Είδα κι εγώ το ΝΩΕ λοιπόν.
Όποιος πάει με θρησκευτική διάθεση να δει ταινία στυλ "Ιησούς από τη Ναζαρέτ" του Τζεφιρέλι θα απογοητευτεί οικτρά. Η ταινία ελάχιστα στοιχεία έχει με την γνωστή ιστοριούλα όπως την έχουμε μάθει από την Βίβλο. Είναι μάλλον μια εκδοχή του Αρονόφσκι γι' αυτόν τον χαρακτήρα και γι'αυτό και εστιάζει εμφανέστατα πάνω στο Νώε κι όχι στα γεγονότα του κατακλυσμού. Από αυτή την άποψη λοιπόν την βρήκα ενδιαφέρουσα, αυτήν την διαφορετική ματιά για τον χαρακτήρα αυτού του ανθρώπου που του έλαχε αυτή η ευλογία και μαζί και κατάρα, (σύμφωνα πάντα με την εκδοχή αυτή). Ο Αρονόφσκι χτίζει έναν χαρακτήρα πολυδιάστατο, χρωματιστό και αμφιλεγόμενο που δεν μοιάζει σε τίποτα με τον ξεκάθαρο μονοδιάστατο ηθικό και ενάρετο Νώε που ξέρουμε. Σίγουρα ο Νώε του είναι πολύ πιο ενδιαφέρον τύπος δραματουργικά.
Κάπου εδώ όμως τελειώνουν και τα καλά αυτής της ταινίας. Δυστυχώς η παραγωγή δεν είναι προσεγμένη και κάποιες λεπτομέρειες φτάνουν στα όρια του γελοίου. Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες.Κατανοώ και υποστηρίζω την ελευθεριότητα ενός δημιουργού, αλλά υπάρχουν και κάποια όρια. Νομίζω πως λόγω μεγάλου μπάτζετ, αυτή είναι η λιγότερο προσωπική ταινία του αξιόλογου Αρονόφσκι, ο οποίος όμως φτιάχνει μια ταινία άνιση, που άλλες φορές μεταμορφώνεται σε φιλοσοφικό στοχασμό και άλλες σε χολυγουντιανή μπλοκ-μπάστερ αμερικανιά, για να ικανοποιήσει το ευρύ κοινό. Δυστυχώς στην ζυγαριά χάνει και στα δύο πεδία και ο ίδιος ο σκηνοθέτης χάνει την μπάλα με εφετζίδικα τεχνάσματα στο μοντάζ που κουράζουν τα μάτια.
Κάτι ακόμα που αποδεικνύει ότι αυτή είναι η λιγότερο προσωπική του ταινία, είναι και η επιλογή του καστ. Πέρα από τον Κρόου που είναι πολύ καλός και την Κόνελι(παλιοί γνωστοί από το Ρέκβιεμ), τα πιτσιρίκια είναι γνωστοί επίδοξοι σταρ του συστήματος που προωθούνται μέσα από σειρές ταινιών τραγελαφικές και πετάμε κι έναν Άντονι Χόπκινς, που ξέρουμε ότι είναι όνομα που θα τραβήξει κόσμο.
Ελπίζω η επόμενη ταινία του να είναι κάτι καλύτερο και κυρίως λιγότερο φιλόδοξο και πιο προσωπικό.