Πρεπει λιγο να δουμε μερικα γεγονοτα και να ξετυλιξουμε το κουβαρι για να καταλαβουμε τι ακριβως συμβαινει , πως ειναι ο συσχετισμος και η διαταξη συμφεροντων, οικονομικων κοινωνικων, πολιτικων, ποια η φυση του πουτινικου καθεστωτος πως απο αυτην προκυπτει ο πολεμος και οτι τα "περι ΝΑΤΟ" ειναι μερος της ρωσικης προπαγανδας που απευθυνεται μαλιστα στο εσωτερικο τους κυριως.
Οταν το 1991 διαλυθηκε η ΕΣΣΔ, τα εναπομειναντα κρατη, μεταξυ αυτων η Ρωσια, εμειναν με πολυ πλουτο, υποδομες απο την ΕΣΣΔ. Πεπαλαιωμενες μεν αλλα στην τοτε εποχη ακομη ανακτησιμες. Μονο που υπηρχε ενα θεμα: επρεπε πλεον αυτος ο πλουτος να "τρεξει" στα πλαισια της ελευθερης οικονομιας. Ομως... ποιος Ρωσος θα μπορουσε να το κανει αυτο; Διευθυνταδες, κομματικοι και καγκεμπιτες ηταν οι ανθρωποι, οχι επιχειρηματιες.
Επομενως στη φαση αυτη θα επρεπε να ερθουν οι Δυτικοι να τρεξουν τις βιομηχανιες. Η ρωσικη βιομηχανια μπορουσε να παραγει κυριολεκτικα τα παντα: απο διαστημοπλοια, πυραυλους, αεροπλανα και ελικοπτερα μεχρι καρφιτσες.
Ομως υπηρχαν καποια θεματα: 1. Αν οι δυτικοι εριχναν χρημα να κινησουν τη ρωσικη βιομηχανια εστω και ως δικες τους επενδυσεις (οπως στην Κινα), στη Ρωσια συντομα με την αφθονια ενεργειας και πρωτων υλων η ρωσικη βιομηχανια θα εκτοξευοταν η συσσωρευση θα συντελουταν με ταχεις ρυθμους και συντομα θα σχηματιζοταν και εσωτερικα κεφαλαιο ικανο να απειλησει την πρωτοκαθεδρια της Δυσης.
Και 2) οι κομματικοι, διευθυντες, καγκεμπιτες συντομα θα εχαναν τα ηνια απο μια εσωτερικη εθνικη αστικη βιομηχανικη ταξη που να ανεβαινε γρηγορα και θα τους παραγκωνιζαν.
Βρηκαν επομενως ενα modus viventi οι κομματικοι και καγκεμπιτες που αρπαξαν το ρωσικο πλουτο με τους δυτικους: εμεις θα παρουμε την ενεργεια, πρωτες υλες κλπ θα σας εφοδιαζουμε με αξιοπιστια για να μη διαταρασσονται οι αγορες και η βιομηχανια σας. Και τη βιομηχανια μας θα την κανουμε απλα για την εσωτερικη αγορα και το sub-contracting θα το εχετε εσεις. Και εμεις και εσεις κερδισμενοι.
Μεχρι να συμβουν αυτες οι μοιρασιες, ανακαταταξεις οικονομικα και πολιτικα στο μεταξυ η Ρωσια εφτασε στη χρεοκωπια το καλοκαιρι του 1998. Με ευθυνη κυριως του Γελτσιν. Ο πρωθυπουργος Πριμακοφ εκανε κινησεις να ανεβασει τη ρωσικη οικονομια, μονο που ηταν εκτος ελεγχου της ολιγαρχιας που ειχε "παγιωθει" να κυβερνησει οπως ειχε συμφωνηθει με τους δυτικους ( με εκπροσωπο κυριως τον μεγιστανα των ΜΜΕ Μπερεζοφσκι).
Δειγμα της ρηξης Πριμακοφ-Δυτικων ηταν οταν ο πρωτος εφυγε απο τη συναντηση με τον Κλιντον με προσχημα την εναρξη του βομβαρδισμου της Σερβιας.
Επομενως τι εγινε μετα. Ο Γελτσιν, βρηκε ως διαδοχο του τον αρχηγο της ΚΑΓΚΕΜΠΕ, FSB οπως πλεον λεγεται.
Στην ουσια βεβαια η ιδια η FSB πηρε την εξουσια , απλα για το τυπικο φανηκε οτι ο Γιελτσιν επελεξε τον αρχηγο της FSB. Ο οποιος δεν ηταν αλλος απο τον κυριο Βλαδιμηρο Πουτιν. Ο Πουτιν δηλαδη θα εβαζε σε εφαρμογη του modus viventi που περιεγραψα παραπανω.
Ο οποιος σα καγκεμπιτης τι εκανε; εχοντας φακελωμενο ολο το πολιτικο προσωπικο, βουλευτες, κυβερνητες, πηρε ολους τους βουλευτες του Πριμακοφ με το μερος του. Ο Μπερεζοφσκι με τα ΜΜΕ του εκανε πολεμο στον Πριμακοφ. Ιδρυσε το "Γιεντιναγια Ροσιγια" ενα ακροδεξιο κομμα δηλαδη στυλ Καρατζαφερη.
Και πηρε βουλευτες, το ΚΚΡ το οποιο εκανε δυναμικη αντιπολιτευση το απονευρωσε (πλεον ο Ζιουγκανοφ ειναι μια γραφικη καρικατουρα στη Δουμα ).
Αλλαξε τα συστηματα περιφερειακης διοικησης. Και το τελευταιο βημα για να εδραιωσει την εξουσια του;
Ο πολεμος της Τσετσενιας. Μετα τις προβοκατσιες με τις πολυκατοικιες ξεκινησε ανηλεη βομβαρδισμο του Γκροζνι. Πολη που ανηκε στη Ρωσικη Ομοσπονδια, με Ρωσους πολιτες υποτιθεται την ισοπεδωσε στην κυριολεξια. Φυσικα η Τσετσενια η οποια απλα ηθελε ανεξαρτησια αμεσως μετα τη διαλυση της ΕΣΣΔ ( ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΚΑΘΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑ) δεν ηθελε να μπει σε κανενα ΝΑΤΟ...
Στο αιμα και τα ερειπια της Τσετσενιας ειναι θεμελιωμενη η εξουσια του Πουτιν. Στη συνεχεια δρωντας ως εκπροσωπος των ολιγαρχων του πετρελαιου-αεριου εδραιωσε την εξουσια του.Στη δουμα, στο συνταγμα, το συστημα εκλογων, τον ελεγχο περιφερειων. Ο Πουτιν στην Κυβερνηση η KGB στην εξουσια. Με τις ευλογιες της Δυσης.
Φυσικα σε καιριες θεσεις μπηκαν εμπιστοι καγκεμπιτες απο την Αγια Πετρουπολη, οπως ο σημερινος συμβουλος Ασφαλειας Νικολαι Πατρουσεφ. Το κοινοβουλιο ειχε παντα πλειοψηφια απο το Εντιναγια Ροσια και ουσιαστικα μονη αντιπολιτευση παραμενει το γραφικο Κομμουνιστικο Κομμα του Ζιουγκανοφ, που πιο πολυ καταπιεζει πραγματικες αντιπολιτευτικες φωνες, παρα την εξουσια του Πουτιν.
Η Εκκλησια κατευθειαν εγινε οργανο ιδεολογικης κατηγησης της εξουσιας. Ο αλλος πολος ιδεολογικης κατηχισης εγιναν οι νεοναζιστικες θεωριες του Ντουγκιν περι " ευρασιατισμου".
Στην ουσια αυτα ηταν για το ποπολο: το οικονομικο συστημα ηταν , πουλαμε στη Δυση πετρελαιο, αεριο, υλες, εισαγουμε βιομηχανικα προιοντα, οι δορυφοροι μας μας προμηθεουν απαραιτητα προιοντα (πχ η Λευκορωσια εχει μια καποια βιομηχανια που προμηθευει τη ρωσικη οικονομια).
Για να παραμεινει βιωσιμο αυτο το συστημα επρεπε να εσοδα να διατηρουνται ψηλα και οι βιομηχανικες χωρς της Ευρωπης να παραμενουν εξαρτημενες.
Με τη Δυση δεν υπηρχε καμια αντιπαλοτητα. Συναιτερακια ηταν στη βαση της συμφωνιας που ειχαν πετυχει. Σου πουλαω ενεργεια μου πουλας βιομηχανια.Βεβαια υπηρχαν ανταγωνισμοι σε αυτο το μοτιβο, αλλα οχι στρατηγικοι. Στις δυτικες επεμβασεις ελεγαν κατι ρητορικα, αν δεν εκανανα τελειως την παπια. Δε θα μπροουσαν για παραδειγμα να κανουν οτι εκαναν τα αραβικα κρατη το 73 με το πετρελαιο; Το ιδιο οι δυτικοι τον αφηναν να σφαγιαζει τσετσενους, γεωργιανους, μολδαβους , να κραταει το καθεστως Λουκασενκο στη Λευκορωσια και δεν αντιδρουσαν.
Τα τελευταια χρονια βεβαια το καθεστως ηθελε να διεκδικησει αυτονομια ,σε ενα συστημα αναλογο με την Ιερα συμμαχια του 19ου αιωνα. Συμφωνιες με Κινα, δολλαριο κλπ κλπ.
Ο ελεγχος της Ουκρανιας ηταν κλειδι για να κρατηθει ο ελεγχος στο εσωτερικο. Οπως εγραψα και πριν η Ουκρανια αρχικα με τον Κουτσμα και μετα με τον Γιανουκοβιτς, κρατιοταν στη ρωσικη σφαιρα και καταπιεζε καθε " δυτικοφιλες" φωνες. Ο Ουκρανικος λαος ομως ολοενα και περισσοτερο ηθελε στροφη στη Δυση. Εβλεπε τους γειτονες, Πολωνους, Τσεχους, Λιθουανους. Ετσι ηρθε το Μαινταν.
Μετα απο αυτο, οταν ειδαν οτι οι οικονομιες του Ντονμπας και Λουγκανσκ κατερρευσαν, η δυτικοφιλη ταση αρχισε να γινεται πιο εντονη.
Η ρωσικη κατεστημενη ταξη δε μπορουσε να το δεχτει αυτο.Οπως εγραψα στο προηγουμενο ποστ, μια δευτερη Ρωσια στο νοτο , με προσβαση στη θαλασσα, με βιομηχανια (εχει υποδομες η Ουκρανια) με σχεσεις με Δυση ΚΑΙ ΜΕ ΡΩΣΙΑ ηταν επικινδυνη. Μια "δυτικη ρωσια" οπως παλιοτερα η Δημοκρατια του Νοβγκοροντ, εναντια σε μια αυταρχικη κρατικιστικη Μοσχα. Με το Κιεβο να μπορει να επηρεασει τους ρωσικους πληθυσμους, ειδικα τους ευρωπαικους, ενω η Μοσχα να μη μπορει να ελεγξει το Κιεβο. Με επενδυσεις, εμπορικες σχεσεις εκατερωθεν. Οι κινδυνοι για το πουτινικο καθεστως που ειχε διαμορφωθει θα ηταν πολλοι. Η Ρωσικη αστικη παραγωγικη ταξη αλλα και η εργατικη, θα εβρισκαν πλεον διεξοδο στο Κιεβο αντι για τη Μοσχα. Θα μπορουσαν να συσσωρευσουν και αυτοι πλουτο και αν η Μοσχα επενεβαινε θα υπηρχαν προβληματα. Η εσωτερικη ολιγαρχια θα κινδυνευε. Οι Ρωσοι της Μοσχας θα αρχισαν να αναρωτιουνται γιατι οι Ρωσοι νο.2 του Κιεβου ζουν ετσι, ενω αυτοι ειναι σε αυτη την κατασταση και τους περιορισμους.
Το συστημα αυτο λοιπον εσωτερικα δε θελει ουτε ελευθερια, ουτε εμποριο, ουτε αναπτυξη, ουτε παραγωγη, ουτε βιομηχανια. Θελει υποταγμενους λαους, να υπηρετουν αυτο το συστημα.Ρωσους, Ταταρους, Τσουβασιους, Τσετσενους, Λευκορωσους, Καζακους, Αρμενιους, Ουκρανους. Ο καθε ενας ιεραρχικα με το ρολο του στην Αυτοκρατορια.
Αυτο ειναι το πουτινικο καθεστως, αυτη ειναι η φυση του για αυτο εκανε τον πολεμο, υπαρξιακα. Αλλα αυτο ηταν και το μοιραιο λαθος του ,ανοιξε τους ασκους του Αιολου και θα καταρρευσει με παταγο...
