Αφού όλα τα προηγούμενα χρόνια εισέπραξαν υπέρογκους τόκους και σε πολλές περιπτώσεις ακόμα και μεγάλο μέρος του κεφαλαίου, σήμερα που χιλιάδες άνθρωποι αδυνατούν να πληρώσουν τις δόσεις τους, είτε γιατί έμειναν άνεργοι, είτε γιατί είδαν τα εισοδήματα τους, εξαιτίας της εφαρμοζόμενη βάρβαρης πολιτικής, να μειώνονται μέχρι και 50%, οι τράπεζες έρχονται να αρπάξουν τα σπίτια του ελληνικού λαού, με την συνδρομή της κυβέρνησης Σαμαρά. Με δεδομένο ότι στο τέλος Δεκεμβρίου, σταματάει η απαγόρευση των πλειστηριασμών και πάνω από 10 δις ευρώ σε στεγαστικά δάνεια είναι στην κατηγορία των «κόκκινων», οι τράπεζες ακονίζουν τα μαχαίρια τους και η κυβέρνηση σε συνεργασία με την τρόικα καταστρώνουν το σχέδιο, ίσως για τη μεγαλύτερη αρπαγή ιδιωτικού ακίνητου πλούτου που έχει πραγματοποιηθεί στη χώρα.
Όμως, είναι τέτοιο το θράσος των κυβερνώντων, που ο κ. Χαρδούβελης, επιχείρησε να εμφανίσει το σχέδιο αρπαγής των σπιτιών του ελληνικού λαού ως …«κοινωνική πολιτική», αφού θα επιτρέπει στους δανειολήπτες να μείνουν στα σπίτια τους, πληρώνοντας ενοίκιο αντί δόσης! Μάλιστα ο γαλαντόμος υπουργός Οικονομικών, σε μια προσπάθεια να χρυσώσει το χάπι και να ρίξει στάχτη στα μάτια των λαού, υποστήριξε ότι η κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο να χορηγήσει «επιδότηση ενοικίου» για δανειολήπτες που θα αδυνατούν να πληρώσουν το σύνολο του ποσού, που θα τους ορίσει, ως ενοίκιο η τράπεζα. Πίσω από το «περιτύλιγμα» κρύβεται ότι η κυβέρνηση επιδιώκει να εξασφαλίσει ότι οι τραπεζίτες για ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα θα εισπράττουν σίγουρα χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό, ενώ ήδη θα έχουν αρπάξει και τα σπίτια του κόσμου!
«Πρέπει να δείξουμε κοινωνική ευαισθησία απέναντι σ” αυτούς που κινδυνεύουν να χάσουν το σπίτι τους (…) Το κράτος πρέπει να δώσει κάτι, ώστε να μη τους πετάξουν έξω από τα σπίτια τους. Από την πλευρά τους, οι τράπεζες πρέπει να σκεφτούν λύσεις για να μπορέσουν οι δανειολήπτες να μείνουν στο σπίτι τους, τουλάχιστον για κάποιο διάστημα», δήλωσε ο Γκ. Χαρδούβελης. Η φράση «τουλάχιστον για ένα διάστημα» που χρησιμοποίησε ο υπουργός, αποτυπώνει ακριβώς τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης. Πρώτα η τράπεζα θα αποκτήσει την κυριότητα του ακινήτου, στη συνέχεια ο δανειολήπτης πιθανά να μπει σε κάποιο πρόγραμμα επιδότησης ενοικίου και όταν το πρόγραμμα λήξει, θα έχει χαθεί και το σπίτι και το υπερχρεωμένο νοικοκυριό θα καλείται να πληρώσει το σύνολο του ενοικίου, έχοντας μείνει πλέον έρμαιο στις ορέξεις των τραπεζών.
Η «λύση» του «ενοικιοστασίου» που έριξε ως τροχιοδεικτική βολή, ο υπουργός Οικονομικών, ο ο οποίος ως άνθρωπος των τραπεζών γνωρίζει τις ανάγκες και τις απαιτήσεις τους, εφόσον εφαρμοστεί, θα αποτελέσει βούτυρο στο ψωμί των τραπεζών.
Πρώτον, με την προώθηση του συγκεκριμένου μέτρου, «ψαλιδίζονται» οι ελπίδες των νοικοκυριών να επιτύχουν μέσω δικαστικών αποφάσεων ή εξωδικαστικών συμβιβασμών «κούρεμα» των δανείων και μείωση των δόσεων τους, αφού στην περίπτωση που δηλώνουν αδυναμία καταβολής της δόσης τράπεζες και δικαστές θα προτείνουν ως «λύση», την υπαγωγή σε καθεστώς ενοικιαστή και τη μεταβίβαση της κυριότητας του ακινήτου.
Δεύτερον, η κυβέρνηση εξασφαλίζει στις τράπεζες νέα μεγάλα κεφάλαια και αυξημένες δυνατότητες για τη μεγέθυνση του χαρτοφυλακίου ακινήτων που διαθέτουν, αφού θα λαμβάνουν σε μηναία βάση ενοίκια, ενώ ταυτόχρονα θα αποκτήσουν πλήθος ακινήτων που στην πορεία μπορούν να μοσχοπουλήσουν.