Οι ηλίθιοι και μικρόνοοι μπερδεύουν τη βούρτσα με την πούτσα. Μεθοδευμένες και κατευθυνόμενες στρεβλώσεις της πραγματικότητας.
όταν λένε όρους όπως για την πατρίδα μας, την Ελλάδα και το ευρώ...μου σηκώνεται η τρίχα, όπως και οτιδήποτε συσχετίζεται με τη λέξη πατρίδα κι έχει σχέση με τραπιζικό τομέα.
Λοιπόν για να ξεκαθαρίζει το θέμα
η πατρίδα είναι η Ελλάδα, η Ελλάδα χωρίς τους Έλληνες αλλά με ευρώ ή άλλο νόμισμα ή τράπεζες δεν είναι πατρίδα, δεν είναι Ελλάδα.
Αν ξεκινήσει κάποιος από αυτές τις απλές διαπιστώσεις θα φτάσει και στη λύση.
Εδώ διακυβεύονται ζωές και μέλλον.
Δεν υπάρχει μέλλον αν δεν υπάρχει ζωή να ανταποκριθεί στο μέλλον.
Ζωή δεν είναι το χρέος, ειδικά το παράνομο χρέος και πως να ικανοποιήσουμε τα βίτσια των τοκογλύφων. Πιάστε τους κύριοι, ανακρίνετέ τους, βγάλτε στη φόρα τα άπλυτα της Εσπερίας και των συναδέλφων τους κι όλοι θα σας υποστηρίξουμε (εκτός από τα βολεμένα λαμόγια βέβαια).
Στα λεξικά, ο μακιαβελισμός ορίζεται ως άσκηση της εξουσίας,ιδίως της πολιτικής, χωρίς ηθικούς φραγμούς στην επιλογή των μέσων ή των στόχων. Αυτό χαρακτηρίζει την Ευρωπαϊκή οικονομική ένωση και τίποτε άλλο. Οι εγχώριοι πιστοί του μακιαβελικού δόγματος το ακολουθούν, το ίδιο και οι προβατίνες τους.
Παρατηρώντας όλο το συνωθύλευμα διακρίνονται τα εξής συμπλέγματα που μας θέλουν να συναινούμε και να συντρέχουμε, ή αν είναι δυνατόν να γινόμαστε μέρος τους με κατάφαση:
Μακιαβελισμός: η τάση εξαπάτησης και χειραγώγησης των άλλων
Ναρκισσισμός: ο υπέρμετρος εγωκεντρισμός
Ψυχοπάθεια: η έλλειψη ενοχών/τύψεων και ενσυναίσθησης
Σαδισμός: η ευχαρίστηση με τον πόνο των άλλων
Η φιλανθρωπία υπήρξε συχνά η πολυτέλεια των νικητών και μπροστά στην αδυσώπητη πραγματικότητα της ισχύος διαλύονται όλες οι φιλειρηνικές αυταπάτες. Μένει λοιπόν να το νιώσουμε για να μας πάρει άλλα 500 χρόνια μήπως και ξυπνήσουμε από το λήθαργο και διεκδικήσουμε τη ζωή και την ελευθερία μας.
Ανάμεσα στον ένοπλο και τον άοπλο δεν υπάρχει καμιά αναλογία, είναι δε παράλογο να υποθέσει κάποιος ότι ο ένοπλος μπορεί να υποτάσσεται με τη θέληση του στον άοπλο, ο δε άοπλος να νομίζει τον εαυτό του ασφαλή μεταξύ υπηρετών που φέρουν όπλα, διότι ο μεν οπλισμένος περιφρονεί αυτόν που δεν οπλοφορεί, ενώ εκείνος τον υποπτεύεται, και γι’ αυτό δεν μπορούν να συμβαδίσουν. Κι έτσι θα είμαστε από εδώ κι εμπρός.
Την Κυριακή πάω στη θάλασσα μιας και το θέμα του δημοψηφίσματος είναι αχταρμάς και δεν υπάρχει ξεκάθαρο ερώτημα.
άντε γεια.
