο άνθρωπος για τον Αλκαίο· απλά, η ελευθερία του συνίσταται στη γνώση της αναγκαιότητας, στην εμπέδωση των φυσικών και κοινωνικών νόμων, και όχι σε μία αφηρημένη έννοια της βούλησης. Όσο για την κατάληξη της ιστορίας; Δεν χωρούν θεολογικοί μεσσιανισμοί εδώ, ούτε ένδοξες φαντασιοπληξίες. Για τον Αλκαίο, παραμονεύει η σιωπή· ίσως και η διάψευση.

Μετά την παράθεση των ρητορικών περί ιστορίας ερωτημάτων του, ο Αλκαίος απευθύνεται στη Ρόζα. Ποια είναι αυτή; Η ιδρυτής και πρώτη ηγέτιδα του γερμανικού κομμουνιστικού κόμματος Ρόζα Λούξεμπουργκ. «Η κόκκινη Ρόζα χάθηκε κι αυτή / κανείς δεν ξέρει που το κορμί της παραχώσαν / έλεγε την αλήθεια στους φτωχούς / γι’ αυτό κι οι πλούσιοι τη σκοτώσαν» γράφει ο Μπέρτολτ Μπρεχτ και μελοποιεί ο Μικρούτσικος στη «Μουσική Πράξη» του. Εδώ ο λόγος είναι πιο αφαιρετικός: «Τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο;». Τον Ιανουάριο του 1919, η Λούξεμπουργκ κοιτάζει την επανάσταση στο Βερολίνο να ηττάται, καθώς η απόπειρα επαναστατικής κατάληψης της εξουσίας συντρίβεται από τους σοσιαλδημοκράτες. Συμμετέχει ενεργά στα γεγονότα, και συλλαμβάνεται στις 15 Ιανουαρίου 1919 μαζί με τον έτερο ηγέτη των γερμανών κομμουνιστών Καρλ Λίμπνεχτ. Δολοφονούνται και οι δύο από καθεστωτικούς πολιτοφύλακες και το νεκρό σώμα της πετιέται σε ένα κανάλι του Βερολίνου. Η αντίδραση νικά, όμως οι ιδέες της παίρνουν εκδίκηση. Σήμερα, η Λούξεμπουργκ θεωρείται όχι μόνο μία μεγάλη ηγέτιδα στην ιστορία του παγκόσμιου εργατικού κινήματος, αλλά και μία σημαντική θεωρητικός του μαρξισμού. Η κριτική της προς τη γραφειοκρατία και τις τάσεις συγκεντρωτισμού εντός της Οκτωβριανής Επανάστασης καθώς και οι επεξεργασίες της ως προς τη φύση του ιμπεριαλισμού συνιστούν δύο μόνο πτυχές της πολύπλευρης θεωρητικής συμβολής της. Και ο Αλκαίος με τη λαοφιλή «Ρόζα» του φρόντισε να θυμίσει την παρουσία της και στους φίλους του ελληνικού τραγουδιού.

http://mousikaproastia.blogspot.gr/2012/12/blog-post_15.html

:o :o :o :o

 

[enduro]

Γι αυτο μου αρεσουν τα instrumental κομματια
απλα τα ακουε κ φευγεις

τυπε το τραγικο ειναι οτι οι τυποι χορευαν ζεϊμπεκικο με αυτο το τραγουδι χωρις να καταλαβαινουν καν τι λεει   :S
και μπορει να πεταγαν και λουλουδια 

 

[raopau]

 

[jimy.m.]

τυπε το τραγικο ειναι οτι οι τυποι χορευαν ζεϊμπεκικο με αυτο το τραγουδι χωρις να καταλαβαινουν καν τι λεει   :S
και μπορει να πεταγαν και λουλουδια 

γαμησε τα
Long live electronic music

 

[Old Devil]

Πιο απλά.

Στην παρακάτω φωτογραφία έδωσα "τυχαία" τον τίτλο "Το ηλιοβασίλεμα"

Σε περίπτωση που ρωτήσεις, "μα που είναι το ηλιοβασίλεμα, ένα κώλο μόνο βλέπω"
η απάντηση είναι, "με τέτοιο κώλο εσύ ψάχνεις το ηλιοβασίλεμα"?
Κάπως έτσι είναι και η ποίηση, "δες" αυτό που θες ή μπορείς,
η τέχνη δεν είναι συνταγή μαγειρικής.

εντάξει άλλες φορές ο καλλιτέχης σου αφήνει περιθώριο για να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα
και άλλες θα σε πάρει στο κυνήγι αν το κάνεις  

 

[enduro]

 

[TSONTAKIAS1]

 

[Jimmy Jim]

 

[apolyto_arseniko]

 

[raopau]

 

[artemismatsas]

 

[apolyto_arseniko]

αυτο πρεπει να εχει πολυ νοημα τυπε....

τυπε οι συνθετικοι ηταν το αγαπημενο συγκροτημα του σφερδεκλου