Αλλού διαφωνώ, αλλού συμφωνώ μαζί σου. Επειδή λόγω ηλικίας έχω δει πολύ μεγάλους παίκτες να φοράνε το τριφύλλι και με μερικούς, λόγω συγκυριών, είμαστε παραπάνω από γνωστοί έχω να σου πω τα εξής:
Ο Τζιώλης, καλός η κακός παίκτης, δεν άξιζε αυτή την αντιμετώπιση από τον κόσμο που-υποτίθεται- είναι εκεί για να ενθαρρύνει ΟΛΟΥΣ τους παίκτες όταν μπαίνουν στο χορτάρι, κι όχι όσους μόνο επιλέγουν οι επικεφαλής των συνδέσμων. Στο κάτω κάτω, ας αποθεώνουν τους αρεστούς κι ας μην συντρίβουν ψυχολογικά τους μη αρεστούς. Από τη στιγμή που ο προπονητής επιλέγει κάποιον για να παίξει, είναι αδικο για την ίδια σου την ομάδα να παίζεις με παίκτη λιγότερο αποδοκιμάζοντας κάθε ενέργεια του "στόχου". Μόνο σε μια περίπτωση υπήρχε δίκιο για τέτοια συμπεριφορά, με τον Μητρόπουλο, αλλά αν υποθέσω ότι το '83 στο νικ σου είναι το έτος γέννησης σου δεν μπορεί να θυμάσαι.
Για να μαθαίνεις δε πως γίνονται μερικά πράγματα, χωρίς να θέλω να αμφισβητήσω τα όσα πιθανόν να ξέρεις (πάντως όχι από πρώτο χέρι) οι μεταγραφές ελεύθερων παικτών (όρα περίπτωση Ζιλμπέρτο) είναι περισσότερο αποτέλεσμα ικανών μάνατζερ παρά ικανών τεχνικών διευθυντών, διευθυντών ποδοσφαίρου, η όπως αλλοιώς βαφτίζονται στην υπανάπτυκτη ποδοσφαιρικά Ελλάδα. Απόδειξη γι αυτό, το ότι με αποκορύφωμα τον Νιλμάρ για τον οποίο ο 'Ινδιάνος" έσκιζε τα ρούχα του να τον φέρουμε με 2εκ (όπως και άλλους παίκτες από 'κει κάτω) τώρα διαπ΄ρεπει, ενώ ο Παναθηναικός αγόραζε τον ανεκδιήγητο Σόουζα με εισήγηση κολλητού και "υμέτερου" μάνατζερ.
Ο Αντωνίου, πιθανότατα, όπως κι ο Τεν Κάτε, επίσης πιθανότατα, εκτελούσε (η συμφωνούσε για) καθ υπόδειξη μεταγραφές. Αναμφισβήτητα χειρίστηκε καλά ένα μόνο θέμα, του Λέτο. Ο Σισέ, περισσότερο απ όλα, είναι επιτυχία του ίδιου του Πατέρα. Να σου θυμίσω δε, ότι πριν πάρουμε τον Σισέ (στον οποίο υποκλίνομαι με σεβασμό), το νταραβέρι γινόταν για να πάρουμε τον Κρουζ, ελεύθερο και με κλειστό διετές με αμοιβή 3 εκ το χρόνο (μισά μισά με τον Έλληνα μάνατζερ απ ότι αποδείχθηκε). Η υπόθεση χάλασε επειδή ήθελε τριετές και τελικά κατέληξε παγκίτης στη Λάτσια με σκάρτο 1 εκ και στο τέλος της σαιζόν ανακοίνωσε ότι αποχωρεί από την ενεργό δράση.
Παραδοσιακά, ο ποδοσφαιρικός Παναθηναικός τρώει τις σάρκες του, ειδικά στις σχέσεις με τους οπαδούς του. Είναι θλιβερό κι έχει κοστίσει παραπάνω από τίτλους και παίκτες που "κάηκαν" επειδή δεν έγιναν αποδεκτοί από κάποιους στην κερκίδα. Δε θέλω να μπώ σε λεπτομέρειες, καταλαβαίνεις την γενική ιδέα.
Επειδή είναι ώρα για ψαρομεζέ και ουζάκι- και χάζι στα κορμιά που λιάζονται στην παραλία, τα λέμε πάλι....
