Μερικά από τα πιο αξιομνημόνευτα, που μου έχουν χαραχτεί στη μνήμη και ακόμα και τώρα αν τις ξανάβλεπα κάποιες ίσως δεν τις ξαναθυμόμουν:
- 1997, μια Αγγλίδα στη Σκιάθο, προτελευταία μέρα των διακοπών, που έτρωγε με τους γονείς της στο διπλανό τραπέζι
- 1998, μια Γερμανίδα στο Ναυάγιο στη Ζάκυνθο, με κορμί υπερβόρειο υπερπόντιο υπεράνθρωπο μου'φυγε η μαγκιά, ζαλίστηκα λιποθύμησα χύστηκα πάνω μου
- 2001, μια γαλαζομάτα ξανθιά Ελληνίδα βορειοευρωπαϊκού αέρα, με πράσινα μάτια και ξανθό μαλλί, ένα μεσημέρι τέτοια εποχή περίπου στο απέναντι τραπέζι για καφέ. Μου'φυγε η μαγκιά παρήγγειλα λάθος καφέ έχυσα το νερό πάνω μου μ'επιασε σκοτοδίνη θόλωσα κόρωσα κάψωσα, κάνα 5 λεπτο μετά (έχεζε καλά ίσως) βγήκε από την τουαλέτα ο γκόμενός της, λιγδοκάγκουρας με γυαλί καγκουριάρικο, μαλλί με στέκα και αισθητική κάγκουρα και

- 2002, Φεβρουάριο, την είχα πετύχει τις προηγούμενες μέρες στο λεωφορείο 3-4 φορές πηγαίνοντας στο πανεπιστήμιο, ξανθό ντελικάτο μουνίο, πρασινομάτα, τρομακτική σύμπτωση βγαίνουμε για καφέ την ερχόμενη Παρασκευή με παρέα και έρχεται κι αυτή ως γκόμενα του ενός... :o Τρελό, θα μου έφευγε πάλι η μαγκιά
αλλά στο μεταξύ ο γκόμενοΖ προσπαθούσε συνθηματικά με χειρονομίες και κλεισίματα ματιού πάνω στο τραπέζι να δώσει ρεπορτάζ

στο διπλανό μου. Τη λυπήθηκα λίγο, είχε μια θλίψη σκαλισμένη στα γαλάζια μάτια της. Ένα χρόνο αργότερα γράφτηκε στο κωλοχανίο μου και ζήτησε σημειώσεις επειδή με θυμόταν, πήρε τα 3. Την ξαναπέτυχα 4-5 χρόνια μετά με έναν μπουχέσα, θλίψη.
- 2004, η Χριστιάνα με το ατίθασο μαλλί, μελαχρινή και κατά 75% Ελεεινίδα , σκίνυ τζηνς ρεντ γόβες, πολύ άγρια γκόμενα, έξω για ποτό, μου τη γνωρίζει ο τάδε, έχω τρυπήσει το φερμουάρ

στο μεταξύ, πάει να μου φυγει η μαγκιά και μετά ανοίγει το στόμα της και μου δολοφονεί τη στύση : μαλακίες επι μαλακιών, γκρίνια και κλάμα - την πονούσαν από τα βυζιά και τα μαλλιά μέχρι τα χέρια και την κοιλιά, η άτιμη κενωνία και η φύση. Πέρσι το καλοκαίρι την ξανάδα στο σπίτι του τάδε, γαμεύσιμη αλλά σαπιοκώλα, ψωλοζητιάνα με αυστηρά στάνταρ και 101% ελεεινίδα.
- 2007, η Τίνα. Πάλι με τον τάδε, που σπουδάζει στη Λόνδρα και τον έχω επισκεφτεί για 6 μερες, Σαββατιάτικο πάρτυ σε σπίτι, να και το στυλάτο, μικροσκοπικό άβυζο αλλά κουκλίστικο κουκλί. Όχι το καλύτερο από αυτά που έγραψα, ίσως το 6ο από τα 6, αλλά ο σκάουτερ λέει ότι το μικρό έχει μείνει απότιστο κάνα χρόνο, τέτοια ακούω και μου γίνεται τσεκούρι, σουμουνουμουνου σουξουμουξου, πινω ασταμάτητα, την γητεύω και τη γοητεύω, στο μεταξύ με έχουν διπλαρώσει δύο μπαζίτσες και τρίβονται σε αισθησιακά γυφτοτράγουδα πάνω μου, το τσεκούρι έχει γίνει γιαταγάνι, παώ να βοηθήσω την μία ( :S ) από τις δύο να "φέρει τα ποτά" από το κάτω διαμέρισμα και ασελγεί στο ζαλισμένο μου κορμί. Ανεβαίνω πάνω σοκαρισμένα ηδονισμένος και το ρίχνω στο αλκοόλ, κάνω αλλαξοποτιές με την οικοδέσποινα, λέω σεφερλειακά αστεία, την καθηλώνω, πάμε στην κρεβατοκάμαρά της και αρχίζει

αλλά έχει πιει τόσο που μετά από κανένα 5λεπτο πηγαίνει να ξεράσει και μετά κάθεται στο μπάνιο και κλαίει. Γυρνάω στο σαλόνι, συνεχίζω το πιοτί με ένα κνόδαλο που σπουδάζει ψυχολογία και αρχίζω να τη χουφτώνω και στο μεταξύ τα γυφτοτράγουδα δίνουν και παίρνουν και το Τινάκι έρχεται κάθε τόσο και κωλοτρίβεται και δειλά δειλά

δίνει κανένα φιλί. Άμαθο και άβγαλτο όμως όπως είναι :' (λυγίζει από το 1,5 ίσως ποτήρι που ήπιε όλο το βράδυ και μπαίνει στα πιτς, αλλά δεν ανησυχώ γιατί η ψυχολόγα από τα Σέκλανα Φθιώτιδας είναι τραγανιστή και κάλλιο 5 και τέλος πάντων βρε αδερφέ έχω ακόμα 4 μέρες παραμονή, και αύριο μέρα είναι. Ως συνήθως η μοίρα επεφύλασσε άλλα και το μικρό τελικά το ξανάδα τον Σεπτέμβρη του 2013 στην Αθήνα, σχεδόν ίδιο και απαράλλαχτο (εκτός από ένα κούρεμα τρόφιμου ασύλου) στο πλευρό ενός τριχωτού, καράφλα με κοιλιά (ή πτώση στήθους, δεν είμαι σίγουρος) και μια δυσάρεστη ως τότε μέρα πήρε μια πολύ εύθυμη τροπή.