Ποιό βιβλίο προτείνετε / μόλις ολοκληρώσατε;

[brabus67]

Καλή χρονιά Κατερίνα.

η μεγαλύτερη Ελληνίδα ποιήτρια

 

[brabus67]

Καμύ ο επαναστατημένος άνθρωπος επική μαλακια κανένα απολύτως νόημα

 

[brabus67]

Το αναζητώντας το χαμένο χρόνο τον διάβασες όλο είναι 13 νομίζω τόμοι εγώ τους 2 πρώτους έχω διαβάσει μόνο είναι νομίζω λίγο κουραστικό

 

[kappa_fi]

Το αναζητώντας το χαμένο χρόνο τον διάβασες όλο είναι 13 νομίζω τόμοι εγώ τους 2 πρώτους έχω διαβάσει μόνο είναι νομίζω λίγο κουραστικό

ναι τον τελείωσα. Έχω τα 3 πρώτα βιβλία από τις εκδόσεις Ηριδανός (8 τόμοι) και τα 4 τελευταία απ' την φροντισμένη επανέκδοση της Εστίας. Σύνολο 7 βιβλία της Εστίας, 13 του Ηριδανού (χωρίς τον Ανακτημένο Χρόνο).

Και ναι είναι κουραστικό γιατί αν θέλει μια φορά προσήλωση στο πρωτότυπο, στη μετάφραση θέλει 10.

 

[Yatoputso]

ΕΝΑ ΑΛΟΓΟ ΜΠΑΙΝΕΙ Σ' ΕΝΑ ΜΠΑΡ του ΝΤΑΒΙΝΤ ΓΚΡΟΣΜΑΝ

https://images.weserv.nl/?w=900&h=450&fit=inside&we&output=webp&q=86&url=[URL unfurl="true"]https://www.matia.gr/wp-content/uploads/2020/06/ena-alogo-mpainei-sena-mpar.jpg[/img[/URL]]

[b]ΔΕΝ[/b] το συνιστώ!

Κουραστικό, βαρετό, καταθλιπτικό, δεν μπόρεσα να βρω τίποτα αξιόλογο με εξαίρεση ίσως κάποια ήθη και έθιμα που αναφέρονται..
Όλο του έδινα ευκαιρία και στο τέλος αφού είχα διαβάσει το μισό το ολοκλήρωσα.

 

[kappa_fi]

Και πάνω που έχεις πάρει την απόφαση να προχωρήσεις στην αναγνωστική αγορά της ζωής σου, σήμερα κιόλας, ή έστω λίγο πιο αργοπορημένα, αύριο 4/1, έρχεται ένα νέο λοκντάουν, πιο παράλογο κι απ' τις δυνάμεις που ζωογονούν το σύμπαν του Κάφκα, να ακυρώσουν τη βούλησή σου και να ματαιώσουν τις πιο σοβαρές προθέσεις σου.

 

[kappa_fi]

Μόλις έπιασα στα χέρια μου το 1984 του Όργουελ που διανέμει σήμερα η Καθημερινή. Πρόκειται για βιβλιοδετημένη έκδοση, σε μετάφραση της Μαρίας Καρβέλα, που κυκλοφορεί απ' όσο γνωρίζω για πρώτη φορά στο εμπόριο. Αν κρίνω κι απ' τις πρώτες αράδες που διάβασα στα πεταχτά, η προμήθειά του αξίζει και με το παραπάνω (4€).

 

[rimondi]

Σήμερα τελείωσα το << δέκα έξι γράμματα > του Μένιου Σακελαρρόπουλου .Πολύ ωραίο , το προτείνω.

 

[Karamanis Stratos]

Τζον Ντος Πασος

Μανχαταν Εξπρες

 

[kappa_fi]

Τζον Ντος Πασος

Μανχαταν Εξπρες

Εντυπώσεις;

 

[Karamanis Stratos]

Τζον Ντος Πασος

Μανχαταν Εξπρες

Εντυπώσεις;

Με κουρασε λιγο, αλλα δεν ειχα ξαναδιαβασει Ντος Πασος, αντιθετα με Φιτζεραλντ και Χεμινγκουει που τους εχω...ξεκοκκαλισει κυριολεκτικα απο τη Χαμενη Γενια...

 

[Eric(4)]

Καραμανη ολο λογοτεχνια διαβαζεις ρε γιδι ;

 

[kappa_fi]

Προτείνω δυο βιβλία σχετικά με την μητριαρχία και την πατριαρχία:

Οι Ρίζες της Σεξουαλικής Καταπίεσης
Του Βίλχελμ Ράιχ

www.politeianet.gr/books/reich-wilhelm-eleutheros-tupos-oi-rizes-tis-sexoualikis-katapiesis-178381]Βιβλιοπωλείο Πολιτεία[/url]

ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ

Η Πατριαρχία - Η Προέλευση και το Μέλλον του Κοινωνικού μας Συστήματος
Του Έρνεστ Μπόρνεμαν

www.politeianet.gr/books/borneman-ernest-miet-morfotiko-idruma-ethnikis-trapezis-i-patriarchia-204985]Βιβλιοπωλείο Πολιτεία[/url]

ΒΙΒΛΙΟΝΕΤ

Η Πατριαρχία (του Μπόρνεμαν), απ’ ό,τι δείχνουν οι πληροφορίες, παραμένει εξαντλημένο. Μολαταύτα αν κάνετε τον κόπο να το αναζητήσετε σε όλα τα βιβλιοπωλεία του κέντρου (και όχι μόνο) είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο ότι θα το βρείτε. Έτσι έπραξα κι εγώ άλλωστε, βρίσκοντας ένα αντίτυπο στο βιβλιοπωλείο του Πατάκη επί της Ακαδημίας.

Ψάξτε και θ’ ανταμειφθείτε.
Διαβάστε και θα με θυμηθείτε.

 

[Morfeas1984]

Ιστορία του λαού των Ηνωμένων πολιτειών.Του Ζιν Χάουαρντ.

Οι ΗΠΑ έχτισαν το μύθο της Δημοκρατίας και της επιτυχίας, της ελεύθερης και της φιλάνθρωπης χώρας. Με το βιβλίο αυτό ξετυλίγεται ο μύθος από διηγήσεις τόσο αυτών που τον έπλεξαν όσο και αυτών που τον υπέστησαν.Ένα αξιόλογο βιβλίο με ροή μυθιστορήματος και ιστορικής γνώσης.

 

[radiohead72]

Τζον Ντος Πασος

Μανχαταν Εξπρες

Εντυπώσεις;

Με κουρασε λιγο, αλλα δεν ειχα ξαναδιαβασει Ντος Πασος, αντιθετα με Φιτζεραλντ και Χεμινγκουει που τους εχω...ξεκοκκαλισει κυριολεκτικα απο τη Χαμενη Γενια...

Στο μέλλον λες να λένε για τη γενιά του κορωνοϊού;

 

[Mindreader]

Διαβάζω αυτό αυτή την εποχή.

Πραγματικά εξαιρετικό.

Θα γράψω εντυπώσεις όταν τελειώσω.

 

[Mindreader]

Μετά από μια έντονη σεξουαλικά βραδιά που η Σλαβα μου με περισσό πονηρό και επιτηδευμένο χιούμορ με ‘’ταλαιπώρησε’’ ευχάριστα και με έφτασε στα όριά μου ήρθε το πρωί και πάλι η έμπνευση μέσα από τα αλλόκοτα μονοπάτια που ακολουθεί στο μυαλό και στη ψυχή μας. Η μήπως μόνο σε εμένα ?? Το ψάχνω ακόμα.

Η ανάγνωση τμηματικά ενός βιβλίου στα ισπανικά προς αναζωογόνηση τους μια και αρχίζω να τα ξεχνάω έδωσε στη σκέψη την απαραίτητη ροή που ένα ρευστό πρέπει να έχει.

Carlos Ruiz Zafón, 1964 -, Ισπανός συγγραφέας.

«Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να καταστήσεις ακίνδυνους τους φτωχούς είναι να τους εκπαιδεύσεις να θέλουν να μιμούνται τους πλούσιους.»-

Πάντα έβλεπα ως προσχεδιασμένη συστημικά και σκόπιμη ψυχολογική επιχείρηση μαζικής αποβλάκωσης τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, ειδικά από τον καιρό των αμερικανιών τύπου Ντάλας, Δυναστείας "τόλμης καi γοητείας", και άλλων πολλών τηλεοπτικών σκουπιδιών που μέσα από τη Λαμψη και τις λοιπές Φωσκολιάδες φτάσαμε σήμερα όπου επίσης οι πρωταγωνιστές είναι καλοζωισμένοι μεγαλοαστοί, επιτυχημένοι μπίζνεσμεν, βιομήχανοι, μεγάλοι γαιοκτήμονες, δίπλα τους πόρνες "πολυτελείας".

Χαζοχαρούμενα "λάιφ στάιλ" θηλυκά κι αρσενικά, επιτήδεια εξωραϊζόμενα.μέσω του ‘ότι και αυτών η ζωή τους έχει προβλήματα.
Γέμιζε και γεμίζει η τηλεόραση με τους ...καημούς τις ίντριγκες και τα βίτσια της αμερικάνικης, τούρκικης, αργεντίνικης, ελληνικής, βραζιλιάνικης πλουτοκρατίας και των γύρω απ΄αυτήν παρασίτων της!

Θυμόμαστε κάποιο ίσως όχι όλοι υποθέτω, τις παλιές ελληνικές (μα και πολλές ξένες) ταινίες που, εντελώς αντίθετα, έδειχναν συνήθως τους καημούς, τα πάθη, τις αξίες, τα όνειρα, , τα αισθήματα, τον τρόπο ζωής και σκέψης της φτωχολογιάς, των λαϊκών στρωμάτων. Ταινίες που επίσης συχνά στηλίτευαν ή γελοιοποιούσαν τον κούφιο και κοινωνικά επιζήμιο τρόπο ζωής και σκέψης του κηφηναριού,την κοινωνική αδικία, την μεγαλομανία, την προσπάθεια ν΄ αγοραστεί με χρήμα το αίσθημα. Ταινίες που ανέδιδαν , έστω και με αφελή τρόπο, μια ρομαντική λαϊκότητα, μια ξεχασμένη ανθρωπιά...

Πώς και γιατί λοιπόν συνέβη τόσο ριζική ανατροπή του περιεχομένου, των σεναρίων, των εικόνων, των προτύπων και αξιών ζωής (πλην ελαχίστων, σπανιότατων εξαιρέσεων) στον ελληνικό και παγκόσμιο κινηματογράφο και σε όλα, προπαντός στα εισαγόμενα xαζοσήριαλ;

Την πιο σαφή και ολοκληρωμένη απάντηση δίνει σε δυο γραμμές παραπάνω ο εν λόγω Ισπανός συγγραφέας.
«Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να καταστήσεις ακίνδυνους τους φτωχούς είναι να τους εκπαιδεύσεις να θέλουν να μιμούνται τους πλούσιους.»-

Η αξία των ανθρώπων που αρέσκονται να φτάνουν τα μυαλά τους στα όριά τους έγκειται στο να σου μορφοποιούν σε μια πρόταση όπως τη παραπάνω την ουσία μεθοδεύσεων ολόκληρων δεκαετιών.
Ο Ελύτης έγραφε ότι προτιμούσε μια μικρή ασβεστωμένη αιγαιοπελαγίτικη αυλή στη σκιά ενός κλίματος που μοσχομυρίζει βασιλικό και δυόσμο από τους ουρανοξύστες του Μανχάταν.

Είναι η στιγμή που ο Ισπανός Συγγραφέας συναντά τον Ελληνα τεράστιο ποιητή.

 

[pussy wagon]

https://[URL unfurl="true"]www.protoporia.gr/repository/covers/53/538100.jpg[/img[/URL]]

πολυ καλο μολις το τελειωσα

 

[Διαγραμμένο μέλος 157756]

Μετά από μια έντονη σεξουαλικά βραδιά που η Σλαβα μου με περισσό πονηρό και επιτηδευμένο χιούμορ με ‘’ταλαιπώρησε’’ ευχάριστα και με έφτασε στα όριά μου ήρθε το πρωί και πάλι η έμπνευση μέσα από τα αλλόκοτα μονοπάτια που ακολουθεί στο μυαλό και στη ψυχή μας. Η μήπως μόνο σε εμένα ?? Το ψάχνω ακόμα.

Η ανάγνωση τμηματικά ενός βιβλίου στα ισπανικά προς αναζωογόνηση τους μια και αρχίζω να τα ξεχνάω έδωσε στη σκέψη την απαραίτητη ροή που ένα ρευστό πρέπει να έχει.

Carlos Ruiz Zafón, 1964 -, Ισπανός συγγραφέας.

«Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να καταστήσεις ακίνδυνους τους φτωχούς είναι να τους εκπαιδεύσεις να θέλουν να μιμούνται τους πλούσιους.»-

Πάντα έβλεπα ως προσχεδιασμένη συστημικά και σκόπιμη ψυχολογική επιχείρηση μαζικής αποβλάκωσης τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, ειδικά από τον καιρό των αμερικανιών τύπου Ντάλας, Δυναστείας "τόλμης καi γοητείας", και άλλων πολλών τηλεοπτικών σκουπιδιών που μέσα από τη Λαμψη και τις λοιπές Φωσκολιάδες φτάσαμε σήμερα όπου επίσης οι πρωταγωνιστές είναι καλοζωισμένοι μεγαλοαστοί, επιτυχημένοι μπίζνεσμεν, βιομήχανοι, μεγάλοι γαιοκτήμονες, δίπλα τους πόρνες "πολυτελείας".

Χαζοχαρούμενα "λάιφ στάιλ" θηλυκά κι αρσενικά, επιτήδεια εξωραϊζόμενα.μέσω του ‘ότι και αυτών η ζωή τους έχει προβλήματα.
Γέμιζε και γεμίζει η τηλεόραση με τους ...καημούς τις ίντριγκες και τα βίτσια της αμερικάνικης, τούρκικης, αργεντίνικης, ελληνικής, βραζιλιάνικης πλουτοκρατίας και των γύρω απ΄αυτήν παρασίτων της!

Θυμόμαστε κάποιο ίσως όχι όλοι υποθέτω, τις παλιές ελληνικές (μα και πολλές ξένες) ταινίες που, εντελώς αντίθετα, έδειχναν συνήθως τους καημούς, τα πάθη, τις αξίες, τα όνειρα, , τα αισθήματα, τον τρόπο ζωής και σκέψης της φτωχολογιάς, των λαϊκών στρωμάτων. Ταινίες που επίσης συχνά στηλίτευαν ή γελοιοποιούσαν τον κούφιο και κοινωνικά επιζήμιο τρόπο ζωής και σκέψης του κηφηναριού,την κοινωνική αδικία, την μεγαλομανία, την προσπάθεια ν΄ αγοραστεί με χρήμα το αίσθημα. Ταινίες που ανέδιδαν , έστω και με αφελή τρόπο, μια ρομαντική λαϊκότητα, μια ξεχασμένη ανθρωπιά...

Πώς και γιατί λοιπόν συνέβη τόσο ριζική ανατροπή του περιεχομένου, των σεναρίων, των εικόνων, των προτύπων και αξιών ζωής (πλην ελαχίστων, σπανιότατων εξαιρέσεων) στον ελληνικό και παγκόσμιο κινηματογράφο και σε όλα, προπαντός στα εισαγόμενα xαζοσήριαλ;

Την πιο σαφή και ολοκληρωμένη απάντηση δίνει σε δυο γραμμές παραπάνω ο εν λόγω Ισπανός συγγραφέας.
«Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να καταστήσεις ακίνδυνους τους φτωχούς είναι να τους εκπαιδεύσεις να θέλουν να μιμούνται τους πλούσιους.»-

Η αξία των ανθρώπων που αρέσκονται να φτάνουν τα μυαλά τους στα όριά τους έγκειται στο να σου μορφοποιούν σε μια πρόταση όπως τη παραπάνω την ουσία μεθοδεύσεων ολόκληρων δεκαετιών.
Ο Ελύτης έγραφε ότι προτιμούσε μια μικρή ασβεστωμένη αιγαιοπελαγίτικη αυλή στη σκιά ενός κλίματος που μοσχομυρίζει βασιλικό και δυόσμο από τους ουρανοξύστες του Μανχάταν.

Είναι η στιγμή που ο Ισπανός Συγγραφέας συναντά τον Ελληνα τεράστιο ποιητή.

Γίγαντας τρισμέγιστος.

Και αυτό με τον Ελύτη, δυστυχώς δεν το καταλαβαίνουν πια αρκετοί. Και είναι θλιβερό δυστυχώς. Αν συνεχίσουμε έτσι δεν πρόκειται να έχουμε πια την εικόνα μιας ήρεμης εξοχής, ανέγγιχτη από τους καημούς και τα αίσχη των μεγαλουπόλεων(χωρίς φυασικά τα καλά τους) και την ηρεμία και γαλήνη που σου προσφέρει αυτού του είδους η θέα. Αν θυμάμαι καλά έχεις πάει Ιαπωνία, έτσι δεν είναι mindreader; Με δύο λόγια, αν συνεχίσουμε έτσι εμείς, σε λίγα χρόνια δεν θα έχουμε το αντίστοιχο Echizen ή την περιφέρεια του Hokkaido που δεν την αγγίζει η τεχνολογία και είναι μόνο κάτι κάτοικοι του στύλ Σύγρι Λέσβου και αν. Και αυτό είναι πολύ θλιβερό και μπροστά στην γκλαμουρία της γνωστής παραλίας και του τόπου με τα κλαμπακιά, χάνεται από το νού του μέσου έλληνα και η ξέγνοιαστή αρετή της ανθρωπιάς που μας διακατείχε.

 

[Mindreader]

Μετά από μια έντονη σεξουαλικά βραδιά που η Σλαβα μου με περισσό πονηρό και επιτηδευμένο χιούμορ με ‘’ταλαιπώρησε’’ ευχάριστα και με έφτασε στα όριά μου ήρθε το πρωί και πάλι η έμπνευση μέσα από τα αλλόκοτα μονοπάτια που ακολουθεί στο μυαλό και στη ψυχή μας. Η μήπως μόνο σε εμένα ?? Το ψάχνω ακόμα.

Η ανάγνωση τμηματικά ενός βιβλίου στα ισπανικά προς αναζωογόνηση τους μια και αρχίζω να τα ξεχνάω έδωσε στη σκέψη την απαραίτητη ροή που ένα ρευστό πρέπει να έχει.

Carlos Ruiz Zafón, 1964 -, Ισπανός συγγραφέας.

«Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να καταστήσεις ακίνδυνους τους φτωχούς είναι να τους εκπαιδεύσεις να θέλουν να μιμούνται τους πλούσιους.»-

Πάντα έβλεπα ως προσχεδιασμένη συστημικά και σκόπιμη ψυχολογική επιχείρηση μαζικής αποβλάκωσης τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, ειδικά από τον καιρό των αμερικανιών τύπου Ντάλας, Δυναστείας "τόλμης καi γοητείας", και άλλων πολλών τηλεοπτικών σκουπιδιών που μέσα από τη Λαμψη και τις λοιπές Φωσκολιάδες φτάσαμε σήμερα όπου επίσης οι πρωταγωνιστές είναι καλοζωισμένοι μεγαλοαστοί, επιτυχημένοι μπίζνεσμεν, βιομήχανοι, μεγάλοι γαιοκτήμονες, δίπλα τους πόρνες "πολυτελείας".

Χαζοχαρούμενα "λάιφ στάιλ" θηλυκά κι αρσενικά, επιτήδεια εξωραϊζόμενα.μέσω του ‘ότι και αυτών η ζωή τους έχει προβλήματα.
Γέμιζε και γεμίζει η τηλεόραση με τους ...καημούς τις ίντριγκες και τα βίτσια της αμερικάνικης, τούρκικης, αργεντίνικης, ελληνικής, βραζιλιάνικης πλουτοκρατίας και των γύρω απ΄αυτήν παρασίτων της!

Θυμόμαστε κάποιο ίσως όχι όλοι υποθέτω, τις παλιές ελληνικές (μα και πολλές ξένες) ταινίες που, εντελώς αντίθετα, έδειχναν συνήθως τους καημούς, τα πάθη, τις αξίες, τα όνειρα, , τα αισθήματα, τον τρόπο ζωής και σκέψης της φτωχολογιάς, των λαϊκών στρωμάτων. Ταινίες που επίσης συχνά στηλίτευαν ή γελοιοποιούσαν τον κούφιο και κοινωνικά επιζήμιο τρόπο ζωής και σκέψης του κηφηναριού,την κοινωνική αδικία, την μεγαλομανία, την προσπάθεια ν΄ αγοραστεί με χρήμα το αίσθημα. Ταινίες που ανέδιδαν , έστω και με αφελή τρόπο, μια ρομαντική λαϊκότητα, μια ξεχασμένη ανθρωπιά...

Πώς και γιατί λοιπόν συνέβη τόσο ριζική ανατροπή του περιεχομένου, των σεναρίων, των εικόνων, των προτύπων και αξιών ζωής (πλην ελαχίστων, σπανιότατων εξαιρέσεων) στον ελληνικό και παγκόσμιο κινηματογράφο και σε όλα, προπαντός στα εισαγόμενα xαζοσήριαλ;

Την πιο σαφή και ολοκληρωμένη απάντηση δίνει σε δυο γραμμές παραπάνω ο εν λόγω Ισπανός συγγραφέας.
«Ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να καταστήσεις ακίνδυνους τους φτωχούς είναι να τους εκπαιδεύσεις να θέλουν να μιμούνται τους πλούσιους.»-

Η αξία των ανθρώπων που αρέσκονται να φτάνουν τα μυαλά τους στα όριά τους έγκειται στο να σου μορφοποιούν σε μια πρόταση όπως τη παραπάνω την ουσία μεθοδεύσεων ολόκληρων δεκαετιών.
Ο Ελύτης έγραφε ότι προτιμούσε μια μικρή ασβεστωμένη αιγαιοπελαγίτικη αυλή στη σκιά ενός κλίματος που μοσχομυρίζει βασιλικό και δυόσμο από τους ουρανοξύστες του Μανχάταν.

Είναι η στιγμή που ο Ισπανός Συγγραφέας συναντά τον Ελληνα τεράστιο ποιητή.

Γίγαντας τρισμέγιστος.

Και αυτό με τον Ελύτη, δυστυχώς δεν το καταλαβαίνουν πια αρκετοί. Και είναι θλιβερό δυστυχώς. Αν συνεχίσουμε έτσι δεν πρόκειται να έχουμε πια την εικόνα μιας ήρεμης εξοχής, ανέγγιχτη από τους καημούς και τα αίσχη των μεγαλουπόλεων(χωρίς φυασικά τα καλά τους) και την ηρεμία και γαλήνη που σου προσφέρει αυτού του είδους η θέα. Αν θυμάμαι καλά έχεις πάει Ιαπωνία, έτσι δεν είναι mindreader; Με δύο λόγια, αν συνεχίσουμε έτσι εμείς, σε λίγα χρόνια δεν θα έχουμε το αντίστοιχο Echizen ή την περιφέρεια του Hokkaido που δεν την αγγίζει η τεχνολογία και είναι μόνο κάτι κάτοικοι του στύλ Σύγρι Λέσβου και αν. Και αυτό είναι πολύ θλιβερό και μπροστά στην γκλαμουρία της γνωστής παραλίας και του τόπου με τα κλαμπακιά, χάνεται από το νού του μέσου έλληνα και η ξέγνοιαστή αρετή της ανθρωπιάς που μας διακατείχε.

Καλησπέρα φίλε.

Εχω μείνει 5 μήνες συνολικά στην Ιαπωνία σε δυο διαφορετικές περιόδους.

Η Ιαπωνία είναι μια χώρα με αντιφατικές νοοτροπίες.

Από τη μια προσήλωση και απόλυτος σεβασμός σε αυτό που λένε hagakure ( παράδοση ) από την άλλη μανία με την τεχνολογία.

Το πως πολλές φορές συναντάς τόσο αντιφατικές προσεγγίσεις στον ίδιο άνθρωπο είναι πολύ περίεργο. Κάτι σαν το τσάι τους που το πίνουν καυτό και αμέσως μετά πίνουν παγωμένο νερό απο πάνω.

Τα παραδοσιακά μέρη τους είναι πραγματικά απίστευτα. Εχω πολλά χρόνια να πάω και θα μου άρεσε να ξαναπάω για να δώ το μέρος σε συγκριτική με τη προηγούμενη εμπειρία μου βάση.