Να γράψω κι εγώ για τη δική μου πρακτική στο ξύρισμα,το οποίο δεν είναι προαιρετικό,αλλά υποχρεωτικό λόγω ένστολης υπηρεσίας.Από μερικές σελίδες που διάβασα αποσπασματικά,κατάλαβα ότι είναι ολόκληρη επιστήμη,αλλά μάλλον είμαι τυχερός που δεν έχω κάποια ιδιομορφία ή ευαισθησία στο δέρμα,γιατί σ’αυτήν την περίπτωση θα έπρεπε να ψαχτώ πιο σοβαρά κι εγώ!(Εκτός κι αν η όλη διαδικασία θεωρείται κουλτούρα που δεν πρέπει να χαθεί,το σέβομαι κι αυτό και το επικροτώ).Το οξύμωρο είναι ότι έχω εικόνες από κλασικό ξύρισμα,καθότι ο ένας παππούς μου ήταν ο πολυτεχνίτης του χωριού,και μέσα σ’όλα ήταν και ο μπαρμπέρης,δηλαδή κούρεμα με την ψιλή και ξύρισμα στους χωριάτες με τον παραδοσιακό τρόπο.Επίσης θυμάμαι τον πατέρα μου στα νειάτα του με πινέλο,κρέμα KOLYNOS και ξυριστική μηχανή με λεπίδες ASTRA αν θυμάμαι καλά,υπάρχουν ακόμα και θα τα τσεκάρω με την πρώτη ευκαιρία.
Στο θέμα μας,απλός αφρός ξυρίσματος και 10άδα ξυραφάκια με 1,5 € από το LIDL είναι τα έξοδά μου,συν μια κρέμα προσώπου που βάζω αμέσως μετά,κι αυτή από το ίδιο κατάστημα.Για πολλά χρόνια ούτε κρέμα έβαζα,τώρα τελευταία λόγω αρχόμενης μέσης ηλικίας το έχω σαν πρακτική.Πέρασμα από πάνω προς τα κάτω στα μάγουλα,δεξιά προς αριστερά και το ανάποδο για το σαγόνι,και κόντρα για τον λαιμό.Διαφορές στα ξυραφάκια έχω εντοπίσει,και μου ταιράζουν τα BIC με την πορτοκαλί λαβή,πραγματικά βελούδινη αίσθηση,συν ότι κρατάνε για αρκετά ξυρίσματα,ενώ του LIDL μετά το 3ο-4ο ξύρισμα είναι για πέταμα.Το πρόβλημα είναι ότι δεν τα βρίσκω παντού,και αμελώ να πάρω πολλά όταν τύχει και τα δω μπροστά μου.Θυμάμαι ακόμα ότι… σφαζόμουνα με τα BIC TWIN με την κίτρινη λαβή,τα χρησιμοποιούσα στα πρώτα χρόνια που άρχισα να ξυρίζομαι,επειδή τα έβρισκα εύκαιρα από τον πατέρα μου.Τέλος,για αρκετά χρόνια χρησιμοποιούσα την ξυριστική μηχανή της GILLETTE με ανταλλακτικές διπλές λεπίδες σε 10άδα,αλλά το θεώρησα περιττό έξοδο και επέστρεψα στα κοινά ξυραφάκια.