Ψηφοφορία για τους 10 καλύτερους Έλληνες ηθοποιούς όλων των εποχών

[Manimal]

1) Κατίνα Παξινού
2) Έλλη Λαμπέτη
3) Γεωργία Βασιλειάδου
4) Δημήτρης Χορν
5) Βασίλης Λογοθετίδης
6) Βασίλης Αυλωνίτης
7) Θανάσης Βέγγος
8) Νίκος Σταυρίδης
9) Αλέξης Μινωτής
10) Μάνος Κατράκης

 

[kostasfrg]

Προσωπικό τοπ 10 , με 5 γυναίκες-5 άντρες:

Κώστας Βουτσάς
Έλλη Λαμπέτη
Κατίνα Παξινού
Λάμπρος Κωνσταντάρας
Αλέκος Αλεξανδράκης
Θανάσης Βέγγος
Ρένα Βλαχοπούλου
Ντίνος Ηλιόπουλος
Μάρθα Καραγιάννη
Αλίκη Βουγιουκλάκη

 

[Nubic]

Θα ήταν καλό να γίνει πρώτα ένας διαχωρισμός ανάμεσα στους λ.χ. συμπαθέστερους, δημοφιλέστερους, κλπ.
από τους "σπουδαιότερους" ή "καλύτερους" ηθοποιούς. Και αυτό, γιατί θα πρέπει να υπάρχει ένας προσδιορισμός
και κριτήριο για το τι εννοούμε "καλύτερος". "Καλύτερος" με ποιούς όρους δήλαδή; Διότι η λαοφιλία ή η συμπάθεια
δεν καθιστούν απαραίτητα και έναν ηθοποιό "σπουδαίο".
Σπουδαίος (και άρα καλύτερος) είναι ένας ηθοποιός που έχει τη σωστή υποδομή και "καλοκουρδισμένα" όλα τα εκφραστικά του μέσα
για να ερμηνεύσει επάξια κάθε ρόλο που θα του δοθεί. Λίγοι νομίζω από τους ηθοποιούς που αναφέρθηκαν θα μπορούσαν πραγματικά να
ανταποκριθούν σε κάτι τέτοιο, ενώ άλλοι (λαοφιλείς και συμπαθείς κατά τ' άλλα) μάλλον απέχουν πάρα πολύ από αυτή τη δυνατότητα.
Άλλο πράγμα ο λαϊκός διασκεδαστής και ο διεκπεραιωτής σεναρίων,και άλλο πράγμα ο πραγματικός ηθοποιός.
Οπότε, καλύτερα μάλλον να γίνει πρώτα αυτός ο βασικός διαχωρισμός, για να έχει νόημα το νήμα.

Συμφωνώ με το συναγωνιστή. Οι ηθοποιοί της Φίνος Φίλμ (Αυλωνίτης για παράδειγμα) έπαιζαν ένα χαρακτήρα (μανιέρα) και με αυτό έκαναν καριέρα. Αντί δηλαδή να δουλέψουν πάνω στο ρόλο που είναι η κύρια δουλειά του ηθοποιού, παπαγάλιζαν το κείμενο. Σήμερα αυτή η πρακτική συναντάται σε Μπέζο, Ρώμα, Φιλιππίδη, Παρτσαλάκη, Τσιμιτσέλη, Σπύρο Παπαδόπουλο και κάτι τέτοια "καϊνάρια". Αυτό βέβαια γίνεται επειδή αυτό αναγνωρίζει ο κόσμος εύκολα ,άρα αυτό περιμένει να δει.

Για μένα όταν μιλάμε για ηθοποιούς (άνδρες αφού αυτό ορίζει ο νηματοθέτης) τότε θα πρέπει να αναφερόμαστε σε:

- Μάνο Κατράκη
- Βασίλη Διαμαντόπουλο
- Ορέστη Μακρή
- Βαγγέλη Μουρίκη
- Μιχάλη Σαράντη
- Άρη Σερβετάλη
- Αλέκο Αλεξανδράκη
- Ντίνο Ηλιόπουλο
- Θανάση Βέγγο
- Γιώργο Μιχαλακόπουλο

αυτοί ναι είναι μεγάλα υποκριτικά ταλέντα που πραγματικά δούλευαν πολύ. Στο νήμα 11ος ο Μανώλης Μαυροματάκης.

 

[Μπαρμπαπήδουλας]

Κωνσταντάρας, Παπαγιαννόπουλος, Ηλιόπουλος, Χορν, Λογοθετίδης.
Βλαχοπούλου, Καρέζη, Κοντού, Καραγιάννη, Νοταρά.

Βέβαια, έχω αφήσει έξω πολλούς και πολλές... αλλά ποιον να βγάλω για να βάλω τον Μακρή ας πούμε? ή τον Βουτσά? ή τον Αλεξανδράκη? ή τον Βέγγο? Δύσκολη ψηφοφορία. Ακόμα κι οι δευτεραγωνιστές τότε Φέρμας, Τσαγανέας, ο μπούρδας-Καραβάγκος (που δεν θυμάμαι το όνομά του) ήταν εξαιρετικοί.

 

[since1991]

Θα ήταν καλό να γίνει πρώτα ένας διαχωρισμός ανάμεσα στους λ.χ. συμπαθέστερους, δημοφιλέστερους, κλπ.
από τους "σπουδαιότερους" ή "καλύτερους" ηθοποιούς. Και αυτό, γιατί θα πρέπει να υπάρχει ένας προσδιορισμός
και κριτήριο για το τι εννοούμε "καλύτερος". "Καλύτερος" με ποιούς όρους δήλαδή; Διότι η λαοφιλία ή η συμπάθεια
δεν καθιστούν απαραίτητα και έναν ηθοποιό "σπουδαίο".
Σπουδαίος (και άρα καλύτερος) είναι ένας ηθοποιός που έχει τη σωστή υποδομή και "καλοκουρδισμένα" όλα τα εκφραστικά του μέσα
για να ερμηνεύσει επάξια κάθε ρόλο που θα του δοθεί. Λίγοι νομίζω από τους ηθοποιούς που αναφέρθηκαν θα μπορούσαν πραγματικά να
ανταποκριθούν σε κάτι τέτοιο, ενώ άλλοι (λαοφιλείς και συμπαθείς κατά τ' άλλα) μάλλον απέχουν πάρα πολύ από αυτή τη δυνατότητα.
Άλλο πράγμα ο λαϊκός διασκεδαστής και ο διεκπεραιωτής σεναρίων,και άλλο πράγμα ο πραγματικός ηθοποιός.
Οπότε, καλύτερα μάλλον να γίνει πρώτα αυτός ο βασικός διαχωρισμός, για να έχει νόημα το νήμα.

Συμφωνώ με το συναγωνιστή. Οι ηθοποιοί της Φίνος Φίλμ (Αυλωνίτης για παράδειγμα) έπαιζαν ένα χαρακτήρα (μανιέρα) και με αυτό έκαναν καριέρα. Αντί δηλαδή να δουλέψουν πάνω στο ρόλο που είναι η κύρια δουλειά του ηθοποιού, παπαγάλιζαν το κείμενο. Σήμερα αυτή η πρακτική συναντάται σε Μπέζο, Ρώμα, Φιλιππίδη, Παρτσαλάκη, Τσιμιτσέλη, Σπύρο Παπαδόπουλο και κάτι τέτοια "καϊνάρια". Αυτό βέβαια γίνεται επειδή αυτό αναγνωρίζει ο κόσμος εύκολα ,άρα αυτό περιμένει να δει.

Για μένα όταν μιλάμε για ηθοποιούς (άνδρες αφού αυτό ορίζει ο νηματοθέτης) τότε θα πρέπει να αναφερόμαστε σε:

- Μάνο Κατράκη
- Βασίλη Διαμαντόπουλο
- Ορέστη Μακρή
- Βαγγέλη Μουρίκη
- Μιχάλη Σαράντη
- Άρη Σερβετάλη
- Αλέκο Αλεξανδράκη
- Ντίνο Ηλιόπουλο
- Θανάση Βέγγο
- Γιώργο Μιχαλακόπουλο

αυτοί ναι είναι μεγάλα υποκριτικά ταλέντα που πραγματικά δούλευαν πολύ. Στο νήμα 11ος ο Μανώλης Μαυροματάκης.

Πολύ ενδιαφέρουσα η λίστα σου αγαπητέ. Κατράκης και Διαμαντόπουλος, πραγματικές θεατρικές μορφές.