Κλεινω σιγα-σιγα τους λογαριασμους μου με τους μεγαλυτερους σκηνοθετες του κοσμου:
Ειδα το "Secrets and Lies" (εχοντας, ηδη, δει το "Naked" και το "Mr Turner").
Δεν θα σχολιασω τιποτα.
Απλα, το τερματισε.
οντως ειναι πολυ μπροστα ο τυπος, περιμενουμε ολοι το bladerunner 2049 και εχουμε αρχισει απο τωραΡε, ο ανθρωπος σού πεταει ενα ματσο χολλυγουντιανα μοτιβα (και στερεοτυπα), αλλά μεσα απ' αυτα αναδυονται συνθετες εννοιες, οπως η γλωσσα κ' η σχεση της με τη σκεψη, ο χρονος, η γραμμικοτητα των γεγονοτων που σπαει κλπ κλπ...
Εχετε ξαναδει ταινια οπου οι αναμνησεις προερχονται... απ' το μελλον??
Εχετε ξαναδει ταινια που να δειχνει μια εντελως νεου τυπου γλωσσα - αμεσα συνδεδεμενη με τον εγκεφαλο των υποκειμενων, κι οχι προκατασκευασμενη?
Ενταξει, για την ατμοσφαιρα και τα ειδικα εφε (πχ, εκει που περπατανε στον τοιχο, για να μπουν στο ΑΤΙΑ), δεν χρειαζεται να πουμε πολλα.
Rogue One-A Star Wars Story: θα μείνω στον τελευταίο τίτλο διότι είναι ακριβώς αυτό που λέει, δηλαδή η ιστορία πίσω από την ιστορία, δίχως κάποια συνέχεια αλλά αντιθέτως η απαρχή για την ταινία που λατρέψαμε στην δεκαετία των 70s.
Ένα όπλο-καταστροφέας δεν πρέπει να μείνει για πολύ στα χέρια της Αυτοκρατορίας, κάτι που θα σπάσει την εκεχειρία και η απόκτηση του θα δώσει το πλεονέκτημα στην Επανάσταση.
Πολύ καλή ιδέα, δίχως να έχει το εντυπωσιακό καστ ( αν και έχει γνώριμους σε δευτερεύοντες ρόλους ), δίχως πολλά που θα θέλαμε να δούμε, μας αποζημιώνει με κάποια στοιχεία, κάποιες γνώριμες εικόνες από την παλαιά τριλογία αλλά μας απογειώνει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ για τα καλά με τις δυο σκηνές του Darth Vader ( με την γνώριμη φωνή του Ερλ Τζόουνς ) ειδικά στο τέλος όπου και μας μεταφέρει για τα καλά πίσω στον χρόνο!
Ταινία απαραίτητοι για τους φίλους των Star και καλή για κάποιους που θέλουν από κάπου να ξεκινήσουν...
Xρόνια Πολλά και καλή Χρονιά
Χθες το βράδυ, κοιτώντας την ειδησεογραφία στο ιντερνετ, ειδα παράλληλα στο STAR το "Μόνος στο Σπίτι 2" μετά από χρόνια. Kατάλαβα ότι τόσα χρόνια το βλέπουμε λάθος σαν μια μέτρια χριστουγεννιάτικη ταινία. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μεγαλειώδη ταινία τρόμου: το παιδάκι με το αγγελικό πρόσωπο (ο πιο μισητός χαρακτήρας της ταινίας) θα μπορούσε απλά να ειδοποιήσει την αστυνομία. Αντί γι' αυτό προτίμησε να υποβάλει τους ληστές σε βασανιστήρια εφάμιλλα του "Saw" ή του γαλλικού "Martyrs", των οποίων πιστεύω ότι αποτελεί τον πνευματικό πρόδρομο. Και μάλιστα το παιδάκι τα έκανε αυτά σαν μια "καλή πράξη", περιέχει το στοιχείο εκείνο της ειρωνείας και της στρεβλής ηθικής που κάνει μια ταινία τρόμου πραγματικά αρρωστημένη και τη διαφοροποιεί από ένα αδιάφορο b-movie.
Αν το "Μόνος στο Σπίτι 2" μας έδειχνε τα αίματα, τις καμένες σάρκες, τα διαμελισμένα σώματα, τα πολτοποιημένα κεφάλια και τα σπασμένα κόκκαλα των ληστών, τα οποία θα απέμεναν εφόσον αυτά που συνέλαβε η νοσηρή φαντασία του παιδιού συνέβαιναν στην πραγματικότητα, τότε η ταινία θα είχε βρει τη θέση που πραγματικά της άξιζε στο πάνθεον των ταινιών gore. Απλά έκανε το λάθος να αφήσει τους ληστές αρτιμελείς στο τέλος, με λίγα πούπουλα, και έτσι κατέληξε να θεωρείται παιδική. Ελπίζω ότι κάποτε θα της γίνει το ριμέικ που της αξίζει και αυτή η αδικία θα αποκατασταθεί.
"Cartoon violence is only funny in cartoons. Most of the live-action attempts to duplicate animation have failed, because when flesh-and-blood figures hit the pavement, we can almost hear the bones crunch, and it isn't funny. [...] Is this a children's movie? I confess I do not know" - Roger Ebert.
Ας πούμε, το στιγμιότυπο της εικόνας δείχνει τον ληστή αφότου το παιδάκι του έβαλε φωτιά στο κεφάλι με φλογοβόλο και τον παραπλάνησε ώστε να βουτήξει το κεφάλι του σε μια λεκάνη με εύφλεκτο υγρό, που πέρασε για νερό, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει έκρηξη. Η πραγματικότητα θα ήταν λιγάκι διαφορετική.
Ακόμη και η σοφτ πρώτη ταινία δεν πήγαινε πίσω, βέβαια:
Χθες το βράδυ, κοιτώντας την ειδησεογραφία στο ιντερνετ, ειδα παράλληλα στο STAR το "Μόνος στο Σπίτι 2" μετά από χρόνια. Kατάλαβα ότι τόσα χρόνια το βλέπουμε λάθος σαν μια μέτρια χριστουγεννιάτικη ταινία. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μεγαλειώδη ταινία τρόμου: το παιδάκι με το αγγελικό πρόσωπο (ο πιο μισητός χαρακτήρας της ταινίας) θα μπορούσε απλά να ειδοποιήσει την αστυνομία. Αντί γι' αυτό προτίμησε να υποβάλει τους ληστές σε βασανιστήρια εφάμιλλα του "Saw" ή του γαλλικού "Martyrs", των οποίων πιστεύω ότι αποτελεί τον πνευματικό πρόδρομο. Και μάλιστα το παιδάκι τα έκανε αυτά σαν μια "καλή πράξη", περιέχει το στοιχείο εκείνο της ειρωνείας και της στρεβλής ηθικής που κάνει μια ταινία τρόμου πραγματικά αρρωστημένη και τη διαφοροποιεί από ένα αδιάφορο b-movie.
Αν το "Μόνος στο Σπίτι 2" μας έδειχνε τα αίματα, τις καμένες σάρκες, τα διαμελισμένα σώματα, τα πολτοποιημένα κεφάλια και τα σπασμένα κόκκαλα των ληστών, τα οποία θα απέμεναν εφόσον αυτά που συνέλαβε η νοσηρή φαντασία του παιδιού συνέβαιναν στην πραγματικότητα, τότε η ταινία θα είχε βρει τη θέση που πραγματικά της άξιζε στο πάνθεον των ταινιών gore. Απλά έκανε το λάθος να αφήσει τους ληστές αρτιμελείς στο τέλος, με λίγα πούπουλα, και έτσι κατέληξε να θεωρείται παιδική. Ελπίζω ότι κάποτε θα της γίνει το ριμέικ που της αξίζει και αυτή η αδικία θα αποκατασταθεί.
"Cartoon violence is only funny in cartoons. Most of the live-action attempts to duplicate animation have failed, because when flesh-and-blood figures hit the pavement, we can almost hear the bones crunch, and it isn't funny. [...] Is this a children's movie? I confess I do not know" - Roger Ebert.
Ας πούμε, το στιγμιότυπο της εικόνας δείχνει τον ληστή αφότου το παιδάκι του έβαλε φωτιά στο κεφάλι με φλογοβόλο και τον παραπλάνησε ώστε να βουτήξει το κεφάλι του σε μια λεκάνη με εύφλεκτο υγρό, που πέρασε για νερό, με αποτέλεσμα να ακολουθήσει έκρηξη. Η πραγματικότητα θα ήταν λιγάκι διαφορετική.
Ακόμη και η σοφτ πρώτη ταινία δεν πήγαινε πίσω, βέβαια:
σωστος ψιλογαμησε.... ;)Ειδα το nocturnal animals του Tom Ford(τον οποιο ηξερα μονο ως σχεδιαστη μοδας) .
Πάρα πολυ δυνατη ταινια! Φοβερο σασπενς, εξυπνο, βαθύ σεναριο απο μυθιστορημα με 2 παράλληλες ιστοριες να εξελισσονται με τη μία να είναι συμβολισμος της άλλης, πολυ ωραια σκηνοθεσία, αρκετά καλη ηθοποιία.
Στην αρχή μου κατσε εντελως στραβά, σε φαση " σε τι μαλακια πεσαμε" , αλλά μετα πραγματικα με καθηλωσε.
Τη συνιστω ανεπιφυλακτα, αν μη τι άλλο δεν θα βαρεθείτε!