Ενδιαφέρον. Δυστυχώς όμως με τέτοια ζήτηση και μοναξιά που υπάρχει στον κόσμο, καμμιά σχεδόν Ελληνίδα δεν θα μείνει στο ράφι της. Εδώ ένα παληκάρι πρώην φίλος μου, που είναι τώρα 23, πήγε και παντρεύτηκε από τα 21 μια τσούλα που του τρώει την περιουσία του πατέρα του, γιατί έχαψε το παραμύθι που του πούλησε και δεν είχε δεί ο πεινασμένος ξανθό μουνί στη ζωή του ξανά. Σύμφωνα με την παροιμία, το μουνί σέρνει καράβι. Εδώ τα μπάζα και (καλο)πιάνονται ακόμη κι αυτά. Οι ελληνίδες άλλωστε, δεν θα ήταν ελλεεινίδες, αν δεν είχαν τουπέ, αέρα, και καλάμι καβάλα στον αέρα. Όμως η δική μας μουνοδουλεία και καλή προαίρεση, τους άνοιξε το δρόμο για τέτοια μασκαραλίκια. Οι ξένες έχουν όντως πέραση, αλλά υπάρχουν πολλοί ακόμα που επιμένουν ελληνικά. Περί ορέξεως, και δικαίωμά τους. Άλλωστε υπάρχουν αρκετές και ποσοτικά, και ποιοτικά γυναίκες για όλους μας (μαύρες, άσπρες, ασιάτισσες, βορείων χωρών), ποιός ο λόγος για φιλονικίες; Ας πάρει ο καθένας ό,τι θέλει κι αυτό που του αναλογεί. Ο καιρός έχει γυρίσματα και ο κόσμος αλλάζει. Μπορεί κι εγώ στα 65 μου να παντρευτώ ελληνίδα. Συν τοις άλλοις, γιατί όχι, έχει και καλές ελληνίδες πού και πού... Άσχετα άν κερδίζω λαχείο ευκολότερα από το να βρω μια αξιόλογη συντοπίτισσά μου.