MojoRising
Μέλος
- Εγγρ.
- 18 Μαρ 2006
- Μηνύματα
- 78
- Like
- 0
- Πόντοι
- 0
Πατούσα το τηλεκοντρόλ με μανία. Έψαχνα σε όλα τα κανάλια. Κάποιος να θυμάται πραγματικά; Κάποιος που να πονάει ακόμα για την ήττα; Κάποιος που να αισθάνεται πραγματικά Έλληνας; Φαίνεται ότι όλοι μας έχουμε βολευτεί σε καταστάσεις που για να τις αλλάξουμε θα έπρεπε λιγάκι να ξεβολευτούμε. "Που να τρέχουμε τώρα;" Το ίδιο σκεφτήκαμε και τότε. Ας τους αφήσουμε αυτούς τους λίγους εκεί κάτω και ότι γίνει. Είναι μακριά έτσι κι αλλιώς το νησί. Ας είναι αδέλφια μας ξαδέλφια μας φίλοι μας γείτονες μας. Ας είναι προδοσία, εγκατάλειψη όλων των ιερών μας. Κι αν επιστρέψουν μερικοί; Κι αν γλυτώσουν; Κι αν τους βοηθήσει η Παναγία και ξαναγυρίσουν; Πως θα τους κοιτάξουμε στα μάτια; Τί θα τους πούμε; Δεν θα τους πούμε τίποτα. Θα κάνουμε σαν να μην υπήρξαν ποτέ. Δεν θα τους δώσουμε καμμία σημασία. Και για να πετύχουμε καλύτερα την ντροπή μας θα ρίξουμε στον αέρα ότι πρόκειται για χουντικούς φαντάρους. Ναι είναι τόσο απλό. Απλά κολλάς μια ρετσινιά και καθάρισες. Οι τελευταίοι ήρωες ζουν ακόμα όμως και θυμίζουν σε εμάς τους νεότερους ότι αξίζει να ξεβολεύεσαι που και που και να υπερασπίζεσαι την ύπαρξη σου.
ΥΓ. Φαντάρος της ΕΛΔΥΚ που γλύτωσε σε ντοκυμανταίρ στο ΡΙΚ: Θέλω να με αξιώσει ο θεός να ξανακατέβω κάτω. Αισθάνομαι ότι δεν έχω πει την τελευταία μου κουβέντα με τους Τούρκους.
ΥΓ. Φαντάρος της ΕΛΔΥΚ που γλύτωσε σε ντοκυμανταίρ στο ΡΙΚ: Θέλω να με αξιώσει ο θεός να ξανακατέβω κάτω. Αισθάνομαι ότι δεν έχω πει την τελευταία μου κουβέντα με τους Τούρκους.