Νομίζω καταλαβαίνω τι λες, αλλά πάλι διαφωνώ μαζί σου
. Λοιπόν, το έξω η ουσία όπως λές (που έψαξα και βρήκα στο net πως έρχεται από το "παρά φύσιν ουσία", αλλά δε ξέρω αν μπορώ να το εμπιστευτώ) είναι οι αρχές της εκάστοτε κοινωνίας,
οι οποίες δεν είναι παράλογες αλλά βασίζονται σε πράγματα πολύ λογικά. Ναζισμός για παράδειγμα, επειδή το αναφέρεις, δεν είχε κάτι παράλογο το όλο σκηνικό, απλά ήταν
διεφθαρμένο.
Ο Κάφκα δεν αναφέρεται σε διαθφορά, αν κάτι καταλαβαίνει κάποιος είναι το παράλογο, ένας εφιάλτης. Έχω την εντύπωση, χωρίς φυσικά να είμαι σίγουρος, πως ο Καφκα μάχονταν με τους προσωπικούς του δαίμονες παρά με οτιδήποτε άλλο. Ο εφιάλτης που φοβάται μήπως ζήσει, ο οποίος γίνεται ξεκάθαρος σε εμάς μέσα από τον Πύργο, τη Δίκη και το Αμερική, για μένα τουλάχιστο, έχει να κάνει με το γνωστό όνειρο που βρίσκεσαι στο νερό μέχρι τους αστράγαλους, σε κυνηγάνε αλλά δε μπορείς να τρέξεις επειδή το νερό σε βαραίνει.
Ένα παράδειγμα που μπορώ να σου δώσω ενώ.... ούτε εγώ ο ίδιος το ξέρω (χαχα, περίεργο έ;) είναι κάτι που διάβασα σε ένα ωραίο άρθρο, το οποίο παραθέτω παρακάτω:
www.yuricareport.com/Art%20Essays/SurrealismAndTheUnconscious.html]http://www.yuricareport.com/Art%20Essays/SurrealismAndTheUnconscious.html[/url]
Ψάξε να δεις τι λέει για τους Ilya και Emilia Kabakov. Λέει πως ενώ τα έργα τους σε συνειδητό επίπεδο να πραγματεύονταν την καταπιεστική Σοβιετική ένωση, με μεγαλύτερη προσοχή, ανακαλύπτεις πως αυτό είναι μόνο το background και πως υπάρχουν άλλα πιο σημαντικά πράγματα. Ξαναλέω πως δε τα ξέρω, δε τα έχω δει και αν τα δω αμφιβάλλω αν θα τα καταλάβω.
Νομίζω λοιπόν πως η διαφωνία μας μπορεί να μετατοπιστεί πιο πολύ σε άλλο επίπεδο, όπως συνείδηση, τέχνη και ασυνείδητο ή κάτι σχετικό. Τέλος πάντων, ο καθένας παίρνει διαφορετικά πράγματα από την τέχνη.
