Πώς πραγματικά θα ήθελες να ζήσεις τη ζωή σου;

[psix_fan]

Βλέπω καθημερινά στο δρόμο ανθρώπους θλιμμένους, ανθρώπους εκνευρισμένους. Κρίση, σου λέει. Μα και πριν την κρίση οι περισσότεροι άνθρωποι έτσι ήταν, για διαφορετικούς λόγους και αιτίες. Βλέπω ότι κανείς δε ζει τη ζωή του όπως ακριβώς θα ήθελε, όπως ονειρευόταν όταν ήταν παιδί. Βλέπω επίσης, σε αυτό το site, άτομα να αφηγούνται με πάθος ιστορίες ανύπαρκτες, ανυπόστατες, για πράγματα που θα ήθελαν να είχαν ζήσει, αλλά ποτέ δεν έζησαν. Γιατί άραγε; Τι μας κάνει και ζούμε μόνο το 5-10% των ονείρων που είχαμε όταν ήμασταν παιδιά; Τι μας κάνει και βαλτώνουμε στη συνήθεια και στο φόβο; Χωρίς φοβίες και ψυχαναγκασμούς, πείτε, πώς θα θέλατε πραγματικά να ζήσετε τη ζωή σας;

 

[duskolieggrafi]

Αυτο συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι είμαστε πλεονέκτες και θελουμε συνέχεια περισσότερα. Έτσι ακόμα κι οταν πετύχουμε ενα στόχο δε λέμε "καλα ειναι εδώ" αλλα κοιτάμε να κερδίσουμε κι αλλο.

 

πολλοι ανθρωποι ζουν με τα ''πρεπει'' της κοινωνιας και δεν κανουν αυτα που πραγματικα θελουν..παιζει κι αυτο ρολο

 

[Karageorgis]

Εμένα το μόνο που με θλίβει, είναι ότι θα ήθελα να έβγαζα γκόμενα κάποια από όλες αυτές που παίζω μαζί τους και χουφτώνω ασύστολα. (Μόνο μια φορά μου έτυχε να κάνω κατάσταση έπειτα από άτακτα παιχνιδάκια, και δυστυχώς, ποτέ ξανά, κι εκείνη τη φορά πήγαν και τρίτοι να μου κάνουν και χαλάστρα)

Καλά είναι τα παιχνίδια, εξαιρετικό το χούφτωμα υπέροχων κορμιών, αλλά άρχισα να βαριέμαι την ποικιλία και το "δεν την ξαναβλέπεις ποτέ ξανά", ακόμη και όταν αυτή παίζει παιχνίδι, ανταποκρίνεται, γουστάρει, κάθεται.

Άρχισα να βαριέμαι το άθλημα, όσο πιο πολύ πληρώνω και δίνω φιλοδώρημα, τόσο πιο πολύ αγγαρεία μου κάνουν, και κοιτάν να ειρωνεύονται, να εκμεταλλεύονται και να κλέβουν ώρα, αντί να κάνουν τη δουλειά τους. Δεν βρίσκω καλό στανταράκι, επέστρεψα στο άθλημα ύστερα από χρόνια αποχής και πολλά πράγματα έχουν αλλάξει.

Το μόνο που θα ήθελα για να είμαι ευτυχισμένος, είναι κάποια από όλες αυτές που παίζουν μαζί μου να μπορούσα να τη βγάλω γκόμενα και να περνάω όμορφα απογεύματα με εξόδους παρέα μαζί της (γάμα το σεξ ή έστω βάλτο σε δεύτερη μοίρα, παντού το βρίσκεις έτσι κι αλλιώς), κι αν δε γίνεται αυτό, να βρω μια το πολύ δυο τάνες, οι οποίες θα είναι καλές μαζί μου, με το αζημίωτο πάντα. Δεν είμαι πλεονέκτης, ζητώ λίγα και όμορφα, ανθρώπινα πράγματα, αλλά όσο εύκολα κι αν φαίνονται, άλλο τόσο πιο δύσκολα (δεν) τα βρίσκω, τουλάχιστον εγώ.

 

[male_tsouli]

Ο Πλάτων είχε διδάξει ότι υπάρχει ο κόσμος των Αισθήσεων και ο κόσμος των ιδεών . Ο κόσμος των αισθήσεων είναι ο ορατός κόσμος που βλέπεις και αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος με τα μάτια του και τις λοιπές αισθήσεις . Ο κόσμος των ιδεών είναι οι βαθιές εκείνες αλήθειες που κατοικούν στο μυαλό του . Κάτι σαν αυτό που λες ότι είναι ο τρόπος που θα ήθελε να ζήσει .

Ο κόσμος των αισθήσεων έχει όρια και κανόνες . Αν υποθέσουμε ότι έχεις στο μυαλό σου ένα τραπέζι και επιχειρήσεις να το κατασκευάσεις , να το φέρεις δηλαδή στο κόσμο των αισθήσεων .. στο τελος δεν θα είναι το τραπέζι που είχες στο μυαλό σου ! Θα είναι μια απλή απεικόνιση με ατέλειες και λάθη.

Αποτελεί κανόνα της ζωής ότι το πέρασμα του ανθρώπου απο το κόσμο των αισθήσεων είναι απλώς ένα ενδιάμεσο στάδιο για να οδηγηθεί στον κόσμο των ιδεών .

Εν ολίγοις για να μη σε κουράζω . Κανείς δεν μπορεί να ζήσει όπως θέλει και όπως έχει στο μυαλό του (κόσμο των ιδεών) διότι η πραγματικότητα θα είναι πάντα ασύμβατη , ατελής και ελλιπής .

 

[Κώστας Λαδάκης]

Αποτελεί κανόνα της ζωής ότι το πέρασμα του ανθρώπου απο το κόσμο των αισθήσεων είναι απλώς ένα ενδιάμεσο στάδιο για να οδηγηθεί στον κόσμο των ιδεών .

Εν ολίγοις για να μη σε κουράζω . Κανείς δεν μπορεί να ζήσει όπως θέλει και όπως έχει στο μυαλό του (κόσμο των ιδεών) διότι η πραγματικότητα θα είναι πάντα ασύμβατη , ατελής και ελλιπής .

;;;;

Μήπως εννοείς κάτι άλλο ;

 

[supervans13]

Ευτυχια ειναι οταν αυτα που σκεφτεσαι, αυτα που λες και αυτα που κανεις, βρισκονται σε αρμονια

 

Ευτυχια ειναι οταν αυτα που σκεφτεσαι, αυτα που λες και αυτα που κανεις, βρισκονται σε αρμονια

 

Βλέπω καθημερινά στο δρόμο ανθρώπους θλιμμένους, ανθρώπους εκνευρισμένους. Κρίση, σου λέει. Μα και πριν την κρίση οι περισσότεροι άνθρωποι έτσι ήταν, για διαφορετικούς λόγους και αιτίες. Βλέπω ότι κανείς δε ζει τη ζωή του όπως ακριβώς θα ήθελε, όπως ονειρευόταν όταν ήταν παιδί. Βλέπω επίσης, σε αυτό το site, άτομα να αφηγούνται με πάθος ιστορίες ανύπαρκτες, ανυπόστατες, για πράγματα που θα ήθελαν να είχαν ζήσει, αλλά ποτέ δεν έζησαν. Γιατί άραγε; Τι μας κάνει και ζούμε μόνο το 5-10% των ονείρων που είχαμε όταν ήμασταν παιδιά; Τι μας κάνει και βαλτώνουμε στη συνήθεια και στο φόβο; Χωρίς φοβίες και ψυχαναγκασμούς, πείτε, πώς θα θέλατε πραγματικά να ζήσετε τη ζωή σας;

Κατά πρώτον,σίγουρα ζεις Αθήνα,
Κατά δεύτερον, οι περισσότεροι Αθηναίοι έχουν πάνω από 5 χρόνια να διαβάσουν ένα βιβλίο, να βρεθούν σε ένα δάσος, να χαιδέψουν ένα σκυλάκι που τους κουνάει την ουρά ή να γίνουν μούσκεμα στον ιδρώτα και να τους πονέσουν τα μπράτσα, κάνοντας μια δύσκολη δουλειά...

Αντ αυτών, στο μυαλό τους έχουν τον Μαρινάκη, το TWILIGHT και τον Θέμο Αναστασιάδη

Θέλεις να το αναλύσουμε κι άλλο;

 

[maldi]

ενα bravo για την επιλογη του θεματος

 

[CLOSER822]

Κατά πρώτον,σίγουρα ζεις Αθήνα,
Κατά δεύτερον, οι περισσότεροι Αθηναίοι έχουν πάνω από 5 χρόνια να διαβάσουν ένα βιβλίο, να βρεθούν σε ένα δάσος, να χαιδέψουν ένα σκυλάκι που τους κουνάει την ουρά ή να γίνουν μούσκεμα στον ιδρώτα και να τους πονέσουν τα μπράτσα, κάνοντας μια δύσκολη δουλειά...

Αντ αυτών, στο μυαλό τους έχουν τον Μαρινάκη, το TWILIGHT και τον Θέμο Αναστασιάδη

Θέλεις να το αναλύσουμε κι άλλο;

....O λακης ομως εμενε αθηνα και ειχε μπρατσα ηφαιστου!

 

....O λακης ομως εμενε αθηνα και ειχε μπρατσα ηφαιστου!

Ο μπαμπάς του ήταν σιδεράς...

Επιπλέον διάβαζε και πολύ...

 

[gl]

....O λακης ομως εμενε αθηνα και ειχε μπρατσα ηφαιστου!

ο πατέρας του είχε μπράτσα μην αλλάζεις τα λεγόμενα του

 

[CLOSER822]

ο πατέρας του είχε μπράτσα μην αλλάζει τα λεγόμενα του

...ο πατερας του δεν ηταν αυτος που τον πηγαινε σινεμα στην κοκκινια με κουμπουρι στη ζωνη?

 

...ο πατερας του δεν ηταν αυτος που τον πηγαινε σινεμα στην κοκκινια με κουμπουρι στη ζωνη?

πλατιάζεις και ξεφεύγεις κι απ το θέμα τύπε...

 

...ο πατερας του δεν ηταν αυτος που τον πηγαινε σινεμα στην κοκκινια με κουμπουρι στη ζωνη?

νομίζω αναφέρεσαι στον παππού του ;)

 

[gl]

νομίζω αναφέρεσαι στον παππού του ;)

αλτσχαιμερ

 

[CLOSER822]

νομίζω αναφέρεσαι στον παππού του ;)

...σκληροτραχηλη οικογενεια τυπε και μπερδευτηκα...

 

[Kapsonis19891989]

Αυτο συμβαίνει επειδή οι άνθρωποι είμαστε πλεονέκτες και θελουμε συνέχεια περισσότερα. Έτσι ακόμα κι οταν πετύχουμε ενα στόχο δε λέμε "καλα ειναι εδώ" αλλα κοιτάμε να κερδίσουμε κι αλλο.

 

[TOMMY DEVITO]

Εγω θα ηθελα να εχω την περιουσια του Μπερλουσκονι!!! Να εχω μια Ευρωπαικη ομαδα επιπεδου Μιλαν , να εχω δικο μου καναλι , μεγαλες επιχειρησεις και γενικα πολλα λεφτα!!! Να διοργανωνω παρτι με πουτανες απο ολη την Ευρωπη!  
Ενταξει δεν θα με χαλουσε να ημουν και στην θεση του Λεοναρντο Ντι Καπριο και να βγαζω στο Χολιγουντ 50 εκατομυρρια δολλαρια ετησιως!!!

Τωρα για να μιλαμε σοβαρα , η ευτυχια ειναι παραξενο πραγμα και ο καθενας την αντιλαμβανεται διαφορετικα.Δεν ειναι κατι χειροπιαστο!
Εγω το μονο που θελω ειναι Υγεια και τιποτα αλλο.
Θα φερω ενα παραδειγμα.
Φανταστειτε ενα αστεγο που καθεται στο πεζοδρομιο μπροστα απο ενα μεγαλο κυριλε ξενοδοχειο.Βρεχει , κανει κρυο και αυτος νιωθει δυστυχησμενος! Βλεπει κυριες απο τα Ευγενη Προαστεια με γουνες , κυριους με κουστουμια να περνανε διπλα του και τους ζηλευει! Ξαφνικα βλεπει να περναει διπλα του ενας ανθρωπος σε αναπηρικο καροτσακι! Τοτε αντιλαμβανεται και συνειδητοποιει ποσο ευτυχισμενος ειναι τελικα!!!