Σαν σήμερα

[ass_kavlos]

Στο λογότυπο του Burger King έμεινες μόνο;
Το λινκ έχει και φωτογραφίες. Κανενα σχολιο για αυτες, οπως και για τον αριθμο θυμάτων;
Επειδη δεν κατεχω το θεμα, ειναι φωτοσόπ κι αυτες;

Σχολίασα για τους νεκρούς.

 

[ass_kavlos]

20 Οκτωβρίου 1827

Διεξάγεται η ναυμαχία του Ναβαρίνου. Είναι η πραγματική επέτειος της ανεξαρτησίας μας, πράγμα που μας τσιγκλάει κάπως. Οι Έλληνες επαναστάτες, αφού κατάφεραν να απελευθερωθούν με ανείπωτες θυσίες και αίμα, δικό τους και των φιλελλήνων, επιδόθηκαν στον εμφύλιο και στην αυτοκαταστροφή, με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν με ολοκληρωτική εξόντωση από τον Ιμπραήμ - το σχέδιό του οποίου προέβλεπε μεταφορά όλων των Μωραϊτών Ελλήνων στην Αίγυπτο ως σκλάβων και εποικισμό της Πελοποννήσου με Αιγύπτιους.

Και τότε χρειάστηκε να έρθουν οι Μεγάλες Δυνάμεις για να νικήσουν τον Ιμπραήμ κατά λάθος (η ναυμαχία του Ναυαρίνου προέκυψε τυχαία από έναν άστοχο κανονιοβολισμό αιγυπτιακού πλοίου).

Η δολοφονία του Καποδίστρια που ακολούθησε για τους γνωστούς λόγους, οδήγησε στην απροκάλυπτη επιβολή ξένης επιτροπείας με τη μορφή της απόλυτης μοναρχίας. Και κάπως έτσι πορεύτηκε έκτοτε το νεότευκτο κράτος, άλλοτε γράφοντας σελίδες δόξας και άλλοτε σελίδες τραγωδίας.

Εφαρμόζεται με τους λάθρο, τώρα.

Από ανασύσταση Αυτοκρατορίας, καταλήξαμε έτσι κουκκίδα στον χάρτη.

 

[zeljko]

κατω η λογικη

ζητω η δωρεαν πρεζα για ολους 

Η πρέζα είναι τόσο ωφέλιμη για την υγεία, που τα πιόνια του καπιταλισμού
την έκαναν παράνομη , για να στερήσουν τις ευεργετικές δράσεις της από το προλεταριάτο.
ΓΙ'ΑΥΤΟ ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΑΝΑΡΧΟΑΠΛΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΦΟΥΛ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ
ΚΑΙ Ο ΔΗΜΟΣ ΑΘΗΝΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΑΜΙΝΗ
ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΑΝΤΙΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ.


Γαμώ το σπίτι και το μουνί της μάνας,
όσων ψηφίζουν υποστηρικτές πάσης φύσεως νομιμοποίησης.
Να μπουν σπίτι τους ζάκια και να τους ξεκωλιάσουν οικογενειακώς.

 

[tramountana]

σαν σήμερα στις 4 Νοεμβρίου 1908 γεννήθηκε η Ελένη Παπαδάκη μια μεγάλη ηθοποιός θύμα της δολοφονικής μανίας των κομμουνιστών στα Δεκεμβριανά

https://www.sansimera.gr/biographies/749

 

[Hirayama]

Ήδη από την περίοδο της Κατοχής, η Παπαδάκη κατηγορήθηκε για οριζόντιο δωσιλογισμό, (κατηγορία που συναντάται στις κατακτημένες χώρες της Ευρώπης κατά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο) δηλαδή σχέσεις με Γερμανούς αξιωματικούς αλλά και για σχέση με τον δωσίλογο πρωθυπουργό Ιωάννη Ράλλη, κατηγορία που υιοθετήθηκε και από τις δεξιές εφημερίδες όπως το Ελληνικό Αίμα γράφοντας μεταξύ άλλων ο Ράλλης (..) εδώρισε στο γεροντικό του έρωτα μια ζώνη από πλατίνα αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων (..) ενώ ο λαός πεθαίνει από την πείνα. Ενώ και ο διευθυντής του Εθνικού θεάτρου Θεόδωρος Συναδινός την είχε προειδοποιήσει για τη συμπεριφορά της απέναντι στους συναδέλφους της και ο ρόλος που έπαιζε δίπλα στον Ι. Ράλλη.
Στην Απελευθέρωση διαγράφηκε από το σωματείο των Ηθοποιών ενώ κυκλοφόρησε λίστα που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Απελευθερωτής όπου την περιλάμβανε στη λίστα ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΑΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ, τελικά η ποινή της διαγραφής από το σωματείο δεν εφαρμόστηκε.




Το τέλος


Την διάρκεια των συγκρούσεων στα Δεκεμβριανά συνελήφθη και εκτελέστηκε από μέλη της πολιτοφυλακής Γαλατσίου-Πατησίων, στα 36 της χρόνια στις 21 Δεκεμβρίου 1944, στα διυλιστήρια της ΟΥΛΕΝ, κατηγορούμενη για τη στάση που κράτησε κατά τη διάρκεια της Κατοχής από ομάδα υπό τον Καπετάνιο Ορέστη της Εθνικής Πολιτοφυλακής. Μερικές μέρες πριν (κατά τα μέλη του ΕΛΑΣ αμέσως μετά) την εκτέλεση ο Καπετάνιος του Α’ ΣΣ του ΕΛΑΣ Σπύρος Κωτσάκης (Νέστορας) είχε δώσει εντολή στον ΕΛΑΣίτη λοχαγό και διαμερισματάρχη Νίκο Ανδρικίδη για τον έλεγχο της ομάδας του Ορέστη, οι οποίοι αφού συνελήφθησαν παραδέχθηκαν ενώπιον λαϊκού δικαστηρίου του ΕΑΜ πως ενήργησαν κατ’ εντολή των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών. Οι υπαίτιοι της δολοφονίας όπως ο Καπετάν Ορέστης της Εθνικής Πολιτοφυλακής καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν δημόσια στην πλατεία Κολιάτσου. Το 1945 ο Νίκος Ανδρικίδης παραπέμφθηκε σε κακουργιοδικείο κατηγορούμενος για την εκτέλεση των εκτελεστών της Παπαδάκη και καταδικάστηκε ισόβια. Ο φυσικός αυτουργός της εκτέλεσης Βλάσης Μακαρωνάς εκτελέστηκε το 1948.


Υστεροφημία

Στις 26 Ιανουαρίου αναυρέθηκε το πτώμα της στα διυλιστήρια της Ουλέν και μετά από δύο ημέρες, έγινε μεγαλοπρεπής κηδεία στην οποία ο θάνατος της Παπαδάκη, θρηνήθηκε ως εθνική απώλεια. Τότε ο Α. Σικελιανός έγραψε τους στίχους:

Μνήσθητι Κύριε: Για την ώρα που η λεπίδα του φονιά άστραψε
κι΄ όλος ο θεός της Τραγωδίας εφάνει.
Μνήσθητι Κύριε: για την ώρα που άξαφνα, κι οι εννιά αδελφές εσκύψαν
να της βάλλουνε των αιώνων το στεφάνι.


Ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, Νίκος Ζαχαριάδης αναγνώρισε ως υπερβασία την εκτέλεση της Παπαδάκη και την καταδίκασε, ενώ για τη Ελληνική αλλά και την Βρετανική κοινή γνώμη η εκτέλεση έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μεταστροφή της εναντίον του ΕΑΜ.

 

[Mindreader]

31 Οκτωβρίου 1517 (Η απαρχη της Θρησκευτικής Μεταρρύθμισης)

Κατά το τέλος του Μεσαίωνα η επιρροή και το  κύρος της ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας είχε αρχίσει να μειώνεται σημαντικά. Η Σύνοδος της Βασιλείας (ξεκίνησε το 1431) για μεταρρύθμιση δεν έφερε τα επιθυμητά αποτελέσματα. Για μια γενιά δεν ήξερε κανείς αν η Ρώμη ή η Αβινιόν ήταν η αυθεντική Αγία Έδρα. Η παρακμή της Εκκλησίας συνοδευόταν από την αντίστοιχη ενίσχυση του κύρους και το ρόλου της κοσμικής εξουσίας, η οποία βαθμιαία αντικαθιστούσε τον κλήρο σε αρκετά από τα προνόμια. Οι φεουδάρχες άρχισαν αυτονομούνται από την εκκλησία (στην Ιταλία διατηρείται το σύστημα των πόλεων, αλλά το πολιτικό σύστημα ανήκει στον τοπικό φεουδάρχη-ηγεμόνα).

Την εποχή των αρχών του 16ου αιώνα χαρακτηρίζει η χαλάρωση και η έκλυση των ηθών. Η σταγόνα βέβαια που ξεχείλισε το ποτήρι για το ρήγμα στους κόλπους της Εκκλησίας ήταν ένα σχετικά πρόσφατο μέτρο και φαινόμενο. Τα λεγόμενα συγχωρητήρια ή συγχωροχάρτια (indulgentia) υπήρχαν, βέβαια, αρκετόν καιρό πριν. Στην Ρώμη υπήρχαν πέντε ναοί στους οποίους εξασφαλιζόταν σωτηρία της ψυχής του νεκρού μέσω λειτουργίας. Ωστόσο, όλα τα ευεργετήματα που είχε ο επισκέπτης της Ρώμης μπορούσε να τα έχει και από απόσταση, αγοράζοντας ένα συγχωροχάρτι από τους περιοδεύοντες αντιπροσώπους του Πάπα.

Ένα τέτοιο συγχωροχάρτι που έθεσε σε κυκλοφορία ο Πάπας Ιούλιος ο Β’ (Giuliano della Rovere) για να κτισθεί ο νέος ναός του Αγίου Πέτρου, επανήλθε στο προσκήνιο το 1517 από τον διάδοχό του, τον Λέοντα Ι’ (Giovanni di Lorenzo de’ Medici)[sup]1[/sup]. Από τα έσοδα που θα απέφερε το συγκεκριμένο συγχωροχάρτι, τα μισά θα πήγαιναν στον Αρχιεπίσκοπο της Μαγεντίας (Mainz) για την αποπληρωμή του δανείου που είχε λάβει από τον Φούγκερ, τον περίφημο τραπεζίτη του Άουγκσμουργκ (Augsburg). Ο Ιωάννης Τέτσελ (Johann Tetzel, περ. 1465-1519) ήταν Γερμανός δομινικανός μοναχός και ιεροκήρυκας που ανέλαβε το 1516, ως απεσταλμένος της Αγίας Έδρας, να περιοδεύει στην Σαξωνία πουλώντας συγχωροχάρτια και ο οποίος χρησιμοποιούσε με ιδιαίτερη έμφαση την κυρίαρχη επιχειρηματολογία της εποχής.

Η δραστηριότητα αυτή προκάλεσε την έντονη αντίδραση του Μαρτίνου Λουθήρου, ο οποίος στις 31 Οκτωβρίου του 1517, θυροκόλλησε στον ναό του Ανακτόρου (Schlosskirche) των Αγίων Πάντων στη Βιτεμβέργη τις 95 Θέσεις του (για την Αποτελεσματικότητα των Εντρυφήσεων /λατ.: Disputatio pro declaratione virtutis indulgentiaru). Με τις 95 θέσεις ο Λούθηρος κατήγγελλε την πρακτική με τα συγχωροχάρτια ως αντιχριστιανική και κάλεσε τους πιστούς σε δημόσια συζήτηση για το θέμα. Λίγο αργότερα μεταφράστηκαν στα γερμανικά και μοιράστηκαν στον λαό. Οι 95 θέσεις αναφέρονται σε συγκεκριμένες αντιλήψεις της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, ανασκευάζοντας πολλές από αυτές. Επίσης, σχολιάζουν με μεγάλο κυνισμό την πρακτική των συγχωροχαρτιών προς πώληση, δηλαδή την εξαγορά των άφεσης αμαρτιών, που αντιπροσωπεύει μια οικονομική συναλλαγή παρά μια αυθεντική μετάνοια του πιστού.

Όταν, λοιπόν, ο Λούθηρος αποδοκίμασε αυτή την πρακτική, δεν έκανε κάτι περισσότερο από το να διακηρύσσει δημόσια ό,τι ήταν ήδη κοινός τόπος σε ορισμένους τουλάχιστον κύκλους (δηλ με τα συγχωροχάρτια ενθαρρυνόταν έμμεσα η αμαρτία). Σίγουρα δεν ήταν στις προθέσεις του να αποστασιοποιηθεί από την επίσημη Εκκλησία ή να θέσεις τις βάσεις για ένα νέο θρησκευτικό δόγμα. Βέβαια τα πράγματα πήραν άλλη φορά και ξεκίνησε η Προτεσταντική μεταρρύθμιση.

Οι 95 Θέσεις στα Ελληνικά:  

http://www.eeek.gec.gr/faith/95thesen.html

------------

[sub]1[/sub] Ο Πάπας Λέων Ι’ (Τζοβάνι των Μεδίκων, 1513-1521) δεν ήταν τυχαίο πρόσωπο. Ήταν δευτερότοκος υιός του Λαυρεντίου του Μεγαλοπρεπούς, δηλ του αρχηγού του Οίκου των Μεδίκων της Φλωρεντίας. Στις αρχές του 1492 έλαβε το αξίωμα του καρδιναλίου. Επέστρεψε στην γενέτειρά του για τον θάνατο του πάτερα του και κατόπιν στην Ρώμη για το κονκλάβιο το οποίο εξέλεξε Πάπα τον Rodrigo Borgia (Αλέξανδρος ΣΤ’) με τον οποίο δεν είχε και τις καλύτερες σχέσεις. Μία από τις πρώτες συνέπειες με την κατάρρευση αυτών των εύθραυστων πολιτικών ισορροπιών ήταν η γαλλική εισβολή στην Ιταλία, η οποία είχε σαν αποτέλεσμα, την εκδίωξη των Μεδίκων από τη Φλωρεντία το Νοέμβριο του 1494. Η πτώση τους ευνοήθηκε και από τον Δομινικανό μοναχό Τζιρόλαμο Σαβοναρόλα . Το θέμα αυτό έχει ήδη παρατεθεί:

http://www.bourdela.com/forum/index.php?topic=21646.msg7170485#msg7170485

 
  Ο Τζοβάνι μαζί με τον μεγαλύτερο αδελφό του, Πίερο, στερημένοι από πολιτική δύναμη βρήκαν άσυλο στο Ουρμπίνο και την Μπολόνια. Το 1503 με το θάνατο του αδερφού του  έγινε αρχηγός της οικογένειας των Μεδίκων. Στις 14 Σεπτεμβρίου 1512 ο Τζιοβάνι κατάφερε να επιστρέψει στη Φλωρεντία χωρίς περαιτέρω αιματοχυσία, αφού η φατρία των Μεδίκων είχε πάρει τον έλεγχο της διακυβέρνησης. Λίγο αργότερα με την είδηση του θανάτου του Πάπα Ιουλίου Β’ μετεβη στη Ρώμη όπου κατάφερε να εκλεγεί Ποντίφικας χωρίς δυσκολίες. Ο Λέων Ι΄ ήταν ένας Πάπας καλλιεργημένος και μορφωμένος. Ήδη από την εκλογή του φάνηκε πως τρεις ήταν οι επιδιώξεις του: η ειρήνη με τις ξένες δυνάμεις αποφεύγοντας πολέμους, ο εκμοντερνισμός του παπικού κράτους και η προάσπιση των συμφερόντων της οικογένειας των Μεδίκων στη Φλωρεντία. Ο Έρασμος του Ρότερνταμ του αφιέρωσε τη νέα έκδοση της Καινής Διαθήκης από τα ελληνικά.
  Αποδοκιμάστηκε, βέβαια, εξαιτίας των κοσμικών χαρακτηριστικών της διακυβέρνησής του και λόγω έλλειψης μεταρρυθμιστικού ζήλου. Ήδη πριν την εκλογή του στον παπικό θρόνο, είχε ορκιστεί να ανακαλέσει τα συγχωροχάρτια του Ιουλίου Β’ και να αναζητήσει άλλους τρόπους ώστε να χρηματοδοτηθεί η ανέγερση του νέου Άγιου Πέτρου. Η ουσιαστική αναίρεση αυτού  του όρκου δύο χρόνια αργότερα ήταν κάτι που ήθελε να ξεχαστεί.

http://[URL unfurl="true"]www.travelsthroughgermany.com/website2/Maps/Maps/sachsen-anhalt-MAP.gif[/img[/URL]]

Η θύρα όπου καρφώθηκαν οι θέσεις καταστράφηκε σε βομβαρδισμό της πόλης από τους Αυστριακούς το 1760. Στην πόλη δωρίστηκε αργότερα νέα χάλκινη θύρα, στην οποία είναι σκαλισμένο το κείμενο των 95 θέσεων.
[img]http://media.bernardinai.lt/o/d309a72b843755882c9a4c808337033e46c97bba.jpg

Statue of Luther in Wittenberg, nineteenth century

Ραφαήλ. Προσωπογραφία του Πάπα Λέοντα Ι΄με τους καρδιναλίους Ιούλιο ντε Μέντιτσι και Λουίτζι ντε Ρόσσι

Εξαιρετική παραθεση απο το φίλο  Βοργία !!

 

[Διαγραμμένο μέλος 136408]

Εξαιρετική παραθεση απο το φίλο  Βοργία !!

Βοργίας=Εγγύηση! 

 

[Διαγραμμένο μέλος 136408]

Ήδη από την περίοδο της Κατοχής, η Παπαδάκη κατηγορήθηκε για οριζόντιο δωσιλογισμό, (κατηγορία που συναντάται στις κατακτημένες χώρες της Ευρώπης κατά τον Β' Παγκόσμιο πόλεμο) δηλαδή σχέσεις με Γερμανούς αξιωματικούς αλλά και για σχέση με τον δωσίλογο πρωθυπουργό Ιωάννη Ράλλη, κατηγορία που υιοθετήθηκε και από τις δεξιές εφημερίδες όπως το Ελληνικό Αίμα γράφοντας μεταξύ άλλων ο Ράλλης (..) εδώρισε στο γεροντικό του έρωτα μια ζώνη από πλατίνα αξίας εκατοντάδων εκατομμυρίων (..) ενώ ο λαός πεθαίνει από την πείνα. Ενώ και ο διευθυντής του Εθνικού θεάτρου Θεόδωρος Συναδινός την είχε προειδοποιήσει για τη συμπεριφορά της απέναντι στους συναδέλφους της και ο ρόλος που έπαιζε δίπλα στον Ι. Ράλλη.
Στην Απελευθέρωση διαγράφηκε από το σωματείο των Ηθοποιών ενώ κυκλοφόρησε λίστα που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Απελευθερωτής όπου την περιλάμβανε στη λίστα ΟΙ ΠΡΟΔΟΤΑΙ ΗΘΟΠΟΙΟΙ, τελικά η ποινή της διαγραφής από το σωματείο δεν εφαρμόστηκε.




Το τέλος


Την διάρκεια των συγκρούσεων στα Δεκεμβριανά συνελήφθη και εκτελέστηκε από μέλη της πολιτοφυλακής Γαλατσίου-Πατησίων, στα 36 της χρόνια στις 21 Δεκεμβρίου 1944, στα διυλιστήρια της ΟΥΛΕΝ, κατηγορούμενη για τη στάση που κράτησε κατά τη διάρκεια της Κατοχής από ομάδα υπό τον Καπετάνιο Ορέστη της Εθνικής Πολιτοφυλακής. Μερικές μέρες πριν (κατά τα μέλη του ΕΛΑΣ αμέσως μετά) την εκτέλεση ο Καπετάνιος του Α’ ΣΣ του ΕΛΑΣ Σπύρος Κωτσάκης (Νέστορας) είχε δώσει εντολή στον ΕΛΑΣίτη λοχαγό και διαμερισματάρχη Νίκο Ανδρικίδη για τον έλεγχο της ομάδας του Ορέστη, οι οποίοι αφού συνελήφθησαν παραδέχθηκαν ενώπιον λαϊκού δικαστηρίου του ΕΑΜ πως ενήργησαν κατ’ εντολή των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών. Οι υπαίτιοι της δολοφονίας όπως ο Καπετάν Ορέστης της Εθνικής Πολιτοφυλακής καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν δημόσια στην πλατεία Κολιάτσου. Το 1945 ο Νίκος Ανδρικίδης παραπέμφθηκε σε κακουργιοδικείο κατηγορούμενος για την εκτέλεση των εκτελεστών της Παπαδάκη και καταδικάστηκε ισόβια. Ο φυσικός αυτουργός της εκτέλεσης Βλάσης Μακαρωνάς εκτελέστηκε το 1948.


Υστεροφημία

Στις 26 Ιανουαρίου αναυρέθηκε το πτώμα της στα διυλιστήρια της Ουλέν και μετά από δύο ημέρες, έγινε μεγαλοπρεπής κηδεία στην οποία ο θάνατος της Παπαδάκη, θρηνήθηκε ως εθνική απώλεια. Τότε ο Α. Σικελιανός έγραψε τους στίχους:

Μνήσθητι Κύριε: Για την ώρα που η λεπίδα του φονιά άστραψε
κι΄ όλος ο θεός της Τραγωδίας εφάνει.
Μνήσθητι Κύριε: για την ώρα που άξαφνα, κι οι εννιά αδελφές εσκύψαν
να της βάλλουνε των αιώνων το στεφάνι.


Ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, Νίκος Ζαχαριάδης αναγνώρισε ως υπερβασία την εκτέλεση της Παπαδάκη και την καταδίκασε, ενώ για τη Ελληνική αλλά και την Βρετανική κοινή γνώμη η εκτέλεση έπαιξε σημαντικό ρόλο στη μεταστροφή της εναντίον του ΕΑΜ.

Μην εξαγνίζουμε όμως τη ρεβανσιστική στάση των "καλών" συναδέλφων. Το "Θάνατος στην πουτάνα" που ειπώθηκε. Την συμπεριφορά του Τίτου Βανδή
και των ομοίων του. Την ζήλεια και την εμπάθεια απέναντι στην δεξιά Ελένη Παπαδάκη, η οποία όμως μέσω της επιρροής που είχε
στον Ράλλη, είχε σώσει κόσμο και κοσμάκη από βέβαιο θάνατο. Η Παπαδάκη, μέσω της στάσης των συναδέλφων της, είχε ήδη
καταδικαστεί σε θάνατο, και απλά ζούσε "με αναστολή". Ο Μακαρώνας, ήταν απλά το φονικό εργαλείο.

Εδώ τα περιγράφει όλα ο Μάνος Ελευθερίου (ο οποίος κατέχει και το αρχείο της Ελένης Παπαδάκη και μπορεί να μιλάει
σύμφωνα με τεκμήρια που έχει στα χέρια του). Ας δούμε λίγο πιο προσεκτικά τι λέει, ειδικά από το 14.45 και μπροστά...

 

[Διαγραμμένο μέλος 136408]

Φίλε popov,
συμφωνω με οσα παρεθεσες.

Η τραγωδία του Εμφυλίου δεν είναι τα εγκλήματα και το άδικο αίμα που χύνεται και από τις δύο πλευρές, αλλά και ότι αφήνει πληγές στη μνήμη που δεν σβήνουν ποτέ. Η Παπαδάκη υπήρξε εφάμιλλη της Κοτοπούλη και της Παξινού, όπως ρητά μας διαβεβαιώνουν σύγχρονοί της, όπως ο Γρηγόριος Ξενόπουλος. Και όμως, δεν υπάρχει θέατρο στο όνομά της, δεν υπάρχει οδός στο όνομά της. Ακόμη και για να γράψει κανείς για εκείνη σήμερα, αντιμετωπίζει προκατάληψη και κομματικά στεγανά. Και το ακόμη χειρότερο είναι ότι τη μνήμη της σήμερα εκμεταλλεύονται κάθε λογής ελλαδέμποροι, αντί να την τιμούν οι άνθρωποι του θεάτρου.

Συμφωνώ απολύτως! 

 

[Hirayama]

Μην εξαγνίζουμε όμως τη ρεβανσιστική στάση των "καλών" συναδέλφων. Το "Θάνατος στην πουτάνα" που ειπώθηκε. Την συμπεριφορά του Τίτου Βανδή
και των ομοίων του. Την ζήλεια και την εμπάθεια απέναντι στην δεξιά Ελένη Παπαδάκη, η οποία όμως μέσω της επιρροής που είχε
στον Ράλλη, είχε σώσει κόσμο και κοσμάκη από βέβαιο θάνατο. Η Παπαδάκη, μέσω της στάσης ζωής που είχε επιλέξει σε μια εποχή που οι άνθρωποι πεθαιναν από πεινα κατά εκατονταδες  χιλιάδες και λιγότερο από τη στάση των συναδέλφων της, είχε ήδη
καταδικαστεί σε θάνατο, και απλά ζούσε "με αναστολή". Ο Μακαρώνας, ήταν απλά το φονικό εργαλείο.

Εδώ τα περιγράφει όλα ο Μάνος Ελευθερίου (ο οποίος κατέχει και το αρχείο της Ελένης Παπαδάκη και μπορεί να μιλάει
σύμφωνα με τεκμήρια που έχει στα χέρια του). Ας δούμε λίγο πιο προσεκτικά τι λέει, ειδικά από το 14.45 και μπροστά...

κανενα ταλέντο δε μπορεί να εξαγνισει μια προκλητική συμπεριφορά σε εκεινες τις δυσκολες εποχές

δεν αμφιβαλω για το ταλεντο της Παπαδάκη

καταλαβαίνω όμως οτι η ίδια ειχε σφραγισει τη μοιρα της με την κοινωνικη της ζωη επί Κατοχής, ως ερωμενη του δωσιλογου Ράλλη και Γερμανων καταχτητών

το μονο τραγικο που βλέπω είναι ότι η Παπαδάκη εκτελέστηκε, θα αρκούσε μια ολιγομηνη φυλάκιση ή επαγγελματικος αποκλεισμος, ενώ άλλοι που έκαναν εγκλήματα και περιουσίες στην Κατοχή έμειναν στο απυρόβλητο

 

[zeljko]

Η τραγωδία του Εμφυλίου δεν είναι τα εγκλήματα και το άδικο αίμα που χύνεται και από τις δύο πλευρές, αλλά και ότι αφήνει πληγές στη μνήμη που δεν σβήνουν ποτέ. Η Παπαδάκη υπήρξε εφάμιλλη της Κοτοπούλη και της Παξινού, όπως ρητά μας διαβεβαιώνουν σύγχρονοί της, όπως ο Γρηγόριος Ξενόπουλος. Και όμως, δεν υπάρχει θέατρο στο όνομά της, δεν υπάρχει οδός στο όνομά της.

Ενώ με τη Μερκούρη ....

παρόλες τις βολτούλες που έκανε με τις mercedes με τις σβάστικες στην κατοχή ... και λόγω θείου ...

και βέβαια λόγω συζύγου ...

 

[zeljko]

το μονο τραγικο που βλέπω είναι ότι η Παπαδάκη εκτελέστηκε

Εκτελέσεις πραγματοποιεί η ΝΟΜΙΜΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ.
Π.χ. ο Μπελογιάννης ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΚΕ ΩΣ ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.


Η Παπαδάκη
[size=20pt]ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ[/size]
[size=17pt]από Συμμορίτες.[/size]

 

[lefteris38]

Εκτελέσεις πραγματοποιεί η ΝΟΜΙΜΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ.
Π.χ. ο Μπελογιάννης ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΚΕ ΩΣ ΠΡΟΔΟΤΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.


Η Παπαδάκη
[size=20pt]ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ[/size]
[size=17pt]από Συμμορίτες.[/size]

Καλέ τι μας λες; Για δες το παρακάτω και πες μου αν είναι δολοφονία. Αν και δεν αναφερεται στο κειμενο σε πληροφορώ οτι ο ΕΛΑΣ ηταν ο υποκινητης της επίθεσης.
Οσο για την Παπαδάκη.... Ορθα επράξανε και προέβησαν στην εκτέλεσή της.....

Στις 31/10/1945 στο Ηράκλειο της Κρήτης πραγματοποιείται ένα ειδικό δικαστήριο δωσίλογων, στις 12 πμ το δικαστήριο αυτό έβγαλε απόφαση και καταδίκασε επί συνεργεία με τον εχθρό, από την συνέργεια αυτή έκρινε ότι είχε σαν αποτέλεσμα τον θάνατο 37 ομοχωριτών τους, τους Χαρίκλεια Σαμαράκη με ποινή 41/2 χρόνια φυλάκιση, τον Σταύρο Σαμαράκη σε 3 χρόνια φυλάκιση και απάλλαξε τον Κωνσταντίνο Σαμαράκη. Οι κάτοικοι του χωριού Σαρχά της επαρχίας Μαλεβιζίου μόλις έμαθαν την επιεική απόφαση αλλά και πλήθος Ηρακλειωτών που παρακολουθούσε την δίκη αντέδρασε, στις κινήσεις τους προσήλθαν και πολλοί ακόμα κάτοικοι, έτσι μαζευτήκαν 2.000  περίπου άτομα που επιτέθηκαν στην αστυνομική φρουρά, έσπασαν την πόρτα όπου ήταν οι κατάδικοι, και τους κατάσφαξαν με μαχαίρια. Οι χωροφύλακες αφοπλισμένοι αδυνατούσαν να προσφέρουν την όποια βοήθεια και έμειναν απλοί θεατές του λυντσαρίσματος, και δεν ήταν λίγοι οι χωροφύλακες 30 χωροφύλακες, το μαινόμενο πλήθος των κρητικών σκότωσε 7 χωροφύλακες και οι υπόλοιποι από τους χωροφύλακες κακοποιήθηκαν, συνταρακτικές λεπτομέρειες έφταναν στο αρχηγείο της χωροφυλακής για το λιντσάρισμα των δωσίλογων αλλά και την κακοποίηση των χωροφυλάκων.
Το πλήθος έσφαξε τους δωσίλογους και τα πτώματά τους τα πέταξε από τα παράθυρα του δικαστηρίου  στο δόμο, όπου και ποδοπατήθηκαν μέχρι πολτοποιήσεως, την τύχη αυτή είχε και ο Κωνσταντίνος Σαμαράκης που ήταν παιδί και είχε αθωωθεί πανηγυρικά.
Στην άλωση του δικαστηρίου κινδύνευσαν να λιντσαριστούν και οι περίτρομοι δικαστές, το πλήθος τους εντόπισε και κινήθηκα απειλητικά εναντίον τους «Τι τους φυλάμε αυτούς ! Θάνατος!» αλλά βρέθηκαν μερικοί ψύχραιμοι και τους έσωσαν, από του χάρου τα δόντια γλύτωσαν και οι δωσίλογοι που ήταν στις φυλακές τους οποίους ήθελαν και σε αυτούς να αποδώσουν το δίκαιο που εφάρμοσαν στου Σαμαράληδες.

           

 

[Hirayama]

http://antikleidi.com/2016/11/05/reiser/

Σαν σήμερα, στις 5 Νοέμβρη του 1983, πέθανε ένας μεγάλος άνθρωπος. Ο Ζαν Μαρκ Ράιζερ (Reiser). Ήταν βλάσφημος, βωμολόχος, ασεβής και σχεδιαστικά πρωτοπόρος με το επιτηδευμένα άτσαλο, συνήθως ασπρόμαυρο σκίτσο του. Με λίγες γραμμές και ακόμα λιγότερα λόγια ξεφτίλισε κάθε συμβατικότητα, κάθε καθωσπρεπισμό, κάθε πολιτική ορθότητα. Ήταν και αταξινόμητος, μια κατηγορία κόμικς μόνος του, πολιτικά ανατρεπτικός και κομματικά άστεγος..

Όταν πέθανε ο Jean-Marc Reiser, η είδηση του θανάτου του στην ιταλική εφημερίδα «Manifesto» κατέληγε ως εξής: «Ίσως όμως τίποτα να μην τον εξαγρίωνε περισσότερο από τις άθλιες απόπειρες των νεκρολόγων του να μιμηθούν το στιλ του. Η “Liberation”, π.χ., έγραψε “Ήταν μάλλον μικρός στο ύψος και μεγάλος στο ταλέντο. Επινόησε τον Gros deguellasse κι έβγαλε ένα κάρο φράγκα. Ρούφηξε και γάμησε ό,τι πρόλαβε… έκανε όλη τη Γαλλία να γελάει… κι ήταν ικανοποιημένος. Ο καλός Θεός τον τιμώρησε: το Σάββατο του πέταξε έναν καρκίνο στη μάπα”. Αυτές οι άθλιες προσπάθειες κρύβουν μιαν αμηχανία: πώς άραγε να τιμήσεις έναν τόσο βέβηλο άνθρωπο;»

Αμέτρητες φορές έρχεται σε σύγκρουση με τη διεύθυνση του «καθωσπρέπει» περιοδικού για τα αθυρόστομα και τολμηρά κόμικς και συχνά γίνεται στόχος προσβεβλημένων αναγνωστών που διαμαρτύρονται για τα σκίτσα του και τα λόγια των χαρακτήρων του. Το μότο του, άλλωστε, ήταν η φράση «Ζούμε σε μια φοβερή εποχή». Την εποχή αυτή επιχειρούσε να ερμηνεύσει και να ξορκίσει, σατιρίζοντας κάθε λεπτομέρειά της, κάθε πτυχή της. Όσο «φοβερή» ήταν η εποχή τόσο «φοβερά» ήταν και τα έργα του για να μπορέσουν να αναμετρηθούν μαζί της.

Από τους πιο διάσημους πρωταγωνιστές του ήταν το Μεγάλο Ρεμάλι, ένας απίθανος, γλοιώδης, βρομερός πλακατζής που περιφέρεται με μόνη ενδυμασία του ένα λιγδιασμένο σώβρακο απ’ το οποίο ξεχειλίζουν οι όρχεις του, προκαλώντας σοκ σε όλους τους σοβαροφανείς, ομοιόμορφους, «νομιμόφρονες», «κανονικούς» πολίτες.

Το 1985, η Ars Longa κυκλοφορεί το άλμπουμ «Το μεγάλο ρεμάλι», του Γάλλου σκιτσογράφου Jean – Marc Reiser, γνωστού σε όλους απλά με το επώνυμο του. Ο αδικοχαμένος δημιουργός(πέθανε στα 42 του), άφησε πράγματι εποχή στο ίσως πιο αντιδραστικό Γαλλικό κόμικς περιοδικό, στο περίφημο Hara-Kiri. Για να καταλάβετε για τι μιλάμε, σας λέω χαρακτηριστικά ότι το περιοδικό διέκοψε την έκδοση του το 1970, μετά από απαίτηση του πρόεδρου της Γαλλικής δημοκρατίας Charles de Gaulle, αφού χαρακτηρίστικε σαν άσεμνο και προκλητικό! Οι διαστάσεις του χιούμορ φαίνεται, διασχίζονται με διαφορετικά βήματα από όλους εμάς, σε σχέση με αυτά των πολιτικών… Σήμερα, στην σειρά αυτή παρουσιάσεων που ονομάσαμε «Αποσπάσματα», θα σας δώσουμε έξη χαρακτηριστικές περιπτώσεις λογοκριμένου χιούμορ λοιπόν, μέσα από αυτό τη δουλειά του Reiser που αγαπήθηκε ιδιαίτερα στη χώρα μας, με κεντρικό χαρακτήρα έναν χύμα τύπο, φορώντας μόνον το σώβρακο και με όπλο την φιλοσοφία του που ξεκαρδίζει!

Ο τάφος του, στο νεκροταφείο του Μον Παρνάς, μοιάζει με τεράστιο μελανοδοχείο, σαν κι αυτό στο περιεχόμενο του οποίου βουτούσε το πενάκι του. Ή μήπως ήταν απλώς δηλητήριο;

 

[zeljko]

Καλέ τι μας λες; Για δες το παρακάτω και πες μου αν είναι δολοφονία. Αν και δεν αναφερεται στο κειμενο σε πληροφορώ οτι ο ΕΛΑΣ ηταν ο υποκινητης της επίθεσης.
Οσο για την Παπαδάκη.... Ορθα επράξανε και προέβησαν στην εκτέλεσή της.....

Εντάξει ....... απέδειξες με αναμφισβήτητό τρόπο ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΗΛΙΘΙΟΣ.

Εφόσον υποστηρίζεις τη σφαγή ανηλίκων από κατσαπλιάδες στην Κρήτη ....

(ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΠΑΡΑΘΕΤΕΙΣ, ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΑΠΟ ΠΟΥΤΑΝΩΝ ΓΙΟΥΣ
δεν αναφέρει ΗΛΙΚΙΕΣ των σφαγιασθέντων).



ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΥΠΑΡΑΙΟΥΣ, στον Κήπο των Χανίων έχεις διαβάσει ;;;
ΟΤΑΝ ΕΓΙΝΑΝ ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
επειδή φοβήθηκαν ... μιμητές στα Χανιά
μάζεψαν τους πιο "ζωηρούς" κομμουνιστές στον Κήπο των Χανίων
και ΤΟΥΣ ΦΥΤΕΨΑΝ.

Οι Γυπαραίοι , αν ψάξεις, θα μάθεις ότι ήταν ... Βενιζελικοί !!!!!

 

[lefteris38]

Εντάξει ....... απέδειξες με αναμφισβήτητό τρόπο ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΗΛΙΘΙΟΣ.

Εφόσον υποστηρίζεις τη σφαγή ανηλίκων από κατσαπλιάδες στην Κρήτη ....

(ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΠΟΥ ΠΑΡΑΘΕΤΕΙΣ, ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΑΠΟ ΠΟΥΤΑΝΩΝ ΓΙΟΥΣ
δεν αναφέρει ΗΛΙΚΙΕΣ των σφαγιασθέντων).



ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΓΥΠΑΡΑΙΟΥΣ, στον Κήπο των Χανίων έχεις διαβάσει ;;;
ΟΤΑΝ ΕΓΙΝΑΝ ΤΑ ΔΕΚΕΜΒΡΙΑΝΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
επειδή φοβήθηκαν ... μιμητές στα Χανιά
μάζεψαν τους πιο "ζωηρούς" κομμουνιστές στον Κήπο των Χανίων
και ΤΟΥΣ ΦΥΤΕΨΑΝ.

Οι Γυπαραίοι , αν ψάξεις, θα μάθεις ότι ήταν ... Βενιζελικοί !!!!!

Γκεμπελακο....
Δεν απάντησες στο ερώτημα μου αν ηταν εκτελεση ή δολοφονία. ΕΕεεεεε τι ήταν;... Προφανώς και ηταν ενηλικες. Οσο για τον μικρό !!!! Παράπλευρες απώλειες λέγονται. Σιγα μη τον άφηναν να ζήσει  για ανοίξει μετά απο΄λιγα χρόνια βεντέτα.
Ατυχέστατη η συγκριση σου με τα γεγονοτα στα Χανια.... Στα παπαρια μου αν ο Γυπαρης ηταν Βενιζελικος. ΔΙαβασε να ξεστραβωθεις Γκεμπελακο... Διαβασε να ξεσταβωθεις πανηλίθιε. Διαβασε και θα καταλάβεις γιατι χρειαζόταν να έχουμε κι άλλους Μελιγαλάδες. Δεν τα βλέπω μονοπλευρα τα πράγματα. Ο Γυπαρης έπρεπε να καταδικαστει και αυτος για δοσιλογισμο, αλλα την γλύτωσε χαρη στην παρέμβαση αυτου του πανηλίθιου Σοφοκλη. (Ασχετο) Να σου κάνω μια ερώτηση; Τους Στρατηγους Τσολάκογλου, Δεμέστιχα και Κατσημήτρο του θεωρεις δοσίλογους;

Τον Οκτώβριο του 1944 οι Γερμανοί έφευγαν από παντού, στα Χανιά όμως, τελευταία γερμανοκρατούμενη γωνιά της Ελλάδας, έμειναν μέχρι την άνοιξη του 1945!
.......................

Γαλουχημένη κι η ίδια με την εντύπωση ότι στην Κρήτη δεν υπήρξε εμφύλιος σπαραγμός, ήταν αδύνατον να μην ξαφνιαστεί διαβάζοντας μια επιστολή που απηύθυνε ο βενιζελικός συνταγματάρχης Παύλος Γύπαρης τον Απρίλιο του '45 στον διοικητή τότε του νησιού, τον επίσκοπο Αγαθάγγελο. Ούτε λίγο ούτε πολύ, ο Γύπαρης -η προτομή του οποίου δεσπόζει σήμερα στον Δημοτικό Κήπο των Χανίων- δήλωνε ευθαρσώς ότι δεν τον άφηνε ασυγκίνητο η πρόταση των Γερμανών να μπει στα Χανιά με τους άντρες του και να χτυπήσει τους «αναρχικούς», όπως ήδη χαρακτηρίζονταν οι ΕΑΜίτες και οι ΕΛΑΣίτες........................................

Στις 14.4.1945, ο μητροπολίτης Χανίων μεταφέρει στον Γύπαρη αίτημα της Γερμανικής Διοίκησης για είσοδό του στην πόλη, «με την ελπίδα» ότι «θα ημπορούσε να επιβάλει την τάξιν εις τους αναρχικούς». Απαντώντας, ο καπετάνιος «ομολογεί» ότι η ιδέα «δεν τον άφησε ασυγκίνητον» αλλά τον προβληματίζει η εφαρμογή της, «διότι άι Γερμανικαί Αρχαί δεν θα θελήσουν να φέρω εις τα Χανιά τας Εθνικάς Ομάδας με τας οποίας θα ημπορούσα να εργασθώ αποτελεσματικώς» (ΑΠΓ/9/Στ/4). Τρεις βδομάδες μετά, η προϊστάμενή του Στρατιωτική Διοίκηση θεωρεί σε έγγραφό της απαραίτητη την ένοπλη παρουσία των Γερμανών και μετά τη συνθηκολόγησή τους, προκειμένου ν’ αποτραπεί η είσοδος ελασιτών στην πόλη (Βλοντάκης 1976, σ.378-80).

Η τελική πρόκληση των «γυπαραίων» θα σημειωθεί στις 23 Μαΐου 1945. Από το κτίριο των στρατώνων, ένοπλοι της «Εθνικής Ανταρτικής Ταξιαρχίας» ανοίγουν εν ψυχρώ πυρ κατά του εαμικού πλήθους που πανηγύριζε για την απελευθέρωση, σκοτώνοντας μια γυναίκα (Αναστασία Γιαννικάκη) και τραυματίζοντας 17 τουλάχιστον άτομα. Το μακελειό σταμάτησε μόνο όταν ένα βρετανικό τανκ έστρεψε τα πολυβόλα του εναντίον των σκοπευτών. Χάρη δε στην ψυχραιμία της χανιώτικης Αριστεράς, η οφθαλμοφανής αυτή απόπειρα επανάληψης των Δεκεμβριανών έπεσε στο κενό.
......................

Τα ερωτήματα άρχισαν να πέφτουν μέσα της βροχή. Τι δουλειά είχαν στην γενέτειρά της οι Γερμανοί, μήνες μετά την αποχώρησή τους απ' την υπόλοιπη Ελλάδα; Πώς και γιατί εξακολουθούσαν να έχουν την ευθύνη της τάξης στην πόλη;
Όμως, η αστική εξουσία δεν θέλει ειρήνη. Θέλει να βγάλει από την μέση κάθε κομμουνιστή, κάθε αριστερό και, γενικώτερα, κάθε ένα που μπορεί να της δημιουργήσει πρόβλημα στο διαφέντεμα του τόπου. Έτσι, λοιπόν, δεν διστάζει να υποθάλψει την δημιουργία παραστρατιωτικών οργανώσεων, οι οποίες στρώνουν τους παλιούς ΕΑΜίτες στο κυνήγι. Η σημαντικώτερη από αυτές τις οργανώσεις τής Κρήτης είναι το "Σώμα Χωροφυλάκων Άνευ Θητείας", το οποίο στήνει ο πρώην συνεργάτης των γερμανών και καραμπινάτος δωσίλογος Παύλος Γύπαρης, με την παρότρυνση και την ενίσχυση εκείνου του πανηλίθιου Σοφοκλή Βενιζέλου........

 

[zeljko]

Ρε πουστράκι , αν σας ενοχλούσαν οι Γερμανοί στα Χανιά
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΔΙΩΧΝΑΝ ΤΑ ΕΝΟΠΛΑ ΚΟΥΜΜΟΥΝΙΑ ;;;


Τι τα είχαν τα όπλα ;
ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΟΣΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΚΑΘΟΝΤΑΝ
ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ ;

Όσο για το Γύπαρη ...

συγχωρεμένος για το Δραγούμη
ΑΦΟΥ ΚΑΘΑΡΙΣΕ ΚΟΥΜΜΟΥΝΙΑ.


Το μόνο λάθος, ότι ΣΚΟΤΩΣΕ ΛΙΓΟΥΣ.


Την επόμενη φορά όμως θα ξέρουμε κουμμούνια.
ΜΑΘΑΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ.
Θα έχετε την τύχη που είχαν τα συντρόφια σας στην Ινδονησία .


Ούτε καναρίνι σας δεν θα μείνει.
Θα σας ξεπατώσουμε.

 

[arist_plat1]

Ρε πουστράκι , αν σας ενοχλούσαν οι Γερμανοί στα Χανιά
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΔΙΩΧΝΑΝ ΤΑ ΕΝΟΠΛΑ ΚΟΥΜΜΟΥΝΙΑ ;;;


Τι τα είχαν τα όπλα ;
ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ ΟΣΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΚΑΘΟΝΤΑΝ
ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ ;

Όσο για το Γύπαρη ...

συγχωρεμένος για το Δραγούμη
ΑΦΟΥ ΚΑΘΑΡΙΣΕ ΚΟΥΜΜΟΥΝΙΑ.


Το μόνο λάθος, ότι ΣΚΟΤΩΣΕ ΛΙΓΟΥΣ.


Την επόμενη φορά όμως θα ξέρουμε κουμμούνια.
ΜΑΘΑΜΕ ΑΠΟ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ.
Θα έχετε την τύχη που είχαν τα συντρόφια σας στην Ινδονησία .


Ούτε καναρίνι σας δεν θα μείνει.
Θα σας ξεπατώσουμε.

και τώρα και πάντα και όπως το 40 τη φτώχεια και το φασισμό θα τον νικάμε πάντα

 

[tramountana]

και τώρα και πάντα και όπως το 40 τη φτώχεια και το φασισμό θα τον νικάμε πάντα

εσυ οχι πολλα γιατι θα λαδωσω τις υπηρεσιες και θα σου κοψουνε την καρτα σιτισης

 

[yes.i.am]

και τώρα και πάντα και όπως το 40 τη φτώχεια και το φασισμό θα τον νικάμε πάντα

το φασισμο του τσιπρα και τη φτωχια που εχει φερει η κυβερνηση του γιατι δεν τα νικατε σημερα?