Η ιθαγένεια αποκτάται κατ' αρχήν με την γέννηση και μόνο με αυτήν.
Το δίκαιο του αίματος που ανέφερε ο Αιγέας, αφορά αυτό ακριβώς το θέμα, που είναι το κατεξοχήν εξεταζόμενο. Όπως φυσικά και το δίκαιο του εδάφους.
Είναι ξεκάθαρο από το κομμάτι που παρέθεσες, ότι η Δανία ακολουθεί το δίκαιο του αίματος, διότι απαιτεί συγγένεια με δανό πολίτη.
Και για του λόγου το αληθές, υπάρχει και διευκρίνηση:
Η πολιτογράφηση που σημείωσες, αποτελεί ειδική εξαίρεση που θεσπίζεται στην νομοθεσία ενός κράτους, για την απόδοση ιθαγένειας σε συγκεκριμένα άτομα και με συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Λόγω του εξαιρετικού της χαρακτήρα, δεν αποτελεί στοιχείο του σχετικού δικαίου: δεν έχει σταθερή βάση και δεν μπορεί να θεμελιώσει οποιαδήποτε επιδίωξη, για την ακρίβεια εναπόκειται στην επιλογή του ίδιου του κράτους αν θα αποδώσει τελικά την ιθαγένεια ή όχι (ακόμα και αν το άτομο που αιτείται πληροί τις προϋποθέσεις).
Υπενθυμίζω ότι και στην Ελλάδα, που μέχρι στιγμής ακολουθούμε το δίκαιο του αίματος (όπως και η πλειοψηφία της ΕΕ), υπάρχει διαδικασία πολιτογράφησης, το βασικό όμως θέμα του νομοσχεδίου δεν είναι οι αλλαγές που επέρχονται σ' αυτήν, αλλά η θέσπιση της απόδοσης ιθαγένειας σε άτομα που γεννιούνται στην Ελλάδα χωρίς να έχουν συγγένεια με έλληνα πολίτη, δηλαδή μετακίνηση στο δίκαιο του εδάφους.
Προσπερνώντας την προχειρότητα της κυβερνητικής πρωτοβουλίας, μιας και το τελικό κείμενο συμπληρώθηκε πριν την κατάθεση με μπαλώματα, ακούγεται ήδη ότι πρόκειται να έρθει και δεύτερη σχετική πρωτοβουλία, ενώ κανένα κυβερνητικό στέλεχος δεν μπορεί να μας πει με ακρίβεια πόσους αφορά το ρυθμιστικό πεδίο του νομοσχεδίου (άλλα πχ λέει το ραγκούσι, άλλα η σκυλού τζάκρη), θα ήθελα απλά να σημειώσω, ότι η πρωτοβουλία αυτή έρχεται σε αντίθεση με την διεθνώς διαμορφούμενη τάση (που έχει εντελώς αντίθετη φορά, δηλαδή μετάβαση από το δίκαιο του εδάφους σε αυτό του αίματος, με κλασσικό παράδειγμα την Ινδία που ατυχώς ανέφερε το gap), έχει συγκεκριμένα σημεία που καθιστούν ιδιαίτερα προβληματική την συνταγματικότητα της (κάτι που έχει επισημάνει, σε ανύποπτο χρόνο, μέχρι και ο Τσάτσος), ενώ είναι πολύ πιθανό να προκαλέσει προβλήματα σε υποχρεώσεις που έχουμε αναλάβει έναντι της ΕΕ (Δουβλίνο ΙΙ).
Αυτά τα ολίγα εκ μέρους μου, και θα συνιστούσα να μιλάμε με περίσκεψη, ειδικά για θέματα που γνωρίζουμε επιδερμικά.
Και μάλιστα πηγή γνώσης μας είναι τα ελληνικά ΜΜΕ.