Θα σας πω προσωπική εμπειρία, γιατί δεν είναι όλα άσπρο - μαύρο, υπάρχουν και αλλα χρώματα.
Οταν έκανα αγροτικό, ξεκινώντας, έφαγα μεγάλο μανίκι με τις εκατοντάδες εμπορικές ονομασίες και αναγκαζόμασταν και αγοράζαμε βιβλία για να τις μάθουμε (αφού ο ΕΟΦ βγάζει βιβλιο στη χάση και στη φέξη). Και εγω θα προτιμούσα να συνταγογραφούμε με την δραστική ουσία, αφού αυτη μαθαίνουμε στη σχολή, όχι μάρκες απο εταιρείες.
Πάντως όταν ήρθε η στιγμή να συνταγογραφήσω προτιμούσα τα πρωτότυπα φάρμακα και όχι τα φασον, ειδικά σε σημαντικά φάρμακα (πχ αντιβιώσεις) αφού είναι δοκιμασμένα, και δεν είσαι σε θέση ως νέος γιατρός να κάνεις πειράματα στους ασθενείς. Πας στα σίγουρα.
Φυσικά όταν χάσει την πατέντα ένα φάρμακο, μπορεί να το βγάλει και άλλη εταιρεία.
Θέλω να πω...μην τα τσουβαλιάζουμε όλα. Ισως το κάνω και εγώ με άλλα επαγγέλματα.
Υπάρχουν και γιατροι άνεργοι, ειδικευόμενοι που περιμενουν χρόνια να ανοίξει η θέση τους, γιατροι με απλήρωτες εφημερίες (δηλ ώρες δουλειάς και ξενύχτια που δεν τους τα έχουν πληρώσει, όπως εμένα πχ), αγροτικοί γιατροί που χρεώνονται να πάρουν ένα αυτοκίνητο για να τρέχουν στα χωρια, χωρίς βοήθεια, χωρίς εκπαίδευση, χωρίς καν να σου παρέχουν βιβλία.
Θα μου πείτε τι σχέση έχουν αυτα, και στα αρχίδια μας.
Και όμως η εικόνα που θέλουν να περάσουν αυτές τις μερες είναι πως φωνάζουν οι γιατροι επειδή θα χάσουν τις μίζες. Εμ δεν είναι έτσι πάντα. Δεν είναι όλοι ίδιοι.
Ναι υπάρχει και η άλλη πλευρά του νομίσματος. Γιατροί βολεμένοι, αμείλικτοι, που φοροδιαφεύγουν, που τα παίρνουν, που είναι κωλος και βρακι με φαρμακάδες κλπ.
Αυτα δεν αλλάζουν όμως απο τη μια μέρα στην άλλη.
Απλά μετατοπίζουν τη μίζα στους φαρμακοποιούς.
και πως γίνεται αυτό?
Ενα παράδειγμα. Οταν είχα εφημερία το καλοκαίρι ένα σαβκο (στο αγροτικό μου) ήρθαν καμια 10 συνολικά με λοιμωξη αναπνευστικού. Οι περισσότεροι εκ των πραγμάτων έπρεπε να λάβουν αντιβιώση (το οποίο είναι ένα σημαντικό όπλο στα χέρια του γιατρού αλλά θα πρέπει να θεωρείται το τελευταιο).
Σε όσες συνταγές και να έγραψα, με έπαιρνε τηλ ο φαρμακοποιός και μου έλεγε "γιατρέ δεν το έχω αυτό το φάρμακο πχ. κλαριθρομυκίνη...δεν έχω αυτή τη μάρκα...να δώσω κάτι ανάλογο? και μου έλεγε τι έχει) Ε αυτο το έκανε επανειλλημμένως! Οπότε τα πήρα και εγώ και του λέω, "όχι να του πεις να πάει να το βρει", Αλλά όταν ήρθε ο ασθενής και τα έβαλε μαζί μου ότι δεν έχει άλλο φαρμακείο εκει κοντά (χωριο ήταν) και πως τον ταλαιπωρώ, αναγκάστηκα να αλλάξω τη συνταγή και να βάλω ότι ανάλογο είχε (και ήθελε προφανώς) ο φαρμακοποιός.
Το ίδιο θα γίνεται και τώρα...όταν θα βλέπει τη δραστική ουσια ο φαρμακοποιος, μπορεί να σου λέει "α το φθηνότερο δεν το έχω τώρα...θα σου δώσω το άμε΄σως φθηνότερο). Χωρίς βέβαια να αποτελεί κανόνα πως θα γίνει. Οπως δεν αποτελούσε κανόνα πως ότι φάρμακο και να σου έγραφε, μέχρι πρότινως ο γιατρός, θα τα έπαιρνε κιολας...
