Viva la liberta
Επίκαιρη ταινία για τώρα που πλησιάζουν οι εκλογές.
Τίποτα ιδιαίτερο, χιλιοειπωμένα κι ανώδυνα κλισέ - εγώ απλά την είδα ευχάριστα.
Ο πρωταγωνιστής είναι ο ίδιος από το La Grande Bellezza -
, που έλεγε πολλά περισσότερα σεναριακά.
Στο Viva la Liberta, ο σκηνοθέτης αγγίζει όσο πιο ανωδυνα γίνεται το φαινόμενο της μεγάλης διαφθοράς της Ευρωπαικης Σοσιαλδημοκρατίας και το πώς απογοήτευσε τον κόσμο, προδίδοντας ουσιαστικά κάθε ελπίδα για κάτι καινούργιο μετά το ΒΠΠ.
Οι Ευρωπαίοι προοδευτικοί που δε γούσταραν τις μεθόδους του Στάλιν ή να γίνει η χώρα τους ...Πολωνία, είδαν τους δικούς τους σοσιαλιστές, αριστερούς, κεντροαριστερούς κι ό,τι άλλο θέτε, να βουλιάζουν μέσα στη μετριότητα και διαφθορά (Κραξι, Μιτεράν, Παπανδρέου, Γκονζάλες κοκ) και να προδίδουν ουσιαστικά το όνειρο για μια Ενωμένη Ευρώπη.
Μετά το 1989 τα προσωπεία έπεσαν οριστικά κι όλοι αυτοι οι αριστεροδήθεν έγιναν και ανοιχτα πλέον, πειθήνια όργανα των τραπεζιτών και του κεφαλαίου, οδηγώντας στην πολιτική και ηθική χρεωκοπεία της αντίπαλης του νεοφιλελευθερισμού άποψης.
Ο ευρωπαικος νότος δέθηκε γερα στο άρμα του δημοσίου χρέους. Το κοινωνικό κράτος κι η δημοκρατία έχουν πάει περίπατο κι ο Νότος βιώνει συνθήκες που θυμιζουν προ του 1917 κατάσταση.
Ο σκηνοθέτης λοιπόν, προσπαθει να αποδωσει αυτο το φαινομενο στην κριση μεσης ηλικίας μερικών προσώπων και στις λαθος επιλογές τους, χωρίς να αναφέρει ότι όλοι αυτοι οι σοσιαλιστες πολιτικοί λαδωθηκαν χοντρα από το κεφάλαιο, χάθηκαν μέσα στα βρακιά των γκόμενών τους και βούλιαξαν τις χωρες τους στο χρέος, το νεποτισμό και τη διάλυση.
Σαν λύση σωτηρίας μάλιστα προτείνει το δίδυμο αδελφό του κουρασμενου πολιτικάντη, ο οποιος είναι ψυχάκιας και περιφέρεται σε όλη την ταινία απαγγέλοντας πότε χαϊκού και Μπρεχτ και πότε θολές ερωτήσεις ή προτάσεις. Χωρίς πάντα ποτέ να βάζει το μαχαίρι στο κόκκαλο, παρά μονο στην περιπτωση του δημοσιοκάφρου που του λέει ότι ο εκδότης του τα πιάνει χοντρα.
Η μεγαλύτερη παγίδα που προσπαθεί να σε ρίξει η ταινία είναι η αποψη ότι το αυτο το σύστημα (καπιταλισμός) μπορεί να αλλάξει και να γινει ανθρώπινο, αν πχ ο χψ Τσίπρας, Ολαντ ή Παπατζής, σταματήσουν να είναι κλόουν των τραπεζιτων κι αρχίσουν να σκέφτονται το λαό, ΠΑΝΤΑ όμως ΜΕΣΑ στα πλαισια αυτού του συστήματος !
Κι ότι για να γίνει αυτό αρκει ο κουρασμενος Γενικος Γραμματεας να το σκάσει για κάνα 4 ημερο στη Γαλλία, να εργαστεί μια μέρα ως κοινός θνητός κι επίσης να ξενοπηδήξει κάνα-δυο σαβουρομιλφ, ώστε να ξελαμπικάρει το μυαλό του....
