Ποιό βιβλίο προτείνετε / μόλις ολοκληρώσατε;

[Παιχτουρας]

Αρτουρ Σοπενχαουερ...."Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΙΟ"!

 

[Johnny Red]

Αγόρι, τεύχος 6, δραχμαί 3...........

 

[theodo]

Οι Σοφιστές


Οι Σοφιστές εμφανίζονται στην Ελλάδα τον 5ο αιώνα π.Χ. Η εμφάνισή τους συχνά συνδέεται με την άνθηση και τη διδασκαλία της ρητορικής και φαίνεται πως σε αρκετές περιπτώσεις η φήμη τους προήλθε από την επιτυχία τους σε επιδεικτικούς λόγους που εκφωνούσαν δημόσια στις πανελλήνιες γιορτές. Ωστόσο θα ήταν λάθος να πιστεύουμε ότι η διδασκαλία τους περιορίστηκε στη ρητορική.  Τα σωζόμενα κείμενά τους περιλαμβάνουν σημαντικές ηθικές, πολιτικές, ανθρωπολογικές και γνωσιολογικές απόψεις, ενώ ή ενασχόλησή τους με την τέχνη του λόγου οδηγεί στη διατύπωση των πρώτων ζητημάτων στη φιλοσοφία της γλώσσας. Τέλος, σε ορισμένες περιπτώσεις, τα ενδιαφέροντά τους στρέφονται σε πιο τεχνικά ζητήματα (π.χ. αστρονομία, αριθμητική, γεωμετρία, γραμματική, καλές τέχνες). Η επαγγελματική ωστόσο, ενασχόληση πολλών από τους Σοφιστές με τη ρητορική θεωρείται, σε πολλές περιπτώσεις, υπεύθυνη για το ενδιαφέρον τους για τη γλώσσα και τη λειτουργία της.

Η ομαδοποίηση τους κάτω από ένα κοινό όνομα (Σοφιστές) αποτελεί προϊόν της παρουσίασης τους από μεταγενέστερους φιλοσόφους, συχνά σε πολεμικά συμφραζόμενα. Τα κριτήρια που παραδοσιακά έχουν χρησιμοποιηθεί για να ορίσουν τι είναι οι Σοφιστές στις μέρες μας τίθενται υπό αμφισβήτηση: ο όρος «σοφιστής» δεν χρησιμοποιείται τον 5ο αιώνα μόνο για τους Σοφιστές, ούτε η διδασκαλία επί πληρωμή αναφέρεται σε όλους τους Σοφιστές καθώς υπήρχαν και άλλοι άνθρωποι που αμείβονταν για «πνευματική» εργασία. Τέλος ο χαρακτήρας του περιοδεύοντος δασκάλου - ο οποίος πάλι δεν ανταποκρίνεται σε όλα τα πρόσωπα - ίσως δεν έχει να κάνει τόσο με την ιδιαιτερότητα του «επαγγέλματος» όσο με την γενικότερη κινητικότητα των τόπων από τους οποίους προέρχονταν και της εποχής στην οποία ζούσαν.

            Επιφυλάξεις διατυπώνονται επίσης για τη σχέση των Σοφιστών με την αθηναϊκή δημοκρατία. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η εμφάνιση των Σοφιστών ευνοείται από τους δημοκρατικούς θεσμούς της Αθήνας και τις δυνατότητες που αυτοί προσέφεραν στον κάθε πολίτη να επηρεάσει, με τη δύναμη του λόγου, τη διαμόρφωση πολιτικών αποφάσεων. Η διδασκαλία της ρητορικής τέχνης απαντούσε σε αυτή ακριβώς την ανάγκη, καθώς η παλαιότερη, αριστοκρατική αντίληψη, κατά την οποία η φύση (κληρονομικότητα) ήταν υπεύθυνη για τη διαιώνιση της πολιτικής αρετής στο εσωτερικό των ίδιων οικογενειών έχανε τη μάχη. Το ότι η αρετή μπορούσε και έπρεπε να γίνει αντικείμενο διδασκαλίας και να απευθυνθεί σε όλους τους ανθρώπους εξασφάλιζε, αλλά και προϋπέθετε την κινητικότητα μεταξύ κοινωνικών στρωμάτων ταυτόχρονα όμως καθιέρωνε την παρουσία δασκάλων που ήταν (ή έλεγαν ότι ήταν) σε θέση να φέρουν εις πέρας μια τέτοια διδασκαλία. Οι Σοφιστές ωστόσο δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται ως φαινόμενο της αθηναϊκή δημοκρατίας, αφού πολλοί από αυτούς συνέρρευσαν  στην Αθήνα από διαφορετικά μέρη. Ως κοινή τάση στη διδασκαλία των Σοφιστών - η οποία και πάλι δεν τους διαφοροποιεί από άλλες ομάδες, όπως οι γιατροί - μπορεί κανείς να εντοπίσει το ενδιαφέρον τους για τη γνώση που αποκτά κανείς μέσα από την εμπειρία.

 

[panoutzoss]

ενα μαλακα κοιτα...

 

[duskolieggrafi]

Μηπως ξερει κανεις που μπορω να βρω το THE MAFIA MANAGER να το διαβασω online ή να το κατεβασω free? Ειμαι αμετανοητα τσαμπατζης   .

www.greekbooks.gr/books/kinonikes-epistimes/diikisi-ke-organosi/the-mafia-manager.product]http://www.greekbooks.gr/books/kinonikes-epistimes/diikisi-ke-organosi/the-mafia-manager.product[/url]

 

[theodo]

ενα μαλακα κοιτα...

Πάλι τον καθρέπτη κοίταζες;

 

[neos123]

για οποιους ενδειαφερονται γενικα για βιογραφιες και ειδικα για εναν ανθρωπο μου εβαλε θεμελια αναπτυξης και δημιουργικοτητας σε πολλους τομεις!

[size=10pt][size=10pt]Βασιζόμενος σε περισσότερες από σαράντα συνεντεύξεις που παραχώρησε ο Steve Jobs σε διάστημα δύο ετών –καθώς και σε συνομιλίες  με περισσότερους από εκατό συγγενείς, φίλους, αντιπάλους, ανταγωνιστές και συνεργάτες–, ο Walter Isaacson καθηλώνει τον αναγνώστη  με τη συναρπαστική ιστορία της ζωής ενός δημιουργικού επιχειρηματία, ο οποίος, με το πάθος του για την τελειότητα και την απαράμιλλη ηγετική του δεινότητα, έφερε επανάσταση σε έξι διαφορετικούς τομείς της βιομηχανίας: τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, τις ταινίες κινουμένων σχεδίων, τη μουσική, την τηλεφωνία, τους υπολογιστές αφής και τις ψηφιακές εκδόσεις.

Ο Steve Jobs ενσάρκωνε το πρότυπο του εφευρετικού, πρωτοπόρου επιχειρηματία που γνώριζε πολύ καλά πώς να αξιοποιεί τη δύναμη της φαντασίας. Κατόρθωσε να συνδυάσει τη δημιουργική σκέψη με την τεχνογνωσία και οικοδόμησε μια εταιρεία-κολοσσό, στο πλαίσιο της οποίας τα άλματα της φαντασίας συντονίζονταν με τα θαύματα της τεχνολογίας.

Παρόλο που ο Jobs συνεργάστηκε για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου, δε ζήτησε να ελέγξει το περιεχόμενό του – ούτε καν να το διαβάσει προτού εκδοθεί. Δεν έθεσε κανέναν περιορισμό. Αντιθέτως, ενθάρρυνε τους ανθρώπους που μίλησαν γι’ αυτόν να εκφραστούν ελεύθερα. Και ο ίδιος, εξάλλου, μιλά ειλικρινά, ενίοτε ωμά, για τους συνεργάτες και τους ανταγωνιστές του. Οι φίλοι, οι εχθροί και οι συνάδελφοί του καταθέτουν τη μαρτυρία τους για τα πάθη, την τελειομανία, τις εμμονές του, την αφοσίωσή του στο έργο του, αλλά και το συγκεντρωτισμό του, ο οποίος καθόρισε τον τρόπο δουλειάς του.


Με τους προσωπικούς του δαίμονες να τον καταδιώκουν διαρκώς, ο Jobs συχνά ωθούσε τους γύρω του στην απελπισία. Ωστόσο, η προσωπικότητα και το έργο του δεν μπορούν να διαχωριστούν· δείχνουν να λειτουργούν σαν ένα ολοκληρωμένο, ενιαίο σύστημα, ακριβώς όπως το hardware και το software της Apple. Η ιστορία του παρέχει παραδείγματα προς αποφυγή και προς μίμηση ενώ, την ίδια στιγμή, προσφέρει μαθήματα για το καινοτόμο πνεύμα, τη δύναμη του χαρακτήρα, τη σημασία των προσωπικών αξιών.[/size][/size]

R.I.P

υγ.
στα αγγλικα ειναι πιο αυθεντικο, στην μεταφραση χανει λιγο, κατα τη γνωμη μου

αγαπημενο βιβλιο

 

[trikardos]

Αθανάσιου Φωτίου Η ναζιστική τρομοκρατία στην Ελλάδα, εκδ. Επίκεντρο, πολύ επίκαιρο.

Με πρωταγωνιστή τον διάσημο ναζιστή τρομοκράτη Σούμπερτ και τους "έλληνες συνεργάτες του"

Με αρκετά ιστορικά στοιχεία, για τους δοσίλογους συνεργάτες των Γερμανών φίλων μας.

Θα βρήτε ονόματα πολλών απογόνων των δοσίλογων που ακόμη και σήμερα πρωταγωνιστούν στην πολιτική ζωή μας 9κυριός στο ΛΑΟΣ) Άλλωστε σόι πάει το βασίλειο.

 

[axaxouxas]

Πάλι τον καθρέπτη κοίταζες;

Ελεος Μενελεος ..... 

 

[TAFTAAR]

Αθανάσιου Φωτίου Η ναζιστική τρομοκρατία στην Ελλάδα, εκδ. Επίκεντρο, πολύ επίκαιρο.

Με πρωταγωνιστή τον διάσημο ναζιστή τρομοκράτη Σούμπερτ και τους "έλληνες συνεργάτες του"

Με αρκετά ιστορικά στοιχεία, για τους δοσίλογους συνεργάτες των Γερμανών φίλων μας.

Θα βρήτε ονόματα πολλών απογώνων των δοσίλογων που ακόμη και σήμερα πρωταγωνιστούν στην πολιτική ζωή μας 9κυριός στο ΛΑΟΣ) Άλλωστε σόι πάει το βασίλειο.

πολυ ωραιο βιβλιο ...

 

[trikardos]

πολυ ωραιο βιβλιο ...

Το διάβασα σε 3 μέρες. Ηταν κάτι που έλλειπε από την βιβλιογραφία. Ο Σούμπερτ και οι έλληνες φίλοι του, άφησαν χιλίαδες νεκρούς σε Κρήτη και Μακεδονία.

 

[theodo]

Το διάβασα σε 3 μέρες. Ηταν κάτι που έλλειπε από την βιβλιογραφία. Ο Σούμπερτ και οι έλληνες φίλοι του, άφησαν χιλίαδες νεκρούς σε Κρήτη και Μακεδονία.

Πές μας και γι'  αυτόν!

http://[URL unfurl="true"]www.pare-dose.net/blog/images/2008/03/77/10-Kefali_Velouxioti.jpg?2bf7cb[/img[/URL]]

[img]http://pontosandaristera.files.wordpress.com/2010/06/velouchiotis.jpg

 

[chantal-99]

Middlesex
Ανάμεσα στα δύο φύλα
συγγραφεας: Eugenides, Jeffrey

Ψυχολογικό μυθιστόρημα με επική μορφή, ήρωας του οποίου είναι ένας άνθρωπος ανάμεσα στα δύο φύλα (middlesex). Η Καλλιόπη Στεφανίδου (Κάλλι), καρπός του έρωτα δύο αδαών Μικρασιατών προσφύγων, μετέπειτα Ελληνοαμερικανών, περνά τα πρώτα χρόνια της ζωής της, από το 1960 έως τα μέσα της δεκαετίας του '70, ως η χαϊδεμένη κόρη της οικογένειάς της και στα 14 της ανακαλύπτει - στο γραφείο ενός γιατρού στο Μανχάταν - ότι για λόγους βιολογικούς (μετάλλαξη στο πέμπτο χρωμόσωμα) είναι αγόρι παγιδευμένο σε κοριτσίστικο σώμα. Οι περιπέτειές της λειτουργούν ως αφορμή πολλαπλών ρήξεων, σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο. Το χάσμα μεταξύ αρσενικού και θηλυκού, Ελλήνων και WASPS, μαύρων και λευκών, παλαιού και νέου κόσμου, δεισιδαιμονίας και επιστήμης, πεπρωμένου και ελεύθερης βούλησης, συνιστά κεντρικό άξονα της αφήγησης που θέτει το ερώτημα: πρόκειται για την ιστορία συγκεκριμένων ηρώων ή για την ιστορία μιας συγκεκριμένης δομής DNA;


Απολαυστικα καλογραμμενο,
με ιστορικες αναφορες που δεν αφηνουν αδιαφορο τον αναγνωστη,
με γοητευτικη δοση χιουμορ,
ισως καποιες στιγμες υπερβολικο στην αναλυση των υπολοιπων χαρακτηρων,
αλλα γενικοτερα με ωραια δομη, ξεκινωντας τις ημερες της καταστροφης της Σμυρνης και καταληγοντας σε μια Ελληνοαμερικανικη οικογενεια
στο Detroit, USA


just my two cents...

 

[theodo]

Middlesex
Ανάμεσα στα δύο φύλα
συγγραφεας: Eugenides, Jeffrey

http://[URL unfurl="true"]www.simandan.com/wp-content/uploads/2010/07/private-dancer-stephen-leather.jpg[/img[/URL]]


‘Private Dancer’ – A novel about love, betrayal and death in Thailand
26/07/2010

Private Dancer by Stephen Leather is a book that was tremendously well-received in Thailand. Bernard Trink from Bangkok Post – the biggest English-language daily in Thailand – believes that “Private Dancer ought to be made available to every tourist at port of entry” and Pattaya Mail wrote that the book “should be compulsory reading for all first-timers to Thailand.”

I totally disagree with these opinions, but we need to have one important thing in mind! Are you coming to Thailand as a sex tourist, interested in engaging in sexual intercourse with as many Thai bar girls / boys / katoeys as possible? If the answer to this question is “Yes!”, then you’d better get your hands on the book and read it before you bar fine your first girl. If your answer is a definite “No!”, then you’re better off reading any other non-go go bar girl book about Thailand. For starters, I recommend The Occidentals by Caron Eastgate James.

But to have two major English-language newspapers declare that Private Dancer should be compulsory bibliography for everyone landing in Thailand it’s just wrong. I mean, do they really assume that all tourists who arrive in Thailand come here for the girls? Has Thailand really become a destination known just for its red light districts? I wholeheartedly hope not! There are thousands of other things Thailand can offer, apart from Bangkok’s three main red light districts and Pattaya’s Walking Street.

Having said all these, it is now time to look at what Stephen Leather tried to do in Private Dancer: my personal opinion is that he tried to shock and to warn the naïve sex tourists of the traps that they might fall into if they start a relationship with a bar girl. It is exactly what happens to the main character, Pete, who falls in love with Joy, one of the many bar girls from Nana Plaza in downtown Bangkok. Their abortive relationship is a rollercoaster of physical and emotional pain. The reader is drawn into their stories from the very first page: “She’s dead. Joy’s dead. Joy’s dead and I killed her.” It’s a great beginning that hooks the reader and makes him curious about how it all happened.


Stephen Leather
Pete, an English writer, is sent to Thailand to update a travel book and, while he’s at it, he gets infatuated with Joy, a prostitute from the northeastern part of the Kingdom. In his naivety and willingness to believe her, Pete tries to find reasons to ignore all the signs that warned him not to get involved with Joy. Still, even though he “never had the feeling that she was being one hundred per cent honest,” Pete gets tied up in a relationship he is unable to escape. For Joy it makes perfect sense to lie and deceive Pete in order to keep him giving her money on a regular basis. When Pete finally finds out that his prostitute sweetheart had been lying to him from day one, he tries to forget her, but he just can’t: “There was something inexplicable about the way I felt about Joy…” Joy became Pete’s Achilles heel.

Joy’s character is an intriguing one, although sometimes hard to believe. Raped at an early age by her father, then by her brother, then by her brother’s friends, she sees no choice in making enough money to entertain her violent boyfriend and to meet the demands of her family other than by working as a hooker in one of the many go go bars of Bangkok’s red light district. Although at first she sees in Pete another “ATM machine” – a source of incoming cash –, towards the end of the book she wishes to settle down with him and stop working as a prostitute: “I was tired of supporting my family, tired of all the demands they kept making on me, tired of my friends asking for money. I wanted to leave Thailand, I wanted to start my life again.” Too bad it was too late.

Stephen Leather’s Private Dancer is an easy read, with short sections, each presenting the story as it is seen through the eyes of the different characters that litter the novel. I would have liked to read more about what was on Joy’s mind and less of what the other expats had to say about the Thai go go bar scene. However, especially while I was reading the first half of the book, I had to put it down on several occasions and find reading pleasure elsewhere: the drama was at times too much to bear.

But, there’s a twist in the tail and, although towards the end the narrative kind of loses focus, the message of the book is clear: you’re never going to win an argument with the Thais. Unfortunately, the book doesn’t make justice to the millions of ‘normal’ Thai women who live a decent life, and keep away from drugs, orgies and prostitution. Private Dancer has a brilliant cover (photograph by Paul Owen), which suggest exactly what the book is all about.

Ever since it’s first publication in the early 2000s, the book has been a constant bestseller in Thailand and Southeast Asia. Private Dancer is available for download on the author’s website, but the download doesn’t have the Epilogue that tells the reader what happens to all the characters. Stephen Leather has published many other books, among which Confessions of a Bangkok Private Eye.

Tags: Private Dancer, Stephen Leather

This entry was posted on 26/07/2010 at 11:26 am and is filed under Blog. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
3 Responses to “ ‘Private Dancer’ – A novel about love, betrayal and death in Thailand ”
“Thailand is a great place to be if you don’t have to work.” – Questions for Stephen Leather | Voicu Mihnea Simandan on 29/07/2010 at 1:55 pm
[...] action novels of crime, military and terrorism. But, in Thailand, he is mostly known for Private Dancer (2005) – a novel about love, betrayal and death -, and Confessions of A Bangkok Private Eye [...]



Nuntaray on 12/09/2010 at 11:30 pm
Dear mr Simandan,

I feel a need to disagree with you about the meaning and the relevance of this book. I think the book is a very good one to read for anyone travelling first time to Thailand or any other Asian country for that matter. Yes, the story itself is built around prostitution and Western men taking advantage of the girls there but I see the meaning of the book lying far more deeper than that. You can see it in the way Pete and Joy comment the developments in their relationships and how despite good intentions a common understanding is not found.

Perhaps the reader needs to have an Anglo-Saxon or Thai mentality so that it could be understood what keeps going wrong on both sides: Pete keeps being stupid and naive because he assumes Joy has similar moral norms than the Western girls and the same applies to Joy having strong ideas about the roles of men and women which clearly don’t apply on Pete. Hence, the object of the book is to illustrate the underlying differences between two cultures. Stephen Leather has written many other books situated in Asia and perhaps this popular topic was chosen only to get as much publicity for the book as possible. Well chosen topic it was as the book gained over 40 000 readers worldwide already when it was published only in the Internet.

Background information: I am a 25 y-o female with a college degree. I am not a prostitute and I don’t buy services from them.



admin on 13/09/2010 at 3:07 pm
Dear Nuntaray,

I respect your opinion and do not claim to have the perfect interpretation.

I believe books have different meanings for different readers.

Thanks for your comment.

 

[Dawn]

Middlesex
Ανάμεσα στα δύο φύλα
συγγραφεας: Eugenides, Jeffrey

Ψυχολογικό μυθιστόρημα με επική μορφή, ήρωας του οποίου είναι ένας άνθρωπος ανάμεσα στα δύο φύλα (middlesex). Η Καλλιόπη Στεφανίδου (Κάλλι), καρπός του έρωτα δύο αδαών Μικρασιατών προσφύγων, μετέπειτα Ελληνοαμερικανών, περνά τα πρώτα χρόνια της ζωής της, από το 1960 έως τα μέσα της δεκαετίας του '70, ως η χαϊδεμένη κόρη της οικογένειάς της και στα 14 της ανακαλύπτει - στο γραφείο ενός γιατρού στο Μανχάταν - ότι για λόγους βιολογικούς (μετάλλαξη στο πέμπτο χρωμόσωμα) είναι αγόρι παγιδευμένο σε κοριτσίστικο σώμα. Οι περιπέτειές της λειτουργούν ως αφορμή πολλαπλών ρήξεων, σε ατομικό και κοινωνικό επίπεδο. Το χάσμα μεταξύ αρσενικού και θηλυκού, Ελλήνων και WASPS, μαύρων και λευκών, παλαιού και νέου κόσμου, δεισιδαιμονίας και επιστήμης, πεπρωμένου και ελεύθερης βούλησης, συνιστά κεντρικό άξονα της αφήγησης που θέτει το ερώτημα: πρόκειται για την ιστορία συγκεκριμένων ηρώων ή για την ιστορία μιας συγκεκριμένης δομής DNA;


Απολαυστικα καλογραμμενο,
με ιστορικες αναφορες που δεν αφηνουν αδιαφορο τον αναγνωστη,
με γοητευτικη δοση χιουμορ,
ισως καποιες στιγμες υπερβολικο στην αναλυση των υπολοιπων χαρακτηρων,
αλλα γενικοτερα με ωραια δομη, ξεκινωντας τις ημερες της καταστροφης της Σμυρνης και καταληγοντας σε μια Ελληνοαμερικανικη οικογενεια
στο Detroit, USA


just my two cents...

αυτό θα το διαβάσω σε κάποια φάση!

 

Κάνα καλό βιβλίο που χετε διαβάσει και σας άρεσε ρε παίδες;
Όπως πάμε το μόνο που θα μας μείνει είναι η TV, κάνα βιβλίο για διάβασμα και κάνα  το μήνα, κι αυτό μετάξι...

 

[loukritia!]

Κάνα καλό βιβλίο που χετε διαβάσει και σας άρεσε ρε παίδες;
Όπως πάμε το μόνο που θα μας μείνει είναι η TV, κάνα βιβλίο για διάβασμα και κάνα  το μήνα, κι αυτό μετάξι...

τι ειδος σε ενδιαφερει;

 

[antisthenis]

Επίσης... είναι για δώρο; 

 

[pussy wagon]

για εμας τους μπουρδελιαρηδες τα βιβλια του μπουκοφσκυ ειναι οτι πρεπει

 

τι ειδος σε ενδιαφερει;

Λογοτεχνία, αλλά κάτι δυνατό, με απλούς πρωταγωνιστές, όχι πάλι με φτωχούς, μοναχικούς, ιδιόμορφους, χαρισματικούς ήρωες, κλπ
Απλούς ήρωες στον πραγματικό κόσμο, κι αν είναι δυνατό στο σύγχρονο, βαριέμαι να διαβάζω για εποχές που δεν είχαν, tv, pc, internet, αυτοκίνητα, κλπ
Άλλες εποχές τότε, άλλες τώρα...