Πριν και πάνω απ' όλα αυτή την στιγμή το μεγάλο πρόβλημα του συνταξιοδοτικού σήμερα δεν είναι ούτε τα αποθεματικά, ούτε ο χαμηλός λόγος εργαζομένων συνταξιούχων. Μιλάω για σήμερα, τούτη εδώ την στιγμή.
Σήμερα το μεγάλο πρόβλήμα είναι ότι οι κατώτατες συντάξεις είναι πολύ ψηλές.
Ας πούμε γενικά ότι ένα 35% των ασφαλισμένων παίρνει την κατώτατη κύρια σύνταξη η οποία είναι 485 Ευρώ.
Κάποιοι από αυτούς βγήκαν με πρόωρες συντάξεις 15 ετίας δηλαδή αφού δούλεψαν 15 παραγωγικά χρόνια. Και ας υποθέσουμε ότι βγήκαν γύρω στα 40, πράγμα που δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Επομένως αυτοί έχουν προσδόκιμο ζωής άλλα 35, 40 ή και 45 χρόνια.
Με έναν απλό πολλαπλασιασμό θα δείτε ότι ένας τέτοιος συνταξιούχος "κοστίζει" γύρω στα 250.000 Ευρώ όταν έχει συνεισφέρει μέσα στα 15 χρόνια το πολύ 20.000 Ευρώ σε εισφορές.
Μία δεύτερη κατηγορία είναι αυτοί που εμφανίζουν 15 χρόνια συντάξιμα αλλά έχουν συνταξιοδοτηθεί σε μεγαλύτερες ηλικίες.
Από τους 1.300.000 συντξιούχους του ΙΚΑ περίπου το 75% δηλ. περίπου 1.000.000 παίρνει την κατώτατη σύνταξη που όταν προστίθεται η επικουρική και το ΕΚΑΣ φθάνει γύρω στα 700 Ευρώ. Αυτοί έχουν βγει στην σύνταξη με 4500 ένσημα δηλαδή 15 χρόνια εργασίας. Δεδομένου ότι στο ΙΚΑ ασφαλίζονται νωρίς, γύρω στα 20 και δεδομένου ότι αυτοί βγαίνουν στην σύνταξη γύρω στα 55 προκύπτει ότι μέσα σε ένα διάστημα 35 χρόνων δούλευαν μόνον τα 15 και τα υπόλοιπα 20 ήταν άνεργοι.
Έλα όμως που η ανεργία ποτέ δεν ήταν τόσο ψηλή στο παρελθόν στην Ελλάδα. Τι συμβαίνει λοιπόν;
Όταν κάποιος συμπλήρωνε τα 4500 ένσημα (που ήταν 4050 πριν το νόμο Σιούφα) έκανε έναν απλό υπολογισμό. Πόσες είναι οι εισφορές μου και με συμφέρει να πληρώνω ενώ θα πάρω σύνταξη 780 Ευρώ;
Σε συνεννόηση λοιπόν με τον εργοδότη του μοιραζόταν τις εισφορές και το υπόλοιπο το έπαιρνε μαύρα.
Αυτός, με προσδόκιμο 20 - 25 χρόνια θα στοιχίσει 200.000 Ευρώ όταν έχει συνεισφέρει στην καλλίτερη περίπτωση 30.000.
Αυτό είναι το πρόβλημα του Ασφαλιστικού σήμερα.