Νέα

Ποιό βιβλίο προτείνετε / μόλις ολοκληρώσατε;

  • Μέλος που άνοιξε το νήμα ais8hsh
  • Ημερομηνία ανοίγματος
  • Απαντήσεις 4K
  • Εμφανίσεις 288K
  • Tagged users Καμία
  • Βλέπουν το thread αυτή τη στιγμή 3 άτομα (0 μέλη και 3 επισκέπτες)

Durgā

Μέλος
Εγγρ.
11 Απρ 2011
Μηνύματα
138
Like
0
Πόντοι
1
Σωστό αυτό που είπες. Θα πάω παραπέρα, και ελπίζω πως θα συμφωνήσεις, και θα πω πως όχι μόνο το ιδεολογικό περιεχόμενο, αλλά ούτε καν η υπόθεση δε παίζει κανένα ρόλο. Μετράει ο τρόπος που γράφει κάποιος και όχι το τι γράφει. Η υπόθεση πρέπει να παίζει ρόλο μόνο για τη διαμόρφωση της ατμόσφαιρας. Αν θέλω καλή υπόθεση, θα διαβάσω Dan Brown, αλλά αν θέλω καλογραμμένο βιβλίο θα διαβάσω Henry James.

Παρόλο που δε ξέρω από θέατρο, ο Samuel Beckett έγραφε έτσι, δεν έδινε σημασία στο background, δε τον ένοιαζε, απλά έχτιζε μια ατμόσφαιρα που δεν υπάρχει μόνο και μόνο για να δημιουργήσει την ατμόσφαιρα.

Τα αγαπημένα μου βιβλία είναι του Thomas Bernhard, η υπόθεση, ανύπαρκτη. Η αρρώστια όμως βασιλεύει.

Ισχύει, δεν θα έλεγα κανένα ρόλο αλλά σίγουρα μικρότερο ρόλο και σίγουρα από το να έχεις εξαιρετική υπόθεση και κακή γραφή/ατμόσφαιρα προτιμώ εύκολα το πρώτο. Το δεύτερο είναι σαν να διαβάζεις το σενάριο αντί να βλέπεις την ταινία. Φυσικά όταν συμβαίνουν και τα δύο, έχεις έναν μεγάλο συγγραφέα κι ένα αριστούργημα.

Εξαιρετικός ο Μπερναρντ.
 

gabadoo

Ενεργό Μέλος
Εγγρ.
14 Μαρ 2007
Μηνύματα
10.664
Like
2
Πόντοι
166
[size=18pt]ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΟΥ ΣΟΚ[/size]

Naomi Klein


http://[URL unfurl="true"]www.greekbooks.gr/ProductImages/XtraLarge/Book/Unknown/232085.jpg[/img[/URL]]


[i] [u][b]Περιγραφή[/b][/u]
  Το Δόγμα του Σοκ είναι ένα από τα ελάχιστα βιβλία που μας βοηθούν να καταλάβουμε το παρόν, καθώς αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη ανάλυση της συγκαλυμμένης ιστορίας της εποχής μας.

  Μια συναρπαστική περιγραφή της νέας παγκόσμιας τάξης, που βρίσκεται σε κατάσταση αμόκ. [u][b]Η ανάλυση του καπιταλισμού της καταστροφής [/b][/u]επιχειρείται από την Κλάιν με τέλεια διυλισμένη οργή, που διοχετεύεται μέσα από αδιάσειστα δεδομένα. Σε αυτή την πρωτοποριακή εναλλακτική ιστορία της πλέον κυρίαρχης ιδεολογίας της εποχής μας, της οικονομικής επανάστασης των ελεύθερων αγορών του Μίλτον Φρίντμαν, η Ναόμι Κλάιν α[u][b]μφισβητεί το διαδεδομένο μύθο ότι η παγκόσμια νίκη του νεοφιλελεύθερου κινήματος υπήρξε ειρηνική.[/b][/u] Καταδεικνύει ότι, από τη Χιλή του 1973 μέχρι το σημερινό Ιράκ, ο[u][b] Φρίντμαν και οι υποστηρικτές του εκμεταλλεύτηκαν επανειλημμένα τη βία και μια σειρά από τρομακτικά σοκ για να επιβάλουν τις ακραίες πολιτικές τους.
[/b][/u]
  Αποκαλύπτει τ[u][b]ην εντυπωσιακή ομοιότητα ανάμεσα στις ανακριτικές τεχνικές της CIA και στις εκβιαστικές τεχνικές της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ[/b][/u], στην προσπάθειά τους να επιβάλουν τον καπιταλισμό της καταστροφής σε ολόκληρο τον κόσμο.

Ένα εξαιρετικό βιβλίο, ικανό να προκαλέσει τσουνάμι ντροπής-αλλά και πολιτικής δράσης, για να σταματήσει επιτέλους η θεραπεία - σοκ.[/i]


  Πραγματικα εντυπωσιακο!!!!!!!
 

rigormortis

Γλομπεο-Μύστης
Εγγρ.
23 Απρ 2008
Μηνύματα
10.644
Κριτικές
429
Like
5.094
Πόντοι
20.605
Ενώ ο ξένος μου άρεσε πάααααααρα πολύ, ο μύθος του Σισύφου μου φάνηκε μια μπουρδολογία. Ένα τίποτα. Ο τύπος δεν έγραφε σαν φιλόσοφος, έγραφε τις προσωπικές του απόψεις και ήθελε να τις πουλήσει σαν καθολικές. Το αστείο είναι πως συμφωνώ με όλα όσα γράφει. Απλά δεν είναι γραμμένα σωστά (κατά τη γνώμη μου φυσικά).

Η δίκη δε νομίζω να θέλει τόσο να μεταδώσει την αυθαιρεσία της εξουσίας όσο το απρόσωπο που σιγα σιγά γίνεται μηχανικό. Αλλά αυτό είναι πως το βλέπει ο καθένας.

1)εμενα με αγγιζει ο φαυλος κυκλος του μαρτυριου του Σισυφου , ακομα και αν ο ιδιος ο Σισυφος δεν το αντιλαμβανεται και ειναι χαρουμενος στη φυλακη του , ας πουμε οτι η πλειοψηφια των ατομων της κοινωνιας ειναι εν αγνοια τους χαρουμενοι Σισσυφοι , μπλεγμενοι στον φαυλο κυκλο του παραλογου , που μονο αν το συνειδητοποιησουν μπορουν να ξεφυγουν...

2)συμφωνω με αυτο που λες ,οταν λοιπον το απροσωπο γινεται μηχανικο , χανεται η ουσια και γινεται εξ-ουσια
απλα θελω να προσθεσω οτι ο Καφκα εγραψε τα εργα του λιγο πριν την ανοδο του ναζισμου , και ας πουμε οτι οσμιζοταν απο πριν την αυθαιρεσια και το ακατανοητο της εξουσιας ηταν κατα καποιο τροπο προφητικος γιατι αυτα που περογραφει στην πραγματικοτητα εγιναν μετα το θανατο του.
 

sparkling_water

Σπουδαίος
Εγγρ.
20 Μαρ 2010
Μηνύματα
1.768
Κριτικές
11
Like
171
Πόντοι
2.287
1)εμενα με αγγιζει ο φαυλος κυκλος του μαρτυριου του Σισυφου , ακομα και αν ο ιδιος ο Σισυφος δεν το αντιλαμβανεται και ειναι χαρουμενος στη φυλακη του , ας πουμε οτι η πλειοψηφια των ατομων της κοινωνιας ειναι εν αγνοια τους χαρουμενοι Σισσυφοι , μπλεγμενοι στον φαυλο κυκλο του παραλογου , που μονο αν το συνειδητοποιησουν μπορουν να ξεφυγουν...

2)συμφωνω με αυτο που λες ,οταν λοιπον το απροσωπο γινεται μηχανικο , χανεται η ουσια και γινεται εξ-ουσια
απλα θελω να προσθεσω οτι ο Καφκα εγραψε τα εργα του λιγο πριν την ανοδο του ναζισμου , και ας πουμε οτι οσμιζοταν απο πριν την αυθαιρεσια και το ακατανοητο της εξουσιας ηταν κατα καποιο τροπο προφητικος γιατι αυτα που περογραφει στην πραγματικοτητα εγιναν μετα το θανατο του.
1) Όπως είπα, συμφωνώ και γω με τις απόψεις που εκφράζει ο Camus στο βιβλίο, απλά είναι κακογραμμένο, δεν είναι φιλοσοφία, είναι απλά ένα μπακαλιλίκι. Και αυτός είναι ο λόγος τελικά που μου άρεσε ο ξένος. Στη λογοτεχνία, δε περιμένεις φιλοσοφία και απολαμβάνεις άλλα πράγματα, ενώ στη φιλοσοφία είσαι αυστηρός, είναι ένα τεχνικό βιβλίο.

2) Δε συμφωνώ μαζί σου, φυσικά όπως είπαμε, ο καθένας έχει τις δικές του απόψεις, η δική μου λοιπόν άποψη είναι πως ο Κάφκα δεν ενδιαφέρεται τόσο για την εξουσία όσο για την απομόνωση και το χάσιμο της (ανθρώπινης) λογικής μέσα σε κάτι που είναι τόσο μηχανικό, ώστε να χάνει οποιαδήποτε ανθρώπινη μορφή. Η εξουσία από την άλλη, έχει ανθρώπινη μορφή, μπορεί να την αντιλαμβανόμαστε σαν άδικη ή κακιά, όμως έχει λογική. Ο κόσμος λοιπόν του Κάφκα δεν είναι διεφθαρμένος, είναι απλά μη ανθρώπινος (δε χρησιμοποιώ "απάνθρωπος", παρόλο που είναι δόκιμο, για να μη μπερδευτεί με κάτι κακό) και αυτό κάνει τον Κάφκα να αισθάνεται πως σαν σε ένα εφιάλτη. Η λογική ενός ονείρου.
 

sparkling_water

Σπουδαίος
Εγγρ.
20 Μαρ 2010
Μηνύματα
1.768
Κριτικές
11
Like
171
Πόντοι
2.287
Ισχύει, δεν θα έλεγα κανένα ρόλο αλλά σίγουρα μικρότερο ρόλο και σίγουρα από το να έχεις εξαιρετική υπόθεση και κακή γραφή/ατμόσφαιρα προτιμώ εύκολα το πρώτο. Το δεύτερο είναι σαν να διαβάζεις το σενάριο αντί να βλέπεις την ταινία. Φυσικά όταν συμβαίνουν και τα δύο, έχεις έναν μεγάλο συγγραφέα κι ένα αριστούργημα.

Εξαιρετικός ο Μπερναρντ.
Βέβαια, τώρα που διάβασα αυτά που έγραψα, σκέφτηκα το μοναδικό βιβλίο που μου άρεσαν και οι ιδέες του είναι το ταξίδι στην άκρη της νύχτας του Celine, όμως νομίζω πως απλά μου άρεσε επειδή ήταν μια σύμπτωση απόψεων και δε συνδέω την ομορφιά του βιβλίου με τις ιδέες του Celine. Γαμώτο, θα ήθελα να ξέρω καλά Γαλλικά για να το διαβάσω στο πρωτότυπο.

C' est la vie.

Δε ξέρω συγγραφέα Μπέρναρντ, μήπως εννοείς κάποιον άλλον; Bernhard λέγεται αυτός στον οποίο αναφέρομαι.
 

loukritia!

Ενεργό Μέλος
Εγγρ.
19 Δεκ 2008
Μηνύματα
25.253
Like
14
Πόντοι
366
BKS.0241970.jpg

:rockon: :rockon: :rockon: :rockon: :rockon:
 

Durgā

Μέλος
Εγγρ.
11 Απρ 2011
Μηνύματα
138
Like
0
Πόντοι
1
Βέβαια, τώρα που διάβασα αυτά που έγραψα, σκέφτηκα το μοναδικό βιβλίο που μου άρεσαν και οι ιδέες του είναι το ταξίδι στην άκρη της νύχτας του Celine, όμως νομίζω πως απλά μου άρεσε επειδή ήταν μια σύμπτωση απόψεων και δε συνδέω την ομορφιά του βιβλίου με τις ιδέες του Celine. Γαμώτο, θα ήθελα να ξέρω καλά Γαλλικά για να το διαβάσω στο πρωτότυπο.

C' est la vie.

Δε ξέρω συγγραφέα Μπέρναρντ, μήπως εννοείς κάποιον άλλον; Bernhard λέγεται αυτός στον οποίο αναφέρομαι.

Τον ίδιο εννούμε. Συνήθως το Η δεν 'ακούγεται', δεν έχω ιδέα πως τον έχουν μεταφράσει στα ελληνικά.

Πολλές φορές το έχω πει για την γλώσσα, και ιδιαίτερα για την ποίηση-που είναι σχεδόν αδύνατον να αποδοθεί σε μετάφραση εκτός από σπάνιες περιπτώσεις όπου οι μεταφράσεις έγιναν από ποιητές (είτε τους ίδιους, είτε άλλους) αλλά και πάλι κατά προσέγγιση. Πάντοτε το συναίσθημα ή η εμπειρία της μητρικής γλώσσας για την βαθειά συναίσθησή τους λείπει. Δυστυχώς η ικανότητα μου στην γλωσσομάθεια ήταν πάντοτε περιορισμένη.
 

sparkling_water

Σπουδαίος
Εγγρ.
20 Μαρ 2010
Μηνύματα
1.768
Κριτικές
11
Like
171
Πόντοι
2.287
Και εμένα. Αλλά πρόσφατα διάβασα το "The turn of the screw" του Henry James στα Αγγλικά και μου άρεσε πολύ, πάρα πολύ. Η Ελληνική μετάφραση χάνει απίστευτα. Όταν το τελείωσα με έπιασε μελαγχολία γαμώτο. Σκέφτομαι από εδώ και πέρα ότι βιβλίο γράφτηκε στα Αγγλικά, να μη το παίρνω μεταφρασμένο.
 

kostas a

Νέο Μέλος
Εγγρ.
13 Ιαν 2011
Μηνύματα
3
Like
0
Πόντοι
0
εγω αυτο που θα διαβαζα και θα ελεγα να διαβασει ειναι ο μικροσ πριγκιπασ ,οσοι το εχουν διαβασει θα καταλαβουν και κατι παραπανω για τισ γηναικεσ
 

rigormortis

Γλομπεο-Μύστης
Εγγρ.
23 Απρ 2008
Μηνύματα
10.644
Κριτικές
429
Like
5.094
Πόντοι
20.605
2) Δε συμφωνώ μαζί σου, φυσικά όπως είπαμε, ο καθένας έχει τις δικές του απόψεις, η δική μου λοιπόν άποψη είναι πως ο Κάφκα δεν ενδιαφέρεται τόσο για την εξουσία όσο για την απομόνωση και το χάσιμο της (ανθρώπινης) λογικής μέσα σε κάτι που είναι τόσο μηχανικό, ώστε να χάνει οποιαδήποτε ανθρώπινη μορφή. Η εξουσία από την άλλη, έχει ανθρώπινη μορφή, μπορεί να την αντιλαμβανόμαστε σαν άδικη ή κακιά, όμως έχει λογική. Ο κόσμος λοιπόν του Κάφκα δεν είναι διεφθαρμένος, είναι απλά μη ανθρώπινος (δε χρησιμοποιώ "απάνθρωπος", παρόλο που είναι δόκιμο, για να μη μπερδευτεί με κάτι κακό) και αυτό κάνει τον Κάφκα να αισθάνεται πως σαν σε ένα εφιάλτη. Η λογική ενός ονείρου.
υπαρχει ενα φαινομενικα παραδοξο , αν και εγω συμφωνω μαζι σου ,εσυ διαφωνεις μαζι μου...
αλλα εξηγειται στο οτι θεωρω ως διπολο: εξουσια(εξω η ουσια)- ουσια, στον πρωτο πυρηνα ειναι οι μηχανοποιημενες συμπεριφορες και στο δευτερο ειναι οι ανθρωπινες συμπεριφορες.
Υπο αυτη την εννοια  η εξουσια  ειναι οι αρχες της εκαστοτε κοινωνιας (στην προκειμενη περιπτωση προαγγελος των ναζι) , ενω η ουσια ειναι οι αξιες της ανθρωποτητας (ας πουμε οι σκεψεις του κυριου Κ για οτι του συμβαινει)

υγ: η διαφορα μας φαινεται σ'αυτο που εχω μαρκαρει με κοκκινο  ;)
 

magaret

Ενεργό Μέλος
Εγγρ.
23 Δεκ 2010
Μηνύματα
1.244
Κριτικές
3
Like
1.092
Πόντοι
216
μαυρες οχιες μας ζωσανε...Δενδρινος,απο μεταιχμιο.
 

sparkling_water

Σπουδαίος
Εγγρ.
20 Μαρ 2010
Μηνύματα
1.768
Κριτικές
11
Like
171
Πόντοι
2.287
υπαρχει ενα φαινομενικα παραδοξο , αν και εγω συμφωνω μαζι σου ,εσυ διαφωνεις μαζι μου...
αλλα εξηγειται στο οτι θεωρω ως διπολο: εξουσια(εξω η ουσια)- ουσια, στον πρωτο πυρηνα ειναι οι μηχανοποιημενες συμπεριφορες και στο δευτερο ειναι οι ανθρωπινες συμπεριφορες.
Υπο αυτη την εννοια  η εξουσια  ειναι οι αρχες της εκαστοτε κοινωνιας (στην προκειμενη περιπτωση προαγγελος των ναζι) , ενω η ουσια ειναι οι αξιες της ανθρωποτητας (ας πουμε οι σκεψεις του κυριου Κ για οτι του συμβαινει)

υγ: η διαφορα μας φαινεται σ'αυτο που εχω μαρκαρει με κοκκινο  ;)
Νομίζω καταλαβαίνω τι λες, αλλά πάλι διαφωνώ μαζί σου :). Λοιπόν, το έξω η ουσία όπως λές (που έψαξα και βρήκα στο net πως έρχεται από το "παρά φύσιν ουσία", αλλά δε ξέρω αν μπορώ να το εμπιστευτώ) είναι οι αρχές της εκάστοτε κοινωνίας, οι οποίες δεν είναι παράλογες αλλά βασίζονται σε πράγματα πολύ λογικά. Ναζισμός για παράδειγμα, επειδή το αναφέρεις, δεν είχε κάτι παράλογο το όλο σκηνικό, απλά ήταν διεφθαρμένο.

Ο Κάφκα δεν αναφέρεται σε διαθφορά, αν κάτι καταλαβαίνει κάποιος είναι το παράλογο, ένας εφιάλτης. Έχω την εντύπωση, χωρίς φυσικά να είμαι σίγουρος, πως ο Καφκα μάχονταν με τους προσωπικούς του δαίμονες παρά με οτιδήποτε άλλο. Ο εφιάλτης που φοβάται μήπως ζήσει, ο οποίος γίνεται ξεκάθαρος σε εμάς μέσα από τον Πύργο, τη Δίκη και το Αμερική, για μένα τουλάχιστο, έχει να κάνει με το γνωστό όνειρο που βρίσκεσαι στο νερό μέχρι τους αστράγαλους, σε κυνηγάνε αλλά δε μπορείς να τρέξεις επειδή το νερό σε βαραίνει.

Ένα παράδειγμα που μπορώ να σου δώσω ενώ.... ούτε εγώ ο ίδιος το ξέρω (χαχα, περίεργο έ;) είναι κάτι που διάβασα σε ένα ωραίο άρθρο, το οποίο παραθέτω παρακάτω:
www.yuricareport.com/Art%20Essays/SurrealismAndTheUnconscious.html]http://www.yuricareport.com/Art%20Essays/SurrealismAndTheUnconscious.html[/url]
Ψάξε να δεις τι λέει για τους Ilya και Emilia Kabakov. Λέει πως ενώ τα έργα τους σε συνειδητό επίπεδο να πραγματεύονταν την καταπιεστική Σοβιετική ένωση, με μεγαλύτερη προσοχή, ανακαλύπτεις πως αυτό είναι μόνο το background και πως υπάρχουν άλλα πιο σημαντικά πράγματα. Ξαναλέω πως δε τα ξέρω, δε τα έχω δει και αν τα δω αμφιβάλλω αν θα τα καταλάβω.

Νομίζω λοιπόν πως η διαφωνία μας μπορεί να μετατοπιστεί πιο πολύ σε άλλο επίπεδο, όπως συνείδηση, τέχνη και ασυνείδητο ή κάτι σχετικό. Τέλος πάντων, ο καθένας παίρνει διαφορετικά πράγματα από την τέχνη.
 

tomito

Moderator
Γλομπεο-στέλεχος
Εγγρ.
15 Μαΐ 2006
Μηνύματα
10.311
Κριτικές
3
Like
164
Πόντοι
166
http://[URL unfurl="true"]www.papasotiriou.gr/cov/2000439780.jpg[/img[/URL]]

[quote]Τα κείμενα του παρόντος τόμου έχουν γραφτεί στον πολύπαθο 4ο αιώνα των αρχαίων ημών προγόνων. Δείτε όμως την ειρωνεία που κατά βάθος αποπνέουν: πριν από 2.300 και πλέον χρόνια, δύο Αθηναίοι ρήτορες απευθύνονται έμμεσα σ' εμάς, του σημερινούς νεοέλληνες. Η παρακμή της αθηναϊκής δημοκρατίας θυμίζει πράγματι τον εκφυλισμό της σημερινής μεταπολιτευτικής μας δημοκρατίας. Η Αθήνα του Δημοσθένη και του Ισοκράτη είναι η σημερινή Ελλάδα. Η ίδια έκπτωση αξιών και ιδεών, η ίδια σύγχυση και κακοφωνία, ο ίδιος παθητικός αναβρασμός. Από το βήμα μιας Αθήνας απολεσθέντων μεγαλείων, οι δύο ομογάλακτοι ρήτορες μιλούν στους σημερινούς Έλληνες, που βιώνουν το δικό τους τέλος εποχής μεμψιμοιρώντας και στρουθοκαμηλίζοντας, δίχως μνήμη, δίχως ελπίδα, μεταξύ υστερίας και απάθειας.


Περιέχονται τα κείμενα: Δημοσθένης, "Κατά Αθηναίων", Ισοκράτης, "Πολιτεία και ηγεσία". Πρόλογος: Αλέξανδρος Βέλιος.[/quote]

 

Dawn

Τιμημένος
Εγγρ.
22 Ιαν 2006
Μηνύματα
6.955
Κριτικές
141
Like
134
Πόντοι
4.215
διάβασα για δευτερη φορά μετα απο χρόνια το "Θαλασσόλυκο" του Τζάκ Λόντον. Το πρότείνω χωρίς δευτερη σκέψη (όπως και όλα τα βιβλία του Τζάκ Λόντον) σε όσους ψάχνουν λογοτεχνία με βαθιά φιλοσοφικά μυνήματα σχετικά με τον άνθρωπο.
 

Gator146

Μέλος
Εγγρ.
27 Ιαν 2011
Μηνύματα
1.220
Like
31
Πόντοι
16
διάβασα για δευτερη φορά μετα απο χρόνια το "Θαλασσόλυκο" του Τζάκ Λόντον. Το πρότείνω χωρίς δευτερη σκέψη (όπως και όλα τα βιβλία του Τζάκ Λόντον) σε όσους ψάχνουν λογοτεχνία με βαθιά φιλοσοφικά μυνήματα σχετικά με τον άνθρωπο.

Μην ξεχναμε φυσικα και την "σιδερενια φτερνα" του ιδιου συγγραφεα... :)
 

rigormortis

Γλομπεο-Μύστης
Εγγρ.
23 Απρ 2008
Μηνύματα
10.644
Κριτικές
429
Like
5.094
Πόντοι
20.605
Νομίζω καταλαβαίνω τι λες, αλλά πάλι διαφωνώ μαζί σου :). Λοιπόν, το έξω η ουσία όπως λές (που έψαξα και βρήκα στο net πως έρχεται από το "παρά φύσιν ουσία", αλλά δε ξέρω αν μπορώ να το εμπιστευτώ) είναι οι αρχές της εκάστοτε κοινωνίας, οι οποίες δεν είναι παράλογες αλλά βασίζονται σε πράγματα πολύ λογικά. Ναζισμός για παράδειγμα, επειδή το αναφέρεις, δεν είχε κάτι παράλογο το όλο σκηνικό, απλά ήταν διεφθαρμένο.

Ο Κάφκα δεν αναφέρεται σε διαθφορά, αν κάτι καταλαβαίνει κάποιος είναι το παράλογο, ένας εφιάλτης. Έχω την εντύπωση, χωρίς φυσικά να είμαι σίγουρος, πως ο Καφκα μάχονταν με τους προσωπικούς του δαίμονες παρά με οτιδήποτε άλλο. Ο εφιάλτης που φοβάται μήπως ζήσει, ο οποίος γίνεται ξεκάθαρος σε εμάς μέσα από τον Πύργο, τη Δίκη και το Αμερική, για μένα τουλάχιστο, έχει να κάνει με το γνωστό όνειρο που βρίσκεσαι στο νερό μέχρι τους αστράγαλους, σε κυνηγάνε αλλά δε μπορείς να τρέξεις επειδή το νερό σε βαραίνει.

Ένα παράδειγμα που μπορώ να σου δώσω ενώ.... ούτε εγώ ο ίδιος το ξέρω (χαχα, περίεργο έ;) είναι κάτι που διάβασα σε ένα ωραίο άρθρο, το οποίο παραθέτω παρακάτω:
www.yuricareport.com/Art%20Essays/SurrealismAndTheUnconscious.html]http://www.yuricareport.com/Art%20Essays/SurrealismAndTheUnconscious.html[/url]
Ψάξε να δεις τι λέει για τους Ilya και Emilia Kabakov. Λέει πως ενώ τα έργα τους σε συνειδητό επίπεδο να πραγματεύονταν την καταπιεστική Σοβιετική ένωση, με μεγαλύτερη προσοχή, ανακαλύπτεις πως αυτό είναι μόνο το background και πως υπάρχουν άλλα πιο σημαντικά πράγματα. Ξαναλέω πως δε τα ξέρω, δε τα έχω δει και αν τα δω αμφιβάλλω αν θα τα καταλάβω.

Νομίζω λοιπόν πως η διαφωνία μας μπορεί να μετατοπιστεί πιο πολύ σε άλλο επίπεδο, όπως συνείδηση, τέχνη και ασυνείδητο ή κάτι σχετικό. Τέλος πάντων, ο καθένας παίρνει διαφορετικά πράγματα από την τέχνη.
αν και δεν καταλαβαινω τον λογο της διαφωνιας , το δεχομαι γιατι αποτελει εναυσμα για σκεψη
απλα θελω να προσθεσω καποια πραγματα:
1) η διαφθορα ειναι το μεσο που εκανε το λογικο να εκπεσει σε παραλογο (δια-φθορα/παραποιηση του λογικου)
2) πολλες δομες ειναι αποτελεσμα καποιου υποσυνειδητου υπολογισμου και συνειρμικα εμφανιζονται οταν συγκρινονται με καποιες δομες της πραγματικοτητας
ερχομαστε εδω στον Καμυ με το μαρτυριο του Σισσυφου ή ενα καλυτερο που προτιμω εγω ειναι το μαρτυριο του Τανταλου , ο Σισσυφος ή ο Τανταλος στην πραγματικοτητα ηταν χαρουμενοι πιστευαν οτι κανουν κατι λογικο αν συνειδητοποιουσαν τον φαυλο κυκλο του παραλογου δεν θα το καναν πραγμα που καλει ο εκαστοτε διανοητης/καλλιτεχνης να κανει ο δεκτης του εργου τους.
Θα στο πω αλλιως , ο υπαλληλος του ΙΚΑ που κανει καθε μερα την ιδια τυποποιημενη συμπεριφορα (με τις σφραγιδες , τη χαρτουρα , τις εντολες κτλ) νιωθει οτι κανει λογικα πραγματα , εγω ομως που το βλεπω απ'εξω το θεωρω παραλογο , δεν ειναι στην ανθρωπινη φυση δλδ να εκτελει αεναως εντολες πιστευοντας οτι κανει κατι ουσιαστικο... 
 

Stories

Νέο!

Stories

Top Bottom