Μετά από μια έντονη σεξουαλικά βραδιά που η Σλαβα μου με περισσό πονηρό και επιτηδευμένο χιούμορ με ‘’ταλαιπώρησε’’ ευχάριστα και με έφτασε στα όριά μου ήρθε το πρωί και πάλι η έμπνευση μέσα από τα αλλόκοτα μονοπάτια που ακολουθεί στο μυαλό και στη ψυχή μας. Η μήπως μόνο σε εμένα ?? Το ψάχνω ακόμα.
Η ανάγνωση τμηματικά ενός βιβλίου στα ισπανικά προς αναζωογόνηση τους μια και αρχίζω να τα ξεχνάω έδωσε στη σκέψη την απαραίτητη ροή που ένα ρευστό πρέπει να έχει.
Carlos Ruiz Zafón, 1964 -, Ισπανός συγγραφέας.
«Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να καταστήσεις ακίνδυνους τους φτωχούς είναι να τους εκπαιδεύσεις να θέλουν να μιμούνται τους πλούσιους.»-
Πάντα έβλεπα ως προσχεδιασμένη συστημικά και σκόπιμη ψυχολογική επιχείρηση μαζικής αποβλάκωσης τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, ειδικά από τον καιρό των αμερικανιών τύπου Ντάλας, Δυναστείας "τόλμης καi γοητείας", και άλλων πολλών τηλεοπτικών σκουπιδιών που μέσα από τη Λαμψη και τις λοιπές Φωσκολιάδες φτάσαμε σήμερα όπου επίσης οι πρωταγωνιστές είναι καλοζωισμένοι μεγαλοαστοί, επιτυχημένοι μπίζνεσμεν, βιομήχανοι, μεγάλοι γαιοκτήμονες, δίπλα τους πόρνες "πολυτελείας".
Χαζοχαρούμενα "λάιφ στάιλ" θηλυκά κι αρσενικά, επιτήδεια εξωραϊζόμενα.μέσω του ‘ότι και αυτών η ζωή τους έχει προβλήματα.
Γέμιζε και γεμίζει η τηλεόραση με τους ...καημούς τις ίντριγκες και τα βίτσια της αμερικάνικης, τούρκικης, αργεντίνικης, ελληνικής, βραζιλιάνικης πλουτοκρατίας και των γύρω απ΄αυτήν παρασίτων της!
Θυμόμαστε κάποιο ίσως όχι όλοι υποθέτω, τις παλιές ελληνικές (μα και πολλές ξένες) ταινίες που, εντελώς αντίθετα, έδειχναν συνήθως τους καημούς, τα πάθη, τις αξίες, τα όνειρα, , τα αισθήματα, τον τρόπο ζωής και σκέψης της φτωχολογιάς, των λαϊκών στρωμάτων. Ταινίες που επίσης συχνά στηλίτευαν ή γελοιοποιούσαν τον κούφιο και κοινωνικά επιζήμιο τρόπο ζωής και σκέψης του κηφηναριού,την κοινωνική αδικία, την μεγαλομανία, την προσπάθεια ν΄ αγοραστεί με χρήμα το αίσθημα. Ταινίες που ανέδιδαν , έστω και με αφελή τρόπο, μια ρομαντική λαϊκότητα, μια ξεχασμένη ανθρωπιά...
Πώς και γιατί λοιπόν συνέβη τόσο ριζική ανατροπή του περιεχομένου, των σεναρίων, των εικόνων, των προτύπων και αξιών ζωής (πλην ελαχίστων, σπανιότατων εξαιρέσεων) στον ελληνικό και παγκόσμιο κινηματογράφο και σε όλα, προπαντός στα εισαγόμενα xαζοσήριαλ;
Την πιο σαφή και ολοκληρωμένη απάντηση δίνει σε δυο γραμμές παραπάνω ο εν λόγω Ισπανός συγγραφέας.
«Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να καταστήσεις ακίνδυνους τους φτωχούς είναι να τους εκπαιδεύσεις να θέλουν να μιμούνται τους πλούσιους.»-
Η αξία των ανθρώπων που αρέσκονται να φτάνουν τα μυαλά τους στα όριά τους έγκειται στο να σου μορφοποιούν σε μια πρόταση όπως τη παραπάνω την ουσία μεθοδεύσεων ολόκληρων δεκαετιών.
Ο Ελύτης έγραφε ότι προτιμούσε μια μικρή ασβεστωμένη αιγαιοπελαγίτικη αυλή στη σκιά ενός κλίματος που μοσχομυρίζει βασιλικό και δυόσμο από τους ουρανοξύστες του Μανχάταν.
Είναι η στιγμή που ο Ισπανός Συγγραφέας συναντά τον Ελληνα τεράστιο ποιητή.