Αρθρο του Ν. Βασιλαρα
Να που το ζήσαμε κι αυτό... Τρία γκολ μέσα στο ΟΑΚΑ από κάτι παιδάκια του Πανσερραϊκού. Πάει και ο τελευταίος εφικτός στόχος. Εκτός κι αν πάρουν το... Τσάμπιονς Λιγκ. Ξέρω εγώ; Μπορεί μέσα τους να το πιστεύουν κιόλας.
Στην πίκρα λοιπόν ξανά εκατομμύρια Παναθηναϊκοί. Με το έτσι θέλω. Επειδή κάποιοι έχουν αποφασίσει να παίζουν όποτε γουστάρουν και να το κάνουν μονάχα για την πάρτη τους. Για κανέναν άλλον. Ποιος Παναθηναϊκός τώρα;
Μην πάτε μακριά. Πιάστε για παράδειγμα ένα (κλασικό πάντως δείγμα) παίκτη που δεν έπαιξε με τον Πανσερραϊκό, άρα... απαλλάσσεται του ναυαγίου. «Ποια φανέλα, για τα λεφτά παίζω», είχε πει στην τελευταία του συνέντευξη ο Μάντζιος και μόνο ψέματα δεν ήταν. Προς Θεού δεν έχω κανένα πρόβλημα με το παλικάρι, ούτε καμιά γκόμενα μου έχει φάει. Εντελώς τυχαία η αναφορά, άκρως όμως ενδεικτική. Και διδακτική...
Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων άλλωστε έτσι είναι οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές του Παναθηναϊκού. Χρόνια τώρα γίνεται αυτό το πράγμα, όχι μονάχα φέτος. Γι΄αυτό και σας το λέω από τώρα. Την Τρίτη θα την περάσουν τη Βιγιαρεάλ. Ή ακόμη κι αν κάτι δεν πάει καλά από γκίνια θα είναι καθώς δεδομένα θα ματώσουν τη φανέλα. Αυτή για την οποία φαίνεται να μην γουστάρουν να παίζουν στην Ελλάδα.
Γιατί αν είχε γίνει μία ή δύο φορές θα λέγαμε «έτυχε»΄και θα καθαρίζαμε. Εδώ όμως είναι ξεκάθαρο ότι οι άνθρωποι δεν «φτιάχνονται» με την ομάδα που παίζουν. Την πάρτη τους κοιτάνε μόνο. Δυνατότητες ΔΕΔΟΜΕΝΑ υπάρχουν. Δεν είναι δυνατόν να ξεβρακώνεις με δέκα τον Ολυμπιακό και ολόκληρο το σύστημα στο Καραϊσκάκη και να τρως τρία γκολ στο γήπεδό σου από τον Πανσερραϊκό που...παρακαλάει να αποκλειστεί μπας και παραμείνει στην κατηγορία. Πλάκα κάνουμε τώρα; Ούτε ότι θέλουν να «φάνε» τον προπονητή μπορώ να δεχτώ αφού και οι ίδιοι θαρρώ πως γνωρίζουν ότι αυτό που θα φάνε θα είναι το κεφάλι τους.
Δεν γίνεται να κερδίζεις 0-3 στη Βρέμη και 0-1 στο Μιλάνο και να χάνεις από τον Κουτσιανικούλη. Και ένα σωρό ακόμη παίκτες που υπό κανονικές συνθήκες δεν γίνεται να περνάνε ούτε έξω από την Παιανία. Είναι ξεκάθαρο ότι διαλέγουν παιχνίδια κι αυτό από τη στιγμή που γίνεται κατ’ εξακολούθηση (εκτός από μαλακία) είναι και ντροπή. Αρα θα πρέπει και οι «συνήθεις ύποπτοι» να φύγουν νύχτα. Δεν γίνεται να το συνεχίσουμε.
Το οξύμωρο δε στην ιστορία είναι ότι δεν μιλάμε για χορτάτους σε τίτλους ποδοσφαιριστές. Η πλειοψηφία τους τη μοναδική κούπα που έχουν σηκώσει είναι αυτή του καφέ κάθε μεσημέρι στη Γλυφάδα και το Κεφαλάρι. Γι’ αυτούς είναι η ζωή. Αντε με μια – δυο εξαιρέσεις, ονόματα δεν χρειάζεται να πούμε.
Πως φτάσαμε όμως στο νέο σοκ; Μετά το 90λεπτο κωλοβάρεμα στις Σέρρες, εκεί όπου ο Τεν Κάτε τους είχε χαρακτηρίσει Πριμαντόνες, οι «πράσινοι» κατέβηκαν με τον ίδιο και χειρότερο... ζήλο στο γήπεδο. Δεν υπήρχαν στο τερέν και οι Σέρρες είδαν φως και μπήκαν.
Η επιστροφή του Βύντρα στα δεξιά της άμυνας ήταν... τραυματική και για τον ίδιο και για την ομάδα. Τον πήρε ο ύπνος στο πρώτο γκολ και το κακό έγινε. Το (γενικότερο) ροχαλητό συνεχίστηκε καθώς το ξυπνητήρι ακούστηκε μόλις για δέκα λεπτά. 35-45. Μετά σταμάτησε. Δύο δοκάρια και μια απίστευτη ευκαιρία από τον Ρούκα. Αυτό ήταν όλο και πάπαλα...
Μαύρα χάλια στο δεύτερο ημίχρονο, νέο πέναλτι από εκείνα τα... παλιά του Λουκά (και όχι του... Λούκας) και 0-2. Ε αφού μας πήρε ένα τέταρτο για να συνέλθουμε ήρθε και το τρίτο. Ενα γκολ... κλασικό της πράσινης άμυνας. Όλοι τους και μόνοι μας. Ο Βαβζίνιακ ακόμα αναζητείται, ο Γκούμας πάντα «αόρατος» (χρόνια τώρα) σε τέτοιες φάσεις, οι μπακ την είδαν εξτρέμ και δυο Σερραίοι φάτσα με το 0-3 που φυσικά το έκαναν.
Και μετά τι; Ο Λάζαρος, ο μόνος που μάτωσε τη φανέλα και τα δίχτυα, έβαλε δύο γκολ αλλά αυτά θα έφταναν αν δεν είχαν προηγηθεί τα τρία του Πανσερραίκού αλλά μόνο το πρώτο.
Και μην αρχίσουν τίποτα γραφικοί πάλι για τον Τεν Κάτε. Από τους λίγους που το πήραν στα σοβαρά το ματς ήταν. Τι έφταιξε δηλαδή επειδή έβαλε τον Βύντρα εκεί που έπαιζε τόσα χρόνια; Ελεος κι αυτός, τον Πιπίνη είχε απέναντί του και ήθελε λάσο για τον πιάσει!
Μίλησα με πολύ κόσμο από τη διοίκηση μετά το ματς. Αν δεν ήταν στη μέση του Τσαμπίονς Λιγκ θα κλαίγανε μανούλες καθώς το κλίμα είναι βαρύ κι ασήκωτο. Όπως θα είναι και το πρόστιμο που θα πέσει.
Τα υπόλοιπα προσεχώς. Γιατί να ξέρετε ότι αυτό το πράγμα δεν θα περάσει έτσι και θα έχουμε σοβαρές εξελίξεις. Δεν μιλάμε για μια απλή ήττα άλλωστε, αλλά για μια νύχτα ντροπής. Και κανείς δεν έχει δικαίωμα να παίζει ούτε με τον Παναθηναϊκό, ούτε με τον κόσμο του.
ΥΓ1: Θα μπορούσαμε να πούμε πολλά ακόμα. Ενα σωρό, μα δεν βγάζει πουθενά. Το θέμα είναι οι ίδιοι να καταλάβουν τι χαρακίρι κάνουν και ποιοι ανύπαρκτοι γίνονται μάγκες. Αυτά και τα ξαναλέμε εν καιρώ...
ΥΓ2: Το θέμα του γηπέδου, ανεξάρτητα από το 2-3, έχει ως θέμα «ψωμί». Όποιος θέλει η ανταλλαγή απόψεων συνεχίζεται στο προηγούμενο σχόλιο.