Εντελώς τυχαία έπεσα σε αυτό το ξεχασμένο, πλέον, νήμα. Για το ΚΡΑΞΙΜΟ, ας διαβάσει όποιος θέλει για ξεκίνημα εδώ:
Το Κράξιμο υπήρξε περιοδική έκδοση από το 1981 μέχρι το 1993 και εκδιδόταν από την τρανς ακτιβίστρια, Πάολα.
www.wikiwand.com
Στο ανωτέρω άρθρο υπάρχει στο τέλος εξωτερικός σύνδεσμος για τον ιστότοπου, όπου υπάρχει παραπομπή στο αρχείο τευχών:
14 χρόνια μετά το τελευταίο του τεύχος, το 2007 οι εκδώσεις Γοργώ έβγαλαν ένα λέυκωμα-αφιέρωμα. Σε αυτό ανθολογείται ποικίλο υλικό και κυρίως σημαντικές συνεντεύξεις με επώνυμους:
- Ντίνος Χριστιανόπουλος
- Μαίρη Χρονοπούλου
- Κώστας Ταχτσής
- Steven Frears
- Ανδρέας Βουτσινάς
- Χρόνης Μίσσιος
- Φελίξ Γκουαταρί
- Μανουέλ Πουίγκ
- Κατερίνα Ιατροπούλου
- Μιχάλης Ράπτης
- Σπεράντζα Βρανά
- Στέρεο Νόβα
- Jean Daniel Cadinot
- Μαλβίνα Κάραλη
- Δημήτρης Παπαϊωάννου...
...αλλά και "ανώνυμους":
- Τζουρατζού της Ομόνοιας,
- Με ένα τσόλι
- Συνέντευξη μ’ ένα «παραστρατημένο» παιδί
- Ένας νταβατζής μιλά στο ΚΡΑΞΙΜΟ
- Σερμπέτης
- Νάνσυ
Το Λεύκωμα "Κράξιμο" προλόγίζε ο Γρηγόρης Βαλλιανάτος (τα έντονα στοιχεία δικά μου:
Η Πάολα είναι ένα χαστούκι στην κοινωνία των δεκαετιών 80-90.
Είναι ένας άνθρωπος αληθινός με μια δύναμη που θυμίζει βάτραχο που χτυπώντας τα
πόδια του, έπηξε το γάλα στο οποίο έπεσε μέσα, και πήδηξε έξω.
Το «Κράξιμο» είναι η συλλογή μιας μικρής ομάδας που έχει αναγάγει την καύλα σε
πολιτική ιδεολογία.
Το βλέμμα της Πάολας για τη ζωή, είναι καυλωμένο με έναν πριαπισμό ανέγγιχτο από
τη χριστιανική μιζέρια.
Το γεγονός ότι είναι σεξουαλικά χορτασμένη, εξηγεί το γεγονός της αναζήτησης της
κουλτούρας και της ιδεολογίας της απελευθέρωσης, ως ασχολίας της στον ελεύθερο
χρόνο της, χωρίς κανένα άγχος.
Το «Κράξιμο» είναι ένα αλφαβητάρι για αναρχικούς.
Η επιλογή των προσώπων και των ιδεών αλλά και των θεμάτων του περιοδικού γίνεται
στην προσπάθειά της να δημιουργήσει διαλείμματα στο ατέλειωτο γαμήσι που έχει
στρατευθεί.
Η φιλία μας, που πέρασε από σαράντα κύματα, μου έχει μάθει να τη σέβομαι και να την
αγαπώ ως ένα δάσκαλο που δίνει στον αρχαίο όρο «παιδεραστία» νόημα διαχρονικό.
Το κράξιμο που απευθύνει στην υποκρισία, έχει τα χαρακτηριστικά της κούρασης
από τη σκληρή δουλειά του πεζοδρομίου και της κυνικότητας που χαρακτηρίζει τους
λαϊκούς ανθρώπους που καταδιώκονται.
Είμαι βέβαιος ότι τόσο οι εραστές της όσο και οι αναγνώστες της θέλουν να το
ξανακάνουν.
Και εδώ το εξώφυλλο και οπισθόφυλλο του λευκώματος του 2007