αν η ξεφτυλα ειχε ονομα.....
στην υγεια των κοροιδων μαγκα βασιλαρα...
14-2-2021
Στη Λεωφόρο ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ “αήττητα”, μόνο… αγάπη. Πρώτοι μάγκες ο Μπόλονι και τα παιδιά του.
Τέτοια αγαπησιάρικη μέρα και μάλιστα όταν βρίσκεσαι και σε τέτοιο “χώρο” δεν μπορούσε να γίνει κι αλλιώς… Αγάπη μόνο. Και… ΕΞΑΨΗ που είναι και της μοδός. Ο Ολυμπιακός θα το πάρει το πρωτάθλημα, αυτό δεν αλλάζει. Το χουνέρι ωστόσο που (ΞΑΝΑ) έπαθε στη Λεωφόρο θα κάνει πολύ καιρό να το ξεχάσει. Και μην τσιμπάτε σε αηδίες για Ευρώπες κλπ. Σαν τρελοί το θέλανε. Γι’ αυτό σκούζανε όλη την εβδομάδα κι αυτοί και τα φιλαράκια τους για τα Γιάννινα, γι’ αυτό τρέχανε και δεν φτάνανε ως το τελευταίο λεπτό και γι’ αυτό άρχισαν την παραμύθα και τα τραγούδια για τη διαιτησία. Γιατί πολύ απλά ΠΟΝΕΣΕ. Το ήθελαν αήττητοι αλλά στη Λεωφόρο αυτά ΔΕΝ υπάρχουν.
Τεράστια νίκη λοιπόν για τον Παναθηναϊκό. Και ουσίας και γοήτρου και όπως γουστάρει κανείς. Και του Αγίου Βαλεντίνου άμα λάχει διότι ως γνωστό είμαστε γεννημένοι ο ένας για τον άλλον, ΤΕΛΟΣ… Α και για να μην ξεχνιόμαστε με τους ΞΕΡΟΛΕΣ από τα λιντλ: Που να παίζαμε και μπάλα…
Ο Παναθηναϊκός πήρε ένα χρυσό τρίποντο και έβαλε τέλος στο αήττητο του αιώνιου αντιπάλου του με την κλασική του συνταγή. Μπηκε με το μαχαίρι στα δόντια, βρήκε νωρίς το γκολ με τον κορυφαίο Μαουρίτσιο, έκατσε πίσω και κράτησε ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ το 1-0 και όταν βρήκε χώρο ξαναχτύπησε και τους τελείωσε. Τόσο απλά. Η μείωση του Ολυμπιακού και η πίεση στο φινάλε πράγματι είναι ένα γεγονός, αλλά δεν έφτανε για να αλλάξει την διαδρομή ενός αγώνα που με τη λύσσα που είχε ο Παναθηναϊκός κρίθηκε από τα αποδυτήρια. Μην μπερδεύεστε με την κατοχή. Τη μπάλα είχε ο Ολυμπιακός, όχι τις φάσεις. Με τα κιάλια την έβλεπε την περιοχή σου.
03-03-2021
Εφιάλτης χωρίς τέλος!
Υπάρχουν στιγμές που τα λόγια στερεύουν, που η γλώσσα μοιάζει πολύ φτωχή για να περιγράψει τον εφιάλτη που ζεις. Το ίδιο και οι αντοχές ΟΛΩΝ. Αυτές δηλαδή που έχουν εξαντληθεί χρόνια τώρα, σε βαθμό να τρως τη μαχαιριά και να μην βγαίνει καν αίμα. Για τέτοιο πράγμα μιλάμε. Ανοσία κοντεύουμε να πάθουμε, μπας και τη βγάλουμε «καθαρή»…
Τι να πεις λοιπόν ΠΑΛΙ; Στο ίδιο έργο θεατής ο Παναθηναϊκός, απλώς ο μόνος που αλλάζει είναι εκείνος που σου κάνει την κηδεία. Που σε ξεφτιλίζει και σε ξαναρίχνει στο καναβάτσο. Ετούτη τη φορά ήταν ο ΠΑΣ Γιάννινα. Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή ή αλλιώς τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα…
Η «διέξοδος» που έψαχνε ο Παναθηναϊκός μέσω του Κυπέλλου αποδείχτηκε όνειρο θερινής νυκτός. Αν την έψαχνε διότι δεν έχω καταλάβει αν είχαν καταλάβει μέσα στο κλαμπ ότι παιζόταν ΤΙΤΛΟΣ. Όνειρο που έγινε εφιάλτης σε μια ΑΚΟΜΑ βραδιά ντροπής για τον κορυφαίο ελληνικό σύλλογο. Και η μεγαλύτερη ξεφτίλα δεν είναι από μόνος του ο αποκλεισμός. Μπάλα είναι, όλα μπορούν να συμβούν. Η ξεφτίλα έχει να κάνει με την εικόνα καφενείου που παρουσίασε η ομάδα, που κατέβηκε να παίξει έναν και καλά «τελικό» με νοοτροπία της πλάκας.