αδυνατείτε να συμφιλιωθείτε με το γεγονός ότι την αντίσταση στο φασισμό την κανανε ΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ με αρχηγό τον ΑΡΗ ΒΕΛΟΥΧΙΩΤΗ!!!
και αυτό αναγνωρίστηκε από το λαό, με πολιτική υποστήριξη!
γι' αυτό η δεξιά και οι αγγλοαμερικάνοι ΛΥΣΣΑΞΑΝΕ να καταστρέψουν το αριστερό κίνημα...
ξαναγκαλιάζοντας ότι φασιστικό και δωσιλογικό υπήρχε....
Είσαι ΑΙΣΧΡΟΣ ΨΕΥΤΗΣ.
Είναι γνωστό ότι δεκάδες μη κομουνιστικές οργανώσεις αντιστάθηκαν στους κατακτητές.
Μάλιστα οι δύο μεγαλύτερες ΕΔΕΣ και ΕΚΚΑ δέχθηκαν την λυσσαλέα επίθεση των Κομμουνιστών του ΕΑΜ
Ήταν φασίστας ο Ψαρρός, ΠΠ ??? Για δες τι λέει ο Φαράκος......
Για να θυμηθούμε τις δυο βασικές μη κομμουνιστικές αντιστασιακές οργανώσεις...
Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος
Ο Εθνικός Δημοκρατικός Ελληνικός Σύνδεσμος (ΕΔΕΣ) ήταν μια ελληνική αντιστασιακή οργάνωση κατά τη διάρκεια της κατοχής της Ελλάδας από τις δυνάμεις του άξονα.
Ιδεολογικά υποστήριζε ότι ανήκε στο φιλελεύθερο δημοκρατικό στρατόπεδο, αλλά πρακτικά εξελίκτηκε στο βασικό αντίπαλο δέος του κομμουνιστικού ΕΑΜ. Ιδρύθηκε στις 15 Οκτωβρίου του 1941 και είχε ως ιδεολογικό του αρχηγό τον εξόριστο στη Γαλλία Νικόλαο Πλαστήρα, πολιτικό αρχηγό τον Κομνηνό Πυρομάγλου ενώ στρατιωτικός του αρχηγός ήταν ο αξιωματικός Ναπολέων Ζέρβας ο οποίος είχε αποταχθεί από το στράτευμα λόγω της συμμετοχής του στο βενιζελικό κίνημα του 1935.
Μετά την συμμετοχή τους στην επιτυχή ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, μια επιχείρηση στην οποία έλαβαν μέρος 60 άνδρες του ΕΔΕΣ, 150 αντάρτες του ΕΛΑΣ και 12 Άγγλοι, ο ΕΔΕΣ ήρθε σε σύγκρουση με το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ) και το στρατιωτικό του σκέλος, τον ΕΛΑΣ διότι το ΕΑΜ διαμαρτυρόταν ότι οι Άγγλοι ενώ εξυμνούσαν τον Ζέρβα δεν έκαναν ουδεμία μνεία στη συμμετοχή των ΕΛΑΣιτών ανταρτών. Από την πλευρά του ο ΕΔΕΣ υποστήριζε ότι τα αίτια της σύγκρουσης ήταν η προσπάθεια του ΕΑΜ να μονοπωλήσει την Εθνική Αντίσταση ώστε να καταλάβει την εξουσία μετά την αποχώρηση των Γερμανών.
Ο ΕΔΕΣ στα τέλη της κατοχής κυριαρχούσε στη Δυτική Ελλάδα ενώ εκκαθάρισε και την Θεσπρωτία από τις ένοπλες δυνάμεις Γερμανών και Τσάμηδων.Εδωσε περισσότερες από 100 μάχες εναντίον των Ιταλών, Γερμανών, Αλβανών τσάμηδων (συνεργατών των Χιτλερικών) και δυστυχώς και των Ελλήνων ανταρτών του ΕΛΑΣ οι οποίοι με επικεφαλής τον Αρη Βελουχιώτη πρωτοι επιτέθηκαν εναντίον του ΕΔΕΣ τον Οκτώβριο του 1943 και ενώ ο ΕΔΕΣ δεχόταν επίθεση από γερμανικά στρατεύματα.
Κατά τα Δεκεμβριανά ο ΕΔΕΣ τάχθηκε στο πλευρό της κυβέρνησης Παπανδρέου και του αστικού πολιτικού κόσμου και δεχόμενος ισχυρή επίθεση από τον ΕΛΑΣ αναγκάστηκε να εκκενώσει την Ήπειρο και να περάσει στην Κέρκυρα.
Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση
Η Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση (ΕΚΚΑ) ήταν αντιστασιακή οργάνωση σοσιαλδημοκρατικών αντιλήψεων που ιδρύθηκε τον Οκτώβριο του 1941 από τον δημοκρατικό-Βενιζελικό συνταγματάρχη Δημήτριο Ψαρρό σε συνεργασία με τον πολιτικό Γεώργιο Καρτάλη. Στρατιωτικό σκέλος της οργάνωσης ήταν το 5/42 Σύνταγμα Ευζώνων που ιδρύθηκε το 1943.
Η οργάνωση έφτασε να έχει 1000 μαχητές και να εκπροσωπείται στο γενικό αρχηγείο των ανταρτικών οργανώσεων μαζι με τον ΕΔΕΣ και τον ΕΛΑΣ, με τους οποίους, μέχρις ενός σημείου, συνεργαζόταν. Δραστηριοποιήθηκε στην περιοχή της Φωκίδας. Ο ΕΛΑΣ, με την αιτιολογία ότι μέλη της ΕΚΚΑ είχαν προβεί σε αντικομμουνιστική και κακοποιό δράση στην περιοχή αλλά, σύμφωνα με την αντίθετη άποψη, σε μια προσπάθειά του να μονοπωλήσει την αντίσταση και θεωρώντας το ΕΚΚΑ «αντιδραστικό»,[1] επιτέθηκε και αφόπλισε την ΕΚΚΑ δύο φορές, στις 14 Μαΐου του 1943 και στις 23 Ιουνίου του 1943. Την τρίτη φορά, ο ΕΛΑΣ συγκέντρωσε δύναμη 1400 ανδρών και επιτέθηκε εναντίον του 5/42 συντάγματος στις 14 Απριλίου του 1944 στην θέση Κλήματα Δωρίδος. Οι 450 άντρες του 5/42 συντάγματος κράτησαν την θέση τους μέχρι το πρωί της 17ης Απριλίου, όταν αναγκάστηκαν να συμπτυχθούν προς τη Σκάλα Καραΐσκου. Παρά το γεγονός ότι τμήμα (100 συνολικά άντρες) του συντάγματος κατάφερε να διαφύγει και να περάσει στην Πάτρα, όπου προσχώρησε στα Τάγματα Ασφαλείας,[2] το μεγαλύτερο μέρος του συντάγματος παρέμεινε με τον συνταγματάρχη Ψαρρό, ο οποίος αρνήθηκε να φύγει και τελικά, κατά την επικρατέστερη εκδοχή, δολοφονήθηκε.[3]
Κατά τον ιστορικό και στέλεχος του ΚΚΕ Μ. Λυμπεράτο,[2] ο Ψαρρός σκοτώθηκε κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες και υπάρχουν δύο εκδοχές για το θάνατό του. Σύμφωνα με τον ΕΛΑΣ, σκοτώθηκε κατά τη μάχη, ενώ κάποιοι μάρτυρες, με τους οποίους συμφωνεί ο ιστορικός ηγέτης και πολεμιστής του ΚΚΕ Γρηγόρης Φαράκος,[4] υποστήριξαν ότι ο Δημήτρης Ψαρρός, αφού αιχμαλωτίστηκε, εκτελέστηκε από τον ταγματάρχη του ΕΛΑΣ Θύμιο Ζούλα. Το ότι εκτέλεσε τον Ψαρρό παραδέχθηκε και ο ίδιος ο Ζούλας το 1951 με έγγραφη έκθεσή του (πιθανόν εξυπηρετώντας, κατά τον Λυμπεράτο, ενδοκομματικές σκοπιμότητες). Το γεγονός της δολοφονίας του Δημ Ψαρρού από τον ταγματάρχη Θυμ. Ζούλα επιβεβαιώνει, από ανεξάρτητες πηγές, ο συγγραφέας Διον. Χαριτόπουλος στο βιβλίου του "Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων".
