Πριν μπω στο πανεπιστήμιο, πέρασα πρώτα στα ΤΕΙ. Επειδή κέρδιζα χρονιά, ήμουν φοιτητής ή για να ακριβολογώ, σπουδαστής των ΤΕΙ ανήλικος!!! Δεν είχα κλείσει ακόμα τα 18.
Στη σχολή μου είχαμε 40 κορίτσια και 3 αγόρια. Ο ένας ήταν γκέι, ο άλλος από άλλη πόλη και εμφανιζόταν πού και πού, και ο 3ος εγώ!
Οποιοσδήποτε με άκουγε να το λέω ζήλευε και με έλεγε τυχεράκια και άλλα τέτοια που ήμουν σε επαφή με τόσες γυναίκες, κόκορας σχεδόν, να διαλέξω όποια ήθελα!
Όμως εγώ δεν μπορούσα! Δεν μπορούσα με τόσα κορίτσια να το γυρίσω στο ερωτικό. Σιγά – σιγά αυτές ξεψάρωναν και έλεγαν για γκόμενους που γνώρισαν, τι έκαναν, πώς το έκαναν κοκ, και μόλις αντιλαμβάνονταν ότι ήμουν μπροστά, συνέχιζαν την κουβέντα γελώντας! Με κάνανε δηλ όλες φίλο τους! Και εκτός του ότι βρίσκεσαι με γυναικοπαρέα όλη μέρα, κάθε μέρα, άλλο κέρδος δεν μπορείς να έχεις…. (τα ακούς Αβράμη και για σένα τα γράφω)
Όσο περνούσε ο καιρός, τόσο όλες οι γκόμενες τα έφτιαχναν και με κάποιον και οι επιλογές μου λιγόστευαν! Αν και πιστεύω ότι σε εκείνη τη φάση μου και 1.000 προς έναν να ήταν, πάλι μπακούρι θα έμενα αφού δεν ήξερα τον τρόπο!
Από τα πράγματα όμως που έμαθα με τη συναναστροφή μου αυτή, ήταν και το πώς σκέφτεται μια γυναίκα. Όλες περιγράφανε πώς τις πλησίασε κάποιο αγόρι, τι της είπε αλλά και τι σκέφτηκε αυτή από μέσα της! Άκουγα ατάκες αλλά και αντιδράσεις της κάθε γκόμενας! Εκεί έμαθα κι αυτό που ο μέγας διδάσκαλος αναφέρει προ ολίγου! Από την πιο όμορφη στη σχολή, η οποία συνήθως τα είχε με τα πιο άσχημα αγόρια!
-Ρε σεις κορίτσια, μόνο κάτι πέφτουλες με πλησιάζουν! Κανένας καλός δεν τολμάει!
Η λέξη αυτή (τολμάει) στην κραυγή απόγνωσης της γκόμενας ήχησε σαν καμπανάκι στα αφτιά μου…..και αφού μπήκα την επόμενη χρονιά στο πανεπιστήμιο και άλλαξα περιβάλλον και κανείς δε με ήξερε, άρχισα να βάζω σε εφαρμογή , ότι είχα μάθει από τις γκόμενες ένα χρόνο!
Πρώτη που είδα και άρχισα να της μιλάω ήταν η μετέπειτα κουμπάρα μου! Παρότι γκομενάρα (δούλευε μάλιστα και σε ένα καφέ που συχνάζανε αθλητές και τα είχε με γνωστό ποδοσφαιριστή της εποχής) και της κολλούσανε όλοι, εγώ την πλησίασα με τακτ και ευγένεια, χωρίς λιγουριές και με φιλικό στιλάκι! Αυτό άλλωστε μου ήταν πολύ οικείο αφού ήμουνα φίλος με δεκάδες κορίτσια!
Με έκπληξη είδαν οι υπόλοιποι της σχολής (θυμάμαι στο εργαστήριο ήμασταν με άσπρες ποδιές) να φεύγουμε μαζί για καφέ και φαγητό! Πολλοί «γκόμενοι» και γόηδες αναρωτιόνταν τι μου βρήκε η γκόμενα και ενώ τους έγραψε όλους, βγήκε μαζί μου. Φυσικά δεν την έβγαλα γκόμενα! Πώς θα μπορούσα άλλωστε. Ναι μεν έβαλα γκολ απ τα αποδυτήρια, έχασα όμως την ευκαιρία να σημειώσω τέρμα σε κενή εστία. Η γκόμενα ήταν έτοιμη. Όταν τη ρώτησα αν τα έχει με κάποιον, μου είπε όχι! Μετά από 3 μέρες μου το μαρτύρησε και μου είπε ότι το ψέμα της οφείλονταν στο να μην κάνω πίσω και να θεωρήσω το πεδίο ελεύθερο….!
Όμως εγώ ήμουν πολύ άπειρος ακόμα! Έκανα βέβαια το πρώτο βήμα, αλλά ήθελα κι άλλο για να πιω νερό παρότι πήγαινα με επιτυχία στη βρύση. Έπρεπε να διώξω από πάνω μου το τόσο «φιλικό» και να το κάνω λίγο πιο ερωτικό! Όχι με την ίδια γκόμενα όμως.
Αν μια γυναίκα με την οποία θα βγείτε ραντεβού, την κάνετε φίλη την πρώτη μέρα, πολύ δύσκολα θα την κάνετε γκόμενα την επόμενη! Έτσι η κουμπάρα μου, έγινε φίλη μου, κυκλοφορούσαμε συνέχεια μαζί, καφέ μαζί, στο μάθημα μαζί, τάβλι μαζί (στη μελενίκου Αρκάνς ξημεροβραδιαζόμασταν για χρόνια) κοκ. Όλοι νόμιζαν πως τα έχουμε και μας βόλευε και τους δύο. Εμένα μου ανέβαζε τις μετοχές (έτσι το έβλεπα τότε), κι αυτή ξεφορτωνόταν τον κάθε πέφτουλα!
Σιγά – σιγά βέβαια άρχισα να δικτυώνομαι στη σχολή , άρχισα να βγαίνω με όλο και καλύτερες αλλά ποτέ δεν ξέχασα το ρητό!
Όσο πιο ωραία είναι η γκόμενα τόσο περισσότεροι κωλώνουν να της την πέσουν.
Ώσπου μια μέρα, στη βιβλιοθήκη, ήρθε στην καινούρια μου παρέα μια φίλη, μια κοπέλα που στα μάτια μου φάνταζε σαν από άλλο πλανήτη! Φορούσε ένα άσπρο κολλητό μπλουζάκι και μια παντελόνα-σήμα κατατεθέν της εποχής. Ο...φίλος μας βυζολάγνος θα είχε βαρέσει μπιέλα με το θέαμα!ήταν μια μυστήρια τύπισσα που κανείς δεν ήξερε πολλά – πολλά για τη ζωή της. Την έβλεπα να έρχεται από μακριά και προσπαθούσα να δω σε ποια παρέα κατευθύνεται και αν έχω γνωστούς εκεί. Με έκπληξη τη βλέπω να στέκεται δίπλα μου, να μιλάει με τα παιδιά της ΔΙΚΗΣ μου παρέας και να μας συστήνουν!
Δεν ξέρω και γω πώς μου βγήκε, αλλά πραγματικά σας το λέω, της πήδηξα το μυαλό! Δεν υπήρχε τίποτα άλλο τριγύρω μου παρά μόνο αυτή. Και να το θυμάστε αυτό ρεμάλια!!!! Όταν μιλάτε με μια γυναίκα πρέπει
ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΝΑ ΝΙΩΘΕΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΣΤΟΝ ΣΥΜΠΑΝ!
Να την κοιτάτε στα μάτια, να μην κοιτάτε άλλες, και να είστε ευγενικοί και με σωστό στήσιμο απέναντί της! Όχι να πέφτετε πάνω της σαν λιγούρια, αλλά όχι και να το παίζετε μαγκιά του στιλ «άμα θες κότα κάτσε»……
Βέβαια τα ευτράπελα που είχαμε μετά ήταν ανεκδιήγητα, και αξίζουν άλλο ένα βιβλίο. Πολλοί με συκοφάντησαν σ αυτήν (άλλοι της είπαν ότι τα χω με την μετέπειτα κουμπάρα μου, άλλοι ότι είμαι κωλοχαρακτήρας και θα την πηδήξω και θα την αφήσω….) άλλοι κάνανε απόπειρες αυτοκτονίας γιατί δεν τα έφτιαξε μ αυτούς, άλλες τόλμησαν να πουν: «μακριά απ το αγόρι μου» και πολλά άλλα απίστευτα, που μας ανάγκασαν τελικά να το παίζουμε φίλοι για περίπου 8-9 μήνες!
Τελικά όλα αποδείχτηκαν λούμπες για όλους αυτούς και γω επιτέλους μετά από κάποιες άλλες περιπέτειες που είχα μαζί της, έκανα την πρώτη μου ολοκληρωμένη σχέση και γίναμε αυτοκόλλητοι για πολλά χρόνια εγώ, αυτή και η….κουμπάρα, που μας υποστήριζε σε όλα!
Πάλι παρασύρθηκα και βγήκα και εκτός θέματος….δε βαριέσαι όποιος θέλει τα διαβάζει!