1. Κατ' αρχάς έχεις μπερδευτεί. Ο "εθνάρχης" ήταν γνωστό ότι επεδίωκε την εμπλοκή στο πλευρό της Αντάντ ενώ το παλάτι προτιμούσε ουδετερότητα (πραγματική ή προσχηματική, δεν γνωρίζω). Μάλιστα πριν τις εκλογές του 1915, ο "εθνάρχης" είχε επιμείνει στην συμμετοχή στην (ατυχή) εκστρατεία των Δαρδανελλίων, και το παλάτι τον απέτρεψε. Εκ του αποτελέσματος οι δεύτεροι είχαν δίκιο.
2. Η παράδοση του Ρούπελ είναι όντως μαύρο στίγμα, σαφώς μικρότερο όμως από την κατάληψη της Θεσσαλονίκης από την Αντάντ που προηγήθηκε.
3. Μην ξεχνάμε ότι ο Βενιζέλος ήρθε στην Ελλάδα με πραξικόπημα, επιβλήθηκε στον Εθνικό Διχασμό με την παρέμβαση των ξένων δυνάμεων και με την βοήθεια του στρατού, μετά το 1922 γύρισε πάλι με πραξικόπημα και το 1935 προσπάθησε ξανά ν' αναλάβει την εξουσία με πραξικόπημα. Στην τελευταία περίπτωση βέβαια, αφενός η δεξιά αντιπολίτευση είχε αφυπνιστεί (μετά τις εκτελέσεις των εξ) και του απάντησε το ίδιο βρώμικα, αφετέρου δεν μπορούσε πλέον να κατηγορεί το παλάτι για το μαύρο 1897 (είχε ξεθυμάνει η μνήμη) αλλά αντιθέτως έπρεπε να απολογηθεί για το "τελικώς επτωχεύσαμεν" του 1932 για το οποίο φέρει τεράστια ευθύνη.
4. Για το θέμα των ρώσων, μην ξεχνάμε ότι με δική του απόφαση έστειλε εκστρατευτικό σώμα στην Κριμαία για να βοηθήσει τους Γάλλους, επιβαρύνοντας περισσότερο την κόπωση του στρατού (μιας και τους έστειλε στου διαόλου τον πούτσο πριν τους στείλει στην Σμύρνη) και φυσικά δίνοντας πολλές δικαιολογίες στους μπολσεβίκους να βοηθήσουν τον κεμάλ.
5. Πουθενά δεν έχω γράψει ότι είμαι αντικειμενικός, είμαι σαφώς αντιβενιζελικός. Παραδέχομαι ότι ο "εθνάρχης" ήταν πανέξυπνος πολιτικός - σε σημείο πανουργίας - και πολύ καλός στις διαπραγματεύσεις. Ωστόσο, ήταν εξαιρετικά φίλαρχος, ξερόλας και στα κατεξοχήν κυβερνητικά θέματα (πχ οικονομία) τίποτα το ιδιαίτερο. Ακόμα και πολλές από τις μεταρρυθμίσεις που έκανε, άλλοι τις είχαν επεξεργαστεί. Ο Γούναρης ήταν σαφώς καλύτερη πάστα, αλλά πιο ιδεαλιστής.
6. Για το θέμα του Μεταξά, συνέβαλε τα μέγιστα στην στρατιωτική επιτυχία των βαλκανικών και ως υπασπιστής του "εθνάρχη". Όπως ο Ίδας στην έγκαιρη κατάληψη της Θεσσαλονίκης. Ωστόσο ήταν γνωστό ότι ήταν φιλομοναρχικός, και η παραίτηση του ήταν δικαίωμα του. Ο "εθνάρχης" φυσικά τον θεώρησε υπεύθυνο του εθνικού διχασμού (although it takes two to tango) και μάλιστα ήταν και ο μόνος των εξορίστων που είχε καταδικαστεί σε θάνατο.
Η κόρη του μάλιστα γράφει σε βιβλίο για τον πατέρα της, ότι του είχε πλέον τόσο ελάχιστη εμπιστοσύνη, βλέποντας πως εκμεταλλευόταν τον λαό και το στρατό για να περάσει την γραμμή του και να ξεφορτωθεί τους αντιπάλους του, ειδικά μετά την εκτέλεση του Ίδα, που παρά το γεγονός ότι του είχε απονεμηθεί χάρη και είχε γυρίσει, δεν έμενε στο σπίτι του στην Κηφισία αλλά σε σπίτι στον Πειραιά, μπας και προλάβει και την κοπανήσει και γλιτώσει τις φιλεθναρχικές "λαϊκές οργές".
1.Είπα εγώ πως ο Βενιζέλος ΔΕΝ ηθελε την είσοδο της Ελλάδας στο πλευρό της Ανταντ; Φυσικά και την ήθελε αφού πίστευε ότι η Αγγλία (κυρίως)αλλά και η Γαλλία είχαν περισσότερες πιθανότητες νίκης αφού κατείχαν την εξουσιά στις θάλασσες. Εγώ έγραψα για το τι δήώσε στη Βουλή το 1915 μετά την νίκη τους στις εκλογές. Και ο Κωνντίνος πίστευε ότι οι Κεντρικές δυνάμεις θα κερδίσουν τον πόλεμο λόγο στρατιωτικής ανωτερότητας των Γερμανών αλλά δήλωνε ότι η Ελλάδα θα παραμείνει ουδέτερη.
2.Καταρχάς έχεις δίκιο. Λανθασμένα νόμιζα ότι οι δυνάμεις της Ανταντ αποβιβάστικαν μετά τη παράδοση του Ρούπελ. Μαλακία μου που δε το έψαξα καλύτερα. Καταδεύτερον η περίοδος εκείνη (αλλά και αυτή του εμφυλίου) είναι από τις πιο μαύρες της συγχρονης ιστορίας της Ελλάδος.
3. Ο Βενιζέλος το 1909 δεν έκανε πραξικόπημα για να πάρει την εξουσία. Τον προσκάλεσαν οι στρατιωτικοί. Τώρα κατά πόσον ή όχι ήταν πραξικόπημα; Κατε εμέ δεν ήταν αφού το πρόγραμμα του Συνδέσμου, σε ήπιο τόνο, με γενικές ευχές για μεταρρυθμίσεις στο στρατό, τη διοίκηση και την παιδεία, απέκλειε ρητά κάθε περίπτωση καθεστωτικής αλλαγής, δικτατορίας, συνταγματικής τροποποίησης ή κατάργησης της κυβέρνησης. Ζητούσε απλώς την απομάκρυνση του Διαδόχου Κωνσταντίνου και των υπόλοιπων πριγκίπων από το στράτευμα και πρότεινε σειρά μέτρων για στρατιωτική αναδιοργάνωση. Σημείωση πως μετά την εκδήλωση του κινήματος των στρατιωτικών (αυτή κατέ εμέ είναι η καλύτερη ορολογία) αρχηγός του Συνδέσμου, συνταγματάρχης Νικόλαος Ζορμπάς, έδωσε διαταγή στις επαναστατημένες μονάδες να γυρίσουν στις θέσεις τους, χωρίς έτσι να εγκαθιδρυθεί δικτατορία, σύμφωνα με τις παροτρύνσεις μεγάλης μάζας του λαού και του φοιτητικού κόσμου (!!!!!!).
Το μεγαλειώδες συλλαλητήριο των συντεχνιών της Αθήνας και του Πειραιά, που πραγματοποιήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου, έκανε πρόδηλη πλέον την υποστήριξη του λαού στις θέσεις του Συνδέσμου, ενώ η υποστήριξη που βρήκε το Κίνημα προκάλεσε την έντονη ανησυχία των πολιτικών κομμάτων, του Θρόνου και των Ξένων Δυνάμεων.
Μετά την Μικρασιατική Καταστροφή και την επανάσταση του 1922, ο Βενιζέλος δέχθηκε να
εκπροσωπήσει την Ελλάδα στη διάσκεψη της Λωζάννης όπου στις 24 Ιουλίου 1923 υπέγραψε τη συνθήκη ειρήνης με την Τουρκία. Στις 16 Δεκεμβρίου 1923 έγιναν εκλογές για συντακτική συνέλευση από τις οποίες απέσχε η αντιπολίτευση. Ο Βενιζέλος εκλέχθηκε βουλευτής στην Αθήνα και σε άλλες περιοχές (το επέτρεπε το εκλογικό σύστημα) κι επέστρεψε στην Ελλάδα, έγινε δε
πρόεδρος της Βουλής με την ψήφο όλων των βουλευτών.
Διαφώνησε όμως με την πολιτική παράταξη που είχε ταχθεί στο πολιτειακό υπέρ της Δημοκρατίας (την επομένη των εκλογών απομακρύνθηκε προσωρινά ο βασιλιάς Γεώργιος Β΄), παραιτήθηκε από την προεδρία της Βουλής και σχημάτισε κυβέρνηση στις 11 Ιανουαρίου 1924 (Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου 1924) θέλοντας να συμβιβάσει τα πράγματα. Όμως, η ανάμειξη ξένων στοιχείων στην πολιτική και ένα πρόβλημα στην υγεία του τον υποχρέωσαν να παραιτηθεί στις 4 Φεβρουαρίου, να υποδείξει ως διάδοχό του τον Γεώργιο Καφαντάρη και να φύγει και πάλι στο Παρίσι.
4. Όπως προέγραψα. Λάθη; Πολλά.
5. Δεν είμαι φιλοβενιζελικός. Τα λάθη του πάρα πολλά. Αλλά καλώς ή κακώς με τους διπλωματικούς του και πολιτικούς του ελιγμούς κατόρθωσε να διπλασιάσει την Ελλάδα και να την κάνει (έστω και για σύντομο χρονικό διάστημα ) την "Ελλάδα των 2 Ηπείρων και των 5 θαλασσών.
6.Μα αυτό είπα και εγώ. Ο Μεταξάς είναι η ΚΥΡΙΟΤΕΡΗ ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΕΠΙΤΥΧΙΩΝ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ. Είναι επίσης ο ΜΟΝΟΣ που σχεδόν 8 χρόνια πριν γίνει είχε προβλέψει πως μια εκστρατία στα βάθυ της Ασίας θα οδηγήσει σε καταστροφή. Αλλά αδίκησε τον εαυτό του όταν αναμιχθηκε στην πολιτική. Και αν δεν υπήρχε το ΟΧΙ, τότε η ιστορία θα τον έκρινε πολύ πιο αυστηρά.
Σημ. Μήπως θα πρέπει να γράφουμε αυτά σε άλλο θέμα και όχι εδω;
