Μα, δεν νομίζω ότι ο μόνος λόγος αντιεπαγγελματικότητας είναι ο λεσβιασμός.
Ούτε μια λεσβία Πουτάνα πρόκειται να σε ξενερώσει χειρότερα από μια μη λεσβία με αντιεπαγγελματική συμπεριφορά.
Προσωπικά, έχει τύχει να γνωρίσω πολύ καλά ιερόδουλη,
η οποία μου είπε η ίδια ότι με άνδρες πήγαινε μόνο στη δουλειά της
και σου λέω ειλικρινά ότι ποτέ δε μου είχε δώσει αφορμή να το υποθέσω,
γιατί, πολύ απλά, πάντοτε διασκέδαζα αρκετά μαζί της.
Κατά τα άλλα, σαφώς δεν υπάρχει κανένας λεσβο-ανιχνευτής, αν εξαιρέσεις τα ραντάρ των πλοίων της γραμμής Μυτιλήνη-Χίος κλπ.
Ο μόνος τρόπος να μάθεις κάτι τέτοιο
-εκτός από κάποιες περιπτώσεις γυναικών ή Πουτανών που κάνουν μπαμ από χιλιόμετρο-
είναι να το πληροφορηθείς από ακριτομυθίες-ρουφιανιές άλλων συναδελφισσών τους,
γιατί μεταξύ τους ξέρουν πολύ καλά ποιες είναι λεσβίες
(εννοείται, όπως είπαμε, ότι όλες το έχουν πάει λίγο - πολύ το γράμμα, εδώ μιλάμε γι' αυτές που δουλεύουν ως κούριερ συστηματικά).
Στο παρακάτω κειμενάκι της, η Σιμόν ντε Μποβουάρ, η οποία κατείχε το θέμα "γυναίκα" άριστα από κάθε άποψη
(ως φιλόσοφος, ως γυναίκα, ως φεμινίστρια, ως υπαρξίστρια, ως καθηγήτρια, που την είχανε σουτάρει από το σχολείο που δίδασκε, επειδή τη έπεφτε στις μαθήτριές της και με βάση πολλές άλλες ιδιότητες)
αναφέρεται στο ζήτημα του λεσβιασμού των Πουτανών υποστηρίζοντας ότι αυτές συχνά στρέφονται στον λεσβιακό έρωτα
(μνημονεύει και μια μελέτη, σύμφωνα με την οποία το 20% των γερμανίδων Πουτανών είναι λεσβίες),
αλλά και στο ομογάλακτο ζήτημα του λεσβιακών σχέσεων ανάμεσα σε νεαρές κρατούμενες και τις επιστολές πάθους που ανταλλάσσουν,
αναλύει τα αίτια του πουτανοπλακομουνιού και τη φυσιογνωμία των σχέσεων μεταξύ Πουτανών λεσβιών.
Άμα ξέρεις αγγλικά, διάβαζε.
Αλλιώς, είναι μια καλή ευκαιρία να μάθεις
Πες τα, ρε Σιμόν, κορίτσι μου.
Ούτε μια λεσβία Πουτάνα πρόκειται να σε ξενερώσει χειρότερα από μια μη λεσβία με αντιεπαγγελματική συμπεριφορά.
Προσωπικά, έχει τύχει να γνωρίσω πολύ καλά ιερόδουλη,
η οποία μου είπε η ίδια ότι με άνδρες πήγαινε μόνο στη δουλειά της
και σου λέω ειλικρινά ότι ποτέ δε μου είχε δώσει αφορμή να το υποθέσω,
γιατί, πολύ απλά, πάντοτε διασκέδαζα αρκετά μαζί της.
Κατά τα άλλα, σαφώς δεν υπάρχει κανένας λεσβο-ανιχνευτής, αν εξαιρέσεις τα ραντάρ των πλοίων της γραμμής Μυτιλήνη-Χίος κλπ.
Ο μόνος τρόπος να μάθεις κάτι τέτοιο
-εκτός από κάποιες περιπτώσεις γυναικών ή Πουτανών που κάνουν μπαμ από χιλιόμετρο-
είναι να το πληροφορηθείς από ακριτομυθίες-ρουφιανιές άλλων συναδελφισσών τους,
γιατί μεταξύ τους ξέρουν πολύ καλά ποιες είναι λεσβίες
(εννοείται, όπως είπαμε, ότι όλες το έχουν πάει λίγο - πολύ το γράμμα, εδώ μιλάμε γι' αυτές που δουλεύουν ως κούριερ συστηματικά).
Στο παρακάτω κειμενάκι της, η Σιμόν ντε Μποβουάρ, η οποία κατείχε το θέμα "γυναίκα" άριστα από κάθε άποψη
(ως φιλόσοφος, ως γυναίκα, ως φεμινίστρια, ως υπαρξίστρια, ως καθηγήτρια, που την είχανε σουτάρει από το σχολείο που δίδασκε, επειδή τη έπεφτε στις μαθήτριές της και με βάση πολλές άλλες ιδιότητες)
αναφέρεται στο ζήτημα του λεσβιασμού των Πουτανών υποστηρίζοντας ότι αυτές συχνά στρέφονται στον λεσβιακό έρωτα
(μνημονεύει και μια μελέτη, σύμφωνα με την οποία το 20% των γερμανίδων Πουτανών είναι λεσβίες),
αλλά και στο ομογάλακτο ζήτημα του λεσβιακών σχέσεων ανάμεσα σε νεαρές κρατούμενες και τις επιστολές πάθους που ανταλλάσσουν,
αναλύει τα αίτια του πουτανοπλακομουνιού και τη φυσιογνωμία των σχέσεων μεταξύ Πουτανών λεσβιών.
Άμα ξέρεις αγγλικά, διάβαζε.
Αλλιώς, είναι μια καλή ευκαιρία να μάθεις
Πες τα, ρε Σιμόν, κορίτσι μου.
