Πως έγινα οπαδός της ομάδος μου και άλλες οπαδικές ιστορίες

[singer]

Απ'τη νηπιακή ηλικία ο άσπονδος εχθρός μου ήταν γαύρος οπότε δενθα μπορούσα να γίνω κάτι άλλο παρά μόνο Παναθηναϊκός αν και στη ππορεία έγινα πιο πολύ αντιολυμπιακος.

 

[DVD Lover]

Εγώ πάντως, πλέον ασχολούμαι αποκλειστικά με ταινίες και home cinema.

Αθλητικά, γκόμενες-πουτάνες τα έχω κόψει!

 

[listo]

Σεζόνν 93 - 94, μόλις έχει ανέβει η ΠΑΝΙΩΝΑΡΑ μετά τον πρώτο υποβιβασμό στην ιστορία της. με έχει πάρει ο πατέρας μου στη Ν. Σμύρνη και παίζει πανιώνιος αελ. Η λάρισα ήταν η ομάδα που είχε ρίξει τον Πανιώνιο. Το γήπεδο έβραζε, φανατισμός και γενικά πολύ χαρακτηριστικό ματς της δεκαετίας του 90. μπουκάλια, κερματα, φανατίλα, χαμός. Από τότε κόλλησα το πανιώνιο μικρόβιο κι η ομάδα έγινε κομμάτι της καθημερινότητάς μου. στα εύκολα και στα δύσκολα... 

 

[Trainspotting 13]

Μία φορά μόνο με έχεις δει χπαναγη φτάνει για να ακολουθείς την ηρακλαρα μια ζωή

 

[assmaster13]

Είχα έναν θείο,μακαρίτης πιά,με πήγαινε στο γήπεδο από πιτσιρίκι 7 με 8 χρονών,θύρα 13.........τι να γίνω αλλο απο Παναθηναικός;.......μονόδρομος.
Στο ποδόσφαιρο δυστυχώς,περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαίς,ευτυχώς που υπάρχουν οι Γιαννακόπουλοι και το μπλασκετ.

 

[arist_plat1]

οι ομάδες το ποδόσφαιρο και τα αθλήματα είναι το όπιο του λαού τον κάνει να ξεχνάει τα ταξικά του προβλήματα και να φανατίζεται υπέρ των ιδιωτικών εταιριών ομάδων

αλήθεια ποια η διαφορά του εφοπλιστή αλαφούζου από τον εφοπλιστή μαρινάκη?

 

[spipis71]

Με πήγε ο ΑΕΚτζής ο πατέρας όταν ήμουν 8 χρονών στο γήπεδο για να με κάνει και εμένα σαν τα μούτρα του  (δηλαδή ΑΕΚτζή). Δυστυχώς για αυτόν διάλεξε τον τελικό κυπέλου Πανιώνιος - AEK ο οποίος έληξε 3 - 1 και ο ιστορικός πήρε το πρώτο κύπελλο στη  ιστορία του. Το φύσαγε και δεν κρύωνε για το υπόλοιπο του βίου του !!! ΠΑΝΙΩΝΑΡΑ ΟΛΕ

 

[christos_021187]

Όταν ήμουν δημοτικό είχε πάρει ο Ολυμπιακός το Ευρωπαϊκό και ως μπασκετοβιος έγινα γαύρος. Βέβαια ως απόγονος από Πολιτισα γιαγιά και η τρελή αγάπη που είχα στον Νικολαΐδη ως κορυφαίο επιθετικό το γύρισα σε ΑΕΚ αρχές '00.
Σήμερα δηλώνω ΑΕΚ αλλά απλά στα χαρτιά διότι δεν με απασχολεί

 

[kachaplias]

με πατερα γαυρο και αδερφο βαζελο δε ξερω πως δηλωνα παοξης μικρος (προφανως καποιος με εβαλε να το παπαγαλιζω) αλλα καποια μερα βρηκα σε μια ντουλαπα του σπιτιου μια φανελα της ΑΕΚ! (αγνωστο το πως μπορει να βρεθηκε εκει) και αυτο ηταν... ερωτευτηκα το κιτρινομαυρο χρωμα και τον ΠΕΡΗΦΑΝΟ δικεφαλο αετο (σε αντιθεση με τον πενθιμο του σωματειου της θεσσαλονικης) και ολα τελειωσαν εκει. η περιοδος ηταν νομιζω η τελευταια χρονια της χρυσης τριετιας 91-94 αν και ειχα αγνοια τοτε περι πρωταθλητισμου και αποτελεσματα γηπεδων

 

[Διαγραμμένο μέλος 172663]

οι ομάδες το ποδόσφαιρο και τα αθλήματα είναι το όπιο του λαού τον κάνει να ξεχνάει τα ταξικά του προβλήματα και να φανατίζεται υπέρ των ιδιωτικών εταιριών ομάδων

αλήθεια ποια η διαφορά του εφοπλιστή αλαφούζου από τον εφοπλιστή μαρινάκη?

ότι να ναι άλλη μια φορα εισαι.
ακριβως το αντιθετο είναι οι ομαδες.
σε αντιθεση με τις θρησκείες που σου λενε να προσευχεσαι σαν κοιμισμένος μεσα σε ένα ναο.
από γήπεδα ξεσηκώνεται μαζικα ο κοσμος και οι καλυτεροι εθελοντες  σε πολεμους είναι πρωην χούλιγκαν πχ δες γιουγκοσλαβια.

στο γηπεδο δεν φωναζει υπερ του ένα εφοπλιστη ή του αλλου, αντίθετα πολλες φορες βριζεις τον προεδρο της ομοαδας σου πχ στον παοκ ολοι οι προεδροι πλην των 2 τελευταίων ετρωγαν χοντρο βρισιμο.

εκει που σου λεν να σκυβεις το κεφαλι πχ στην εκκλησια ή αρκεισαι σε κουβεντες μες το καφενειο, στο γηπεδο με την δυναμικη του κοσμου ξεσικωνεσαι για να αντιδρασεις ενα βημα παραπερα, οχι μονο λεκτικα. κακος βεβαια ο χουλιγκανισμος και η αναιτια βια, αλλα ειναι και εκτονωση και ξεσηκωμος, ειναι αντρικη φυση.

 

[Γαμαικανος.]

Αρειαναρα
απο τον μεγαλο γκαλη
τον μπαμπα σας

 

[sos1908]

Ηρακλάρα μόνο...Ο μεγαλύτερος σύλλογος της Μακεδονίας...άπειρες εκδρομές και απεριόριστους μήες έχω φάει απο τη ζωή μου για να είμαι στο γήπεδο σε όλα τα αθλήματα ή να παρακολουθώ την ομάδα....
ΗΡΑΚΛΗΣ μέχρι να σαπίσουν τα κόκαλα μας...

 

[ΛΗΞΙΑΡΧΟΣ...]

Μάρτιος 1980. Έχω φάει τ' αυτιά του πατέρα μου να με πάρει μαζί του στο γήπεδο. Αν και ήμουν μόνο 10 χρονών και δεν ασχολιόμουν καθόλου με την μπάλλα (μπάσκετ τότε ακόμη δεν υπήρχε), ο πατέρας μου με παίρνει μαζί του. Το παιχνίδι ήταν ΠΑΟΚ - Παναθηναϊκός. Διατητής ο Λίτσας, που ακυρώνει 2 γκολ του ΠΑΟΚ, αρνείται καταφανέστατο πέναλτι υπέρ του και αποβάλλει και παίκτη του, αν θυμάμαι καλά τον Αποστολίδη. Η (κατάμεστη)Τούμπα βράζει. Με το σκορ ήδη στο 0-2 και λίγο πριν τελειώσει το ματς, δίνει μαϊμού πέναλτι υπέρ του ΠΑΟΚ, και ο κόσμος απαιτεί από τον Ορφανό (αν θυμάμαι καλά)να το χάσει. Ο Ορφανός στέλνει την μπάλα στα περιστέρια. Με την λήξη τα επεισόδια ξεκίνησαν από την Κονίτσης (τώρα λέγεται Λαμπράκη), μέχρι την Μαρτίου... Από εκείνη την ημέρα και μετά, έγινα ΠΑΟΚ.